Ο Michael Turtle, δημοσιογράφος για πάνω από 20 χρόνια και δημιουργός της ιστοσελίδας Time Travel Turtle, ταξιδεύει στον κόσμο από το 2011 και περιγράφει την εμπειρία από το ταξίδι του στη Βόρεια Κορέα, εκεί που ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει και που οι κάτοικοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εάν δεν εγκρίνεται από το καθεστώς.

Με δρόμους άδειους από αμάξια και ανθρώπους, ακόμη και στην πρωτεύουσα, Πιονγιάνγκ, ψηλές γκρίζες πολυκατοικίες και μεγάλες πινακίδες με φωτογραφίες των «μεγάλων ηγετών» που πέρασαν από τη χώρα – και φυσικά του Κιμ Γιονγκ Ουν – το όλο θέαμα μοιάζει με σκηνικό σε μία από τις «μετα-αποκαλυπτικές» ταινίες του Hollywood!

Η ζωή στην πρωτεύουσα

Για τους πολίτες στην Πιονγιάνγκ, η ζωή είναι σίγουρα καλύτερη από ό,τι στην ύπαιθρο. Οι Βορειοκορεάτες χρειάζονται ειδική άδεια για να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Υπάρχουν, μάλιστα, οδοφράγματα στους δρόμους της χώρας που εμποδίζουν τους κατοίκους να μετακινούνται σε συγκεκριμένες περιοχές χωρίς άδεια.

Η πρωτεύουσα κατοικείται από ανθρώπους που είναι πιστοί στο κόμμα και θεωρείται πως έχουν υψηλότερη θέση στην κοινωνία. Μερικοί από αυτούς, όπως αναφέρει ο Turtle, διαθέτουν ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, ακόμη και κινητά τηλέφωνα – αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο θέαμα στους δρόμους, προφανώς επειδή μια τέτοια τεχνολογία είναι πολύ ακριβή για τους περισσότερους κατοίκους.

Σε όλη την πρωτεύουσα επικρατεί «μια απόκοσμη εικόνα και η γενική αίσθηση του κενού», από την έλλειψη οχημάτων, θορύβων και σίγουρα του κόσμου. Αν και θεωρητικά υπάρχουν λίγοι παραπάνω από τρία εκατομμύρια κάτοικοι στην Πιονγιάνγκ, φαίνεται πολύ πιο ήσυχη σαν μία «μικρή επαρχιακή πόλη». Ο Turtle περιγράφει την πρωτεύουσα σαν σκηνικό από μια «μετα-αποκαλυπτική ταινία», όπου όλα δείχνουν να είναι άδεια: Κτήρια, δρόμοι, μαγαζιά.

Υπάρχει, ωστόσο, μια αίσθηση κανονικότητας στα μέσα μαζικής μεταφοράς: Τα παλιά λεωφορεία είναι γεμάτα κόσμο – λογικό αφού ελάχιστοι άνθρωποι έχουν αυτοκίνητο – ενώ και τα άλλα μέσα έιναι γεμάτα τις ώρες αιχμής.

Σπίτια στολισμένα με προτρέτα ηγετών

Οι περισσότεροι Βορειοκορεάτες απασχολούνται στις κατασκευές ή στο στρατό. Σε αντίθεση με μια κανονική πρωτεύουσα, δεν υπάρχουν εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ ή καταστήματα που να πλαισιώνουν τους δρόμους, ενώ ο ορίζοντας της Πιονγιάνγκ είναι γεμάτος από γκρίζες τσιμεντένιες πολυκατοικίες που στεγάζουν τους κατοίκους. Εκεί περνούν και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους.

H Πιονγιάνγκ μοιάζει με πόλη που σχεδιάστηκε με την υπόσχεση μιας μητρόπολης, αλλά χωρίς [να έχει] την ικανότητα να την υλοποιήσει

Τη νύχτα, όπως λέει ο Turtle, πολλά από τα παράθυρα είναι σκοτεινά, είτε λόγω διακοπής ρεύματος είτε επειδή είναι ακατοίκητα. «Μοιάζει με μια πόλη που σχεδιάστηκε με την υπόσχεση μιας μητρόπολης, αλλά χωρίς [να έχει] την ικανότητα να την υλοποιήσει», λέει ο δημοσιογράφος.

Ρίχνοντας μία ματιά στο εσωτερικό μερικών από των ελάχιστων φωτισμένων διαμερισμάτων, ο Turtle περιγράφει απλά, γυμνά διαμερίσματα με τις φωτογραφίες ηγετών να είναι κρεμασμένες σε εμφανές σημείο στους τοίχους.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια είναι το Παλάτι των Παιδιών (Children’s Palace), ένα μέρος όπου οι μαθητές συγκεντρώνονται μετά το μάθημα για να μάθουν μουσική, τέχνες και να αθληθούν. Στο εσωτερικό υπάρχει ένα τεράστιο μαρμάρινο φουαγιέ, το οποίο φαίνεται κάπως υπερβολικό για τα μικρά παιδιά. Οι ανήλικοι κάτοικοι περνούν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους κάνοντας εξάσκηση στον χορό και το τραγούδι – ιδιαίτερα στα τραγούδια που εξυμνούν τους ηγέτες.

Η επαρχία στη Βόρεια Κορέα

Έξω από την πρωτεύουσα, κάθε ογκώδες, μεγαλοπρεπές κτήριο εξαφανίζεται γρήγορα. Ωστόσο, η επαρχία είναι γεμάτη από μεγάλα χάλκινα αγάλματα του «αιώνιου προέδρου» Κιμ Ιλ Σουνγκ.

Πράσινα χωράφια με καλαμπόκι και ρύζι εκτείνονται από τον δρόμο μέχρι τα βουνά στον ορίζοντα. Η ύπαιθρος είναι πλούσια και πράσινη, αλλά αυτό δεν συνάδει με τη φτώχεια και τον αγροτικό τρόπο ζωής των πολιτών.

Παντού υπάρχουν μεγάλες πινακίδες με τα πορτρέτα των ηγετών και μηνύματα που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρά «για το καλό της πατρίδας»

«Όπου κι αν κοιτάξουμε υπάρχει σκληρή χειρωνακτική εργασία», λέει ο Turtle. Εδώ δεν υπάρχουν καθόλου αυτοκίνητα, πόσο μάλλον αγροτικά μηχανήματα για την καλλιέργεια της γης. Ηλικιωμένοι άνδρες και γυναίκες, με σκυμμένη πλάτη, εργάζονται στους ορυζώνες, νεαρά αγόρια κουβαλούν σακιά, ενώ υπάρχουν και οι πιο τυχεροί, που διαθέτουν ποδήλατο, και μεταφέρουν με αυτόν τον τρόπο μικρότερα ζώα, όπως γουρούνια.

Παντού υπάρχουν μεγάλες πινακίδες στα χωράφια και στα βουνά, με τα πορτρέτα των ηγετών και μηνύματα που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρά «για το καλό της πατρίδας».

Επιπλέον, υπάρχουν παντού στρατιωτικά σημεία ελέγχου στους κεντρικούς δρόμους για να εμποδίζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την περιοχή τους χωρίς άδεια.

Στις περιφερειακές πόλεις, όπως και στα περισσότερα μέρη, είναι εμφανής η έλλειψη αυτοκινήτων, ενώ οι άνθρωποι δεν συγκεντρώνονται στους δρόμους για να κοινωνικοποιηθούν, αλλά περπατούν αμίλητοι στα μονοπάτια.

Υπάρχει μία αλλόκοτη ομοιομορφία στους ανθρώπους: Παντού, σύμφωνα με τον Turtle, συναντάς αδύνατες, λιπόσαρκες φιγούρες που φορούν, πάνω-κάτω, τα ίδια ρούχα.

Η ζωή στη Βόρεια Κορέα

9 Images

Η φτώχεια και οι επίσημοι εορτασμοί στην Πιονγιάνγκ

Ιστορίες από πολίτες που έχουν δραπετεύσει από τη Βόρεια Κορέα περιγράφουν εξαντλητική εργασία, με τόσο λίγο φαγητό που ψάχνουν να βρουν τροφή στους θάμνους εκτός της περιοχής τους, με τον φόβο της τιμωρίας.

Με τους ξεναγούς να ελέγχουν απόλυτα τη διαδρομή των τουριστών, ο Turtle αναφέρει πως κάτι τέτοιο δεν εντόπισε, αλλά σίγουρα «δεν έχεις την αίσθηση ότι οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι».

«Σπάνια υπήρχε το αυθόρμητο γέλιο στον δρόμο ή ζωηρές συζητήσεις μεταξύ φίλων που θα περίμενε κανείς σε μια κανονική χώρα», αναφέρει, ωστόσο, πως οι Βορειοκορεάτες φαίνεται να χαίρονται ιδιαίτερα με την παρουσία των τουριστών, με αποτέλεσμα να τους χαμογελούν και να χαιρετούν κάθε φορά που περνούν από μπροστά τους.

Όσον αφορά στη διασκέδαση, στην Πιονγιάνγκ μερικοί από τους ντόπιους χαλαρώνουν πηγαίνοντας σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, ή στο λούνα παρκ, για το οποίο υπάρχει λίστα αναμονής εβδομάδων, ενώ κατά τη διάρκεια των επίσημων εορτασμών, δεν λείπουν τα αφιερωματικά τραγούδια στους ηγέτες, ο απίστευτα συγχρονισμένος χορός και τα ομαδικά παιχνίδια, πάντα υπό το αυστηρό βλέμμα των στρατιωτικών ομάδων.

Με πληροφορίες από Time Travel Turtle