Με το καθηλωτικό και ταυτόχρονα σαγηνευτικό του στυλ, έχει δώσει ζωή σε εμβληματικούς χαρακτήρες όπως ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, ο Do De la Venga και ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος. Ο Άντονι Χόπκινς δεν θεωρείται τυχαία ένας θρύλος του παγκόσμιου κινηματογράφου και πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν μας έχει προκαλέσει τρόμο στη Σιωπή των Αμνών ή μας έχει συγκλονίσει με το Father.

Ο Ουαλός παραμένει ετοιμοπόλεμος στα 86 του χρόνια και οι προβληματισμοί για τη ζωή και την καριέρα του είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Ένας από αυτούς τους προβληματισμούς αφορά το πώς εξασφάλισε τον ομώνυμο ρόλο του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην ταινία του Όλιβερ Στόουν, το 1995.

Σε συνέντευξή του στο Chud, ο Χόπκινς εξήγησε ότι «το να υποδυθείς έναν Αμερικανό πρόεδρο, είναι λίγο δύσκολο να το φανταστείς. Ο Όλιβερ Στόουν είναι ένας καταπληκτικός σκηνοθέτης και άσκησε μεγάλη πίεση. Δεν ήθελα να το κάνω, και θυμάμαι ότι ήρθε στην Αγγλία για να με συναντήσει ενώ είχα ήδη απορρίψει μια πρώτη προσφορά. Μού είπε, ‘κότα, ε;’».

«Θυμάμαι ότι πήγα να τον συναντήσω εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο Hyde Park και είχα μια στιγμή διαύγειας – μπορώ να μείνω εδώ στη Βρετανία και να παίξω ωραίους, βαρετούς και ασφαλείς ρόλους στο BBC ή μπορώ να δουλέψω με αυτόν τον τρελό σκηνοθέτη στην Αμερική και ίσως πέσω με τα μούτρα ή κάνω επιτυχία».

Αυτή η επιθυμία να κάνει κάτι διαφορετικό ήταν που έδωσε κίνητρο στον Χόπκινς και, φυσικά, συνέχισε να τον εκτοξεύει ακόμη περισσότερο.

«Απλά σκέφτηκα ότι ‘καλά, θα πάρω το ρίσκο’. Και πήγα στο ξενοδοχείο και ο Όλιβερ γκρίνιαξε και είπε: «Κότα, ε;» και είπα: «Όχι, θα το κάνω». Είπα ναι, και πήγα στην Αμερική, και θυμάμαι να μαθαίνω το σενάριο και να σκέφτομαι, ‘Τι έκανα; Ανέλαβα αυτόν τον εφιάλτη’».

Αυτό το παράδειγμα αντίστροφης ψυχολογίας φάνηκε να λειτουργεί υπέρ του Χόπκινς όταν τελικά πήρε το ρόλο στην ταινία του 1995.

«Μετά πήγα στην Καλιφόρνια και άρχισα τις πρόβες και συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν στα χέρια ενός σπουδαίου σκηνοθέτη. Σου ασκεί μεγάλη πίεση και φτάνεις σε ένα σημείο όπου είτε καταρρέεις είτε το καταφέρνεις. Ήταν αμείλικτος μέχρι να αποκτήσω την αίσθηση του ρόλου και μου άρεσε πολύ ο Όλιβερ».

Ο Χόπκινς συνέχισε να πρωταγωνιστεί στο πλευρό της Τζόαν Άλεν ως Πατ Νίξον, με τον Στόουν να σκηνοθετεί τη βιογραφική προσαρμογή της ζωής του 37ου προέδρου των ΗΠΑ, που κατέληξε ως γνωστόν στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και τελικά στην παραίτησή του.

Αν και η ταινία δεν γνώρισε πρωτοφανή αναγνώριση, εξακολουθεί να θεωρείται η δουλειά που εξασφάλισε στον Χόπκινς κύρος στις ΗΠΑ, με κίνητρο ουσιαστικά την ανάγκη αλλαγής σκηνικού.

Από τότε, ο Χόπκινς συνέχισε να αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, υποδυόμενος διασημότητες της πραγματικής ζωής με εξαιρετικές ερμηνείες.