Υπάρχουν λίγες γυναίκες στην ιστορία που η εμφάνισή τους αποτυπώνει το πνεύμα ενός έθνους σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Ανάμεσά τους η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ με το διαμαντένιο διάδημά της, γνωστό και ως κρατικό διάδημα του Γεωργίου Δ’, η βασίλισσα Νεφερτίτη της Αιγύπτου με τη μυτερή, κυλινδρική μπλε κορώνα της και το μολύβι ματιών, και η Μέριλιν Μονρόε, με το κυματιστό ξανθό μαλλί της, την ελιά και το τεμπέλικο δεξί της μάτι που καθόρισαν την αίγλη του Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’50.

Είναι τέτοια η κληρονομιά της Μονρόε που το δημοτικό συμβούλιο του Λος Άντζελες ονόμασε πρόσφατα το σπίτι της στο Μπρέντγουντ ιστορικό πολιτιστικό μνημείο και ο επενδυτής τεχνολογίας Άντονι Τζάμπιν αγόρασε μια ταφική κρύπτη δίπλα στον τάφο της σταρ για 195.000 δολάρια.

Όσοι επιθυμούν να εξερευνήσουν περαιτέρω τη μυσταγωγία της Μονρόε μπορούν να εμβαθύνουν στο «Marilyn Monroe Style» (ACC Art Books) της Terry Newman. Στο βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε, η Newman εξετάζει τη μόδα της ηθοποιού και την επίδραση που εξακολουθεί να έχει 62 χρόνια μετά το θάνατό της.

Η Μονρόε αποτέλεσε σημείο γοητείας για πολλούς σχεδιαστές, συμπεριλαμβανομένων των Christian Dior, Yves Saint Laurent, Emilio Pucci και Salvatore Ferragamo, «αλλά δεν ήταν γνωστή για την υψηλή μόδα της. Ακολουθούσε σε μεγάλο βαθμό το δικό της μονοπάτι και αυτό πραγματικά έχει απήχηση στους ανθρώπους», λέει η συγγραφέας, η οποία έκανε έρευνα και έγραψε το βιβλίο με την άδεια της κληρονομιάς της Μονρόε.

«Δεν ακολουθούσε απλώς τις τάσεις, αλλά όριζε ένα look για τον εαυτό της», προσθέτει η Newman, ανώτερη λέκτορας στο Regent’s University του Λονδίνου.

Η Pucci ήταν μία από τις αγαπημένες της ετικέτες και αγόραζε κομμάτια με το τσουβάλι, σύμφωνα με τη Newman. Αυτά τα κομμάτια περιλάμβαναν φορέματα και μπλούζες με λαιμόκοψη χαμόγελο σε αποχρώσεις μανταρινιού και λάιμ, καθώς και πουκάμισα με γεωμετρικό μοτίβο.

Στις τελευταίες στιγμές της πριν από το θάνατό της, φόρεσε Pucci σε μια επίσκεψη το Σαββατοκύριακο για να δει τους φίλους της Φρανκ Σινάτρα και τον πιανίστα Μπάντι Γκρέκο στο Cal Neva Lodge στη λίμνη Τάχο.

Η Μονρόε θάφτηκε φορώντας ένα απλό μεταξωτό φόρεμα Pucci shift σε πράσινο χρώμα, το οποίο ήταν πολύτιμο για την ίδια. Η ταφή έγινε στο Pierce Brothers Westwood Village Memorial Park με το αγαπημένο της τραγούδι της Τζούντι Γκάρλαντ, «Somewhere Over the Rainbow», να παίζει.

Η ηθοποιός είχε στην κατοχή της τις ρουμπινένιες παντόφλες Salvatore Ferragamo που φορούσε η Γκάρλαντ στον «Μάγο του Οζ». Το 1999, το brand τις αγόρασε πίσω για 48.000 δολάρια κατά τη διάρκεια μιας δημοπρασίας στον οίκο Christie’s και τώρα αποτελούν μέρος του αρχείου του οίκου Ferragamo.

Αν και ο Ferragamo δεν γνώρισε ποτέ τη Μονρόε, είπε ότι «κάτω από το λαμπερό της παρουσιαστικό είναι συχνά ουσιαστικά μια σπιτόγατα που αγαπά τα απλά πράγματα της ζωής». Υπερασπίστηκε τον χαρακτήρα της λέγοντας ότι «η Αφροδίτη συχνά παρεξηγείται. Ο κόσμος την κατηγορεί για υπερβολική αγάπη για την πολυτέλεια και την επιπολαιότητα».

Η Newman θα συμφωνούσε. Κατά τη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο, η Newman ανακάλυψε ότι η Monroe είχε πολύ λίγα ρούχα που όμως αυτά που είχε στην κατοχή της μιλούσαν για το πώς ήταν ως παιδί– τι τη γοήτευε και πώς ωρίμασε.

Διαβασε ακομα

Η Τεχνητή Νοημοσύνη ζωντανεύει τη Marilyn Monroe

Η συγγραφέας υποστηρίζει ότι εκτός οθόνης, η Μονρόε ήταν σεμνή και ντυνόταν ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον (το πραγματικό της όνομα) και όχι ως ο «γλυκός άγγελος του σεξ», όπως την περιέγραψε ο βιογράφος της Νόρμαν Μέιλερ.

«Όταν μεγάλωσε, δεν έβγαινε έξω και δεν έμπαινε σε πλήθος ρούχων. Η γκαρνταρόμπα της ήταν αρκετά μίνιμαλ και έμενε στα ίδια πράγματα. Δεν είχε στιλίστα – δημιουργούσε μόνη της τις εμφανίσεις της και γοήτευε τον κόσμο με αυτές – και εξακολουθεί να το κάνει αυτό», λέει η Newman.

Η Μονρόε έβρισκε άνεση στα πουλόβερ και τις ζακέτες της. Είχε στην κατοχή της τρία πανομοιότυπα σχεδιασμένα πουλόβερ από μαύρο, λευκό και μπεζ μαλλί της εταιρείας Geist & Geist, κατασκευαστή γυναικείων πλεκτών.

Στην ημιτελή αυτοβιογραφία της «My Story», η Μονρόε έγραψε ότι «ένα πρωί, και οι δύο λευκές μπλούζες μου ήταν σκισμένες και θα αργούσα στο σχολείο αν σταματούσα να τις φτιάξω. Ρώτησα μια από τις «αδελφές» μου στο σπίτι αν μπορούσε να μου δανείσει κάτι να φορέσω. Ήταν στην ηλικία μου, αλλά μικρότερη. Μου δάνεισε ένα πουλόβερ. Έφτασα στο σχολείο [και] όλοι με κοίταζαν σαν να είχα ξαφνικά δύο κεφάλια, πράγμα που κατά κάποιον τρόπο είχα κάνει. Ήταν κάτω από το στενό μου πουλόβερ».

Η Monroe λάτρευε τα άνετα πλεκτά.

Όταν ο George Barris φωτογράφισε τη Μονρόε στην παραλία της Σάντα Μόνικα το καλοκαίρι του 1962, φορούσε μια χειροποίητη μεξικανική ζακέτα τύπου Cowichan που είχε αγοράσει από το Μεξικό.

Είναι επίσης ένα από τα λίγα ρούχα που αποτυπώνουν την ουσία της ιδιωτικής, εκτός οθόνης Μονρόε.

Αυτή η ζακέτα έχει επηρεάσει τη λαϊκή κουλτούρα και τη μόδα από τότε. Ο Στίβεν ΜακΚουίν φορούσε μια εκδοχή της πλεκτής ζακέτας intarsia στην ταινία «Starsky & Hutch»- ο Τζεφ Μπρίτζες είχε τη δική του εκδοχή στην ταινία «The Big Lebowski»- και η Max Mara δανείστηκε την ζακέτα για τη φθινοπωρινή συλλογή της 2015 και τη διαφημιστική της καμπάνια, στην οποία η Τζίτζι Χαντίντ εμφανιζόταν ως τύπος Μονρόε, καθισμένη σε έναν καφέ καναπέ με τα πόδια διπλωμένα και τα μαλλιά ανακατεμένα.

Είναι σαφές ότι η απλότητά της αντέχει, ίσως περισσότερο από το λαμπερό φόρεμα που σχεδίασε ο Jean Louis και το οποίο η Monroe φόρεσε για να τραγουδήσει το «Happy Birthday» στον πρόεδρο Κένεντι το 1962, λίγους μήνες πριν από το θάνατό της.

Με πληροφορίες από WWD