Όταν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες ένωσαν τις δυνάμεις τους πριν από 15 χρόνια για να εκτελέσουν την καθοριστική κυβερνοεπίθεση που θα εγκαινίαζε τη νέα εποχή των συγκρούσεων – μια πανέξυπνη προσπάθεια να εισαχθεί κακόβουλο λογισμικό στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν – η επιχείρηση αναθεωρήθηκε από δικηγόρους και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος για τους απλούς πολίτες.

Αποφάσισαν να προχωρήσουν, επειδή ο εξοπλισμός στον οποίο ήθελαν να στοχεύσουν, βρισκόταν βαθιά στο υπέδαφος. Έτσι, διαβεβαίωσαν τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα ότι τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να περιοριστούν αυστηρά. Ακόμα κι έτσι, υπήρξαν εκπλήξεις: Ο μυστικός υπολογιστικός κώδικας διαδόθηκε με αποτέλεσμα άλλοι φορείς να τροποποιήσουν το κακόβουλο λογισμικό και να το στρέψουν εναντίον διαφόρων στόχων.

Οι συσκευές μετατράπηκαν σε χειροβομβίδες

Τώρα, το ισραηλινό σαμποτάζ εκατοντάδων ή χιλιάδων βομβητών, ασύρματων συσκευών και άλλων συσκευών που χρησιμοποιούνται από τη Χεζμπολάχ, έχει οδηγήσει τη σκοτεινή τέχνη του ηλεκτρονικού σαμποτάζ σε ένα νέο, τρομακτικό επίπεδο. Αυτή τη φορά οι στοχευμένες συσκευές φυλάσσονταν στις τσέπες των παντελονιών, στις ζώνες, στην κουζίνα. Συνηθισμένες συσκευές επικοινωνίας μετατράπηκαν σε μικροσκοπικές χειροβομβίδες.

Και ενώ ο στόχος ήταν οι μαχητές της Χεζμπολάχ, τα θύματα ήταν οποιοσδήποτε βρισκόταν τριγύρω, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Οι λιβανέζικες αρχές αναφέρουν ότι 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 2.700 τραυματίστηκαν στην επίθεση της Τρίτης (17/9). Την επομένη, τουλάχιστον άλλοι 20 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 450 τραυματίστηκαν σε δεύτερο γύρο επιθέσεων με εκρηκτικά Walkie-Talkie.

Υπάρχει λόγος να φοβόμαστε για το πού μπορεί να καταλήξει η επίθεση αυτή κατά των μαχητών της Χεζμπολάχ. Η ιστορία τέτοιων σαμποτάζ είναι ότι μόλις ξεπεραστεί ένα νέο όριο, δεν υπάρχει γυρισμός.

Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στην παγίδευση τηλεφώνων ή στην τοποθέτηση βομβών: Οι τρομοκράτες και οι υπηρεσίες κατασκοπείας το κάνουν αυτό εδώ και δεκαετίες. Αυτό που έκανε αυτό το γεγονός διαφορετικό ήταν η μαζική κλίμακα, η εμφύτευση εκρηκτικών σε τόσες πολλές συσκευές ταυτόχρονα. Μια τέτοιου είδους ενέργεια ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί, επειδή απαιτεί να μπεις βαθιά στην αλυσίδα εφοδιασμού. Και αυτός, κατά κάποιον τρόπο, είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν φοβούνται τα ψυγεία και τους υπολογιστές τους που είναι συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο.

Έτσι, μετά την επίθεση έγινε σαφές πώς τα καθημερινά εργαλεία που συνδέονται στο Διαδίκτυο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως θανατηφόρα όπλα. Κι αυτό ίσως είναι μόνο η αρχή.

Νέοι κίνδυνοι ανατέλλουν

«Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πρώτη και τρομακτική ματιά σε έναν κόσμο στον οποίο τελικά καμία ηλεκτρονική συσκευή, από τα κινητά μας τηλέφωνα μέχρι τους θερμοστάτες, δεν θα μπορεί ποτέ να είναι πλήρως ασφαλής», δήλωσε ο Glenn Gerstell, γενικός σύμβουλος της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας.

«Είδαμε ήδη τη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα να εξαπολύουν κυβερνοόπλα πάνω στα οποία δεν είχαν κανέναν έλεγχο, τα οποία προκάλεσαν αδιακρίτως ζημιές σε τυχαίους υπολογιστές σε όλο τον κόσμο», είπε. «Θα μπορούσαν άλλες προσωπικές και οικιακές συσκευές να χρησιμοποιηθούν με παρόμοιο τρόπο;» διερωτήθηκε.

Αν ο Gerstell έχει δίκιο, τίθεται το ερώτημα αν αυτές οι επιθέσεις, που αποδίδονται ευρέως στις υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, άξιζαν το τίμημα για τη δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας. Οι εκρήξεις είχαν ελάχιστο στρατηγικό σκοπό. Όπως είπε ένας δυτικός διπλωμάτης με μακρά εμπειρία στην ενασχόληση με τη Μέση Ανατολή, δύσκολα επρόκειτο να αναγκάσουν τους ηγέτες της Χεζμπολάχ να εγκαταλείψουν έναν αγώνα για τον οποίο αγωνίζονται εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Διαβασε ακομα

Unit 8200, η μυστική μονάδα των 20άρηδων που αποφασίζει για τις επιθέσεις του Ισραήλ

Το κύριο αποτέλεσμα είναι, επομένως, ψυχολογικό. Ακριβώς όπως η διάχυτη παρακολούθηση κάνει τους ανθρώπους να αναρωτιούνται ποιος μπορεί να έχει πρόσβαση στα τηλέφωνα που πλέον περιέχουν λεπτομέρειες, θησαυρούς και μυστικά της ζωής του καθενός – φωτογραφίες, μηνύματα κειμένου, αριθμούς πιστωτικών καρτών – το σαμποτάζ κάνει τους πάντες να φοβούνται ότι οι συνηθισμένες συσκευές μπορούν να γίνουν άμεση πηγή τραυματισμού ή θανάτου. Αυτό το συναίσθημα κατατρώει τις ψυχές των ανθρώπων.

Διακόπτει επίσης τις επικοινωνίες, γεγονός που οδήγησε σε εικασίες ότι οι επιθέσεις θα μπορούσαν να είναι η εναρκτήρια πράξη μιας ευρύτερης ισραηλινής επίθεσης.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Yoav Gallant, λίγο πριν οι εκρήξεις αρχίσουν να αντηχούν σε ολόκληρο τον Λίβανο, δήλωσε ότι έχει ξεκινήσει μια «νέα φάση» στρατιωτικής δράσης, η οποία απομακρύνεται από τη Γάζα και κινείται προς τα βόρεια. Το να κάνει τους μαχητές και τους ηγέτες της Χεζμπολάχ να φοβούνται να σηκώσουν τις ασύρματες συσκευές τους θα παρείχε στο Ισραήλ ένα τεράστιο, αν και προσωρινό, πλεονέκτημα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, αυτή η ευρύτερη επίθεση δεν έχει υλοποιηθεί.

Πώς τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά στις συσκευές. Σύμφωνα με το πιο πιθανό σενάριο, ισραηλινοί πράκτορες τοποθέτησαν εκρηκτικά στις μπαταρίες κατά την κατασκευή των συσκευών, από μια εταιρεία-βιτρίνα στη Βουδαπέστη, η οποία είχε παραχωρήσει άδεια χρήσης της τεχνολογίας των χρονολογημένων βομβητών από μια ταϊβανέζικη εταιρεία. Άλλοι πιστεύουν ότι οι συσκευές μπορεί να τροποποιήθηκαν σε κάποιο σημείο μεταξύ της κατασκευής τους και της διανομής τους σε ηγέτες και μαχητές της Χεζμπολάχ.

Όποιο κι αν ήταν το μέσο του σαμποτάζ, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: Λίγες εκρήξεις, οι οποίες ήταν ικανές να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς.

Είναι πιθανό οι εκρήξεις αυτές να προκλήθηκαν μόνο από ένα μήνυμα που στάλθηκε, ταυτόχρονα, σε όλους τους βομβητές. Ή είναι πιθανό ότι οι επιτιθέμενοι εκμεταλλεύτηκαν την ευπάθεια στον βασικό κώδικα που λειτουργεί στους βομβητές και κατάφεραν να υπερθερμάνουν τις μπαταρίες, πυροδοτώντας τα εκρηκτικά.

Διαβασε ακομα

Γιατί το κινητό σου δεν θα είναι η επόμενη συσκευή που θα εκραγεί σε περίπτωση επίθεσης

Αλλά οι Ισραηλινοί θα μπορούσαν επίσης να έχουν χρησιμοποιήσει κυβερνοεπιχειρήσεις ή υποκλοπές σημάτων απλώς για να καταλάβουν πώς να αποκτήσουν πρόσβαση στους ίδιους τους βομβητές, λένε ορισμένοι ειδικοί.

Τα πρώτα στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν ότι τέτοιες τεχνικές μπορούν να επιφέρουν ένα τακτικό πλεονέκτημα αλλά ελάχιστα στρατηγικά αποτελέσματα. Ακόμα και οι αμερικανοϊσραηλινές κυβερνοεπιθέσεις στις φυγοκεντρικές εγκαταστάσεις στο Ιράν -μια άκρως απόρρητη, δαπανηρή επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Ολυμπιακοί Αγώνες» – πήγαν το ιρανικό πρόγραμμα πίσω μόνο κατά ένα έτος. Τελικά, οδήγησε το πρόγραμμα πιο πολύ στην παρανομία.

Αλλά επιθέσεις όπως αυτή στις φυγόκεντρες ή στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, κατευθύνονται σε μεγάλες υποδομές, όχι σε φορητές συσκευές. Επομένως, οι επιθέσεις στον Λίβανο μπορεί να προαναγγέλλουν μια νέα πτυχή σε τέτοιου είδους σαμποτάζ, που γίνεται για να μολύνει φορητές συσκευές.

Με πληροφορίες από New York Times