Πέμπτη σήμερα και εκτός από τις πρεμιέρες της εβδομάδας, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι δωρεάν εκδηλώσεις και δράσεις: Ο κύκλος συζητήσεων που άνοιξε το Εθνικό Θέατρο πάνω σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία συνεχίζεται με μία δημόσια συζήτηση με θέμα “Ηλικία και Διακρίσεις”.

Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση της διεθνώς αναγνωρισμένης κολεκτίβας Slavs and Tatars, με τίτλο “Simurgh Self-Help”, ενώ η αίθουσα τέχνης “εκφραση – γιαννα γραμματοπουλου”, φιλοξενεί την έκθεση του Κώστα Τσώλη με τίτλο ΟΣΜΕΣ ΧΡΟΝΟΥ [Μνήμες & Κιβωτός].

Η CITRONNE Gallery – Αθήνα παρουσιάζει την εικαστικό Άννα Αμπαριώτου σε μια ατομική έκθεση την οποία τιτλοφορεί Η Τέχνη του να μην κάνεις τίποτα και η παράλληλη πεζοπορία και η genesis gallery εγκαινιάζει σήμερα, στον νέο της χώρο στην οδό Ιπποκράτους την έκθεση “Φως, Πέτρα, Κλωστή” με έργα της Κικής Κλαυδιανού, της Νίκης Νικολαΐδη και της Λίλας Παπούλα.

Η νέα έκθεση του Μίλτου Μιχαηλίδη, που φιλοξενεί η γκαλερί A.Antonopoulou.Art, είναι μια σειρά έργων, ζωγραφικής και γλυπτικής, που δημιουργούν μία εγκατάσταση με αναφορές στον Μάγο του Οζ.

Τέλος, η δυαδική έκθεση φωτογραφίας της Υπατίας Κορνάρου και της Ελισσάβετ Ευσταθίου με τίτλο “Forsaken Places” στο T.A.F. / the art foundation παρουσιάζει το “ψυχογράφημα” ενός εγκαταλελειμμένου χώρου μέσω του “εννοιολογικού πλαισίου” και της “ντοκιμαντέρ καταγραφής”.

Εθνικό Θέατρο – Κύκλος Συζητήσεων 2023 – 24 ”Ηλικία και Διακρίσεις”

Ο κύκλος συζητήσεων που άνοιξε το Εθνικό Θέατρο πάνω σε φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία συνεχίζεται. Την Πέμπτη 16 Μαΐου στις 19.00 θα πραγματοποιηθεί στην Κεντρική Σκηνή, στο κτήριο Τσίλλερ, μια δημόσια συζήτηση με θέμα: “Ηλικία και Διακρίσεις”.

Στη συζήτηση συμμετέχουν η ηθοποιός Αλίκη Αλεξανδράκη, η Σκηνοθέτρια και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη, η Πρόεδρος ActionAid Hellas, Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρίας κοινωνικής και εμπορικής έρευνας Qed και Συγγραφέας Χριστίνα Καράμπελα, η Δρ. Κοινωνιολόγος, Γεροντολόγος και Μέλος ΔΣ 50+ Hellas Ελίζαμπεθ Μεσθεναίου, η Καθηγήτρια Οικονομικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Κλαίρη Οικονομίδου, ο Ηθοποιός Θέμης Πάνου, η Γενική Διευθύντρια στο Τμήμα Ανθρώπων και Κουλτούρας της Παπαστράτος Μαρία Πατακιούτη, ο Σκηνοθέτης Ορέστης Σταυρόπουλος και η Συνιδρύτρια Pop2See και Φοιτήτρια στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών Αλίκη Ράγκου.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Οικονομολόγος, Εκδότρια και CEO της αθηΝΕΑς Μαριάννα Σκυλακάκη.

Οι αίθουσες του Εθνικού Θεάτρου είναι προσβάσιμες σε χρήστες-χρήστριες αναπηρικού αμαξιδίου, ενώ οι σκύλοι-οδηγοί είναι ευπρόσδεκτοι.

Η εκδήλωση θα έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό, ενώ δελτία εισόδου θα είναι διαθέσιμα την ίδια μέρα από τις 17.30 στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου στο κτήριο Τσίλλερ.

Διαβασε ακομα

Λύθηκε ένα από τα μεγάλα μυστήρια σχετικά με τη Μόνα Λίζα

Κολεκτίβα Slavs and Tatars έκθεση “Simurgh Self-Help”

Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση της διεθνώς αναγνωρισμένης κολεκτίβας Slavs and Tatars, με τίτλο “Simurgh Self-Help”.

Eγκαίνια: Πέμπτη, 16 Μαίου 2024, 18.00 – 21.00.

Η ατομική έκθεση Slavs and Tatars στην Kalfayan Galleries σηματοδοτεί την πρώτη παρουσίαση του νέου κύκλου έργων της καλλιτεχνικής κολεκτίβας -τον πρώτο μετά το Pickle Politics – με τίτλο “Simurgh Self-Help”. Έργα από αυτόν τον νέο κύκλο θα παρουσιαστούν το 2025 σε μουσειακές εκθέσεις στη Γερμανία (Kunsthalle Baden Baden) και στη Γαλλία (Frac, Pays de la Loire).

Για την έκθεσή τους οι Slavs and Tatars δημιουργούν ένα πολυδιάστατο περιβάλλον που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων πλαστικά ανάγλυφα πάνελ (σειρά “Tranny Tease pour Marcel”), μάλλινο χαλί-πόρτα, επιτοίχια γλυπτά από μέταλλο και γυαλί και λάμπες από φυσητό γυαλί σε σχήμα πεπονιών.

To project “Simurgh Self-Help” αντλεί έμπνευση από το “Musée d’Art Moderne – Département des Aigles” (1968-1972) του Marcel Broodthaers, το οποίο συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά και επιδραστικά έργα τέχνης του 20ου αιώνα. Οι Slavs and Tatars επιχειρούν μία ευρηματική “μετάφραση” του αετού, μέσω του μυθικού πτηνού Σιμούργκ (Simurgh) το οποίο συναντάται σε διάφορες παραλλαγές στην Περσική μυθολογία, στη σουφική λογοτεχνία, σε προφορικές και γραπτές παραδόσεις στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία: ένα φτερωτό πλάσμα, θηλυκό (κυρίως ) ή αρσενικό, που συχνά απεικονίζεται με το σώμα παγωνιού και το κεφάλι σκύλου.

Μέσω της δημιουργικής αντιδιαστολής μεταξύ αετού και Σιμούργκ (Simurgh), οι Slavs and Tatars δημιουργούν στην έκθεση στην γκαλερί Kalfayan μία εναλλακτική αφήγηση, ένα alter-ego των σύγχρονων κοινωνιών που αντιμετωπίζουν καυτά διλήμματα σχετικά με την εθνική ταυτότητα και τον εθνικισμό.

Κώστας Τσώλης έκθεση “ΟΣΜΕΣ ΧΡΟΝΟΥ [Μνήμες και Κιβωτός]”

Η αίθουσα τέχνης “εκφραση – γιαννα γραμματοπουλου”, παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Κώστα Τσώλη με τίτλο ΟΣΜΕΣ ΧΡΟΝΟΥ [Μνήμες & Κιβωτός].

Εγκαίνια: Πέμπτη 16 Μαΐου 2024, 19:00 – 22:00

“Πρόκειται μια συνεκτική αναμόχλευση των ιστοριών [stories] που συναποτέλεσαν την Ιστορία [History] του λεγόμενου σύντομου 20ου αιώνα, της εποχής των άκρων, σύμφωνα με τον ιστορικό Eric Hobsbawm (09.06. 1917 – 01.10.2012). Ο καλλιτέχνης αποδομεί και εν συνεχεία αναδομεί, με τη μέθοδο των διαλεκτικών επικολλήσεων και μιας στρατηγικής χαρτοκοπτικής/χαρτοκολλητικής, φωτογραφίες και εικόνες γεγονότων που συντάραξαν τον 20ο αιώνα, συμπλέκοντάς τες με επιλεγμένες αποτυπώσεις στιγμών της καθημερινής ζωής.

Παράλληλα, ο καλλιτέχνης εκθέτει, σε οιονεί αποθετήριο, πακτωμένα με μαύρες μονωτικές ταινίες περιοδικά, όπου εκτυλίσσονται από τη μεριά των ΜΜΕ σωροί καταλυτικών γεγονότων αλλά και καθημερινών στιγμιοτύπων. Παρατάσσει, συνάμα, βιβλία κατασκευασμένα από τον ίδιο με τη μέθοδο των επικολλήσεων, αλλά και με τις ιστορικές μεθόδους détournement / εκτροπή-οικειοποίηση, που εισήγαγε στη δεκαετία του 1950 ο Guy Debord και cut-up/ τεμαχισμός-ανασυγκόλληση, που επινόησαν από κοινού οι William S. Burroughs & Brion Gysin στη δεκαετία του 1960. Επίσης, ανασυνθέτει εξώφυλλα εμβληματικών εντύπων του 20ού αιώνα.

Ο καλλιτέχνης συγκροτεί ένα νέο αφήγημα παλαιών γεγονότων, έτσι ώστε να αναδειχθεί η όντως σημασία τους που έχει στρεβλωθεί, παραποιηθεί ή ακόμα και εξαλειφθεί από τα κυρίαρχα αφηγήματα της πολιτικής σκοπιμότητας. Μας καλεί σε μια νοερή ανασύνταξη των ιστορικών καταγραφών, καθώς συμπλέκει την ισχύ της τέχνης με τη μελέτη των γεγονότων, ωθώντας τον θεατή σε μιαν εξαιρετικά γόνιμη επανεξέταση της Ιστορίας (με ιώτα κεφαλαίο) μέσα από τα έργα του που διαλέγονται με τις χρονικότητες συγκροτώντας μιαν άλλη αρχειοθήκη, μια νέα κιβωτό επεξεργασμένων αναμνήσεων.”

Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης – Κυψέλη, Απρίλιος 2024

Ο Κώστας Τσώλης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη σχολή εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπήρξε μέλος της εικαστικής ομάδας Kατάληψη (1986-1990). Από το 2003 ανήκει στο ειδικό εργαστηριακό προσωπικό της ΑΣΚΤ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

‘Αννα Αμπαριώτου έκθεση “Η Τέχνη του να μην κάνεις τίποτα και η παράλληλη πεζοπορία”

Η CITRONNE Gallery – Αθήνα παρουσιάζει την εικαστικό Άννα Αμπαριώτου σε μια ατομική έκθεση την οποία τιτλοφορεί Η Τέχνη του να μην κάνεις τίποτα και η παράλληλη πεζοπορία. Την έκθεση επιμελείται ο Κώστας Πράπογλου.

Εγκαίνια: Πέμπτη, 16 Μαΐου, 2024 | 19:00 – 22:00

Πρόκειται για μια νέα ενότητα από ψηφιακά έργα και κεραμικά γλυπτά. Στην έκθεση αποτυπώνεται η διαδικαστική προσπάθεια της καλλιτέχνιδας να ανακαλύψει και να αποκαλύψει έναν “άλλον”, μη προφανή κόσμο. Ο εκτεταμένος τίτλος λειτουργεί ως μέρος της εικαστικής δημιουργίας, καθώς παραπέμπει στην αφετηρία, δηλαδή στην αρχική ιδέα της καλλιτεχνικής αναζήτησης. Η Άννα Αμπαριώτου εξηγεί αναλυτικά τον τίτλο αυτόν. Προσδιορίζει την “Τέχνη του να μην κάνεις τίποτα” ως τον χώρο και τον χρόνο που δίνει κανείς στον εαυτό του να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να αξιολογήσει αυτά που έχουν συμβεί και αυτά που συμβαίνουν. Η “Παράλληλη Πεζοπορία” είναι ο χρόνος και ο χώρος που δίνει κανείς στον εαυτό του να ζήσει με την διαύγεια που του προσφέρουν όσα έχει ανακαλύψει.

Στον χώρο της γκαλερί αναπτύσσεται μία εγκατάσταση η οποία επιχειρεί να εκφράσει το κυρίαρχο αφήγημα της καλλιτέχνιδας, το οποίο εμπεριέχει εξίσου στοιχεία φαντασίας, όπως και στοιχεία ρεαλισμού. Η συνύπαρξη αυτή δείχνει στον θεατή μια πραγματικότητα σύνθετη, όπως την προσλαμβάνει και την εξελίσσει η υποκειμενικότητα. Τα έργα της εικαστικού, παραπέμπουν σε ένα απολύτως προσωπικό παράλληλο σύμπαν, με μια ελεύθερη ερμηνευτική προσέγγιση της καθημερινής πορείας των ανθρώπων. Ο θεατής καλείται να αποκρυπτογραφήσει αυτήν την προσωπική εικαστική γλώσσα.

Ο Κώστας Πράπογλου, ο επιμελητής της έκθεσης, θεωρεί ότι με τα έργα αυτά “γινόμαστε μάρτυρες μιας ανταλλαγής φιλοσοφικών νοημάτων, αμφισβητούμε, διαπραγματευόμαστε και επαναπροσδιορίζουμε τη συνύπαρξη και τη σχέση μας με το περιβάλλον και την ίδια τη φύση”.

Η έκθεση συνοδεύεται από τη δίγλωσση έκδοση The Art of Doing Nothing and the ParallelHiking – Η Τέχνη του να Μην Κάνεις Τίποτα και η Παράλληλη Πεζοπορία.

Κείμενα: Άννα Αμπαριώτου,Έφη Κασούρα, Κώστας Πράπογλου, Τατιάνα Σπινάρη.

Kική Κλαυδιανού, Νίκη Νικολαΐδη, Λίλα Παπούλια έκθεση “Φως, Πέτρα, Κλωστή”

Η genesis gallery εγκαινιάζει την Πέμπτη 16 Μαΐου 2024 στις 20.00, στον νέο της χώρο στην οδό Ιπποκράτους 121 την έκθεση “Φως, Πέτρα, Κλωστή” με έργα της Κικής Κλαυδιανού, της Νίκης Νικολαΐδη και της Λίλας Παπούλα.

Την καλλιτεχνική διεύθυνση υπογράφει ο Γιώργος Τζάνερης και την επιμέλεια η Ίρις Κρητικού.

Με αφορμή την έκθεση των τριών δημιουργών, η Ίρις Κρητικού σημειώνει:

“Η έκθεση, αποτελεί μια οργανική συνομιλία στην ύλη τριών σημαντικών εικαστικών που εδώ και δεκαετίες συνδέονται φιλικά και παρακολουθούν ενεργά η μία το έργο της άλλης. Με τον ίδιο τρόπο, τα έργα τους στην παρούσα έκθεση, συναντιούνται, συμπλέκονται και συνδέονται για να αφηγηθούν εκλεκτικιστικές μικρές περιπέτειες στο χρώμα, τη γραμμή και την ύλη.

Η Κική Κλαυδιανού, ιδιοκτήτρια η ίδια της γκαλερί Άνεμος στην Κηφισιά από το 1981 μέχρι το 2012, έχοντας παρουσιάσει επί σειρά δεκαετιών το έργο διακεκριμένων και ανερχόμενων ταλαντούχων καλλιτεχνών στο αθηναϊκό κοινό και έχοντας μια ιδιαίτερη σύνδεση με το κόσμημα, διδάχτηκε την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας από τον Δημήτρη Νικολαΐδη. Τα τελευταία χρόνια δημιουργεί τα δικά της περίτεχνα κοσμήματα από ασήμι και πέτρες, άλλοτε ημιπολύτιμες και άλλοτε με βότσαλα που σκαλίζει με το χέρι. Πηγή έμπνευσης για τη δική της γλώσσα της ΠΕΤΡΑΣ, αποτελούν τόσο η φύση, τα μακρινά ταξίδια ανά τον κόσμο όσο και η εμπειρία της διαμονής στη Νιγηρία και η επαφή με άλλους πολιτισμούς και η βαθιά αγάπη της για τη θάλασσα όσο και τα βιβλία που με πάθος διαβάζει και η μυθοπλασία εντός της οποίας αφουγκράζεται νέους κόσμους εξακολουθητικά.

Η Νίκη Νικολαΐδη, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της στις Γραφικές και τις Καλές Τέχνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ακολουθεί μια προσωπική αισθητική αναζήτηση, συμπλέκοντας τη ζωγραφική με το ύφασμα, την κεντητική, το κολλάζ και την κατασκευή. Τα τρέχοντα έργα της, κοσμήματα, λατρευτικές εικόνες από πανί και άλλα επίτοιχα έργα, διατρέχονται από την ίδια κοινή πρώτη ύλη. Η ΚΛΩΣΤΗ, λειτουργώντας ως ενωτικό αφηγηματικό κυριολεκτικό και μεταφορικό νήμα, στο έργο της Νικολαΐδη συμπλέκει αναζητήσεις στην ύλη και μικρές ιστορίες ανακύκλωσης, αλλά ακόμη, διασταυρώνει με ταλέντο και χιούμορ διαφορετικούς πολιτισμούς, ανατρέχοντας ταυτόχρονα στην Ελληνική και την ξένη παράδοση από όπου δεν λείπουν οι μνήμες και οι συνοπτικές εικόνες της Κεντρικής Ευρώπης αλλά και της Νότιας Αμερικής.

Η Λίλα Παπούλα, με σπουδές στις Καλές Τέχνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παρουσιάζει με συνέπεια εδώ και δεκαετίες στις ατομικές της εκθέσεις αλλά και σε σημαντικές ομαδικές συναντήσεις, μια ζωγραφική καθαρή και εξαιρετικά ρωμαλέα, που με τρόπο λιτό αλλά στιβαρό ακολουθεί με συνέπεια την οδό της αφαίρεσης. Στο έργο της, το χρώμα που η ίδια χειρίζεται μαεστρικά, ανοίγει οδούς σε νέα τοπόσημα και μετέωρες χρονικές στίξεις. Ως αντίστιξη στη επίτοιχη μεγάλη κλίμακα της δουλειάς της αλλά και ως νέο τρόπο αναζήτησης και εύρεσης μιας ενδιάμεσης ζώνης έκφρασης, παρουσιάζει εδώ μια εξαιρετική ενότητα χρηστικών φωτεινών γλυπτών που ολοκληρώνονται με τη μέθοδο της χρωμοτυπίας (giclee print) και την προσθήκη σχεδίου με μολύβι. Το ΦΩΣ, οργανικά ενορχηστρωμένο σε σχήμα και χρήση, διαυγές και ενδοσκοπικό, τρέπεται ταυτόχρονα σε εικονοστάσι μνήμης και καινοτόμα γλυπτική αφαιρετική οντότητα”.

Διαβασε ακομα

Είναι αυτός ο πίνακας του 19ου αιώνα η πρώτη ερωτική selfie όλων των εποχών;

Μίλτος Μιχαηλίδης έκθεση “OZ-Eικόνες από τον κόσμο”

Η νέα έκθεση του Μίλτου Μιχαηλίδη, που φιλοξενεί η γκαλερί A.Antonopoulou.Art (Αριστοφάνους 20, Θησείο) είναι μια σειρά έργων, ζωγραφικής και γλυπτικής, που δημιουργούν μία εγκατάσταση με αναφορές στον Μάγο του Οζ.

Ο καλλιτέχνης δεν εικονογραφεί σελίδες από την κοσμαγάπητη ιστορία. Συλλέγει τοπία και εικόνες από βιντεοπαιχνίδια τα οποία επεξεργάζεται και ζωγραφίζοντάς τα, αποκαλύπτονται το παραμύθι και οι ποικίλες ερμηνείες του Μάγου Οζ. Η περιπέτεια της Ντόροθι, του ορφανού κοριτσιού και της ιδιότυπης παρέας του προς τη Σμαραγδένια Πολιτεία, προβάλλεται στο βλέμμα του ως ένας κόσμος με ανατροπές, παγίδες, αβεβαιότητες και κινδύνους.

“Ο λαός μου φοράει πράσινα γυαλιά για τόσο πολύ καιρό, που οι περισσότεροι νομίζουν πως αυτή είναι πραγματικά η Σμαραγδένια Πολιτεία” γράφει ο συγγραφέας του Οζ, Λύμαν Φρανκ Μπάουμ.

Ο Μίλτος Μιχαηλίδης μοιάζει να αναρωτιέται ποια είναι η πραγματικότητα και ποιος ο ψηφιακός μας κόσμος. Αφημένος στην ιστορία του Οζ, βρίσκεται αντιμέτωπος με την ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει και σε αυτό που πράγματι βλέπουμε. Τον απασχολεί το γεγονός ότι πάντα παρεμβάλλεται ένας φακός, συνήθως η οθόνη ενός κινητού, που διαμορφώνει – παραμορφώνει την αίσθηση που σχηματίζουμε από ένα φυσικό τοπίο έως ένα πολιτικό συμβάν γύρω μας.

Ακόμη και η ζωγραφική του δεν είναι αυτό που φαίνεται. Χρησιμοποιεί ξυλομπογιές, οι οποίες μέσα από μία διαδικασία, δημιουργούν ένα οπτικό αποτέλεσμα που περισσότερο παραπέμπει στη ματιέρα ακρυλικών παρά στο ταπεινό μέσο των χρωματιστών μολυβιών.

Παρόμοια, οι εγκαταστάσεις του, περίτεχνες μακέτες από παιχνίδια, πλαστικά, αντικείμενα του μοντελισμού και κατασκευές από τσίγκο, του επιτρέπουν με τρόπο θαυμαστό να βγάζει τους πρωταγωνιστές του από το “κάδρο”, τις διαστάσεις του τελάρου και να τους προσφέρει άλλη προοπτική, ενώ συγχρόνως παρασύρει τον θεατή μέσα στο χώρο που ο ίδιος ο καλλιτέχνης οραματίζεται.

Εγκαίνια: Πέμπτη, 16/05/2024, 7-10 μ.μ.

Υπατία Κορνάρου, Ελισσάβετ Ευσταθίου έκθεση φωτογραφίας “Forsaken Places”

Δυαδική έκθεση φωτογραφίας της Υπατίας Κορνάρου και της Ελισσάβετ Ευσταθίου με τίτλο “Forsaken Places” στο T.A.F. / the art foundation.

Εγκαίνια : Πέμπτη 16 Μαΐου στις 19:30

Η έκθεση είναι εμπνευσμένη από τη διαχρονικότητα ενός εγκαταλελειμμένου χώρου – τόπου ο οποίος εσωκλείει τη διήγηση ανθρώπινων ιστοριών. Ουσιαστικά παρουσιάζει το “ψυχογράφημα” ενός εγκαταλελειμμένου χώρου μέσω του “εννοιολογικού πλαισίου” και της “ντοκιμαντέρ καταγραφής”.

Η απόδοση του έργου έχει νεωτεριστικό χαρακτήρα που επιτρέπει την πολυεπίπεδη αναγνωστικότητά του. Η εστίαση στο ανθρώπινο στίγμα, η διεισδυτική οπτική και η αφαιρετικότητα είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την αισθητική των κάδρων.

Επειδή πρόκειται για δυαδική έκθεση, οι φωτογράφοι Υπατία Κορνάρου και Ελισσάβετ Ευσταθίου διαφοροποιούνται μέσα από το προσωπικό ύφος της καλλιτεχνικής τους ταυτότητας. Το κοινό τους σημείο είναι οι “τόποι συνάντησης”.

Για την ολοκλήρωσή του πραγματοποιήθηκε ένα Φωτογραφικό Οδοιπορικό σε διάφορα σημεία της Ελλάδας – συγκεκριμένα σε χώρους και δομές που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας και πλέον δεν λειτουργούν.

Οι φωτογραφίσεις ξεκίνησαν από τον Ιανουάριο του 2023 και ολοκληρώθηκαν τον Μάρτιο του 2024. Διανύθηκαν συνολικά 5.179 χιλιόμετρα σε πάνω από 20 διαφορετικά σημεία της Ελλάδας, όπως ενδεικτικά αναφέρονται: Πτολεμαΐδα, Καστοριά, Πάτρα, Αίγιο, Ερμιόνη, Θήβα, Μέθανα, Μεγαλόπολη, Ελευσίνα, Λαύριο, Σαλαμίνα, Μεγάλο Πεύκο.

Οι λήψεις έχουν πραγματοποιηθεί σε μια μεγάλη ποικιλία χώρων. Ο φωτογραφικός φακός έχει εισχωρήσει σε εργοστασιακές μονάδες παραγωγής πρώτων υλών, σε κτίρια ψυχιατρικών κλινικών μέχρι και σε εργατικές κατοικίες βιομηχανικής ζώνης μεταλλείων.

Στην κεντρική αίθουσα του χώρου θα φιλοξενείται η έκθεση “Forsaken Places” και στη μικρή αίθουσα θα προβάλλεται θεματικό video art.

Στον ίδιο χώρο της έκθεσης φωτογραφίας “Forsaken Places” θα περιέχεται και μια έκθεση με εγκαταλελειμμένα αντικείμενα. Η παράλληλη δραστηριότητα της έκθεσης έγκειται στην επιθυμία των καλλιτεχνών να μεταφέρουν στο/στη θεατή/τρια μέρος της ατμόσφαιρας των εγκαταλελειμμένων τόπων.