icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Εκατομμύρια ζωές χάνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο στους χώρους εργασίας, και στην Ελλάδα, η δουλειά μετατρέπεται όλο και συχνότερα σε ραντεβού με τον θάνατο, αφήνοντας πίσω της οργή και αναπάντητα γιατί

Στις 28 Απριλίου, τιμάται παγκοσμίως η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία. Στην Ελλάδα, η ημέρα αυτή αποκτά μια οδυνηρή χροιά, καθώς θυμίζει με τον πιο σκληρό τρόπο την αμείλικτη θυσία ανθρώπινων ζωών στον βωμό της εργασίας. Πόσοι ακόμα θα ξεκινήσουν για το μεροκάματο, αφήνοντας πίσω τους οικογένειες που θα τους περιμένουν μάταια;

Η σημερινή ημέρα, έχει καθιερωθεί από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας ως Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Ξεκίνησε ως μια ημέρα-φόρος τιμής στους εργάτες που χάθηκαν την ώρα της δουλειάς, με στόχο να στραφεί το διεθνές ενδιαφέρον στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων, δυστυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.

Οι παγκόσμιοι αριθμοί της ΔΟΕ σοκάρουν: Πάνω από δύο εκατομμύρια ψυχές χάνονται κάθε χρόνο, ένας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα, δηλαδή 6.000 κάθε μέρα. Η εργασία, σύμφωνα με το συμπέρασμα της ΔΟΕ, σκοτώνει περισσότερο από τους πολέμους. Και στην Ελλάδα, αυτή η μακάβρια στατιστική αποκτά ένα οικείο, καθημερινό πρόσωπο.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα επίσημα στοιχεία για το 2025 για να αντιληφθούμε το μέγεθος της τραγωδίας. Το πιο πρόσφατο θύμα εργατικού ατυχήματος καταγράφηκε ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Υγεία και την Ασφάλεια στην εργασία, όταν εργάτης, που εκτελούσε εργασίες σε κτίσμα στο κέντρο της Λάρισας, έπεσε από μεγάλο ύψος, σύμφωνα με το onlarissa.

Τα στοιχεία που φέρνει στο φως η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων (ΟΣΕΤΕΕ) σκιαγραφούν μια εφιαλτική πραγματικότητα. Μέσα στους πρώτους τρεις μήνες του 2025, από την αρχή του έτους έως τον Μάρτιο, 51 εργαζόμενοι άφησαν την τελευταία τους πνοή στους χώρους δουλειάς σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Παράλληλα, 79 συνάδελφοί τους υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς. Μια ματιά στο παρελθόν αποκαλύπτει την τραγική αλήθεια: Ο αριθμός των νεκρών εργαζομένων κατά το πρώτο τρίμηνο του 2025 συνιστά ένα θλιβερό ρεκόρ των τελευταίων τεσσάρων ετών.

Και αυτά είναι μόνο τα καταγεγραμμένα περιστατικά, καθώς συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι σωματείων εργαζομένων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα Θεσσαλονίκης, κατήγγειλαν πρόσφατα ότι μόλις το 30-40% των εργατικών ατυχημάτων φτάνει στις επίσημες στατιστικές.

Πίσω από κάθε έναν από αυτούς τους αριθμούς, κρύβεται μια ιστορία, μια οικογένεια που πενθεί, μια ζωή που κόπηκε βίαια και πρόωρα.

Το 2024, 146 εργαζόμενοι δεν επέστρεψαν ποτέ στα σπίτια τους. Το 2023, ο αριθμός των νεκρών εργαζομένων έφτασε τους 108, με σχεδόν 15.000 καταγγελίες εργατικών ατυχημάτων. Σχεδόν κάθε εργάσιμη μέρα, μια ζωή χάνεται στον βωμό της βιοπάλης. Και όμως, η κυβέρνηση, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, φαίνεται να κάνει πως δεν βλέπει, πως δεν ακούει τον σιωπηλό πόνο μιας κοινωνίας που θρηνεί τους δικούς της ανθρώπους.

Η πρόεδρος του Σωματείου Επιθεωρητών Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία, Παναγιώτα Ρόζου, ξεδίπλωσε μια ακόμη πιο ζοφερή εικόνα. Μόλις το 30-40% των ατυχημάτων καταγράφεται σύμφωνα με τη Eurostat, και συνεπώς για κάθε εργατικό ατύχημα που καταγράφεται υπάρχουν τουλάχιστον άλλα δύο που δεν καταγράφονται.

Ο Ανδρέας Στοϊμενίδης, πρόεδρος της ΟΣΕΤΕΕ, είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικός, μιλώντας στο voria.gr, λέγοντας πως οι θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες, οι οποίοι σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, σε συνεργασία με διεθνείς φορείς, εκτιμώνται μεσοσταθμικά κατά μέσο όρο σε 2.500 τον χρόνο όμως οι ελληνικές αρχές δεν διαθέτουν καθόλου στοιχεία σε σχέση με αυτό το ζήτημα, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο.

Επιπλέον, σύμφωνα με την ΟΣΕΤΕΕ, οι επίσημες καταγραφές δεν περιλαμβάνουν τους εργαζομένους με μπλοκάκι, τους ανασφάλιστους, τους οδηγούς, τους χειριστές μηχανοκίνητων οχημάτων, τους εργαζόμενους στα λατομεία (υπάρχει άλλη αρχή), στις ένοπλες δυνάμεις, στα σώματα ασφαλείας και κυρίως, τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα.

Οι καταγγελίες των συνδικαλιστικών φορέων είναι αμείλικτες. Η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η ψήφιση αντεργατικών νομοθετικών ρυθμίσεων, η αποψίλωση των ελεγκτικών μηχανισμών, η πολυετής καθυστέρηση ίδρυσης Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου και Ασθενειών, το πάγωμα της αναθεώρησης του Κώδικα Νόμων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, η υποστελέχωση της Επιθεώρησης Εργασίας, η απουσία προληπτικών ελέγχων, αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στην εργοδοτική αυθαιρεσία, όπου το κέρδος συχνά υπερτερεί της ανθρώπινης ζωής, κι όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που οδηγεί στην κλιμάκωση των εργατικών δυστυχημάτων.

Οι πρόσφατοι θάνατοι εργαζομένων σε ξενοδοχεία σε Ρόδο και Σαντορίνη, στην έναρξη της τουριστικής περιόδου για το Πάσχα, αποτελούν ένα ακόμα εφιαλτικό μήνυμα για το εργασιακό καλοκαίρι που μόλις ξεκινά, σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΣΕΤΕΕ, ο οποίος κάλεσε την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τις προτεραιότητές της και να συζητήσει θεσμικά σε τριμερές επίπεδο με συνδικάτα και εργοδότες.