Για τα παιδικά του τραύματα που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει, την απώλεια της μητέρας του από AIDS, αλλά και τον στιγματισμό της οικογένειάς του από το χωριό στο οποίο ζούσε στην Κύπρο, μίλησε ο Ανδρέας Γεωργίου, ως καλεσμένος στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα».

Ο δημοφιλής ηθοποιός και παραγωγός ανέφερε αρχικά ότι «το θέμα του AIDS ήταν για πολλά χρόνια ένα ταμπού. Μου δόθηκε η ευκαιρία το 2005 να βγω και να μιλήσω για αυτή την ιστορία και να πω: Ξέρετε, η μητέρα μου έχει πεθάνει από AIDS, όπως έχουν και άλλα μέλη της οικογένειας, ο πατέρας μου που έχει φύγει από τη ζωή και ο μικρός μου αδελφός ο οποίος σήμερα είναι 33 ετών έχει τη δική του όμορφη οικογένεια με τέσσερα παιδιά.

Να πω ότι δεν είναι ένας θανατηφόρος ιός πλέον, αλλά μία χρόνια πάθηση. Σήμερα θεωρώ ότι δεν το συζητάμε κάτω από την ταμπέλα του “ταμπού” και του στίγματος της κοινωνίας. Όταν μαθαίνει κάποιος ότι έχει AIDS δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ήταν παλιά, βέβαια είναι σοκαριστικό στην αρχή, όπως σοκαριστικό είναι όταν μαθαίνεις ότι έχει διαβήτη. Πλέον είναι μεγαλύτερο το ρίσκο και ο κίνδυνος να έχεις διαβήτη, παρά AIDS».

Εκείνη την εποχή το να είναι κάποιος φορέας τον καθιστούσε δακτυλοδεικτούμενο και ο Ανδρέας Γεωργίου βίωσε στο πετσί του τον κοινωνικό ρατσισμό.

«Στην Κύπρο, στο χωριό είχαμε στιγματιστεί, ο κόσμος μας απέφευγε, όμως ήμασταν δεμένη οικογένεια, μείναμε ενωμένoι και καταλαβαίναμε τον κόσμο και τι συνέβαινε γύρω μας. Η μητέρα μου πέθανε 36 ετών. Κάποια στιγμή μου έδωσε συγγενικό μου πρόσωπο φωτογραφία της από την ηλικία των 30 και σοκαρίστηκα γιατί κατάλαβα ότι ήταν ένα κορίτσι η μαμά μου, κατάλαβα πόσο νωρίς έφυγε».