Μεγέθυνση κειμένου
Τα κουτιά χρησίμευαν για να προστατεύουν τα μάτια των παιδιών από ακατάλληλο υλικό που προορίζονταν για ενήλικες και έπεφτε στους δρόμους, ωστόσο η στροφή στο διαδίκτυο οδήγησε στη μείωση της χρησιμότητάς τους
Για περισσότερο από μια δεκαετία ο Καζουχίντε Ίνουε παίζει έναν αφανή ρόλο στην προστασία των ηθών των εφήβων στη Φουκουόκα. Αρκετές φορές το χρόνο, ο 73χρονος επισκέπτεται οκτώ λευκά «ταχυδρομικά κουτιά» που έχουν εγκατασταθεί στην πόλη της δυτικής Ιαπωνίας, γυρίζει ένα κλειδί και αδειάζει το περιεχόμενό τους. Σε μια πρόσφατη επίσκεψή του, το «φορτίο» του ανήλθε σε 16 βιβλία και 81 DVD σε μια μόνο ημέρα.
Τα συγκεκριμένα κουτιά προορίζονται για αποκλειστική χρήση από ανθρώπους -σχεδόν πάντα άνδρες– που θέλουν να απορρίψουν διακριτικά ανεπιθύμητο πορνογραφικό υλικό, το οποίο, αν το κρατούσαν στο σπίτι, θα μπορούσε να πέσει στα χέρια ανυποψίαστων παιδιών.
«Πριν εγκατασταθούν τα λευκά κουτιά, αυτά τα πράγματα γέμιζαν τους δρόμους», δήλωσε ο Ίνουε μιλώντας στο ιαπωνικό πρακτορείο ειδήσεων Kyodo. Οι κάδοι στους δρόμους δεν είναι τόσο πολυάριθμοι στην Ιαπωνία, επειδή οι άνθρωποι συνήθως παίρνουν τα σκουπίδια τους στο σπίτι. Οι κάδοι σκουπιδιών πρακτικά εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Ιαπωνίας μετά την επίθεση με αέριο σαρίν το 1995 στο μετρό του Τόκιο.
Αλλά τώρα, ο χείμαρρος της ψηφιακής πορνογραφίας που διατίθεται στα smartphones καθιστά τα κουτιά παρωχημένα.
Ο αριθμός των shiroposuto, που είναι αναγνωρίσιμα από το χρώμα τους και τα μηνύματα που προωθούν την ευημερία των παιδιών, έχει μειωθεί δραματικά την τελευταία δεκαετία. Παρόλο που δεν υπάρχει επίσημη καταμέτρηση, τα λευκά κουτιά -που αργότερα συμπληρώθηκαν από λιγότερο εμφανή ατσάλινα κιβώτια- μετατρέπονται γρήγορα σε πολιτιστικό αξιοθέατο.
Πέρυσι, αξιωματούχοι στο Ναγκασάκι έκλεισαν δοκιμαστικά αρκετά λευκά κουτιά, αφού ο αριθμός των συλλεγόμενων αντικειμένων μειώθηκε κατακόρυφα από 5.000 έως 6.000 ετησίως την πρώτη δεκαετία του millennium σε περίπου 2.000 σήμερα.
Άνδρες όλων των ηλικιών ξεφορτώνονται τα… πράγματά τους
Τα Shiroposuto – τα λευκά ταχυδρομικά κουτιά – εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην πόλη Αμαγκασάκι το 1963, έπειτα από μια εκστρατεία τοπικών ομάδων μητέρων που ήταν αποφασισμένες να αντιμετωπίσουν τη διεφθαρμένη επιρροή της μεταπολεμικής έκρηξης των πορνογραφικών βιβλίων και περιοδικών.
Το Τόκιο δεν απέκτησε το πρώτο του κουτί για πορνό μέχρι το 1966, αλλά μέσα σε τρία χρόνια η πρωτεύουσα είχε περίπου 500, καθώς η διακριτική διάθεση τέτοιου υλικού εξαπλώθηκε πέρα από τη βάση της δυτικής Ιαπωνίας.
«Η εκστρατεία για την εγκατάστασή τους καθοδηγήθηκε από μητέρες που δεν ήθελαν τα παιδιά τους να εκτεθούν σε οτιδήποτε βλαβερό, συμπεριλαμβανομένων των πορνογραφικών βιβλίων και περιοδικών», είπε στον Guardian η Γιούκο Όμπι, αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κεϊζάι του Τόκιο, η οποία έχει ερευνήσει την ιστορία του shiroposuto.
Τα περισσότερα είναι εγκατεστημένα έξω από σιδηροδρομικούς σταθμούς, όπου οι άνδρες πετούν το υλικό που δεν θέλουν πια, συχνά κάτω από την κάλυψη του σκοταδιού για να μην τους εντοπίσει κάποιος φίλος, συνάδελφος ή γείτονας.
«Τη νύχτα, όταν οι δρόμοι έχουν λιγότερο κόσμο, άνδρες όλων των ηλικιών έρχονται για να ξεφορτωθούν τα πράγματά τους», δήλωσε στο Kyodo ένας οδηγός ταξί στη Φουκουόκα.
Οι τακτικές μεταφορές βιβλίων, περιοδικών και DVD σε ορισμένες τοποθεσίες υποδηλώνουν ότι τα κουτιά δεν έχουν ξεπεράσει εντελώς τη χρησιμότητά τους. Η πόλη Φουκούι εγκατέστησε δύο κουτιά μόλις το 2018, ενώ ορισμένα χρειάζονται άδειασμα τόσο συχνά όσο μία φορά κάθε τρεις μήνες.
Δεν είναι σαφές πόσα από τα ταχυδρομικά κουτιά υπάρχουν ακόμη. Πιστεύεται ότι υπάρχει μόνο ένα στη μητρόπολη του Τόκιο, στη δυτική πόλη Μιτάκα, αλλά η Όμπι λέει ότι έχουν μεγαλύτερη ζήτηση στις περιφερειακές πόλεις, ιδίως μεταξύ των ηλικιωμένων ανδρών που εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι στην πορνογραφία στην αναλογική της μορφή και θέλουν να ξεφορτωθούν διακριτικά τις συλλογές τους.
Με την έλευση του διαδικτυακού πορνό, τα shiroposuto έχουν γίνει περισσότερο όμοια με τους κανονικούς κάδους απορριμμάτων, με το ρόλο τους στην προστασία των παιδιών από το βλαβερό υλικό να είναι πλέον λιγότερο σημαντικός. «Είχαν επιτυχία όταν πρωτοεμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1960, αλλά η ιαπωνική κοινωνία έχει αλλάξει και ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι καταναλώνουν τα μέσα ενημέρωσης έχει μεταμορφωθεί», δήλωσε η Όμπι.
«Τότε, κυκλοφορούσε πολύ πορνογραφικό υλικό, και οι υπεύθυνοι εκστρατειών έκαναν καλή δουλειά στην ευαισθητοποίηση για το shiroposuto, αλλά στην εποχή των ψηφιακών μέσων είναι αδύνατο να κρύψει κανείς επιβλαβές υλικό».
Τα κουτιά είναι το τελευταίο θύμα της μακράς εκστρατείας της Ιαπωνίας να απαλλάξει τους δημόσιους χώρους από άσεμνες ή τολμηρές εικόνες, ιδίως πριν από μεγάλες διεθνείς εκδηλώσεις.
Μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων ψιλικών ανακοίνωσαν τη διακοπή των πωλήσεων πορνογραφικού υλικού ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ράγκμπι του 2019 και των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο δύο χρόνια αργότερα, επικαλούμενες ανησυχίες ότι το υλικό θα μπορούσε να αμαυρώσει την εικόνα της χώρας εν μέσω της αναμενόμενης αύξησης των ξένων επισκεπτών.
Οι αυτόματοι πωλητές που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1970 και πωλούσαν πορνογραφικά περιοδικά έχουν επίσης μπει στο στόχαστρο, αν και είναι δυνατόν να βρεθούν σπάνιοι «επιζώντες» της εκκαθάρισης σε απομακρυσμένες πόλεις.
Ο γηράσκων πληθυσμός της Ιαπωνίας θα μπορούσε να συντηρήσει τα πορνογραφικά αποθετήρια για λίγο ακόμα, αλλά η Όμπι πιστεύει ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, εν μέρει λόγω του κόστους συντήρησής τους.
«Γερνούν και σκουριάζουν και πρέπει να επισκευάζονται, αλλά δεν θέλουν όλοι να ξοδεύονται τα χρήματα των φορολογουμένων γι’ αυτό», λέει. «Και πρέπει να αδειάζουν από έναν υπάλληλο του τοπικού συμβουλίου εκπαίδευσης, μερικές φορές συνοδευόμενο από έναν αστυνομικό. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι ο αριθμός των shiroposuto θα συνεχίσει να μειώνεται».
Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι
Related
Νεοτερα
