Σειρά μέτρων για τον εκσυγχρονισμό του Μουσείου του Λούβρου και τη χρηματοδότηση των έργων που πρέπει να γίνουν ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν.

Ειδικότερα, γνωστοποίησε ότι θα υπάρξει μία δεύτερη πύλη εισόδου των επισκεπτών, πέραν αυτής που ήδη υπάρχει, αλλά και ότι η Μόνα Λίζα θα εκτίθεται πλέον σε ειδικό εκθεσιακό χώρο τον οποίο θα μπορεί κανείς να τον επισκεφθεί μόνο εφόσον έχει προμηθευτεί ειδικό εισιτήριο.

Ο Γάλλος πρόεδρος ανέφερε επίσης ότι θα πρέπει να αυξηθούν οι τιμές των εισιτηρίων για τους ξένους τουρίστες που δεν προέρχονται από κράτη μέλη της ΕΕ και ότι στόχος είναι ο αριθμός των επισκεπτών του Λούβρου να ανέλθει σταδιακά στα 12 εκατομμύρια, έναντι 8,7 εκατομμύρια που ήταν το 2024.

Διαβασε ακομα

Τα τρυφερά μηνύματα της Λάιβλι με τον Μπαλντόνι που ανατρέπουν τα δεδομένα στην υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης

Ως προς το συνολικό κόστος των έργων που θα πρέπει να γίνουν τα επόμενα 12 χρόνια στο Λούβρο ο Γάλλος πρόεδρος εκτίμησε ότι θα είναι της τάξης των 800 εκατομμυρίων ευρώ.

Άστοχη πράξη σνομπισμού

Τι υπέροχος πονοκέφαλος να έχει ένα μουσείο. Το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι δέχεται τόσους πολλούς επισκέπτες που λαμβάνει δραστικά μέτρα για να το αντιμετωπίσει, μεταξύ των οποίων η μεταφορά του πιο διάσημου θησαυρού του σε έναν ειδικό χώρο όπου οι τουρίστες θα μπορούν να τον δουν χωρίς να μπουν καθόλου στο κεντρικό κτήριο. Δεν θα απορροφά πλέον το οξυγόνο από τα υπόλοιπα έργα τέχνης.

Σχεδόν 9 εκατομμύρια επισκέπτες περνούν από τον Λούβρο κάθε χρόνο, ενώ πιστεύεται ότι το 80% από αυτούς αναζητά το διάσημο πορτρέτο της Λίζα Γκεραρντίνι από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, πιο γνωστό ως Τζοκόντα και ακόμα πιο γνωστό ως Μόνα Λίζα.

Ίσως ωστόσο ο Λούβρος προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα που δεν είναι πραγματικά πρόβλημα. Ρωτήστε τα μουσεία του υπόλοιπου κόσμου εάν ο υψηλός αριθμός επισκεπτών είναι κακό: δεν έχουν ανακτήσει ακόμα το κοινό πριν από την πανδημία.

Η απόφαση, που ανακοινώθηκε δραματικά από τον Εμανουέλ Μακρόν, να μεταφερθεί η Μόνα Λίζα σε μια ειδική απομονωμένη γκαλερί όπου ο κόσμος θα συρρέει για να βγάλει selfie μπροστά της χωρίς να ενοχλεί τους καλλιεργημένους επισκέπτες που επιθυμούν να ρουφήξουν τέχνη σε μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, είναι μια άστοχη πράξη σνομπισμού. Μπορεί να καταστρέψει το οικοσύστημα του Λούβρου ως μέρος όπου η υψηλή τέχνη γίνεται δημοφιλής κουλτούρα.

Άσχετα με την πολυκοσμία και τη βαβούρα μπορούσες ακόμη να δεις τον πίνακα του ντα Βίντσι, ένα σιωπηλό μυστήριο στην καρδιά της φασαρίας.

Το χαμόγελό της είναι πολύ πιο ζεστό από ό,τι στις φωτογραφίες. Συνειδητοποιείς πιο ξεκάθαρα από ποτέ, πως αυτό είναι πραγματικά ένα γλυκό πορτρέτο ενός συνηθισμένου ανθρώπου που πόζαρε για τον Λεονάρντο στη Φλωρεντία το 1503 – και του έκανε μια μαγική εντύπωση.

Είναι αλήθεια ότι η Μόνα Λίζα αποσπά την προσοχή από τους πίνακες των Veronese, Titian και τους άλλους στο ίδιο δωμάτιο. Αλλά αυτό δεν οφείλεται στο πλήθος. Είναι η Μόνα Λίζα που το κάνει αυτό με το να είναι τόσο συναρπαστική.

Ο κόσμος δεν χαλάει τον Λούβρο. Του δίνει ζωή. Ένα άλλο μέτρο που έχει προγραμματιστεί – το άνοιγμα μιας νέας εισόδου – ακούγεται πιο χρήσιμο καθώς μπορεί να δώσει λύση στην ουρά που προχωρά αργά για την πυραμίδα του IM Pei.

Αλλά μόλις μπεις μέσα, η απεραντοσύνη αυτού του μουσείου δίνει μια συναρπαστική εντύπωση απεριόριστου πλούτου. Υπάρχουν πάντα αρκετοί επισκέπτες στην γκαλερί με τους πίνακες της γαλλικής ιστορίας. Άλλοι βαδίζουν αργά μπροστά από τις τοιχογραφίες του Μποτιτσέλι, τους πίνακες του Καραβάτζιο – για να μην αναφέρουμε τους άλλους πίνακες του Λεονάρντο ντα Βίντσι στη συλλογή.

Αν θέλεις ηρεμία στον Λούβρο, αναζήτησε τις βόρειες αναγεννησιακές γκαλερί του ή τη συλλογή με τις σκηνές νεκρής φύσης του Σαρντέν. Ακόμα καλύτερα, κατέβα τις σκάλες από τη Μόνα Λίζα, όπου οι άνθρωποι περπατούν δίπλα στο Dying and Rebellious Slaves του Michelangelo ρίχνοντάς του μόλις μια ματιά. Μπορείς να δεις αυτά τα αριστουργήματα με την ησυχία σου.