Στις τελευταίες φωτογραφίες της, η 14χρονη Regina Walters απαθανατίζεται με ένα μαύρο φόρεμα και ψηλοτάκουνα. Το πρόσωπό της είναι παραμορφωμένο από τον φόβο, ενώ οι παλάμες της είναι υψωμένες σαν να ικέτευε για έλεος. Λίγο αργότερα θα στραγγαλιζόταν μέχρι θανάτου, ενώ το σώμα της θα πετιόταν σε μία εγκαταλελειμμένη αγροικία.

Η Regina δολοφονήθηκε από τον Robert Ben Rhoades, γνωστό ως Truck Stop Killer, έναν φορτηγατζή μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος είχε μετατρέψει σε θάλαμο βασανιστηρίων το πίσω μέρος του φορτηγού του. Για πάνω από 15 χρόνια απήγαγε, βασάνιζε, βίαζε και σκότωσε 50 ανυποψίαστα θύματα πριν συλληφθεί και φυλακιστεί.

Είναι δελεαστικό να θεωρήσει κανείς τον Robert Ben Rhoades μία μεμονωμένη περίπτωση ή έναν μεμονωμένο κοινωνιοπαθή.

Το βιβλίο του Frank Figliuzzi Long Haul: Hunting the Highway Serial Killers δεν δίνει την απάντηση στους αναγνώστες. Αντιθέτως, υποστηρίζει ότι αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου κοινωνιολογικού φαινομένου που φαινομενικά παραμένει κρυμμένο, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε κοινή θέα: Οδηγός φορτηγού μεγάλων αποστάσεων είναι το υπ’ αριθμόν ένα επάγγελμα των κατά συρροή δολοφόνων.

«Εν μέρει καουμπόηδες, εν μέρει πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών και εν μέρει ερημίτες, οι φορτηγατζήδες μεγάλων αποστάσεων γλιστρούν στην άκρη μιας συγκεκριμένης ραφής στον ιστό της κοινωνίας μας – της ραφής που χωρίζει την πραγματικότητά τους από τη δική μας», γράφει ο συγγραφέας. «Οι δολοφόνοι φορτηγατζήδες εκμεταλλεύονται αυτή τη ραφή».

850 δολοφονίες σε αυτοκινητόδρομους

Ο Figliuzzi, πρώην υποδιευθυντής του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI) που υπηρέτησε για 25 χρόνια, έμεινε και ο ίδιος άφωνος όταν έμαθε για τις τουλάχιστον 850 δολοφονίες κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων της Αμερικής τις τελευταίες δεκαετίες. Περισσότερες από 200 υποθέσεις παραμένουν ενεργές και ανεξιχνίαστες- το γραφείο έχει έναν κατάλογο με περίπου 450 υπόπτους. Τα θύματά τους είναι σχεδόν όλες γυναίκες.

News Serial killer αποθεωνόταν σε τηλεπαιχνίδι ενώ οι Αρχές τον έψαχναν πάνω από 30 χρόνια

Η κρίση ήταν τέτοια που το FBI δημιούργησε μια ειδική μονάδα, την Πρωτοβουλία για τις πολλαπλές δολοφονίες στην εθνική οδό (Highway Serial Killings – HSK). Αλλά ο Figliuzzi, με το ερευνητικό ένστικτο να ενεργοποιείται, ήθελε να μάθει περισσότερα.

«Αυτό που μου κίνησε την περιέργεια είναι ότι όλες αυτές οι υποκουλτούρες βρίσκονται κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη μας», λέει ο 61χρονος. «Οδηγούμε στους αυτοκινητόδρομους μας κάθε μέρα. Αυτά τα φορτηγά είναι ακριβώς δίπλα μας».

«Έχουμε αυτή την αμερικανική μυσταγωγία για τους φορτηγατζήδες μεγάλων αποστάσεων λόγω της επικράτησης του διακρατικού μας συστήματος αυτοκινητοδρόμων – και έχουν όντως αυτή τη μυθολογία των καουμπόηδων γύρω τους. Είναι κάτι σαν μοναχικοί επιχειρηματίες εκεί έξω, πολύ απομονωμένοι, αλλά για πολλούς ανθρώπους αποτελούν ένα μυστήριο».

Ένα δύσκολο επάγγελμα

Η μεταφορά φορτηγών είναι η αιμοδοσία της αμερικανικής οικονομίας. Πέρυσι ο κλάδος είχε ακαθάριστα έσοδα 850 δισεκατομμυρίων δολαρίων από εμπορευματικές μεταφορές, ενώ από τις έγκαιρες παραδόσεις του εξαρτώνται τα πάντα, από εργοστάσια μέχρι σούπερ μάρκετ και το Πεντάγωνο.

Ο Figliuzzi, συνεργάτης του NBC News και του MSNBC σε θέματα εθνικής ασφάλειας, οδήγησε ένα φορτηγό για περισσότερα από 2.000 μίλια για να κατανοήσει την υποκουλτούρα από μέσα. Κοιμόταν στην επάνω κουκέτα και μερικές φορές μαγείρευε μέσα στην καμπίνα – έτυχε να είναι μαζί με έναν φορτηγατζή που ήταν ένας καταξιωμένος σεφ, αλλά εγκατέλειψε αυτή τη δουλειά επειδή η οδήγηση ήταν πιο προσοδοφόρα.

Οι οδηγοί διαφοροποιούνται, συμπεριλαμβανομένων των μεταναστών και των γυναικών, και χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες, όπως κάμερες και εντοπισμό GPS. Πρόκειται για μία εργασία ψυχικά και σωματικά κουραστική, είναι τελείως μοναχική, ενώ μπορεί να επιβαρύνει την υγεία του οδηγού.

Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι: Το συγκεκριμένο επάγγελμα προσελκύει τους κοινωνιοπαθείς ή μήπως οι συνθήκες εργασίας και η φύση του επαγγέλματος επιδεινώνουν τις κοινωνιοπαθητικές τάσεις;

Ο Figliuzzi απαντά: «Ένας συγκεκριμένος τύπος προσωπικότητας μπορεί να έλκεται από τα φορτηγά μακρινών διαδρομών λόγω της προσωπικότητάς του. Είναι απομονωμένος και είναι απολύτως εντάξει. «Μήπως όμως τους προσφέρει και την ευκαιρία να διαπράξουν απαρατήρητοι εγκλήματα, ακόμη και δολοφονίες; Ναι» σημειώνει.

«Αλλά στην ίδια λογική, υπάρχει κάτι που συμβαίνει μετά την πολυετή εργασία στα φορτηγά: κατάθλιψη, απίστευτα καθιστικός τρόπος ζωής, απίστευτα κακή διατροφή. Προσπάθησα πολύ σκληρά εκείνη την εβδομάδα, αλλά αναπόφευκτα είναι δύσκολο να βρεις κάτι υγιεινό σε χώρους στάσης φορτηγών και σε φαγάδικα» σημειώνει και προσθέτει:

«Παραθέτω μια καναδική μελέτη για την υγεία των φορτηγατζήδων που δείχνει το άγχος και την πίεση του να χειρίζεσαι αυτό το φορτηγό, γνωρίζοντας ότι έχει υπό την ευθύνη σου 80.000 λίβρες χάλυβα. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων κάνουν τρομερά λάθη κόβοντας έναν φορτηγατζή ή προσπαθώντας να προσπεράσουν ένα φορτηγό σε μια έξοδο ή μια ράμπα εισόδου. Διότι δεν μπορούν να σταματήσουν για σένα».

Ο Figliuzzi επισημαίνει επίσης μια ανώνυμη έρευνα σε φορτηγατζήδες, σύμφωνα με την οποία το 10% δηλώνει ότι πίνει αλκοόλ κάθε μέρα, το 20% δηλώνει ότι πίνει πέντε ή περισσότερα ποτά κάθε φορά και το 44% εμφανίζει συμπτώματα μείζονος κλινικής κατάθλιψης.

Διαβασε ακομα

Η στιγμή που υποψήφιος δήμαρχος στο Μεξικό δολοφονείται σε προεκλογική συγκέντρωση

Trafficking

Το βιβλίο του δεν αφορά μόνο τα φορτηγά, αλλά και την υποκουλτούρα της σεξουαλικής διακίνησης, έρευνα που τον οδήγησε σε δύο ειδικούς: την Celia Williamson του Πανεπιστημίου του Τολέδο και την Dominique Roe-Sepowitz του Arizona State University. «Αυτές οι δύο καθηγήτριες μου έμαθαν τι να ψάξω όσον αφορά τα κοινά σημεία στο υπόβαθρο και τη ζωή των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων».

Ο Figliuzzi μίλησε με γυναίκες που είχαν επιβιώσει από βίαιες εμπειρίες με φορτηγατζήδες και διαπίστωσε κοινά στοιχεία ανεξάρτητα από το ιστορικό τους. «Τραύμα σε νεαρή ηλικία, συχνά με ανεπιθύμητο άγγιγμα ή σεξουαλική παρενόχληση. Τραύμα στην οικογένεια – κάποιος έχει αυτοκτονήσει, κάποιο κοντινό αγαπημένο πρόσωπο έχει πεθάνει – ή όλα τα παραπάνω. Σοβαρά ιατρικά προβλήματα στην οικογένεια – δυσλειτουργία κάπου στην πορεία.

«Στη συνέχεια, μια σειρά από κακούς συντρόφους. Πρώιμη χρήση ναρκωτικών, συνήθως ξεκινώντας με μαριχουάνα και φτάνοντας γρήγορα στη χρήση σκληρών ναρκωτικών, όπου η κρίση σου πάει περίπατο και, σίγουρα, η διαδικασία της φροντίδας δεν είναι πια προτεραιότητα καθώς σκέφτονται εκείνη τη στιγμή: ξέρεις κάτι, κάνω σεξ, θα μπορούσα κάλλιστα να το κάνω για χρήματα, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσω τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ή να αποκτήσω περισσότερη προμήθεια ναρκωτικών».

Ακριβώς όπως θα ήταν επιπόλαιο να υποθέσουμε ότι όλοι οι φορτηγατζήδες ταιριάζουν σε ένα ενιαίο δημογραφικό προφίλ, έτσι και τα θύματα του trafficking δεν ταιριάζουν με τα στερεότυπα που υπάρχουν γύρω από την τάξη και τα προνόμια.

«Πέταξα τις προκαταλήψεις μου εδώ, επειδή πολλοί άνθρωποι πιστεύουν: Δεν γνωρίζω καμία νεαρή κοπέλα στον κύκλο των επαφών μου, στην οικογένειά μου, στους φίλους μου που κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα του trafficking. Δεν πρόκειται να συμβεί εδώ. Σας λέω ότι αυτό είναι λάθος και με διόρθωσε η έρευνα που έκανα».

Ο Figliuzzi συνάντησε, για παράδειγμα, δύο νεαρές γυναίκες από τις μεσοδυτικές πολιτείες, η μία κόρη ιεροκήρυκα και η άλλη από οικογένεια αστυνομικών. Και οι δύο είχαν πολλά από τα κοινά στοιχεία που αναφέρθηκαν παραπάνω.

«Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, ενώ πλέον η διαδικασία προετοιμασίας και στρατολόγησης συμβαίνει στο διαδίκτυο. Τόσοι πολλοί Αμερικανοί παρακολουθούν ταινίες, όπου κάποιο παιδί αρπάζεται από το πεζοδρόμιο, μπαίνει στο πίσω μέρος ενός φορτηγού και στη συνέχεια διακινείται διεθνώς. Αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Το πιο πιθανό ίναι ότι πρόκειται για κάποιον που βρίσκεται στο περιθώριο, αλλά θα τον γνωρίσου μέσω του διαδικτύου».

Ο Figliuzzi υποστηρίζει ότι οι εταιρείες φορτηγών πρέπει να βελτιώσουν τον έλεγχο των οδηγών, να τους προσφέρουν περισσότερο χρόνο διακοπής και να κλείσουν τα κενά που καθιστούν εύκολη την πλαστογράφηση των ετήσιων ιατρικών εξετάσεων. Προτείνει επίσης την υποχρεωτική τοποθέτηση συσκευών εντοπισμού σε όλα τα φορτηγά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διαχειρίζονται μικρότερες εταιρείες.

Με πληροφορίες από Guardian