Η Μαρία Καρυστιανού, μιλώντας στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο του Συντάγματος για τη μαύρη επέτειο από την τραγωδία των Τεμπών, χωρίς να αποχωριστεί το πλακάτ με το μήνυμα – σύμβολο του αγώνα για δικαιοσύνη, «Δεν έχω οξυγόνο», απευθύνθηκε στην αδικοχαμένη κόρη της Μάρθη, αλλά και στους φονιάδες της, καθιστώντας σαφές πως «η δικαιοσύνη θα έρθει».

«Ανακαλύψαμε δυνάμεις που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν», ανέφερε χαρακτηριστικά σχετικά με τον αγώνα των συγγενών για δικαίωση, υποστηρίζοντας πως: «Φοβούνται μην τυφλωθούν από το φως που εκπέμπουμε».

Στη συγκλονιστική ομιλία της η Κασυστιανού, απευθυνόμενη στη Μάρθη, την 20χρονη κόρη της που έχασε τη ζωή της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα, ανέφερε: «Αγαπημένο μου παιδί, δυο χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μαύρη νύχτα. Καρδούλα μου, όλοι σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για σένα. Για σένα κορίτσι μου και για όσους δεν φτάσατε ποτέ.

Σαν σήμερα νιώσαμε ότι πεθάναμε μαζί σας. Στις 28 Φλεβάρη του ’23 ξημέρωσε για 57 οικογένειες αλλά και για τις οικογένειες σε όλη την Ελλάδα η μέρα που συγκλόνισε και πάγωσε την ύπαρξή μας. Για όσους από εμάς είχαμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας στο τρένο ένα μέρος της ψυχής μας παραμένει μαζί τους και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μέσα στον αλόγιστο πόνο και την ασύλληπτη πραγματικότητα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι αρχίζει από την πρώτη στιγμή».

Στη συνέχεια, αφού υπογράμμισε πως «δίπλα μας, σε αυτόν τον Γολγοθά στέκονται μόνιμοι φύλακες βοηθοί οι 57 ψυχές. Αυτές μας καθοδηγούν. Με ό,τι μας έχει απομείνει προχωράμε μπροστά με ευλαβική προσήλωση μόνο στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Φαίνεται, πως περνώντας ο καιρός, η οργή μας αρχίζει να παίρνει το μέγεθος που αρμόζει στην κατάσταση», πρόσθεσε εν μέσω επευφημιών του κόσμου:

«Ο πόνος φούντωσε και έγινε ορμή. Αντιλαμβανόμαστε καθημερινά όλο και περισσότερο το βάθος της σήψης και της προδοσίας. Καθημερινά εμφανίζεται μπροστά μας το τέρας της διεφθαρμένης εξουσίας. Σε συνεχή εγρήγορση αποφεύγουμε τις πονηρές παγίδες τους και το δόλο που ντύνεται κουστούμια, προσποιητά χαμόγελα και ξεδιάντροπες παραπλανητικές δηλώσεις».

Η Μαρία Καρυστιανού δεν δίστασε να αναφερθεί και στους υπεύθυνους της τραγωδίας: «Απευθύνομαι στους φονιάδες των παιδιών μας. Προσβάλατε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς μας. Μέλη και οστά των παιδιών μας βρίσκονται άταφα, σε μέρη κρυφά. Διαπράξατε τη μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα μέσα από τον παλμό της νέμεσις. Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν και δεν υπάρχει ιερότερο κάλεσμα από αυτό.

Ο πόνος φούντωσε και έγινε ορμή. Αντιλαμβανόμαστε καθημερινά όλο και περισσότερο το βάθος της σήψης και της προδοσίας. Καθημερινά εμφανίζεται μπροστά μας το τέρας της διεφθαρμένης εξουσίας. Σε συνεχή εγρήγορση αποφεύγουμε τις πονηρές παγίδες τους και το δόλο που ντύνεται κουστούμια, προσποιητά χαμόγελα και ξεδιάντροπες παραπλανητικές δηλώσεις».

«Η δικαιοσύνη θα έρθει και μαζί της θα φέρει άπλετο οξυγόνο, για εμάς και τα παιδιά μας, για τις αδικοχαμένες ψυχές και τις επόμενες γενιές. Τους το οφείλουμε, γιατί τις αγαπάμε και η αγάπη τα πάντα νικά», υπογράμμισε.

Συνεχίζοντας την ομιλία της είπε: «Ανακαλύψαμε δυνάμεις που πρωτύτερα αγνοούσαμε πως υπάρχουν. Τις μητέρες μας ευλόγησε η φύση και ο Θεός να θρέφουμε, να θεραπεύουμε και να προστατεύουμε τα παιδιά μας. Ως μανάδες οφείλουμε να διαφυλάξουμε ό,τι απέμεινε από τα παιδιά μας, τη μνήμη τους. Ως μανάδες έχουμε χρέος να επιφέρουμε την ασφάλεια για τα παιδιά που είναι στη ζωή και αυτά που θα έρθουν στη ζωή».

«Όποιος τα βάζει με τη φύση, νομοτελειακά γίνεται δέκτης πολλών δεινών και συμφορών. Η αγάπη της οικογένειας δεν κατάφερε να δώσει το πολύτιμο οξυγόνο εκείνη τη φονική στιγμή στους ανθρώπους της. Όμως, στο σήμερα η αγάπη μας δημιούργησε μια πελώρια ένωση και αγκαλιά στην οποία ανήκουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ, όσοι συναντήθηκαν απανταχού στη γη με ιερό σκοπό την κάθαρση ενός ολόκληρου λαού. Μια ένωση πολυπόθητη για την κάθαρση της ελληνικής ψυχής. Μπορούμε και θα φέρουμε το θαύμα της Δικαιοσύνης στη χώρα μας και πάλι, μέσα από την αληθινή και όχι την κατ’ επίφαση εξιχνίαση του εγκλήματος στα Τέμπη», κατέληξε.