Από τη στιγμή που παρατηρήσεις πόσοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων έχουν τέσσερα δάχτυλα, είναι δύσκολο να το αγνοήσεις. Ξεκίνησε από την Disney κι άλλα πρώιμα στούντιο κινουμένων σχεδίων τη δεκαετία του 1920 και έκτοτε εμφανίστηκε σε προγράμματα όπως τα Tom and Jerry, The Simpsons και Spongebob Squarepants. Πώς λοιπόν αυτό το χαρακτηριστικό έγινε τόσο κοινό στα κινούμενα σχέδια;

Στην πραγματικότητα είναι σχεδόν τόσο παλιό όσο το ίδιο το κινούμενο σχέδιο. Πολλοί πρώιμοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων, όπως ο Μίκυ Μάους και ο Φέλιξ ο Γάτος, είχαν τέσσερα δάχτυλα για αισθητικούς λόγους. Οι animators χρησιμοποιούσαν κύκλους όταν σκιαγραφούσαν σώματα, κεφάλια και χέρια, με αποτέλεσμα οι κυκλικές παλάμες να μην είναι ελκυστικές με πέντε δάχτυλα. Ο Walt Disney φέρεται να είχε εξηγήσει ότι δίνοντας στον Μίκυ ένα πλήρες σετ δάχτυλα θα έκανε τα χέρια του να μοιάζουν με ένα μάτσο μπανάνες.

Σύμφωνα με το Channel Frederator – το δίκτυο Μέσων που ιδρύθηκε από τον Adventure Time και τον εκτελεστικό παραγωγό των The Fairly Odd Parents, Fred Seibert – μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι ότι πολλοί πρώιμοι χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων ήταν ζώα. Είδη όπως οι γάτες, τα κουνέλια και οι σκύλοι έχουν πατούσες με πέντε δάχτυλα, με το ένα από αυτά κρυμμένο. Αυτό μπορεί να επηρέασε τους animators να κρατήσουν τα τέσσερα δάχτυλα ανά χέρι ακόμα και όταν σχεδιάζουν ανθρωπομορφοποιημένες εκδόσεις των ζώων.

Διαβασε ακομα

Λύθηκε το μυστήριο γιατί ο Garfield είναι πορτοκαλί

Επιπλέον, οι τότε animators μπορεί να σταματούσαν στα τέσσερα δάχτυλα απλώς για να μην έχουν περισσότερη δουλειά. Τα παραδοσιακά, ζωγραφισμένα στο χέρι κινούμενα σχέδια απαιτούσαν χρονοβόρα εργασία. Η προσθήκη ενός πέμπτου δακτύλου σε κάθε καρέ θα έτρωγε πολύτιμο χρόνο, αλλά και χρήμα, έτσι τα στούντιο ήταν πρόθυμα να το θυσιάσουν.

Αλλά γιατί να σταματήσουν στα τέσσερα δάχτυλα και όχι στα τρία; Για τους περισσότερους χαρακτήρες αυτό θα τους έκανε περίεργους. Το Channel Frederator επισημαίνει ότι τα κινούμενα σχέδια με τα τρία δάχτυλα είναι συχνά μεταλλαγμένοι ή εξωγήινοι, όπως τα Χελωνονιντζάκια ή οι εξωγήινοι από το Toy Story (1995). Έχουν όλοι τρία δάχτυλα για να τονίσουν τα αλλόκοτα χαρακτηριστικά τους. Έτσι, ο ίδιος αριθμός δαχτύλων σε έναν άνθρωπο, ποντίκι ή κουνέλι θα φαινόταν παράξενο.

Υπάρχει περισσότερη λογική πίσω από το σχέδιο των χαρακτήρων με τέσσερα δάχτυλα από ό,τι υποθέτουν πολλοί. Οι σημερινοί animators εξακολουθούν να υιοθετούν το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό στιλ για χάρη της παράδοσης και της απλότητας – και γιατί είναι αυτό που περιμένουν πολλοί θεατές να δουν αφού μεγάλωσαν με αυτήν την αισθητική.

Με πληροφορίες από Mentalfloss