Μεγέθυνση κειμένου
Όταν ο Riyadh βρήκε το εγκαταλελειμμένο αυγό, δεν φανταζόταν πως θα άλλαζε τη ζωή του
Η ιστορία του Riyadh και του Spike αρχίζει σαν ένα παιδικό παραμύθι: «Μια ημέρα, ένας άντρας, ενώ περπατούσε, βρήκε ένα αβγό κάπου που δεν θα έπρεπε να ήταν…». Και μεταξύ αυτής της αρχής και του ως επί το πλείστον γλυκού τέλους της ιστορίας μεσολαβεί ένα όμορφο ταξίδι περιέργειας, φροντίδας και σύνδεσης που έχει γοητεύσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Ο Ιρλανδός συγγραφέας Riyadh Khalaf περπατούσε στο Devon της Αγγλίας, όταν βρήκε το αβγό. «Μόλις βρήκαμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι ένα αβγό πάπιας», λέει σε ένα βίντεο που δείχνει το γαλακτώδες λευκό αυγό πάνω σε χώμα. «Απλά κάθεται εδώ μόνου του. Χωρίς φωλιά. Χωρίς άλλα αβγά».
Πιστεύοντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει μόνο του, ο Riyadh έβαλε το αβγό σε ένα χάρτινο κύπελλο, το σκέπασε με μια χαρτοπετσέτα και το πήγε στο σπίτι του στο Λονδίνο. Συνήθιζε να εκτρέφει κοτόπουλα και περιστέρια στο παρελθόν, επομένως είχε κάποια εμπειρία. Γνώριζε επίσης ότι το αβγό θα μπορούσε να επιβιώσει μόνο για λίγο έτσι, με αποτέλεσμα να παραγγείλει μια θερμοκοιτίδα και η περιπέτεια μόλις είχε αρχίσει.
Παρόλο που ήταν «απλώς ένα αβγό», ο Riyadh δέθηκε γρήγορα μαζί του και μόλις έδειξε σημάδια ζωής, ανέλαβε τον ρόλο του «μπαμπά». Κάθε μέρα, το αβγό έδειχνε μια δραστική αλλαγή στην ανάπτυξη και η χαρά του Riyadh για κάθε νέα ανακάλυψη – κίνηση, ευδιάκριτο μάτι, περίγραμμα ράμφους – ήταν αισθητή. Στο μεταξύ, καταβρόχθιζε πληροφορίες για πάπιες ώστε να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε.
Τελικά, 28 μέρες αργότερα, το κέλυφος του αβγού άρχισε να ραγίζει. «Μπορούσα να δω αυτό το πολύ σαφές περίγραμμα του πιο υπέροχου μικρού στρογγυλού ράμφους», είπε ο Riyadh – επιβεβαίωση ότι ήταν πράγματι μια πάπια όπως υποψιαζόταν.
Αλλά η εκκόλαψη είναι μια διαδικασία που τα παπάκια πρέπει να κάνουν μόνα τους. Ενστικτωδώς ξέρουν ότι πρέπει να γυρίσουν το αβγό καθώς εκκολάπτεται έτσι ώστε ο ομφάλιος λώρος να αποκολληθεί και η όλη διαδικασία μπορεί να διαρκέσει έως και 48 ώρες. Ο Riyadh παρακολουθούσε μέχρι που τελικά αποκοιμήθηκε, αλλά στις 4:51 π.μ., 29 ώρες αφότου άρχισε να εκκολάπτεται το αβγό, ξύπνησε από τα τιτιβίσματα.
«Υπήρχε απλώς αυτός ο μικρός εξωγήινος που με κοιτούσε», εκμυστηρεύτηκε. «Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά».
Ο Riyadh ονόμασε το παπάκι Spike. Μόλις ο Spike ήταν έτοιμος να φύγει βγει από τη θερμοκοιτίδα, μετακόμισε στο “Duckingham Palace”, ένα περιβάλλον με όλα τα απαραίτητα για να μεγαλώσει μια υγιής, αυτάρκης πάπια – συμπεριλαμβανομένων πραγμάτων που συμβάλλουν στην ψυχική του υγεία. (Προφανώς τα παπάκια μπορεί να πεθάνουν από κακή ψυχική υγεία, κάτι που μπορεί να συμβεί όταν δεν έχουν άλλες πάπιες για αλληλεπίδραση – ποιος το γνώριζε;).
Ο Riyadh ήξερε ότι θα ήταν αδύνατο για τον Spike να μην δεθεί μαζί του, αλλά δεν ήθελε να τον βλέπει ως μητέρα του. Έστησε καθρέφτες για να μπορεί ο Spike να βλέπει ένα άλλο παπάκι (παρόλο που ήταν μόνο ο ίδιος), ενώ χρησιμοποίησε μια λούτρινη πάπια για να του μάθει πώς να τρώει με το ράμφος του. Χρησιμοποίησε επίσης ένα σφύριγμα πάπιας και έκρυψε το πρόσωπό του από τον Spike ενώ τον τάιζε, παίζοντας ήχους πάπιας από τον υπολογιστή του για να εξοικιωθεί ο Spike με τους ήχους του είδους του.
«Είναι μια τόσο ικανοποιητική διαδικασία να παρακολουθείς ένα μικρό πλάσμα να μαθαίνει», λέει ο Riyadh.
Καθώς ο Spike μεγάλωνε, o Riyadh τον πήγε στο πάρκο για να συνηθίσει στην ύπαιθρο, ενώ τον έβαλε να κολυμπήσει σε μια μικρή λίμνη. Με τον καιρό έμαθε να ψάχνει μόνος του τροφή και να κάνει όλα όσα χρειάζεται να κάνει μια πάπια. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ο Riyadh φρόντιζε ότι ο Spike τρεφόταν σωστά.
Μετά από 89 ημέρες, ήρθε επιτέλους η μέρα που ο Spike θα εντάσσονταν σε ένα κέντρο για πάπιες «ώστε να μάθει πώς να μια σωστή πάπια». Εκεί εντάχθηκε σε ένα σμήνος από πάπιες, ενώ μόλις συνήθιζε να πετά, θα μπορούσε να επιλέξει αν θα μείνει ή θα φύγει. Μέσα σε λίγες εβδομάδες αναπτύχθηκαν, μάλιστα, τα χαρακτηριστικά χρώματα της αγριόπαπιας, σηματοδοτώντας τη μετάβασή του από την εφηβεία. Ο Riyadh μοιράστηκε βίντεο από το πρώτο του πέταγμα.
Αυτό είναι το σημείο όπου το «Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», αλλά δυστυχώς, ο Spike και οι φίλοι του περνούν δύσκολες στιγμές. Το κέντρο αποκατάστασης ειδοποιήθηκε από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου τον Δεκέμβριο του 2024 ότι οι πάπιες έπρεπε να κρατηθούν σε εσωτερικούς χώρους προς το παρόν για να προστατευτούν από το ξέσπασμα της γρίπης των πτηνών.
Η οικοδόμηση ενός ολόκληρου κτηρίου για ένα πάπιες δεν είναι όμως απλή ή φθηνή δουλειά, γι’ αυτό ο Riyadh κάλεσε όσους παρακολουθούσαν την ιστορία του Spike να βοηθήσουν για την κατασκευή ενός «Παλατιού Ντάκιγχαμ». Συγκεντρώθηκαν γρήγορα πάνω από 11.000 λίρες, γεγονός που έκανε τεράστια διαφορά για τους ιδιοκτήτες του κέντρου που μπορούσαν πλέον να προστατεύσουν τον Spike και τους φίλους του.
H ιστορία του Riyadh και του Spike είναι μια απόδειξη του τι μπορεί να συμβεί όταν οι άνθρωποι νοιάζονται πραγματικά. Αν o Riyadh είχε αφήσει αυτό το αβγό εκεί που ήταν, μπορεί να μην είχε επιβιώσει. Και αν ο Spike δεν είχε επιβιώσει και δεν είχε μεταφερθεί στο κέντρο, οι πάπιες εκεί θα διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο από τη γρίπη των πτηνών λόγω του κόστους κατασκευής ενός εσωτερικού καταφυγίου. Παρά τη συνεχιζόμενη απειλή της γρίπης των πτηνών, η ιστορία είχε πραγματικά αίσιο τέλος.
Ευχαριστούμε τον Riyadh που τη μοιράστηκε μαζί μας.
Με πληροφορίες από upworthy
Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι
Related
Νεοτερα
