Πηγή: [email protected]
Μεγέθυνση κειμένου
Το Θέατρο της Ελευθερίας έχει γίνει το σύμβολο μιας διαφορετικής αντίστασης στο πλαίσιο του παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος
Για τους καταπιεσμένους λαούς, οι τέχνες ήταν πάντα ένα ισχυρό εργαλείο απελευθέρωσης. Τώρα, στην πόλη Τζενίν της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, το Θέατρο της Ελευθερίας δίνει τη δυνατότητα στους Παλαιστινίους να κάνουν τη δική τους αντίσταση κατά της ισραηλινής κατοχής, με όπλο τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Αν και η ύπαρξη ενός θεάτρου στη μέση οποιουδήποτε προσφυγικού καταυλισμού δεν είναι κάτι συνηθισμένο, στη Δυτική Όχθη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή.
Τόσο ο καταυλισμός προσφύγων, όσο και ολόκληρη η πόλη αποτελούν εδώ και καιρό στόχο των ισραηλινών στρατευμάτων, που πραγματοποιούν συνεχείς αιματηρές επιδρομές. Όμως, το Θέατρο της Ελευθερίας έχει γίνει το σύμβολο ενός διαφορετικού είδους παλαιστινιακού αγώνα.
«Για εμάς τους Παλαιστίνιους, η καλλιτεχνική έκφραση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσπάθειάς μας για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα του Θεάτρου της Ελευθερίας.
Το όραμα του Θεάτρου της Ελευθερίας
Το θέατρο ιδρύθηκε το 2006 από τον Zakaria Zubeidi, έναν πρώην μαχητή, και τον Juliano Mer-Khamis, έναν ηθοποιό που γεννήθηκε από έναν Εβραίο Ισραηλινό και μια χριστιανή Παλαιστίνια.
Κοινό όραμά τους ήταν η πολιτιστική αντίσταση. «Είμαστε σαν μαχητές, αλλά το όπλο μας είναι το θέατρο», λέει η Ranin Odeh που διευθύνει τα προγράμματα του θεάτρου για τη νεολαία.
Παρουσιάζουν τα πάντα, από Σαίξπηρ μέχρι έργα γραμμένα από εκείνους που ζουν στον καταυλισμό.
Από τότε που άνοιξε τις πόρτες του το 2006, έχει καταστήσει το θέατρο και την εικαστική τέχνη διαθέσιμα σε κάθε νέο στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν.
Το έργο του έχει κάνει τον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν γνωστό στην Παλαιστίνη και διεθνώς για τις καινοτόμες, θεατρικές παραγωγές που δίνουν τροφή για σκέψη, ενώ όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του, έχει δημιουργήσει μια γενιά καλλιτεχνών και ηγετών, οι οποίοι μια μέρα θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή του παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος.
Άλλωστε το είχε κάνει σαφές από την πρώτη στιγμή ο Juliano Mer Khamis, ένας εκ των ιδρυτών του θεάτρου: «Αυτό που κάνουμε στο θέατρο, δεν είναι προσπάθεια να υποκαταστήσουμε ή να αντικαταστήσουμε την παλαιστινιακή αντίσταση στον αγώνα για απελευθέρωση, το αντίθετο μάλιστα. Αυτό πρέπει να είναι σαφές. Συμμετέχουμε, με κάθε τρόπο, στον παλαιστινιακό αγώνα για την απελευθέρωση, ο οποίος είναι ο δικός μας απελευθερωτικός αγώνας. Δεν είμαστε θεραπευτές. Δεν είμαστε καλοί χριστιανοί. Είμαστε μαχητές της ελευθερίας».
Το Θέατρο της Ελευθερίας μπορεί να επικεντρώνεται στο θέατρο και τις εικαστικές τέχνες, ωστόσο δεν κρατά ουδέτερη στάση στο ζήτημα του ισραηλινού απαρτχάιντ, του εποικισμού και της στρατιωτικής κατοχής. Ούτε κλείνει τα μάτια στις εσωτερικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών.
Το όραμα του Θεάτρου Ελευθερίας είναι ένα πολιτιστικό κίνημα αντίστασης στον πυρήνα μιας ελεύθερης και κριτικής παλαιστινιακής κοινωνίας. Μέσω της πολιτιστικής αντίστασης, το Θέατρο της Ελευθερίας στοχεύει να αναδείξει μια νέα γενιά που θα είναι σε θέση να αμφισβητήσει όλες τις μορφές καταπίεσης.
Τι είναι η πολιτιστική αντίσταση
Σύμφωνα με το Θέατρο της Ελευθερίας, η πολιτιστική αντίσταση ξεκινά με το παιχνίδι, το οποίο δεν προορίζεται μόνο για τα παιδιά, αλλά είναι «η βασική επιθυμία να πειραματιστούμε και να δοκιμάσουμε την πραγματικότητα, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Κάθε τι που κάνουμε στο Θέατρο Ελευθερίας περιέχει ένα στοιχείο παιχνιδιού.
Μέσω του παιχνιδιού μπορούμε να αποδομήσουμε μια καταπιεστική πραγματικότητα και να την κάνουμε κατανοητή, πράγμα που αποτελεί το πρώτο βήμα προς την αλλαγή της. Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να φανταστούμε περισσότερα χρώματα από αυτά που έχουν δει τα μάτια μας, έτσι δεν μπορούμε να φανταστούμε μια πραγματικότητα πέρα από τις δικές μας εμπειρίες και τα δικά μας πλαίσια αναφοράς. Τότε, μπορούμε να ονειρευτούμε και να δημιουργήσουμε αλλαγή μαζί».
Οι άνθρωποι του θεάτρου στο στόχαστρο
Και όμως, σήμερα οι θεατράνθρωποι της Τζενίν βρίσκονται ανάμεσα σε ένα όλο και πιο επιθετικό Ισραήλ, το οποίο πραγματοποιεί ολοένα και πιο θανατηφόρες επιδρομές στον ταραχώδη καταυλισμό, και σε έναν αυξανόμενο αριθμό ασυμβίβαστων Παλαιστινίων μαχητών.
Όσοι ασχολούνται με το θέατρο έχουν γίνει στόχοι και για τις δύο πλευρές. Ο Zubeidi εκτίει μακρά ποινή στο Ισραήλ για επιθέσεις που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της δεύτερης ιντιφάντα.
Ο Mer-Khamis δολοφονήθηκε από έναν μασκοφόρο ένοπλο το 2011. Στις 13 Δεκεμβρίου 2024, ο Mustafa Sheta, παραγωγός του Θεάτρου Ελευθερίας, συνελήφθη από τον ισραηλινό στρατό και συνεχίζει να κρατείται.
Ως απάντηση στο ερώτημα «Τι μπορούμε να κάνουμε;» σχετικά με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, τη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή & το απαρτχάιντ και τη σύλληψη του Mustafa Sheta το θέατρο της Ελευθερίας ξεκίνησε την Πολιτιστική Ιντιφάντα.
Η λειτουργία του θεάτρου γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Η πιο πρόσφατη επιδρομή του Ισραήλ στον καταυλισμό άφησε πίσω της 21 νεκρούς. Το θέατρο έμεινε αλώβητο, αλλά γύρω του οι δρόμοι είναι γεμάτοι κρατήρες και βαμμένοι με αίμα. Και είναι δύσκολο να δικαιολογηθεί ο ρόλος του όταν οι σφαίρες πέφτουν, παραδέχεται η Odeh.
Κι όμως, τα εβδομαδιαία εργαστήρια για παιδιά εξακολουθούν να είναι γεμάτα. Δεκάδες νέοι απολαμβάνουν λίγες ώρες ανακούφισης από τη σκληρή μιζέρια του καταυλισμού.
Αυτό από μόνο του είναι ένα είδος αντίστασης.
Με πληροφορίες από The Freedom Theatre, Economist
Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι
