Μία «παράξενη» γυναικεία μορφή με στολή καταδύσεων «ξεβράζεται» σε μια παραλία, σε απομακρυσμένη γωνιά της Ισλανδίας. Το στόμα της είναι πρησμένο και φαρδύ, τα χέρια της μοιάζουν να είναι κολλημένα, ενώ φοράει μια τεράστια μαύρη μάσκα κατάδυσης και βατραχοπέδιλα.

Σταματά απότομα να κινείται και μένει ακίνητη, χωρίς να αναπνέει, με τα χέρια και τα πόδια της απλωμένα πάνω στα βότσαλα. Αλλά καθώς η κάμερα ζουμάρει αργά πάνω στο σώμα της και η φωνή της ηθοποιού Marianne Faithfull αρχίζει να αφηγείται, συνειδητοποιείς ότι δεν πρόκειται για γυναίκα, αλλά για ψάρι.

ΟΘΟΝΗ Ταινία στο Netflix η εμπλοκή του πρίγκιπα Άντριου στο σκάνδαλο Έπσταϊν

Η σκηνή είναι από τη μικρού μήκους ταινία (14 λεπτών) με τίτλο Wild Summon η οποία έχει σαρώσει τα βραβεία από όταν έκανε πρεμιέρα πέρυσι στο φεστιβάλ Καννών. Ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα, προτού προταθεί για Όσκαρ, ενώ τώρα διεκδικεί τίτλο στα Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA).

Η ταινία παρουσιάζει τον ανηλεή αγώνα ενός θηλυκού, άγριου σολομού να επιζήσει, καθώς μεταναστεύει από ένα ποτάμι γλυκού νερού στον ανοιχτό ωκεανό. Στη συνέχεια, έπειτα από μια αγωνιώδη προσπάθεια, καταφέρνει να φτάσει στο ποτάμι που γεννήθηκε για να γεννήσει τα μικρά της.

Μια οικολογική ιστορία

«Χαρακτηρίζουμε την ταινία ως φαντασίας φυσικής ιστορίας» λέει ο κινηματογραφιστής Saul Freed από το Μπρίστολ, ο οποίος γύρισε την ταινία μαζί με τη σύζυγό του και συνάδελφό του Karni Arieli. Το ζευγάρι έγραψε, σκηνοθέτησε, τράβηξε με την κάμερα και δημιούργησε CGI-animation, φτιάχοντας μόνο του την ταινία, με τη βοήθεια του 14χρονου γιου τους, Yuli, ο οποίος ήταν ο βασικός χειριστής του drone.

«Αν παρακολουθήσετε την ταινία χωρίς ήχο, μπορεί να μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας για πλάσματα που ζουν κάτω από το νερό. Αν ακούσετε μόνο τη φωνή, τότε είναι ένα καθαρό ντοκιμαντέρ φυσικής ιστορίας» προσθέτει ο Saul Freed.

Το συγκεκριμένο είδος σολομού έχει μειωθεί παγκοσμίως κατά 23% από το 2006

«Όταν παρουσιάσαμε την ιδέα στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, για να πάρουμε χρηματοδότηση, μπήκαμε μέσα και είπαμε: Θα γίνουμε ψάρια» αναφέρει ο Saul Freed. «Θέλαμε όχι μόνο να αφηγηθούμε αυτή την οικολογική ιστορία, αλλά και να την ενσαρκώσουμε» εξηγεί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ένα τέταρτο των ψαριών του γλυκού νερού παγκοσμίως κινδυνεύει με εξαφάνιση, ενώ ο σολομός του Ατλαντικού έχει πλέον χαρακτηριστεί ως σχεδόν απειλούμενος, έχοντας ενταχθεί στον κόκκινο κατάλογο της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης. Τον Δεκέμβριο, νέα στοιχεία αποκάλυψαν ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός του είδους έχει μειωθεί κατά 23% από το 2006.

Ευαισθητοποίηση

Σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, δίνοντας στον θηλυκό σολομό ένα ανθρώπινο σώμα, διευκολύνεται ο θεατής να συμπάσχει μαζί του. «Θέλαμε οι άνθρωποι να συνδεθούν με αυτό το γυναικείο ταξίδι. Η γυναικεία φωνή στην ταινία αφηγείται ότι πρόκειται για έναν σολομό, αλλά στα μάτια των θεατών παρουσιάζεται μια γυναίκα» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Η χρήση αυτού του καινοτόμου τρόπου αφήγησης της περιβαλλοντικής ιστορίας έχει ως στόχο να προσεγγίσει και να ευαισθητοποιήσει τη νέα γενιά.

Προκειμένου η ιστορία να είναι αληθοφανής, η οικογένεια γύρισε την ταινία σε μέρη της Ισλανδίας όπου κολυμπούν οι σολομοί.

Την τελευταία ημέρα των γυρισμάτων, καθισμένοι δίπλα σε έναν καταρράκτη, συνάντησαν ξαφνικά έναν πραγματικό γιγάντιο σολομό. «Ορκίζομαι ότι είχε το μέγεθός μου» δηλώνει ο Saul Freed. «Απλώς πετάχτηκε από το νερό και πέταξε στον αέρα. Ήταν μια εκπληκτική στιγμή».

Ο ένας γιος του, παθιασμένος φωτογράφος της άγριας φύσης, σπουδάζει κινηματογράφο στο κολέγιο, ενώ ο άλλος όταν μεγαλώσει, έχει αποφασίσει ότι θέλει να τραγουδάει… σε φάλαινες. «Τι μεγαλύτερο δώρο μπορείς να δώσεις στην επόμενη γενιά από την αγάπη για τη φύση;» διερωτάται.

«Γιατί αν αγαπάς τη φύση, θα τη σώσεις» καταλήγει.

Με πληροφορίες από BBC