Οι αριθμοί που σχετίζονται με τη μεγαλύτερη δίκη κακοποίησης παιδιών στη Γαλλία είναι συγκλονιστικοί: 299 φερόμενα θύματα, σεξουαλική κακοποίηση σε 10 διαφορετικά νοσοκομεία και κλινικές για 25 χρόνια – όλα από έναν γιατρό.

Καθώς η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε τη Δευτέρα (24/02), στο Morbihan της Βρετάνης, με τον συνταξιούχο γαστρεντερολόγο και χειρουργό Joel Le Scouarnec να κατηγορείται για δεκαετίες κακοποίησης, πολλοί ελπίζουν ότι η δίκη θα σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής για την παιδική κακοποίηση στη Γαλλία.

Από το 1986 έως το 2014, ο πρώην χειρουργός, 74 ετών πλέον, ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης 15 ετών λόγω προηγούμενης καταδίκης για βιασμό και κακοποίηση παιδιών, κακοποιούσε σεξουαλικά ασθενείς σε νοσοκομεία ηλικίας από δύο ετών έως την πρώιμη ενήλικη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένων βιασμών στην ευρύτερη περιοχή της Βρετάνης, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα. Ο Le Scouarnec συνέχισε, μάλιστα, να εργάζεται σε ιδιωτικά και δημόσια ιδρύματα, παρά το γεγονός ότι καταδικάστηκε για κατοχή εικόνων παιδικής κακοποίησης το 2005.

Ο Le Scouarnec υποστήριξε στους ερευνητές ότι «δεν θυμόταν (τις υποτιθέμενες επιθέσεις) μεμονωμένα», αλλά «ήταν ικανός να έχει σεξουαλικές επαφές με ορισμένους από τους ασθενείς του, και ιδιαίτερα με παιδιά».

Παράλληλα, το 2020 καταδικάστηκε για κακοποίηση των ανιψιών του και την κόρη ενός γείτονα, ενώ περισσότεροι από δώδεκα ασθενείς του προσπάθησαν να συμπεριληφθούν στην τρέχουσα υπόθεση εναντίον του, ωστόσο αποκλείστηκαν από τη γαλλική νομοθεσία, καθώς το έγκλημα της κακοποίησής τους είχε παραγραφεί, μετά το πέρας 30 ετών.

Η δίκη, που αναμένεται να διαρκέσει τέσσερις μήνες, έχει ήδη μαγνητίσει την προσοχή της χώρας, λίγες μόλις εβδομάδες μετά τη φρικιαστική υπόθεση των μαζικών βιασμών της Ζιζέλ Πελικό που συγκλόνισαν τη Γαλλία και όχι μόνο. Η Ζιζέλ έγινε παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα να αλλάξει στρατόπεδο η ντροπή της σεξουαλικής κακοποίησης.

Πολλοί ελπίζουν ότι αυτή η δίκη θα εξυπηρετήσει έναν παρόμοιο σκοπό, συμβάλλοντας στην καταπολέμηση της παιδικής κακοποίησης στη Γαλλία και της ευρύτερης κουλτούρας που ενδέχεται να βοήθησε στο να παραμείνουν ανεξέλεγκτα τέτοια εγκλήματα για τόσο καιρό.

«Γιατί μερικά από τα θύματα μιλούν στον Τύπο;» εξηγεί στο CNN η δικηγόρος Francesca Satta, η οποία εκπροσωπεί πολλά από τα φερόμενα θύματα: «Είναι μέρος του κινήματος πως η σιωπή δεν αποτελεί πλέον επιλογή».

Τα μεγαλύτερα φερόμενα ως θύματα του Le Scouarnec είναι τώρα σχεδόν 50, ενώ το νεότερο 17.

Κούκλες σε μέγεθος παιδιού

Για τη δίκη, επιτάχθηκε μια πανεπιστημιακή αίθουσα διαλέξεων κοντά στο δικαστήριο ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει 400 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των φερόμενων θυμάτων, των οικογενειών τους, των δικηγόρων και των εκπροσώπων των μέσων ενημέρωσης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Le Scouarnec κάθεται στο εδώλιο για κατηγορίες που σχετίζονται με κακοποίηση παιδιών.

Το 2005, καταδικάστηκε για κατοχή εικόνων κακοποίησης παιδιών, μετά από μια πληροφορία του FBI όταν εγγράφηκε σε έναν ιστότοπο για παιδεραστία. Η ποινή του ήταν φυλάκιση τεσσάρων μηνών με αναστολή.

Ο Le Scouarnec τελικά καταδικάστηκε σε 15ετή κάθειρξη το 2020, στη δυτική Γαλλία, για βιασμό ανηλίκου και κατοχή εικόνων παιδικής κακοποίησης, αφού κακοποίησε σεξουαλικά την κόρη των γειτόνων του στην πίσω αυλή του. Βρίσκεται φυλακισμένος από εκείνη τη δίκη.

Διαβασε ακομα

Η Πελικό ενέπνευσε τις γυναίκες παγκοσμίως. Τι γίνεται όμως με τους άνδρες;

Μετά από έρευνες στο σπίτι του και στο γραφείο του νοσοκομείου εντοπίστηκαν τα ημερολόγια της φρίκης, αλλά και περίπου 70 κούκλες σε μέγεθος παιδιού, με τις οποίες οι ερευνητές πιστεύουν ότι «μοιραζόταν την καθημερινότητά του» πριν από τη σύλληψή του, ονοματίζοντας, ντύνοντας και χρησιμοποιώντας τες για τη σεξουαλική του ευχαρίστηση.

Ο Le Scouarnec «δεν είχε καμία ενσυναίσθηση, κανένα συναίσθημα για ένα μικρό ανθρώπινο πλάσμα, που το θεωρούσε κυριολεκτικά σεξουαλικό αντικείμενο», ανέφερε στο CNN η Francesca Satta, δικηγόρος πολλών θυμάτων στην τελευταία του δίκη.

Και η Delphine Driguez, δικηγόρος που εκπροσώπησε τα θύματά του στη δίκη του 2020, συμφώνησε με αυτήν την άποψη. «Είναι ένας εξαιρετικά ψυχρός άνθρωπος, χωρίς καμία ενσυναίσθηση, πολύ συνειδητά», είπε.

Η Satta υπογράμμισε ότι η ιδιότητα του χειρουργού βοήθησε πιθανότατα τον Le Scouarnec να μην κινήσει υποψίες για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, προσθέτοντας ότι η πραγματική φύση του κατηγορουμένου θα είναι εμφανής σε όλους στο δικαστήριο.

Κατά τη διάρκεια της δίκης του 2020, εστίασε στις αντιδράσεις του όταν στην αίθουσα του δικαστηρίου έδειχναν εικόνες που είχε στον υπολογιστή του.

«Τότε ανακαλύπτεις τον πραγματικό Joël Le Scouarnec. Γιατί το βλέμμα αλλάζει», εξήγησε.

Τουλάχιστον τρεις γιατροί ειδοποίησαν τις αρχές για τον Le Scouarnec, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα, ενώ ένας από αυτούς μίλησε στο CNN.

Μετά την καταδίκη του Le Scouarnec το 2005, ο Thierry Bonvalot, ψυχίατρος που επίσης εργαζόταν στο νοσοκομείο Quimperlé στη Βρετάνη μαζί με τον κατηγορούμενο, αποκάλυψε ότι του είχε ζητήσει να παραιτηθεί καθώς «ήταν επικίνδυνος και η θέση του δεν ήταν στο νοσοκομείο».

Μετά από μια μακρά σιωπή, με τα χέρια στο κεφάλι του, ο Le Scouarnec απάντησε: «Δεν μπορείς να με κάνεις να παραιτηθώ».

Το ημερολόγιο της φρίκης

Αποδεικτικά στοιχεία στο επίκεντρο της τελευταίας υπόθεσης θα είναι τα ημερολόγια του ίδιου του Le Scouarnec, τα οποία σύμφωνα με τους εισαγγελείς, περιγράφουν πραγματικά γεγονότα κακοποίησης παιδιών. Ο δικηγόρος του, πάλι, υποστηρίζει ότι περιγράφουν φαντασιώσεις που δεν πραγματοποίησε.

Είναι πάντως τόσο λεπτομερή που σε ένα, το οποίο εντοπίστηκε το 2020, σημείωνε συχνά την ώρα και τον τόπο των βιασμών, την ταυτότητα του θύματος, ακόμα και τη διεύθυνσή του – βοηθώντας τους ερευνητές να εντοπίσουν τον ιλιγγιώδη αριθμό των υποτιθέμενων βιασμών του.

Βάσει των δικαστικών εγγράφων που υποβλήθηκαν από την εισαγγελία, ο Le Scouarnec παραδέχτηκε ότι άρχισε να γράφει το 1990, συνεχίζοντας τακτικά – με 40 έως περισσότερες από 100 σελίδες ετησίως – μέχρι το 2016, έναν χρόνο πριν από τη συνταξιοδότησή του.

Οι σημειώσεις του περιγράφουν κακοποίηση, συνήθως κατά τη διάρκεια μιας υποτιθέμενης ιατρικής εξέτασης, χρησιμοποιώντας ψευδείς ιατρικές προφάσεις για να μην βάλει σε υποψίες τους ασθενείς του.

Ο οικείος τόνος των γραπτών του είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικός, αναφερόμενος στα παιδιά με το όνομά τους. «Μικρή Μαρία, ήσουν ξανά μόνη σου στο δωμάτιο» αρχίζει μια περιγραφή, μιλώντας στα θύματά του σε δεύτερο πρόσωπο και ολοκληρώνοντας τις πολλές καταχωρήσεις – περιγραφές σεξουαλικών πράξεων σε ένα παιδί – με το «Σ’ αγαπώ».

Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι δεν θυμόταν μεμονωμένα γεγονότα που καταγράφονται στα ημερολόγιά του, αν και δεν αρνήθηκε ότι τα έγραψε.

Σε πολλές αναφορές στο ημερολόγιό του πάντως, οι οποίες περιλαμβάνονται στα δικαστικά έγγραφα, ο Le Scouarnec παραδέχεται ότι είναι παιδόφιλος.

Κρυφά εγκλήματα, αληθινά τραύματα

Για τους επιζώντες της κακοποίησης του Le Scouarnec, τα χρόνια που πέρασαν ήταν τραυματικά.

Αν και πολλά από τα παιδιά ήταν ναρκωμένα κατά την κακοποίησή τους, οι επιπτώσεις στη ζωή τους ήταν πολύ απτές, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα. Σε αυτά περιγράφονται ψυχολογικές αναλύσεις των θυμάτων του που συχνά παρουσιάζουν επίμονα προβλήματα, κυρίως στις μεταγενέστερες σεξουαλικές τους σχέσεις και στην αυτοπεποίθησή τους, μετά τις κακοποιήσεις τους υπό τον Le Scouarnec.

«Έχουμε θύματα με αληθινά, πραγματικά τραύματα. Έχουμε ανθρώπους που είναι ανορεξικοί, που έχουν κατάθλιψη, που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, που δεν μπορούν να κάνουν σεξ με τον σύντροφό τους. Είναι όλες αυτές οι ανωμαλίες σε εισαγωγικά, ανεξήγητες από τους γιατρούς οι οποίοι αναρωτιούνται, “Πώς είναι δυνατόν αυτό;”» λέει η Satta. Μεταξύ αυτών που εκπροσωπεί είναι δύο οικογένειες ανδρών που φέρεται να είχαν κακοποιηθεί από τον Le Scouarnec και αυτοκτόνησαν χρόνια αργότερα.

Δεδομένης της διά βίου κακοποίησης για την οποία κατηγορείται ο Le Scouarnec, ορισμένες από τις μαρτυρίες των επιζώντων δεν είναι πλέον αποδεκτές στο δικαστήριο. Το καταστατικό παραγραφής στη Γαλλία περιορίζει τις διώξεις για βιασμό στα 30 χρόνια μετά την ενηλικίωση του θύματος, πράγμα που σημαίνει ότι 80 περίπου άτομα δεν συμπεριλήφθηκαν στη δικογραφία, σημειώνει η Satta.

Καθώς την υπόθεση έχει αναλάβει η Δικαιοσύνη, ένα ερώτημα στροβιλίζεται: Πώς αυτό το αρπακτικό αφέθηκε ανενόχλητο να κακοποιεί τόσα πολλά παιδιά για τόσο πολύ καιρό;