Στις 2 Μαΐου 2017, στις 8:45 π.μ., αστυνομικοί, έχοντας στα χέρια τους ένταλμα από εισαγγελέα, εισέβαλαν σε ένα όμορφο σπίτι με βεράντα στο Jonzac, τη μικρή πόλη στη νοτιοδυτική Γαλλία, όπου ζούσε ο χειρουργός Joël Le Scouarnec – οι Αρχές υποπτευόταν από καιρό ότι ο 74χρονος, εκμεταλλευόταν την ιδιότητά του ως γιατρός για να κακοποιήσει εκατοντάδες ανήλικα.

Μέσα στο σπίτι του, βρέθηκαν δεκάδες κούκλες με ονόματα και σεξουαλικά αντικείμενα προσαρτημένα, 300.000 φωτογραφίες παιδοφιλίας και ζωοφιλίας και πάνω από 150 πορνογραφικά βίντεο. Επιπλέον, η αστυνομικός Nadia Martineau ανακάλυψε αρκετούς σκληρούς δίσκους κάτω από ένα στρώμα.

Σε αυτούς, ο Le Scouarnec είχε αποθηκεύσει τον απολογισμό των περισσότερων εγκλημάτων του από το 1990 έως το 2014, με ρυθμό 50 σελίδες ανά έτος. Η Martineau απέκτησε εμμονή με την υπόθεση: εξέτασε ενδελεχώς τις σημειώσεις που ήταν γεμάτες με φρικτές λεπτομέρειες – κάτι που επιβάρυνε την ψυχολογία της τόσο πολύ που αναγκάστηκε, τα τελευταία τρία χρόνια, να ζητήσει άδεια από την υπηρεσία της.

Στα τέλη Φεβρουαρίου, μάλιστα, όταν ξεκίνησε η δίκη του Le Scouarnec, η ίδια δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την κατάθεσή της ενώπιον του δικαστηρίου, αφού ξέσπασε σε λυγμούς, προσπαθώντας να μεταφέρει τις λεπτομέρειες των φακέλων.

«Θα ήθελα να… Λυπάμαι πολύ», είπε, σταματώντας την κατάθεσή της. Από τη μεριά τους, οι δικαστικές την απάλλαξαν από την επίπονη διαδικασία: «Εκ μέρους του δικαστηρίου, ελπίζουμε να αναρρώσετε και να ξεπεράσετε αυτή τη δοκιμασία».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Straits Times (@straits_times)

Λεπτομερείς περιγραφές φρίκης

Το τραύμα της Martineau αντικατοπτρίζει το πόσο απάνθρωπα ήταν τα εγκλήματα του Le Scouarnec. Τα στοιχεία που περιέχονται στην περίληψη της υπόθεσης, στην οποία είχε πρόσβαση η EL PAÍS, αναμένεται να οδηγήσουν στην επιβολή της μέγιστης ποινής.

Η πρώτη καταχώρηση στο ημερολόγιο του χειρουργού χρονολογείται το 1990 και αναφέρεται στη Delphine, ένα κορίτσι που ήταν τότε 10 ετών και βρισκόταν υπό την επίβλεψή του για οξεία σκωληκοειδίτιδα.

Οι λεπτομερείς περιγραφές του Le Scouarnec για την κακοποίησή ήταν κεντρικής σημασίας για την έρευνα και τη δίκη του. Επί 18 χρόνια, κατέγραφε όλα τα εγκλήματά του σε φύλλα χαρτιού τα οποία μεταφέρονταν σε αρχεία word.

Σε όλες τις καταχωρήσεις, περιέγραφε τους ασθενείς του και, μετά, τους απευθυνόταν σε πρώτο πρόσωπο, σαν να τους μιλούσε. Μάλιστα, τους ταξινόμησε ανά ηλικία, τους περιέγραφε σωματικά και σημείωνε την πρώτη εντύπωση που του έκαναν.

Είχε επίσης μια λίστα όπου κατέγραφε την εγκληματική του βιογραφία, με ονόματα, ηλικίες, τόπους και ημερομηνίες, ενώ υπάρχουν αρκετά χρόνια που σβήστηκαν όταν πίστευε ότι η σύζυγός του επρόκειτο να τον εκθέσει.

Ο μέσος όρος ηλικίας των φερόμενων ως θυμάτων του ήταν 11 ετών, όπως επιβεβαίωσε ο εισαγγελέας της υπόθεσης, Stéphane Kellenberger. Εκατόν πενήντα οκτώ ήταν αγόρια ή νεαροί άνδρες και 141 ανήλικα κορίτσια και νεαρές γυναίκες.

Στις περισσότερες από τις περιπτώσεις, ισχυρίστηκε ότι αγαπούσε τους ασθενείς του, χωρίς να δείξει καμία μεταμέλεια ή ενοχή για αυτό που έκανε, αν και έκτοτε έχει επανειλημμένα ζητήσει «συγγνώμη» για την καταστροφή της ζωής της οικογένειάς του και των θυμάτων του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Dawn Today (@dawn.today)

Επιθυμία για κυριαρχία

Οι ειδικοί λένε πως υπάρχουν κάποιοι παραλληλισμοί μεταξύ της υπόθεσης του Le Scouarnec και της υπόθεσης του Dominique Pelicot, του άνδρα που επί δεκαετίες νάρκωνε τη σύζυγό του Gisèle για να επιτρέψει σε 51 άτομα που γνώρισε στο διαδίκτυο να τη βιάσουν μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

Πέρα από τη φρίκη και το μέγεθος των εγκλημάτων, καθώς και τις κοινωνικές και δημοσιογραφικές επιπτώσεις, υπάρχει μια σημαντική ομοιότητα στην ανάγκη και των δύο ανδρών να καταγράφουν σχολαστικά αυτό που έκαναν – ο ένας σε εικόνες και ο άλλος μέσω του γραπτού λόγου.

Ο Laurent Layet, ο ψυχίατρος που ανέλυσε τον Dominique Pelicot πριν καταδικαστεί τον Δεκέμβριο σε 20 χρόνια φυλάκισης, πιστεύει ότι η καταγραφή των εγκλημάτων τους «αποτελεί μέρος του μηχανισμού διαστροφής αυτού του τύπου ατόμων, ο οποίος υποδηλώνει, αφενός, την ανάγκη να έχουν τον έλεγχο και την επιθυμία για κυριαρχία, εξ ου και η καταγραφή των πάντων και η τεκμηρίωσή τους […] Αφετέρου, είναι ένας τρόπος παράτασης της εγκληματικής πράξης. Κρατώντας τα αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματος, παρατείνουν την ευχαρίστηση που τους προσφέρει. Και αυτή η καταγραφή είναι συνήθως σχολαστική- αφιερώνουν χρόνο για να αναφερθούν, να ταξινομήσουν».

Ο Layet επισημαίνει, επίσης, ότι πιθανότατα υπάρχει διαχωρισμός ή διάσπαση προσωπικότητας, αν και στην περίπτωση του Le Scouarnec δεν είναι διαθέσιμο το ψυχιατρικό του προφίλ.

Ωστόσο, η διχασμένη προσωπικότητα «είναι αυτό που τους επιτρέπει να παρουσιάζουν μια αξιοσέβαστη εικόνα – αυτή του καλού πατέρα ή συζύγου, από τη μία πλευρά, και επίσης να παρατείνουν την εγκληματική τους δραστηριότητα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα», εξηγεί.

Ο Le Scouarnec ήταν γαστρικός χειρουργός που εργάστηκε επί 30 χρόνια σε κλινικές και ιδιωτικά νοσοκομεία στη δυτική και κεντρική Γαλλία. Τα μέλη της οικογένειας τον περιγράφουν ως έναν πολύ έξυπνο και καλλιεργημένο άνθρωπο, περίεργο και λάτρη της κλασικής μουσικής.

«Η ευφυΐα τίθεται συχνά στην υπηρεσία της διαστροφής και γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να ανακαλυφθεί ο δράστης. Όσοι δεν είναι ευφυείς συλλαμβάνονται νωρίτερα», καταλήγει ο Layet.

Οι τελευταίες ημερολογιακές εγγραφές του Le Scouarnec γίνονται στις 3 Ιανουαρίου 2014, με το τελευταίο του θύμα – όπως ακριβώς και το πρώτο – να είναι 10 ετών.