Όργια, κρυφά δωμάτια για παράνομα ζευγαράκια σε σινεμά και εστιατόρια, προβολές πορνό, γκαρσονιέρες, αλλά και ταξί σε ρόλο ξενοδοχείων ημιδιαμονής, είναι μόνο κάποια από τα μέρη που έκαναν σεξ οι Αθηναίοι την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Σε μία εποχή που το εξωγαμιαίο σεξ ήταν παράνομο με το τμήμα Ηθών να παραφυλάει και ο κίνδυνος της διαπόμπευσης – για τις γυναίκες – να είναι μεγάλος, οι Αθηναίοι ήταν πολύ πιο απελευθερωμένοι απ’ όσο θα πίστευε κανείς. Όσο περίεργο κι αν μοιάζει, η περίοδος του Μεσοπολέμου ήταν μια περίοδος σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Ο Τάσος Θεοφίλου και η Εύα Γανίδου μετά από πολύμηνη έρευνα στον Τύπο της εποχής, δημιούργησαν μία πρωτότυπη έκδοση σε μορφή αφηγηματικού χάρτη και τίτλο «Πού έκαναν SEX στην Αθήνα του Μεσοπολέμου».

Πρόκειται για έναν πραγματικό χάρτη της εποχής και συγκεκριμένα του 1930, ο οποίος ανάλογα με την τοποθεσία της πόλης, έχει «πινέζες» που συνοδεύονται από ένα QR το οποίο σκανάροντάς το, ο αναγνώστης μεταφέρεται στην εκάστοτε ιστορία.

Διαβασε ακομα

Η νέα τάση στον τουρισμό: Γιατί το επόμενο ταξίδι σου πρέπει να έχει πολύ σεξ

Ο αφηγηματικός αυτός χάρτης είναι ένα εναλλακτικό και διαδραστικό είδος αφήγησης και ανάγνωσης πραγματικών ιστοριών της εποχής που αποκαλύπτουν όσα μπορεί να μάθει κανείς για την Αθήνα του Μεσοπολέμου, αντλώντας πληροφορίες για τη σεξουαλική κουλτούρα της.

Αναφερόμενοι στις ιστορίες που εντόπισαν κατά την έρευνα τους και τους έκαναν εντύπωση οι δημιουργοί μιλώντας στο Pride.gr, ξεχωρίζουν δύο από αυτές. Τα ταξί τα οποία λειτουργούσαν ως ξενοδοχεία ημιδιαμονής κάνοντας κύκλους στο κέντρο της Αθήνας με πελάτες παράνομα ζευγαράκια και τον επιχειρηματία των οργίων, ο οποίος διατηρούσε ένα διαμέρισμα στην οδό Δεριγνύ κοντά στο Πεδίον του Άρεως όπου και διοργάνωνε όργια στα οποία συμμετείχαν από απλούς και άσημους πολίτες μέχρι βουλευτές της εποχής.

«Υπήρχε στα Προπύλαια μία πιάτσα ταξί με ταξιτζήδες που είχαν κρατήσει επί τούτου τα ταξί παλαιότερης τεχνολογίας τα οποία είχαν την ιδιαιτερότητα ότι η καμπίνα του οδηγού ήταν σε ξεχωριστό σημείο από την καμπίνα των επιβατών και το βράδυ πήγαιναν τα ζευγαράκια, τους έκανε βόλτα στην Αθήνα και συνευρίσκονταν», λέει ο Τ. Θεοφίλου ενώ η Ε. Γανίδου προσθέτει:

«Μία άλλη περίπτωση ήταν ένας επιχειρηματίας της εποχής που είχε αναλάβει δημόσια έργα, αφού έφαγε δημόσιο χρήμα διέφυγε με ένα ολλανδικό αεροπλάνο στο εξωτερικό. Τότε άρχισαν να ασχολούνται με την υπόθεσή του οι εφημερίδες και προέκυψε ότι αυτός έμενε στο απάρτμεντ βανκούβερ στην οδό Δεριγνύ στον δεύτερο όροφο και ότι εκεί μέσα γίνονταν αδιανόητα όργια. Κάθε βράδυ εμφανίζονταν πολυτελή και όχι μόνο αυτοκίνητα από τα οποία αποβιβάζονταν κυρίες με τις κόρες τους, υπουργοί της τότε κυβέρνησης, πρέσβεις κτλ. Το σπίτι είχε τρία θεματικά δωμάτια, ένα μαύρο στο οποίο είχε μαύρα σεντόνια και κουρτίνες δεν υπήρχε καν ηλεκτρισμός και χρησιμοποιούσαν κεριά ένα κίτρινο με κινέζικη διακόσμηση και ενα κόκκινο το οποίο παρέπεμπε σε χαρέμι.Ταυτόχρονα είχαν προβολές πορνό με προτζέκτορα που είχαν φέρει από τη Γαλλία. Όλα αυτά γίνονταν με ανοιχτά παράθυρα φώτα και κουρτίνες με αποτέλεσμα να βλέπει όλη η γειτονιά».

Διαβασε ακομα

Το να είσαι λεσβία δεν είναι πλέον μόνο μια προσωπική ταυτότητα. Είναι πολλά περισσότερα

Οι δυο τους εξηγούν στο Pride.gr ότι παρότι για την εποχή εκείνη το σεξ εκτός γάμου, είτε το προγαμιαίο είτε το εξωγαμιαίο ήταν παράνομο, ήταν ταυτόχρονα και αρκετά απενοχοποιημένο.

«Διαβάζοντας τις εφημερίδες της εποχής εντοπίσαμε ότι το εξωγαμιαίο σεξ – δηλαδή το παράνομο μέχρι και τη δεκαετία του ’80 – γινόταν παντού, συνέχεια και οργιαστικά, αλλά παρ’ όλα αυτά γινόταν υπό το κράτος της αστυνόμευσης και τον φόβο της σύλληψης. Όσο δημόσιο και απενοχοποιημένο ήταν, τόσο ήταν νομικά μεμπτό», σημειώνει ο Τ. Θεοφίλου και συμπληρώνει ότι εκείνη την εποχή «έγινε το πρώτο βήμα της απελευθέρωσης» ενώ χαρακτηρίζει την εποχή ως «προπομπό των ’60s» αναφορικά με την κοινωνική αντίληψη.

Η Ε. Γανίδου με τη σειρά της υπογραμμίζει ότι αυτό που της έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν οι ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τα παράνομα ζευγάρια που υπήρχαν σχεδόν παντού, αφού ήταν κάτι που είχε πλέον ενσωματωθεί στην κουλτούρα της εποχής.

«Η λογική ότι σε ένα νυχτερινό κέντρο είτε αυτό ήταν για ποτό ή για φαγητό υπήρχε στον χώρο ένα σεπαρέ (σ.σ. ένα μικρό δωμάτιο στο οποίο μπορούσε ένα «παράνομο» ζευγάρι να πάει για να συνευρεθεί) δεν υπάρχει στις μέρες μας».