Κοινότητες, θαυμαστές και ψηφοφόροι στα κινηματογραφικά βραβεία δεν αγαπούν τίποτα περισσότερο από το να βλέπουν έναν ξεθωριασμένο αστέρα να αναζωογονεί την καριέρα του με μια εκπληκτική ερμηνεία. Ωστόσο, το να βρεθεί ο κατάλληλος ρόλος προκειμένου αυτός ο αστέρας να επανασυστήσει τον εαυτό του στον κόσμο είναι πραγματική τέχνη.

Θα κερδίσει η Demi Moore το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα φετινά Όσκαρ; Σίγουρα έχει ισχυρές πιθανότητες. Η ατρόμητη ερμηνεία της στην body horror ταινία της Coralie Fargeat, “The Substance”, της έχει ήδη εξασφαλίσει Χρυσή Σφαίρα. Και πέρα από την ποιότητα της ερμηνείας της, ένας σημαντικός παράγοντας θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της: το Χόλιγουντ -όπως όλοι μας- λατρεύει έναν πρώην σούπερ αστέρας κάνει δυναμική επιστροφή.

«Οι φανατικοί των συγκεκριμένων ηθοποιών αισθάνονται δικαιωμένοι όταν επιστρέφουν στην μόδα», λέει η Anna Smith, κριτικός κινηματογράφου και παρουσιάστρια του podcast Girls on Film. «Και οι πιο casual φαν ενδέχεται να έχουν ακόμα κάποια νοσταλγική αίσθηση για τα άτομα που παρακολουθούσαν στην οθόνη όταν ήταν νεότεροι – ακόμα περισσότερο αν πρωταγωνιστούσαν σε mainstream ταινίες. Και υποψιάζομαι ότι βαθιά μέσα τους, βλέποντας την αλλαγή τύχης ενός διάσημου ατόμου προς το καλύτερο, τους δίνει ελπίδα ότι κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να συμβεί και σε αυτούς, ειδικά στην ώριμη ηλικία τους».

Η τωρινή αλλαγή τύχης της Moore συμπυκνώνει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια ιδανική επιστροφή στο Χόλιγουντ. Σε μικρότερο βαθμό, το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τη δουλειά της Pamela Anderson στην ταινία “The Last Showgirl”, η οποία κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα στις ΗΠΑ και έχει ήδη εξασφαλίσει υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες και στα βραβεία SAG. Παράλληλα, η επιστροφή του Ke Huy Quan είναι ένα ακόμα κλασικό παράδειγμα: μετά από 20 χρόνια αποχής από το επαγγελματικό υποκριτικό πεδίο, ο πρώην παιδικός αστέρας κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για το “Everything Everywhere All at Once” το 2023, και τώρα έχει την πρώτη του ταινία με πρωταγωνιστικό ρόλο, το “Love Hurts”, που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο. Αν και διαφορετικοί μεταξύ τους, οι τρεις ηθοποιοί ακολουθούν ένα μοτίβο που καθιερώθηκε δεκαετίες πριν.

«Η τέλεια επιστροφή στο Χόλιγουντ είναι μια προσεκτικά οργανωμένη συμφωνία αφηγήσεων και χρονικής συγκυρίας», λέει ο Mark Borkowski, ειδικός PR και συγγραφέας του “The Fame Formula: How Hollywood’s Fixers, Fakers and Star Makers Created the Celebrity Industry”. «Ένας αδρανής αστέρας – όπως η Demi Moore – πρέπει να βρει έναν ρόλο που να αντικατοπτρίζει την πορεία του εκτός οθόνης. Προσθέστε μια δόση αυθεντικότητας και αρκετή ένταση για να προκαλέσετε συζήτηση, και έχετε τη φόρμουλα για μια αναγέννηση».

Πώς «σκηνοθετείται» η μεγάλη επιστροφή;

Όπως λέει ο Borkowski, το πρώτο ουσιαστικό συστατικό είναι μια εμπνευσμένη ιστορία εξιλέωσης παρασκηνιακά. Αυτή την Παρασκευή (17/1) σήμανε τη μεγάλη «επιστροφή» στο Χόλιγουντ, με την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας της Cameron Diaz μετά από πάνω από 10 χρόνια, το “Back in Action” του Netflix, μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής της το 2018. Ωστόσο, όταν εκείνη εγκατέλειψε τη βιομηχανία, ήταν ακόμα σε υψηλή θέση, οπότε η επιστροφή της δεν έχει την ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση, ιδιαίτερα όταν η ταινία επιστροφής είναι μια μεγάλη κωμωδία δράσης, κάτι που μπορεί να κάνει στον ύπνο της. Είναι ελαφρώς ενδιαφέρον, αλλά τίποτα περισσότερο.

Αντίθετα, η επιστροφή της Moore έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός διαχρονικού παραμυθιού. Δεν είχε πρωταγωνιστήσει σε επιτυχημένες ταινίες από τη δεκαετία του ’90, και στην ομιλία της κατά την αποδοχή της Χρυσής Σφαίρας, μίλησε για το πώς η αυτοπεποίθησή της είχε πληγεί από έναν παραγωγό που την είχε χαρακτηρίσει «ηθοποιό του ποπ κορν». Ήταν, όπως είπε, «κάπως σε χαμηλό σημείο». Αλλά με το “The Substance” απέδειξε στον εαυτό της και στους άλλους ότι είχε περισσότερα να δώσει. Αυτή είναι η ιστορία που ξεπερνά τα εμπόδια, και το Χόλιγουντ μπορεί να την υποστηρίξει.

Οι περισσότερες επιστροφές ηθοποιών έχουν ένα παρόμοιο θέμα: τη δικαίωση του αδικημένου ανθρώπου από τη βιομηχανία. Ο Quan ήταν στο “The Goonies” και στο “Indiana Jones and the Temple of Doom” όταν ήταν παιδί στη δεκαετία του ’80, αλλά απογοητεύτηκε από την υποκριτική λόγω του ότι υπήρχαν πολύ λίγοι σημαντικοί ρόλοι για Ασιάτες Αμερικανούς, οπότε όταν είχε την ευκαιρία να λάμψει στο “Everything Everywhere All at Once”, η πραγματική ιστορία ήταν πιο ικανοποιητική από οποιαδήποτε φανταστική. Οι θεατές και οι ψηφοφόροι μπορούσαν να απολαύσουν τη ζεστή αίσθηση της δικαιοσύνης που εκπληρώνεται.

Με πληροφορίες από BBC