icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Υπήρξε ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν το 2001 για την ερμηνεία του στην «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ

Θλίψη σκόρπισε το βράδυ της Δευτέρας (16/12) στον καλλιτεχνικό κόσμο – και όχι μόνο – η είδηση του θανάτου του Δημήτρη Ήμελλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 57 του χρόνια. Ο σπουδαίος ηθοποιός κατέληξε ύστερα από μακρά νοσηλεία, δίνοντας μάχη με τον καρκίνο. Υπήρξε από τους πιο ταλαντούχους και πολυδιάστατους καλλιτέχνες της ελληνικής θεατρικής σκηνής, υπηρετώντας την τέχνη του με επιμονή, προσήλωση και συνέπεια, σε όλη την αξιοσημείωτη πορεία του.

Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, έγινε ευρύτερα γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό μέσα από τον ρόλο του αστυνομικού Φραγκιαδάκη στην τηλεοπτική σειρά «Σασμός» αλλά και στο «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό».

Μάλιστα, στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές», με τον Σταύρο Θεοδωράκη, είχε μιλήσει λίγους μήνες πριν για τη δύναμη της τηλεόρασης που τον είχε αιφνιδιάσει: «Ποτέ δεν ξέρεις σε ποιον μπορεί να προσφέρεις […] μπορεί κάποιος να είναι απομονωμένος, σε ένα γηροκομείο μόνος ή σε ένα νοσοκομείο οι άνθρωποι μού ζητούσαν να τους μιλήσω. Μου έκανε τρομερή εντύπωση αυτό το μέσο. Δεν είχα ξανασυναντηθεί με την τηλεόραση. Είναι ένα μέσο πάρα πολύ ισχυρό. Η δύναμή της με αιφνιδίασε

Η τελευταία θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν το «Έγκλημα και Τιμωρία» στο Θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, ενώ στον κινηματογράφο ο τελευταίος του ρόλος ήταν αυτός του Νταντή στη βραβευμένη «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα.

Μια ζωή αφιερωμένη στο θέατρο

Γεννημένος στις 12 Ιουνίου του 1967 στην Κυψέλη της Αθήνας, ο Δημήτρης Ήμελλος καταγόταν από τη Νάξο, από τα χωριά Φιλώτι και Απείρανθο. Μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια με τέσσερα παιδιά και είχε έναν γιο, τον οποίο πάντα περιέγραφε ως το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του.

Παρόλο που ξεκίνησε σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, σύντομα ακολούθησε το πάθος του για την υποκριτική: φοίτησε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη. Η καλλιτεχνική του αναζήτηση τον οδήγησε στη Μόσχα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης.

Η καριέρα του στο θέατρο περιλάμβανε συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες και συμμετοχές σε παραστάσεις όπως: «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Μήδεια», «Πέρσες», «Ερωτόκριτος», και «Ταρτούφος». Από το 2001 έως το 2007, υπήρξε μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, ενώ υπήρξε κομμάτι της σημαντικής ιστορίας του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, στο πλευρό του Λευτέρη Βογιατζή.

Ο πρώτος που τιμήθηκε με Βραβείο Χορν

Ο Δημήτρης Ήμελλος ήταν ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν το 2001 για την ερμηνεία του στην «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Εμφανίστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου 12 φορές με πιο πρόσφατη εκείνη του καλοκαιριού του 2022, στον «Αίαντα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Αργύρη Ξάφη, για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου.

Η τελευταία του θεατρική εμφάνιση σημειώθηκε τον περασμένο χρόνο στο Θέατρο Πορεία, στο ρόλο του επιθεωρητή Πορφύρη Πετρόβιτς στο έργο του Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και τιμωρία» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου.

Η τρέχουσα σεζόν θα τον έβρισκε στην συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Εθνικού Θεάτρου, «Ματαρόα στον ορίζοντα», σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή, από την οποία και αποχώρησε λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.

Τηλεοπτική και κινηματογραφική παρουσία

Ο ταλαντούχος ηθοποιός άφησε το στίγμα του και στην τηλεόραση, με σημαντικές εμφανίσεις στις σειρές «Το 10», «Καρυωτάκης», «’Αγιος Παΐσιος» και πολλές άλλες. Η συμμετοχή του στην μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία «Σασμός» στον Alpha τον έκανε, έστω και καθυστερημένα, δημοφιλή στο ευρύ κοινό.

Στον κινηματογράφο, ξεχώρισε για τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως: «Αλιόσα» του Θανάση Σκρούμπελου (1999), “Beautiful people” του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2001), «Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα» της Στέλλας Θεοδωράκη (2002), “Delivery” του Ν.Παναγιωτόπουλου (2004), «Γλυκιά μνήμη» του Κυριάκου Κατζουράκη (2005), “Bank Bang” του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2008), «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα» του Σωτήρη Γκορίτσα (2011), «Χρόνια Πολλά» του Χρήστου Γεωργίου (2017), «Η δουλειά της» του Νίκου Labot (2018), «Ράφτης» της Σόνια Λίζα Κέντετμαν (2020).

Ο τελευταίος του ρόλος στη μεγάλη οθόνη ήταν αυτός του Νταντή στη βραβευμένη “Φόνισσα” της Εύας Νάθενα.