Αιμορραγία από τη μύτη, μεταλλική γεύση στο στόμα, πόδια που μεγαλώνουν ένα ολόκληρο νούμερο. Oι παρενέργειες της εγκυμοσύνης έχουν το δικό τους είδος σωματικού τρόμου και μια σειρά από ταινίες θρίλερ που κυκλοφόρησαν φέτος εστιάζουν στο πόσο αιματηρός και βάναυσος μπορεί να είναι ο τοκετός.

Οι ταινίες Immaculate, The First Omen, Apartment 7A και Alien: Romulus παρουσιάζουν εγκυμοσύνες που είναι αποτέλεσμα μη συναινετικών σεξουαλικών επαφών.

Ο τρόμος που βιώνουν οι γυναίκες σε αυτές τις ταινίες, όταν βρίσκονται σε αυτή την ευάλωτη θέση, εντείνεται από το πόσο απομονωμένες είναι, είτε σε απομακρυσμένες τοποθεσίες, είτε λόγω γλωσσικών εμποδίων, είτε σε νέες πόλεις, είτε στις αχανείς εκτάσεις του διαστήματος.

Η απόδραση μοιάζει αδύνατη – πού μπορείς να τρέξεις όταν είσαι όμηρος της φρίκης του ίδιου σου του σώματος;

Τα τελευταία χρόνια έχει γεννηθεί μια πληθώρα ταινιών τρόμου για την εγκυμοσύνη – η ταινία του Clock για την κοινωνική πίεση που ασκείται για την απόκτηση ενός παιδιού, η ταινία Baby Ruby για την κατάθλιψη μετά τον τοκετό – με φόντο την ανατροπή της απόφασης Roe v Wade από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ και τη θέσπιση νόμων που στερούν από τις γυναίκες τη σωματική αυτονομία.

Το Apartment 7A (προγενέστερο του Rosemary’s Baby) διαδραματίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1960, το The First Omen το 1971, το Immaculate στο παρόν και το Alien: Romulus μεταξύ 2122 και 2183, αλλά όλα αντικατοπτρίζουν τις σημερινές ανησυχίες. Παρ’ όλες τις απόκοσμες και υπερφυσικές διαστάσεις τους, αγγίζουν πολύ πραγματικούς φόβους.

Η απώλεια του ελέγχου στο σώμα

Το να είσαι έγκυος είναι σαν να βιώνεις την απώλεια του ελέγχου πάνω σε ένα σώμα που δεν είναι πλέον μόνο δικό σου, μια ιδέα που εξερευνάται στο σκοτεινά κωμικό Prevenge του 2017, όπου μια έγκυος γυναίκα (Alice Lowe) εξαναγκάζεται από το έμβρυό της να ξεκινήσει μια δολοφονική επίθεση.

Αυτές οι ταινίες υπογραμμίζουν αυτή την αδυναμία, απεικονίζοντας πώς ισχυροί θεσμοί, είτε θρησκευτικοί είτε εταιρικοί, αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως ιδιοκτησία τους. Στην ταινία The First Omen, οι περιορισμοί της θρησκείας παρουσιάζονται όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Όταν οι ιερείς και οι μοναχές της Immaculate επαναλαμβάνουν τη φράση «μακάριοι οι ταπεινοί», η κοινοτοπία παίρνει άλλες διαστάσεις ως μία αιχμηρή υπενθύμιση προς τις γυναίκες ότι θα πρέπει να υποτάσσονται στη μοίρα τους ήσυχα.

Ενώ η αδελφή Σεσίλια (Σίντνεϊ Σουίνι) συναντά επανειλημμένα ανθρώπους που κολλάνε στα σωματικά της χαρακτηριστικά, ιδίως στην ομορφιά της, η αδελφή Μάργκαρετ (Νελ Τάιγκερ Φρι) στο The First Omen δεν αναγνώρισε ποτέ τη δική της, αφού έχασε τις παραδοσιακές εμπειρίες της κοριτσίστικης ηλικίας.

Είναι η συγκάτοικός της που την ενθαρρύνει να πάρει τον έλεγχο του σώματός της, να το επιδεικνύει με χαριτωμένα ρούχα πριν δεσμευτεί να το «κρύψει» για πάντα κάτω από μια συνήθεια. Και πριν ακόμα η χορεύτρια του Apartment 7A, Terry Gionoffrio (Julia Garner), μείνει με τη βία έγκυος σε μια δαιμονική τελετή, ένας σκληρός σκηνοθέτης του Broadway (Andrew Buchan) και ένας παραγωγός (Jim Sturgess) αντλούν μια διεστραμμένη ευχαρίστηση από την άσκηση ελέγχου στο σώμα της κατά τη διάρκεια μιας οντισιόν, πιέζοντας την στα όρια της αντοχής. Παρομοίως, τόσο το Immaculate όσο και το The First Omen παρουσιάζουν ανδρικές φιγούρες εξουσίας που αναζητούν ευάλωτες νεαρές γυναίκες των οποίων τα σώματα μπορούν να εκμεταλλευτούν.

Σε αυτές τις ταινίες, οι γυναίκες περιορίζονται στις αναπαραγωγικές τους λειτουργίες. Η Μάργκαρετ στο The First Omen είναι απλώς η τελευταία από μία σειρά γυναικών που γονιμοποιούνται με τη βία από τον Αντίχριστο. Όλα τα πειραματόζωα του μοναστηριού ονομάστηκαν Scianna, η ατομικότητά τους ισοπεδώθηκε σε ένα κοινό παρατσούκλι, ένα νεύμα για το πώς θεωρούνται αναλώσιμες.

Στην περίπτωση της Σεσίλια, η εγκυμοσύνη της είναι το αποτέλεσμα της 20ετούς αναζήτησης του μοναστηριού για ένα «τέλειο γόνιμο δοχείο» που θα κυοφορήσει έναν νέο μεσσία που θα δημιουργηθεί από το DNA του Ιησού. Η Terry στο Apartment 7A είναι επίσης μία από τις πολλές που έχει επιλέξει η σκήτη για να κυοφορήσει τον κληρονόμο του Σατανά. Οι θεατές γνωρίζουν ότι μετά θα υπάρξει η Rosemary Woodhouse (Mia Farrow).

Καθώς οι κοιλιές των γυναικών μεγαλώνουν, οι φιλοδοξίες τους αναμένεται να συρρικνωθούν. Το έμβρυο είναι πρωταρχικής σημασίας, ενώ η ζωή της μητέρας έρχεται δεύτερη. Όταν η Terry εκφράζει την απροθυμία της να προχωρήσει με την εγκυμοσύνη της, τα μέλη της φατρίας Minnie (Dianne Wiest) και Roman Castevet (Kevin McNally) προσφέρονται να μεγαλώσουν το παιδί ως δικό τους, παρακάμπτοντας ότι αυτό θα απαιτούσε ακόμα να το κυοφορήσει πρώτα. Γι’ αυτούς, είναι μια θερμοκοιτίδα και όχι ένα άτομο, ενώ οι ανησυχίες της για το πώς η εγκυμοσύνη θα επηρεάσει την καριέρα της απορρίπτονται με συνοπτικές διαδικασίες.

Διαβασε ακομα

«Αυτό θα τους κάνει να ουρλιάξουν»: Πώς τα θρίλερ του Χίτσκοκ άφησαν εποχή

Κάθε μία από αυτές τις ταινίες περιέχει επίσης συγκλονιστικές, γραφικές σκηνές όχι μόνο του τοκετού, αλλά και των παρενεργειών της εγκυμοσύνης. Υπάρχουν βίαιες κρίσεις πρωινής ναυτίας στο Apartment 7A και στο Immaculate, στις οποίες η Σεσίλια κάνει επίσης εμετό από τα δόντια της.

Η ταινία The First Omen δείχνει τον ιδρώτα από το λαιμό μιας γυναίκας, τις διεσταλμένες κόρες των ματιών της και τις άγριες κραυγές της. Σε μια σκηνή, ένα λιπόσαρκο γκρίζο χέρι αναδύεται από το κανάλι της γέννας- σε μια άλλη, χέρια φτάνουν μέσα σε μια ανοιχτή τομή καισαρικής τομής.

Οι ταινίες Alien πάντα περιείχαν αλληγορίες για το βιασμό – οι εξωγήινοι με τα φαλλικά τους εξαρτήματα εισχωρούν βίαια και βιάζουν τα ανθρώπινα σώματα – και στο Romulus, το μέλος του πληρώματος Navarro (Aileen Wu) μένει έγκυος από ένα Facehugger. «Μην με αφήσεις να πεθάνω», είναι τα τελευταία της λόγια προτού το Chestburster την ανοίξει μέσα σε ένα λουτρό αίματος.

Σε αντίθεση με την εγκυμοσύνη που είναι επιθυμητή, η ταινία Romulus εξακολουθεί να καθιστά τον τοκετό τρομακτικό. Η Kay (Isabela Merced) γεννάει ουρλιάζοντας, με το αίμα να αναβλύζει ανάμεσα από τα πόδια της και τη φίλη της Rain (Cailee Spaeny) να πρέπει να ξεσκίσει τον ομφάλιο λώρο με τα γυμνά της χέρια. Το παιδί, ένα υβρίδιο ανθρώπου, δεν τη σκοτώνει εντελώς, αλλά της αποστραγγίζει τη ζωή – μια εικόνα που δίνει μια ταινία τρόμου στους πόνους και τις απογοητεύσεις του θηλασμού.

Οι ταινίες αυτές δεν είναι οι μόνες φέτος που διαθέτουν φρικιαστικές σκηνές τοκετού – ενώ του The Substance είναι κουραστικός (κυριολεκτικά!), το Beetlejuice Beetlejuice απεικονίζει ένα νήπιο να ξεπροβάλλει από ένα ραγδαία διογκούμενο στομάχι, ακολουθούμενο από μια έκρηξη αμνιακού υγρού. Και στο Nightbitch, που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου του Τορόντο, η πίεση της ανατροφής οδηγεί μια γυναίκα (Amy Adams) να πιστεύει ότι μεταμορφώνεται σε σκύλο.

Για τους κινηματογραφιστές φέτος, το άγχος της εγκυμοσύνης και της μητρότητας συνεχίζει να αποτελεί γόνιμο κινηματογραφικό έδαφος.

Με πληροφορίες από Guardian