Μεγέθυνση κειμένου
Επιστημονική έκθεση περιγράφει μια μέθοδο για τη δημιουργία ενός βιολογικού αποθετηρίου που θα μπορούσε να διατηρήσει δείγματα άλλων ειδών ασφαλή. Στη Σελήνη
Μια ομάδα επιστημόνων έχει εκπονήσει ένα ευφάνταστο σχέδιο για τη διαφύλαξη των ειδών της Γης σε μια κρυογονική βιοαποθήκη στο φεγγάρι.
Με σκοπό τη διάσωση ειδών σε περίπτωση καταστροφής στη Γη, το σχέδιο κάνει χρήση κρατήρων που βρίσκονται μόνιμα στη σκιά και επομένως είναι αρκετά ψυχροί ώστε να επιτρέπουν την κρυογονική συντήρηση βιολογικού υλικού χωρίς τη χρήση ηλεκτρισμού ή υγρού αζώτου, σύμφωνα με την έρευνα μιας ομάδας με επικεφαλής επιστήμονες του Smithsonian, η οποία δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Η εργασία, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BioScience, βασίζεται στην επιτυχή κρυοσυντήρηση δειγμάτων δέρματος από ένα ψάρι και περιγράφει μια μέθοδο για τη δημιουργία ενός βιολογικού αποθετηρίου που θα μπορούσε να διατηρήσει δείγματα άλλων ειδών ασφαλή.
«Αρχικά, ένα βιοαποθετήριο στη Σελήνη θα στόχευε τα είδη που κινδυνεύουν περισσότερο στη Γη σήμερα, αλλά ο απώτερος στόχος μας θα ήταν να κρυοσυντηρήσουμε τα περισσότερα είδη στη Γη», δήλωσε η Mary Hagedorn, ερευνήτρια κρυοβιολόγος στο National Zoo and Conservation Biology Institute (NZCBI) του Smithsonian και επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Ελπίζουμε ότι με το να μοιραστούμε το όραμά μας, η ομάδα μας μπορεί να βρει επιπλέον εταίρους για να επεκτείνει τη συζήτηση, να συζητήσει τις απειλές και τις ευκαιρίες και να διεξάγει την απαραίτητη έρευνα και τις δοκιμές για να γίνει αυτό το βιοαποθετήριο πραγματικότητα».
Η ιδέα του σεληνιακού βιοαποθετηρίου είναι εμπνευσμένη από το Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων στο Σβάλμπαρντ, στην Αρκτική της Νορβηγίας, το οποίο αποθηκεύει περισσότερες από ένα εκατομμύριο ποικιλίες σπόρων με στόχο τη διαφύλαξη της ποικιλομορφίας των καλλιεργειών.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το θησαυροφυλάκιο απειλήθηκε από μια πλημμύρα νερού από το λιώσιμο του μόνιμου πάγου το 2017, αναδεικνύοντας τους κινδύνους που εγκυμονεί η κλιματική αλλαγή.
Αν και τα φυτικά κύτταρα μπορούν να αποθηκευτούν σε συνθήκες Αρκτικής, τα ζωικά κύτταρα πρέπει να διατηρούνται ακόμη πιο χαμηλά, τουλάχιστον στους -196 βαθμούς Κελσίου, για να συντηρηθούν.
Για να επιτευχθούν οι απαιτούμενες θερμοκρασίες στη Γη, απαιτείται προμήθεια υγρού αζώτου, ηλεκτρική ενέργεια και ανθρώπινο προσωπικό.
Αλλά σε περίπτωση παγκόσμιας καταστροφής, η παροχή οποιουδήποτε από αυτά τα τρία στοιχεία θα μπορούσε να είναι ευάλωτη, θέτοντας σε κίνδυνο το σχεδιαζόμενο βιοαποθετήριο.
Για να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος, η Hagedorn και η ομάδα σκέφτηκαν πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί η κρυοσυντήρηση παθητικά, κάτι που είναι αδύνατο στη Γη, και προσγειώθηκαν στο φεγγάρι.
Οι σεληνιακές πολικές περιοχές φιλοξενούν κρατήρες που βρίσκονται σε μόνιμη σκιά λόγω του προσανατολισμού και του βάθους τους και μπορούν να φτάσουν σε θερμοκρασίες έως και -246 βαθμούς Κελσίου.
Διαβασε ακομα
Υπάρχει νερό στη Σελήνη και το μάθαμε από τους ΚινέζουςΣτη συνέχεια, η ομάδα εξέτασε πώς θα εμποδίσει την ακτινοβολία που θα έβλαπτε το DNA των δειγμάτων και πρότεινε την αποθήκευσή τους υπόγεια ή μέσα σε μια δομή με τοίχους από σεληνιακά πετρώματα. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να μελετηθούν οι επιπτώσεις της έκθεσης στην ακτινοβολία στα κρυοσυντηρημένα δείγματα, καθώς και οι επιπτώσεις της μικροβαρύτητας, σύμφωνα με την ανακοίνωση.
«Δεν λέμε τι θα γίνει αν η Γη αποτύχει – αν η Γη καταστραφεί βιολογικά, αυτό το βιοαποθετήριο δεν θα έχει σημασία», δήλωσε η Hagedorn στη δήλωσή της.
«Αυτό έχει σκοπό να βοηθήσει στην αντιστάθμιση των φυσικών καταστροφών και, ενδεχομένως, να ενισχύσει τα διαστημικά ταξίδια. Η ζωή είναι πολύτιμη και, απ’ όσο γνωρίζουμε, σπάνια στο σύμπαν. Αυτό το βιοαποθετήριο παρέχει μια άλλη, παράλληλη προσέγγιση για τη διατήρηση της πολύτιμης βιοποικιλότητας της Γης», δήλωσε.
Ο Rob Brooker, επικεφαλής των οικολογικών επιστημών στο Ινστιτούτο James Hutton στη Σκωτία, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι η δημοσίευση «είναι ένα ενδιαφέρον και προκλητικό άρθρο που αναδεικνύει την απώλεια της βιοποικιλότητας της Γης και την κρίσιμη ανάγκη να αυξήσουμε τις προσπάθειές μας για τη διατήρηση της φύσης».
«Ωστόσο, μια σημαντική ανησυχία είναι ότι το κόστος και η προσπάθεια που συνεπάγεται η δημιουργία ενός τέτοιου πόρου στο φεγγάρι θα ήταν πολύ σημαντική και θα αποσυντονίσει τις τρέχουσες προσπάθειες διατήρησης, συμπεριλαμβανομένης της υλοποίησης των υφιστάμενων διεθνών δεσμεύσεων και σχεδίων για την προστασία της φύσης», δήλωσε ο Brooker στο CNN.
Η Sally Keith, ανώτερη λέκτορας θαλάσσιας βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Lancaster, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα, είχε παρόμοιες ανησυχίες.
«Η ευρεία προσέγγιση προσφέρει ένα ενδιαφέρον πείραμα σκέψης και θα μπορούσε να οδηγήσει σε καινοτόμο τεχνολογική ανάπτυξη, ωστόσο, δυσκολεύομαι να δω τη χρήση της στον επείγοντα αγώνα για την ελαχιστοποίηση της ταχείας απώλειας της βιοποικιλότητας», δήλωσε στο CNN, προσθέτοντας: «Πόσα δάση, κοραλλιογενείς ύφαλοι και λίμνες γλυκού νερού θα μπορούσαν να διατηρηθούν καλύτερα αυτή τη στιγμή, με το κόστος της εκτόξευσης ενός πυραύλου στο φεγγάρι;»
Με πληροφορίες από CNN