Εάν αγαπάς να παρακολουθείς αληθινές ιστορίες, τότε το Toxic Town (Τοξική Πόλη) είναι για ‘σένα! Η μίνι δραματική σειρά τεσσάρων επεισοδίων του Netflix αφηγείται πώς μια τοξική ουσία στην πόλη Corby της Αγγλίας προκάλεσε τη γέννηση παιδιών με παραμορφωμένα άκρα και άλλες αναπηρίες – καθώς και τον αγώνα των οικογενειών τους να διεκδικήσουν δικαιοσύνη.

Η απόφαση του 2009 κατά του Corby αντιπροσώπευε την πρώτη φορά που ένα πολιτικό δικαστήριο στη χώρα έκανε τη σύνδεση μεταξύ των γενετικών δυσπλασιών και της αμελούς διαχείρισης των τοξικών αποβλήτων στον αέρα. Η υπόθεση-ορόσημο κατέστη δυνατή χάρη στις μητέρες που δεν σταμάτησαν λεπτό να αναζητούν την αλήθεια και να απαιτούν την τιμωρία των υπευθύνων.

Στη σειρά του Netflix, παρακολουθούμε την καθημερινότητα διαφόρων γυναικών κάτω από σύννεφα πορτοκαλί σκόνης, οι οποίες άρχισαν να συνειδητοποιούν πως δεν ευθύνονταν εκείνες για τις αναπηρίες των μικρών τους όταν ξεκίνησαν να πιάνουν κουβέντα σε αίθουσες νοσοκομείων και ιατρείων, την ώρα που τα παιδιά τους έκαναν εξετάσεις και σοβαρά χειρουργεία.

Τα πρώτα στοιχεία

Στη σειρά, η Jodie Whittaker υποδύεται τη Susan McIntyre, μία μητέρα η οποία αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν γεννά ένα μωρό με παραμορφωμένο χέρι, ενώ τη βάζουν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου με μια άλλη μητέρα που έχει, επίσης, γεννήσει ένα μωρό με γενετική δυσπλασία.

Ένα τηλεφώνημα από κάποιο δημοσιογράφο την κάνει να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πολλές άλλες μητέρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια θέματα.

Πράγματι, ο Graham Hind τηλεφώνησε στη McIntyre όταν ο γιος της ήταν 18 μηνών και έγραψε ένα άρθρο, στους Sunday Times το 1999, ότι πολλά παιδιά που γεννήθηκαν με παραμορφώσεις των άκρων ζούσαν κοντά σε ένα δίκτυο τοξικών χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων που κάποτε σχετίζονταν με ένα πρώην εργοστάσιο χάλυβα.

Ο Hind και ο συγγραφέας Stephen Bevan απέκτησαν πρόσβαση σε μια έκθεση τοπικών ελεγκτών που αποκάλυπτε ότι ένας από τους χώρους, μια έκταση λατομείου, περιείχε επίπεδα αρσενικού, ψευδαργύρου, βορίου και νικελίου που υπερέβαιναν κατά πολύ τις οδηγίες περιβαλλοντικής ασφάλειας, ακόμη και μετά την υποτιθέμενη εξυγίανσή του.

Ο δικηγόρος Des Collins, κάτοικος του Corby, ο οποίος εκπροσώπησε τις οικογένειες στην υπόθεση, διάβασε το άρθρο των Sunday Times και αποφάσισε να βρει περισσότερες μητέρες που θα ήταν πρόθυμες να συμμετάσχουν σε μια αγωγή. Το άρθρο αποκάλυπτε τέσσερις περιπτώσεις παραμορφώσεων των άκρων αλλά τελικά 19 οικογένειες κατέληξαν να υπογράψουν την ομαδική αγωγή.

«Η ιστορία μας ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά», λέει ο Bevan. «Έχεις απλούς ανθρώπους που είναι τα θύματα, που πληρώνουν το τίμημα της κακοδιαχείρισης. Αυτός είναι ένας από τους ρόλους του ανεξάρτητου Τύπου: να μιλάει για τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Netflix Nordic (@netflixnordic)

Ζώντας σε μια τοξική πόλη

Τα στόματα άρχισαν σιγά-σιγά να ανοίγουν και πολλοί κάτοικοι θυμήθηκαν λασπωμένες λιμνοθάλασσες που μύριζαν «σαν θάλαμος νοσοκομείου» και παιδιά που έπαιζαν δίπλα σε μεγάλες λακούβες με πορτοκαλί υγρά που έβγαζαν σπινθήρες όταν έριχναν πέτρες μέσα τους.

Η Tracey Taylor (την οποία υποδύεται η Aimee Lou Wood), της οποίας το πρώτο παιδί γεννήθηκε με παραμορφωμένο αυτί και πέθανε λίγο αργότερα, θυμάται «μια λεπτή σκόνη που έφτανε παντού, σαν η έρημος Σαχάρα να είχε μόλις κάνει ένα μεγάλο πέρασμα».

Στη σειρά, η Taylor και η McIntyre αναπτύσσουν μία στενή φιλία, ενώ από κοινού ενθαρρύνουν και άλλες μητέρες να συμμετάσχουν στην αγωγή. Ωστόσο, η Taylor δεν είχε τη δυνατότητα να είναι μία από τις ενάγουσες, επειδή το παιδί της δεν επέζησε.

Η Maggie Mahon (Claudia Jessie), της οποίας ο σύζυγος Derek (Joe Dempsie) εργαζόταν στο εργοτάξιο αποκατάστασης, παραδέχτηκε στο δικαστήριο πως έπρεπε να βουρτσίζει σχολαστικά τα ρούχα του όταν γύριζε σπίτι για να διώξει τη σκόνη. Ο γιος τους γεννήθηκε με παραμορφωμένο πόδι και χρειάστηκε αρκετές επεμβάσεις για να περπατήσει σωστά.

Η ίδια θυμάται ότι αναρωτιόταν αν υπήρχε σχέση μεταξύ της σκόνης και της παραμόρφωσης του γιου της, όταν είδε ένα άρθρο στην τοπική εφημερίδα στο οποίο ο Collins αναζητούσε οικογένειες που είχαν παιδιά με αναπηρίες. Έτσι, η Mahon κατέληξε να συμμετάσχει στην ομαδική αγωγή, αν και ο Derek δεν κατέθεσε ποτέ από φόβο μη χάσει την εργασία του, από όπου προερχόταν το μοναδικό εισόδημα της οικογένειας.

Διαβασε ακομα

Η influencer που τους ξεγέλασε όλους λέγοντας ότι πεθαίνει από καρκίνο

Πώς κερδήθηκε η υπόθεση Corby

Η νομική ομάδα του Collins έλαβε διάφορα έγγραφα από έναν πρώην υπάλληλο του δημοτικού συμβουλίου, τον Sam Hagen (Robert Carlyle), τα οποία αποδείκνυαν ότι τα μέτρα που έλαβε το δημοτικό συμβούλιο του Corby για να διασφαλίσει ότι η μόλυνση δεν θα γινόταν πρόβλημα ήταν, σε μεγάλο βαθμό, ανεπαρκή.

Το 2009, μια δεκαετία μετά τη δημοσίευση του άρθρου των Sunday Times, το δικαστήριο έκρινε ότι το δημοτικό συμβούλιο του Corby ήταν υπεύθυνο για αμέλεια.

«Το δημοτικό συμβούλιο του Corby επέτρεψε και οδήγησε στην εκτεταμένη διασπορά μολυσμένης λάσπης και σκόνης σε δημόσιες περιοχές του Corby και μέσα και πάνω από ιδιωτικές κατοικίες, με αποτέλεσμα οι μολυσματικές ουσίες να έχουν προκαλέσει τους τύπους των γενετικών δυσπλασιών για τους οποίους έχουν καταγγελθεί οι ενάγοντες», ανέφερε τότε ο δικαστής.

Τον Απρίλιο του 2010, το δημοτικό συμβούλιο του Corby κατέληξε σε διακανονισμό με τις οικογένειες. Το ακριβές ποσό της αποζημίωσης που έλαβαν οι μητέρες δεν γνωστοποιήθηκε.

Ο Collins, ο οποίος συνεχίζει να εκπροσωπεί οικογένειες σε υποθέσεις αστικών διαφορών, λέει ότι η υπόθεση αποτέλεσε προειδοποίηση για τις τοπικές αρχές που ξεκινούν έργα ανάκτησης γης: «Αν κοιτάξετε τις συμβουλές που δίνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες σε ανθρώπους που ανακαταλαμβάνουν περιοχές με εγκαταλελειμμένες εκτάσεις, θα αναφερθούν πάντα στο Corby, για να βεβαιωθούν δεν θα συμβεί και σ’ αυτούς. Υπό αυτή την έννοια, βοήθησε. Δεν οδήγησε σε περαιτέρω δικαστικές διαμάχες. Νομίζω ότι οδήγησε σε μια πιο προσεκτική και λογική προσέγγιση της ανάκτησης γης. Αλλά ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμη πολλά καλυμμένα».