icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Η συγκινητική ιστορία του αγοριού από την Ουκρανία που δεν άφησε τις πληγές του να σκοτώσουν την ελπίδα του

Ένα 7χρονο αγόρι από την Ουκρανία, είχε όλη τη ζωή μπροστά του, όταν την είδε ξαφνικά να διαλύεται μέσα σε μια στιγμή, από τη βία του πολέμου. Το σπίτι του, η παιδική του αθωότητα, η μητέρα του, όλα χάθηκαν από την καταστροφή των ρωσικών βομβαρδισμών. Και όμως, ανάμεσα στις στάχτες, η φωτιά του ονείρου του δεν έσβησε ποτέ. Και το όνειρό του ήταν ο χορός.

Η ιστορία της ζωής του Roman Oleksiv είναι τόσο συγκινητική κι ανατριχιαστική, που ούτε κι ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος δεν θα μπορούσε να έχει σκεφτεί. Όμως είναι πραγματική και φανερώνει με τον πιο σκληρό τρόπο τον καταστροφικό αντίκτυπο του πολέμου στα πιο αθώα θύματα, τα παιδιά.

Η ζωή του Roman αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκλονιστικό δράμα Romchyk, μία ταινία μικρού μήκους, που δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση του πόνου και της καταστροφής. Είναι η ιστορία ενός μικρού ήρωα, που αρνείται να αφήσει τις πληγές του να σκοτώσουν την ελπίδα του.

Ο Roman υπέστη σοβαρά εγκαύματα από ρωσική πυραυλική επίθεση τον Ιούλιο του 2022, κατά την οποία σκοτώθηκε και η μητέρα του. Το σπίτι, το πρόσωπο και η παιδική ηλικία του κάηκαν σε αυτή την επίθεση, όχι όμως και η επιθυμία του να γίνει χορευτής, που δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται.

Αν και το σώμα του του φέρει εμφανώς τα σημάδια της βίας που υπέστη, η ψυχή του παραμένει ακατάβλητη. Παρά τις καθημερινές μάχες του με τα τραύματά του, τα αδιάκριτα ή γεμάτα λύπη βλέμματα και τις κοροϊδευτικές εκφράσεις που τον ακολουθούν, ο Roman δεν παραιτείται από το όνειρό του. Ονειρεύεται να χορέψει, να ξεπεράσει τον πόνο, να κερδίσει ξανά τη ζωή μέσα από την τέχνη του χορού.

Φορώντας πάντα μια ιατρική μάσκα συμπίεσης ειδική για τα εγκαύματα, που του θυμίζει τον πόνο, το αγόρι συμμετέχει σε διαγωνισμούς και αναδεικνύεται νικητής, δείχνοντας στον κόσμο πως η εσωτερική δύναμη μπορεί να νικήσει τα πιο βαθιά σκοτάδια.

Στο πρόσωπο του Roman «καθρεφτίζονται» όλα τα παιδιά που έχουν χαθεί στο πεδίο του πολέμου, όλοι οι αθώοι που βλέπουν τις ζωές τους να ανατρέπονται από τις συνέπειες της ανθρώπινης βαρβαρότητας.

Η ταινία αυτή, που γυρίστηκε από φοιτητές του Goldsmiths στο Λονδίνο, είναι μια ωδή στην αντοχή και την ελπίδα. «Πνευματικό παιδί» του Kostiantyn Bidnenko, το Romchyk παρουσιάζει την ανάρρωση του αγοριού και τις προσπάθειές του να ακολουθήσει τα όνειρά του να γίνει επαγγελματίας χορευτής.

«Είδα ένα άρθρο στις ειδήσεις για το τι συνέβη στον Roman», είπε ο Bidnenko στο BBC. «Για μένα έγινε σύμβολο όλων των παιδιών που υποφέρουν εξαιτίας του πολέμου».

Κάθε καρέ της σφύζει από συναίσθημα και από τον αγώνα του Roman να μην αφήσει τον πόλεμο να του πάρει τα όνειρά του. Η καρδιά του Roman, η οποία έχει πληγωθεί από τα πιο σφοδρά χτυπήματα της ζωής, συνεχίζει να χτυπά δυνατά, γιατί το όνειρο είναι πιο δυνατό από τον φόβο.

«Θέλουμε να προβάλουμε αυτή την ιστορία παγκοσμίως για να δείξουμε στους ανθρώπους ποιες είναι οι πραγματικές συνέπειες του πολέμου για τα παιδιά», τόνισε από την πλευρά της η Lara Kozah, μέλος της ομάδας παραγωγής.

Όταν η ταινία προβλήθηκε στον Πάπα κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Συνόδου Κορυφής του Βατικανού για τα δικαιώματα των παιδιών, δεν ήταν απλώς μια παρουσίαση. Ήταν μια κραυγή για βοήθεια, μια έκκληση να μην ξεχάσουμε τα παιδιά που πληρώνουν το τίμημα του πολέμου με τις ζωές τους.

Ο Roman και ο πατέρας του είδαν την ταινία και αναγνώρισαν τον αγώνα τους σε αυτήν. Η αναγνώριση αυτής της ιστορίας από τον ίδιο τον Roman και την οικογένειά του είναι το μεγαλύτερο βραβείο για τους δημιουργούς της.

Η ταινία Romchyk είναι πολλά περισσότερα από μια κινηματογραφική παραγωγή. Είναι μια μάχη για την ανθρώπινη ψυχή, για την ανθεκτικότητα που ανθεί ακόμα και στα πιο σκοτεινά βάθη του πόνου. Μας υπενθυμίζει ότι, ακόμη και όταν ο κόσμος γύρω μας καταρρέει, το φως της ελπίδας μπορεί να αντέξει.

Κέρδισε βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Cambria στην Καλιφόρνια και θα συμμετάσχει σε άλλα διεθνή φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους.

Σύμφωνα με τον Bidnenko πάντως «το μεγαλύτερο βραβείο είναι ότι ο Roman και ο πατέρας του έμειναν ευχαριστημένοι από τον προσεκτικό τρόπο με τον οποίο χειριστήκαμε την ιστορία του».