Οδικό δίκτυο ή δημόσιος κίνδυνος; Αυτή είναι η απορία που προκύπτει σε κάθε πεζό, αλλά και οδηγό, με μια απλή βόλτα στον άξονα της Λεωφόρου Κηφισίας, η οποία γνωρίζει πλέον την πλήρη παρακμή εξαιτίας της μηδενικής συντήρησης από τους υπεύθυνους φορείς.

Από πού πραγματικά να ξεκινήσεις… Μάλλον από τη μεταλλική πεζογέφυρα του Ψυχικού, που σημαδεύει τη διαδρομή την οποία ακολουθούν εκατοντάδες μαθητές καθημερινά από και προς το σχολείο τους. Το αστικό «μονοπάτι» που σου δείχνει τον δρόμο από ψηλά και ακούει στα βήματα των χιλιάδων κατοίκων που περνούν από πάνω.

Την ίδια ώρα, η γέφυρα στο Μαρούσι που άλλοτε αποτελούσε ένα τοπόσημο των Ολυμπιακών Αγώνων που φιλοξένησε η χώρα μας το 2004, βρίσκεται υπό διάλυση και «στολισμένη» πλέον με γκράφιτι σε κάθε πιθανό σημείο. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Γιατί εκεί που έφτασε το χέρι των γκραφιτάδων να ζωγραφίσουν, δεν έχει φτάσει το χέρι των αρμόδιων να διορθώσουν και να συντηρήσουν…

Δεν χρειάζεται να δεις από ψηλά τη γέφυρα για να παρατηρήσεις άλλα τόσα… ψεγάδια. 

Είναι οι ανισόπεδες διαβάσεις που δεν έχουν συντηρηθεί, με φυτά να μεγαλώνουν και να αποδεικνύουν ότι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που κάποιος ασχολήθηκε. Η εικόνα μαρτυρά πως ο δρόμος έχει να συντηρηθεί εδώ και μήνες, μειώνοντας την ορατότητα και συνιστώντας, έτσι, κίνδυνο για την οδική ασφάλεια.

Το «καρέ» συμπληρώνουν οι βρόμικοι από τα καυσαέρια τοίχοι και τα γκράφιτι που «σκαρφαλώνουν» εκεί που δεν φτάνει το μάτι. Γκράφιτι που στέκονται εκεί επίμονα, σχεδόν σαν να μην προσπάθησε κανένας ποτέ να τα σβήσει (μάλλον κανένας δεν προσπάθησε…).

Ταυτόχρονα, στο κάδρο δεν μπαίνει μόνο το αισθητικό κομμάτι, αλλά και η ασφάλεια. Ποιος αρμόδιος μπορεί να «σφυρίζει» αδιάφορα στην όψη οδικών πινακίδων που με δυσκολία στέκονται και φαίνονται, θέτοντας σε κίνδυνο πεζούς και οδηγούς; Τα σήματα δεν έχουν ανανεωθεί και σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν κατεστραμμένα, δεδομένο που τα καθιστά δυσανάγνωστα και επικίνδυνα για όσους προσπαθούν να ακολουθήσουν τις οδηγίες τους.

Γυρνώντας λίγο το κεφάλι, ένας περαστικός εισέρχεται σε έναν νέο κόσμο: Εκείνον της παράνομης αφισοκόλλησης… Στις κολόνες ηλεκτρικού ρεύματος αντικρίζουμε σπάγκους από παλαιότερες αφίσες. Σπάγκους που έχουν μείνει για να υπενθυμίζουν την πλήρη αδιαφορία. Η παράνομη αφισοκόλληση, λοιπόν, καλά κρατεί. Και οι σπάγγοι μετά κρέμονται πάνω από τα κεφάλια πεζών και οδηγών, αυξάνοντας τον κίνδυνο ρύπανσης σε περίπτωση που χαλαρώσουν με τον καιρό και πέσουν στο οδόστρωμα.

Πόσα να καταλάβεις σε ένα σύντομο πέρασμα από τον άξονα της Λεωφόρου Κηφισίας για την καθημερινότητα των πολιτών; Πολλά, απ’ ό,τι φαίνεται. 

Η επαφή με τα ζητήματα που μοιάζουν «μικρά» για τους αρμόδιους, είναι καταλυτική για τους πολίτες. Γιατί;

Γιατί η πεζογέφυρα πρέπει να «αντέξει» τα βήματα των περαστικών και να μην καταρρεύσει. 

Γιατί πεζοί και οδηγοί πρέπει, για την ασφάλειά τους, να μπορούν να δουν ξεκάθαρα τα οδικά σήματα, προκειμένου να αποφευχθούν τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα.

Γιατί μια καθαρή πόλη είναι μια όμορφη πόλη, όπου οι άνθρωποι ανεβαίνουν στην πεζογέφυρα και αντικρύζουν τη γραμμή του ορίζοντα, όχι σπάγγους και μαύρους από το καυσαέριο τοίχους.

Μια απλή βόλτα, ένα πρωί Σαββάτου, σε μια από τις πιο πολυσύχναστες λεωφόρους στην Αθήνα. Μόνο αυτό χρειάζεται για να καταλάβει κανείς τα ζητήματα της ασφαλείας των πολιτών πρωτίστως, και δευτερευόντως τα ζητήματα αισθητικής.