Μετά την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνόμπιλ το 1986, χιλιάδες σκυλιά και γατιά σκοτώθηκαν από στρατιώτες. Πλέον η ελπίδα επέστρεψε στην πόλη της βόρειας Ουκρανίας.

Ένας από τους στρατιώτες που είχαν το τρομερό καθήκον να σκοτώσουν τα οικόσιτα ζώα, δεκάδες χιλιάδες σκύλους και γάτες που οι άνθρωποι είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν κατά την εκκένωση μετά την καταστροφή, και να τα θάψουν σε ομαδικούς τάφους, περιγράφει τις στιγμές μετά την σοβαρότερη πυρηνική καταστροφή στην ιστορία.

Η συγκλονιστική του μαρτυρία είναι μία από τις εκατοντάδες που υπάρχουν στο βιβλίο «Prayer for Chernobyl» της βραβευμένης με Νόμπελ συγγραφέως Σβετλάνα Αλεξέγιεβιτς.

Ανατριχιαστική μαρτυρία από το Τσερνόμπιλ

«Τα σκυλιά (που είχαν επιζήσει της πυρηνικής καταστροφής) είχαν βρει καταφύγιο μέσα σε ένα σπίτι. Πλέον δεν εμπιστεύονταν τους ανθρώπους. Μπήκα μέσα. Μια σκυλίτσα ήταν ξαπλωμένη καταμεσής του μοναδικού δωματίου, με όλα τα κουτάβια γύρω της. Λυπήθηκα; Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, φυσικά, ήταν πολύ δυσάρεστο.

Συμπεριφερόμασταν σαν τιμωροί σε καιρό πολέμου. Φτάνουμε, περικυκλώνουμε το χωριό, και τα σκυλιά με τον πρώτο πυροβολισμό, το βάζουν στα πόδια. Τρέχουν στο δάσος.

Τα κουτάβια έγλειφαν τα χέρια μου, ζητούσαν χάδια. Ήθελαν να παίξουν. Έπρεπε να πυροβολήσω

Οι γάτες είναι πιο έξυπνες και έχουν λιγότερη δυσκολία να κρυφτούν. Ένα γατάκι είχε γλιστρήσει μέσα σε ένα πήλινο βάζο. Έπρεπε να το κουνήσω πολύ για να το βγάλω έξω. Έπρεπε επίσης να τα βγάλουμε κάτω από τις σόμπες, όπου κρύβονταν. Πολλές φορές έπρεπε να πυροβολήσουμε.

Η σκυλίτσα ξαπλωμένη στη μέση του δωματίου με τα κουτάβια γύρω της. Μου όρμηξε και της έριξα μια σφαίρα στο κεφάλι. Τα κουτάβια έγλειφαν τα χέρια μου, ζητούσαν χάδια. Ήθελαν να παίξουν. Έπρεπε να πυροβολήσω.

Αλλά για εκείνο το σκυλάκι. Ένα μαύρο κανίς. Ακόμα και τώρα λυπάμαι. Γεμίσαμε ένα ολόκληρο κουτί με ζώα, μέχρι πάνω. Και τα πετάξαμε στο χαντάκι. Όταν είναι απλά τραυματισμένα, τα ζώα κλαψουρίζουν, παραπονιούνται. Έτσι τα πετάξαμε μέσα στο χαντάκι, και αυτό το κανίς προσπαθούσε να σκαρφαλώσει. Για να βγει έξω. Μας είχαν τελειώσει τα φυσίγγια».

Είναι σχεδόν σαν να μπορείς να το δεις, αυτό το σκυλάκι θαμμένο ζωντανό, μπορείς σχεδόν να ακούσεις τα ουρλιαχτά του. Ο σπαραγμός των κατοίκων που πρέπει να εγκαταλείψουν τους πιστούς τους φίλους, τους συντρόφους της ζωής τους. Η δυσπιστία των ζώων, που είναι πιστά μέχρι τέλους.

Και μετά οι πυροβολισμοί, ο φόβος, ο τρόμος, η απελπισία της εγκατάλειψης.

37 χρόνια μετά άρχισαν οι υιοθεσίες

Ωστόσο, πλέον η ελπίδα επέστρεψε στο Τσερνόμπιλ. Τριάντα επτά χρόνια μετά την καταστροφή, μερικά από τα κουτάβια της ρημαγμένης από τον πυρηνικό όλεθρο ουκρανικής πόλης, τέθηκαν για πρώτη φορά προς υιοθεσία.

«Τότε, οι στρατιώτες δεν κατάφεραν να σκοτώσουν όλα τα ζώα», λέει σε ρεπορτάζ του BuzzFeed ο Lucas Hixson από το πρόγραμμα Dogs of Chernobyl, μέρος του Clean Futures Fund που δημιουργήθηκε πριν από χρόνια για να βοηθήσει πληθυσμούς σε περιοχές που επλήγησαν από πυρηνικές καταστροφές.

«Κάποια έτρεξαν στο δάσος, οι στρατιώτες λυπήθηκαν κάποια. Έτσι, σήμερα στο Τσερνόμπιλ υπάρχουν οι απόγονοι αυτών των ζώων, κυρίως σκύλοι, άρρωστοι και υποσιτισμένοι, που έχουν μάθει να μην εμπιστεύονται τους ανθρώπους και μπορούν να επιβιώσουν μόνο λίγα χρόνια λόγω της έλλειψης τροφής και καθαρού νερού, των λοιμώξεων και του πολύ σκληρού χειμώνα της Ανατολικής Ευρώπης.

Σήμερα πολλοί άνθρωποι που έχουν επιστρέψει για να ζήσουν σε αυτές τις περιοχές προσπαθούν να βοηθήσουν τα ζώα. Από τότε που το Clean Futures Fund έφτασε στο Τσέρνομπιλ, έχουμε πιάσει, φροντίσει και στειρώσει πάνω από 850 σκύλους και γάτες, ενώ πέρυσι, για πρώτη φορά, χάρη στη συνεργασία με την SPCA International, πάνω από 40 κουτάβια, απόγονοι των σκύλων του Τσέρνομπιλ, μπόρεσαν να υιοθετηθούν, κάποια από αυτά στις ΗΠΑ. Έχουμε πολλά κουτάβια, όλα με καλή υγεία».

Στην επανένταξη των ζώων βοηθάει και μια κυρία από την περιοχή, η Ναταλία Μέλνιτσουκ. Αυτή τους μαθαίνει να μην φοβούνται τον άνθρωπο.

«Τα σκυλιά του Τσέρνομπιλ βαρύνονται με ένα άδικο και τρομερό στερεότυπο», εξηγεί η ίδια, «ότι είναι ραδιενεργά. Σήμερα όμως αυτό δεν ισχύει πλέον. Μόνο ορισμένα από αυτά τα σκυλιά είναι μολυσμένα. Και αν η μόλυνση δεν έχει φτάσει στα εσωτερικά όργανα, στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί να τα ξυρίσουμε και να τα απολυμάνουμε».

Με πληροφορίες από: Corriere della sera