Ο φωτογράφος που πέρασε 16 μήνες σε μία τρύπα για να τραβήξει αυτήν τη φωτογραφία

Ο Νοτιοαφρικανός φωτογράφος, Greg du Toit, έχει περάσει τις τελευταίες δύο δεκαετίες φωτογραφίζοντας λιοντάρια, ρινόκερους και ελέφαντες, περνώντας περισσότερες περιπέτειες και κινδύνους από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Σε αντίθεση με πολλούς στον τομέα του, ο du Toit λέει ότι δεν χρησιμοποιεί δολώματα, παγίδες για κάμερες, ψηφιακή επεξεργασία, ζώα που εκτρέφονται σε αιχμαλωσία ή μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Το μόνο που χρειάζεται είναι η φωτογραφική του μηχανή Nikon, μια ευκαιρία να πλησιάσει το θέμα του, το κατάλληλο φυσικό φως και πολλή υπομονή. Είναι ένας συνδυασμός που του έχει αποφέρει διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και τον τίτλο του φωτογράφου άγριας ζωής της χρονιάς το 2013, και τον Απρίλιο, στην κατηγορία άγριας ζωής στα Fine Art Photography Awards, για το «The Enchanted Forest», μια σειρά φωτογραφιών που απεικονίζει ελέφαντες σε ένα δάσος στα σύνορα της Ζάμπια και της Ζιμπάμπουε.

«Θέλω η δουλειά μου να μοιάζει με εκείνη τη στιγμή που έζησα πίσω από τη φωτογραφική μου μηχανή, μια στιγμή στη φύση. Γι’ αυτό δεν κάνω πολλές εκθέσεις. Αυτό που παραμένει αναλλοίωτο, από την πρώτη φορά που πήρα μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου μέχρι σήμερα, είναι το φως. Μου αρέσει πραγματικά να δουλεύω με όμορφο ποιοτικό φως και στη συνέχεια να προσθέτω κατά κάποιο τρόπο μια νότα μυστηρίου».

«Περνάω πολύ χρόνο στη φύση. Σηκώνομαι πολύ νωρίς, για το καλό φως, ξενυχτάω και μετά, όπως για τη σειρά Enchanted Forest, απλά βρήκα μέρη στο δάσος που λειτουργούσαν σωστά, όπου υπήρχε ένα όμορφο παράθυρο ή έβγαινε ένα όμορφο φως και απλά περίμενα να εμφανιστεί ένας ελέφαντας. Έτσι, αυτό το χαρτοφυλάκιο, είναι κυριολεκτικά πέντε φωτογραφίες και μου πήρε πέντε χρόνια. Από επιχειρηματικής άποψης, αυτό δεν έχει κανένα απολύτως οικονομικό νόημα, αλλά είμαι απλά ένας καλλιτέχνης. Για μένα, το θέμα είναι να δημιουργώ την τέχνη, ακόμη και αν αυτό έχει μεγάλο κόστος από την άποψη της επένδυσης χρόνου. Μου αρέσει επίσης να είμαι εκεί έξω, οπότε δεν πρόκειται για μεγάλη θυσία» λέει.

Ο Du Toit εστιάζει κυρίως στη λήψη φωτογραφιών στην Αφρική. «Τα άλλα μέρη του κόσμου είναι υπέροχα. Για παράδειγμα, έχω πάει στην Αρκτική για να φωτογραφίσω πολικές αρκούδες και έχω πάει στην Ινδία για τίγρεις και άλλα παρόμοια πράγματα. Αλλά κάθε φορά που το έκανα αυτό, ένιωθα ότι από αυτά τα μέρη έλειπε αυτή η ενέργεια που έχει η Αφρική. Έχει μία άγρια ενέργεια, υπάρχει αυτή η αίσθηση μυστηρίου και ίντριγκας, η αίσθηση ότι αυτό το μέρος είναι τόσο μεγάλο και αχανές και λίγο επικίνδυνο, και αυτό μου αρέσει».

Κάποτε πέρασε 16 μήνες φωτογραφίζοντας λιοντάρια σε έναν νερόλακκο στη Νότια Κοιλάδα του Ριφτ της Κένυας. Τους πρώτους 13 μήνες καθόταν σε μια τρύπα στο έδαφος, ενώ ακολούθησαν τρεις μήνες που ήταν ξαπλωμένος στο νερό, σε μια προσπάθεια να τραβήξει την τέλεια φωτογραφία.

Αναφερόμενος στην βραβευμένη φωτογραφία του με τις δύο λέαινες που έπιναν νερό, είπε ότι γύρω του υπήρχαν κι άλλα λιοντάρια.

«Όταν λοιπόν αυτές οι δύο λέαινες ήπιαν νερό, απλώς ξάπλωσαν στην άκρη και με παρακολουθούσαν. Στη συνέχεια άρχισε να νυχτώνει. Έτσι, άρχισα σιγά σιγά να προσπαθώ να κινηθώ προς την πλευρά της νεροτρύπας. Προχωρώ, φτάνω στην άκρη του νερού. Το νερό γίνεται πιο ρηχό. Έτσι, όλο και περισσότερο από το σώμα μου εκτίθεται και αυτές οι λέαινες ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο… Είμαι πολύ έκπληκτος που απέζησα για να πω την ιστορία. Τελικά κατάφερα να φτάσω στην άκρη της τρύπας του νερού, και απλώς πήδηξα και έφυγα τρέχοντας».