Η τσίχλα φαίνεται πως είναι ο ορισμός μιας αθώας συνήθειας, που κρύβει πίσω της μια τεράστια απειλή για το περιβάλλον. Κάθε χρόνο, χιλιάδες τόνοι πλαστικής ρύπανσης καταλήγουν στο περιβάλλον και συχνά η πηγή είναι… το στόμα μας. Οι περισσότερες τσίχλες που κυκλοφορούν στην αγορά φτιάχνονται από συνθετικά υλικά που βασίζονται σε πετρέλαιο, παρόμοια με τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τα ελαστικά αυτοκινήτων.

Αν αυτή η σκέψη σας προκαλεί αηδία, δεν είστε οι μόνοι. Ο David Jones, ειδικός στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ και ερευνητής για την πλαστική ρύπανση, εξηγεί πως οι περισσότεροι άνθρωποι αντιδρούν με έκπληξη όταν μαθαίνουν ότι η τσίχλα που μασούν δεν είναι τίποτα άλλο παρά… πλαστικό. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι κατασκευαστές σπάνια αποκαλύπτουν τη σύνθεση της τσίχλας τους, αναφέροντας απλά τον όρο «βάση τσίχλας» στα συστατικά.

Η βάση αυτή δεν έχει αυστηρό ορισμό, όμως η χημική ανάλυση έδειξε ότι είναι φτιαγμένη από συνθετικά υλικά που προσφέρουν τη μοναδική υφή της τσίχλας, από το στυρένιο-βουταδιένιο (που χρησιμοποιείται και στα ελαστικά), μέχρι το πολυαιθυλένιο (το πλαστικό που γνωρίζουμε από τις σακούλες) και το οξικό πολυβινύλιο (όπως το ξυλόκολλα). Αυτό δεν ακούγεται πολύ αθώο, έτσι δεν είναι;

Διαβασε ακομα

Τι θα συμβεί αν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πλαστικά

Η βιομηχανία τσίχλας είναι τεράστια, με εκτιμώμενη αξία που αγγίζει τα 48,68 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2025. Ετησίως κατασκευάζονται 1,74 τρισεκατομμύρια κομμάτια τσίχλας, και από αυτά, το 30% – περίπου 730.000 τόνοι – είναι η συνθετική βάση που δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλαστικό. Αν συνειδητοποιήσουμε πόσος όγκος τσίχλας καταναλώνεται και πόσο από αυτό το υλικό καταλήγει στο περιβάλλον, η εικόνα γίνεται ιδιαίτερα ανησυχητική.

Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Τι συμβαίνει με την τσίχλα αφού τη φτύσουμε; Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε δει τσίχλες κολλημένες σε καθίσματα, πεζοδρόμια ή σχολικά θρανία. Και όμως, αυτή η συνθετική τσίχλα δεν βιοδιασπάται ποτέ. Αντιθέτως, παραμένει στο περιβάλλον για δεκαετίες, σκληραίνει, ραγίζει και διασπάται σε μικροπλαστικά. Το κόστος καθαρισμού αυτής της ρύπανσης είναι υψηλό και απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι οι τοπικές αρχές ξοδεύουν περίπου 7 εκατομμύρια λίρες ετησίως για να καθαρίσουν τις τσίχλες από τους δρόμους.

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, όπως η τοποθέτηση ειδικών κάδων ανακύκλωσης για τσίχλες και η ενθάρρυνση υπεύθυνης απόρριψης. Παράλληλα, οργανώσεις όπως η Keep Britain Tidy, που ασχολούνται με την προστασία του περιβάλλοντος, έχουν ξεκινήσει πρωτοβουλίες για να μειώσουν τη ρύπανση από τσίχλες. Έχουν δεσμευτεί να επενδύσουν μεγάλα ποσά για τον καθαρισμό και την αλλαγή της συμπεριφοράς των καταναλωτών. Αλλά υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό που πρέπει να κατανοήσουμε: ο καθαρισμός δεν είναι η λύση.

Το κλειδί για τη μείωση της ρύπανσης από τσίχλες βρίσκεται στην πρόληψη. Δεν είναι απλώς ένα ζήτημα απόρριψης, αλλά μια βαθιά ανάγκη να επανασχεδιάσουμε τη σχέση μας με τα πλαστικά υλικά. Στη θέση της καθαριότητας, πρέπει να επικεντρωθούμε σε στρατηγικές μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και βιώσιμου σχεδιασμού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η πρόληψη της ρύπανσης είναι μια κοινή ευθύνη.

Διαβασε ακομα

Κάποιοι θα αηδιάσουν όταν μάθουν από τι φτιάχνονται οι τσίχλες

Η ενημέρωση των καταναλωτών είναι το πρώτο βήμα. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε για το περιεχόμενο των προϊόντων που καταναλώνουμε, τόσο πιο συνειδητά θα ενεργούμε. Αν οι συσκευασίες περιέχουν πιο ξεκάθαρη σήμανση, οι καταναλωτές θα μπορούν να κάνουν πιο υπεύθυνες επιλογές. Ο φόρος στις συνθετικές τσίχλες θα μπορούσε να αποτελέσει έναν αποτελεσματικό τρόπο χρηματοδότησης του καθαρισμού και να ενθαρρύνει την ανάπτυξη πιο οικολογικών εναλλακτικών.

Μπορούμε όλοι μας να μειώσουμε τις περιβαλλοντικές συνέπειες αυτής της πλαστικής ρύπανσης, κόβοντας τη συνήθεια της τσίχλας, καλώντας τις τοπικές αρχές να επιβάλλουν αυστηρότερες ποινές ρύπανσης και ενθαρρύνοντας τις κυβερνήσεις να επιβάλουν φόρο στους κατασκευαστές για τη χρηματοδότηση των καθαρισμών και να τους αναγκάσουν να αναφέρουν τα περιεχόμενα της βάσης της τσίχλας.

Το να πετάμε οποιαδήποτε μη αναλώσιμα, ανόργανα προϊόντα είναι μη βιώσιμο. Η ρύπανση από τις τσίχλες είναι απλώς μια άλλη μορφή πλαστικής ρύπανσης. Είναι καιρός να αρχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε ως τέτοια.

Με πληροφορίες από The Conversation