Μπορεί το 1979, με την Ισλαμική Επανάσταση, να έπεσε το καθεστώς του Σάχη που κυβερνούσε αυταρχικά το Ιράν, ωστόσο η ανατολή της περιόδου της φονταμενταλιστικής θεοκρατίας που επέβαλε ο Αλί Χαμενεΐ, σήμανε τη δύση της προσπάθειας χειραφέτησης των γυναικών.

Η ανατροπή του Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, ο οποίος ενίσχυσε τα δικαιώματα των γυναικών που έφθασαν να συναγωνίζονται ισάξια τους άνδρες σε όλους τους τομείς, ήταν η αρχή ενός εφιάλτη δίχως τέλος γι΄ αυτές.

Οι φανατικοί ισλαμιστές που ανέλαβαν την εξουσία έθρεψαν τα πλοκάμια του σκοταδισμού και ενασμενίστηκαν την εξάπλωσή του πάνω από μια κοινωνία στην οποία οι γυναίκες ήταν κατώτερα όντα του δικού τους Θεού. Σταδιακά θεσπίστηκε η κάλυψή τους με μια ενδυματολογική πανοπλία από χιτζάμπ και τσαντόρ, ενώ επανήλθε η πολυγαμία των ανδρών και καθιερώθηκε ο λιθοβολισμός μέχρι θανάτου για μοιχεία. Η συντριπτική πλειοψηφία των καταδικασμένων είναι φυσικά γυναίκες, καθώς δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα από τα δικαστήρια. Το να κολυμπούν με μαγιό και κάθε είδους επικοινωνία με άνδρες που δεν είναι συγγενείς θεωρήθηκε επίσης έγκλημα, ωστόσο το πιο επαίσχυντο ίσως είναι η ίδρυση της Αστυνομίας Ηθών για να συλλαμβάνει αυτούς τους εγκληματίες.

Η Gasht-e Ershad είναι υπεύθυνη την εφαρμογή του ισλαμικού κώδικα συμπεριφοράς στο Ιράν και οι περισσότεροι μυστικοί της πράκτορες προέρχονται από την Basij, μια σκληροπυρηνική παραστρατιωτική ομάδα.

Τελευταίο θύμα τους ήταν η Ahoo Daryaei, η μοναχική χρωματιστή φιγούρα της οποίας, στο βάθος ενός ασπρόμαυρου φόντου, έκανε τον γύρο του διαδικτύου, πυροδοτώντας κατακλυσμιαίες αντιδράσεις και αναμοχλεύοντας τις συζητήσεις για τις δύσμοιρες γυναίκες που ζουν φυλακισμένες στη θεοκρατία της Ανατολής. Πολύ κοντά μας για να εκφράσουμε τη δωρεάν διαδικτυακή συμπόνια και σύναρσή μας, αλλά ευτυχώς πολύ μακριά για να το κάνουμε με ασφάλεια και να συνεχίσουμε μετά τις δουλειές μας.

Το κορίτσι από το Ιράν, που δεν είναι ένα κορίτσι από το Ιράν, αλλά η Ahoo Daryaei, αψήφησε Θεούς και Δαίμονες μένοντας με τα εσώρουχά της ανάμεσα σε ένα πλήθος που αντίθετα με όλους εμάς στο διαδίκτυο, έκανε σαν να μην υπήρχε, συνεχίζοντας τη δουλειά του. Προχώρησε στη γενναία αυτή πράξη αντιδρώντας στην παρενόχληση που υπέστη από μέλη της Basij, τα οποία της έσκισαν τη μαντίλα και τα ρούχα επειδή «δεν τηρούσε πλήρως τους αυστηρούς κανόνες του Ιράν για το χιτζάμπ».

This iconic photo is now an integral part of Iranian history. Fed up with the repressive policies of the Islamic regime in #Iran and harassed over her hijab, a student took off her clothes in protest and walked around her college campus in only her undergarments. Bravo Girl! pic.twitter.com/ZaHO5nq1js

— Shubh Sengupta (@SenguptaShubh) November 3, 2024

Αλήθεια πόση δύναμη πρέπει να έχεις μέσα σου για να κάνεις κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας πως πιθανότατα είναι η τελευταία πράξη που κάνεις στη ζωή σου με τη θέλησή σου;

Αλλά και πόσο διαστρεβλωμένο μπορεί να φθάσει το μήνυμά σου στην άλλη άκρη του κόσμου, με την επιμελημένη πια μορφή σου να έχει κατακλύσει τα δυτικά media (social ή μη) μέσω εικογραφήσεων, memes ή cartoons;

Η Ahoo Daryaei δεν έκανε κάποια ηρωική χειρονομία, δεν κρατούσε πανό, δεν στεκόταν καν αγέρωχη. Δεν μίλησε, αν και ήξερε πως η φωνή της είναι αυτή που φοβούνται και όχι το σώμα και τα μαλλιά της. Επέλεξε με πλήρη συνείδηση των πράξεών της – αντίθετα με όσα ισχυρίζονται οι επίσημες Αρχές του Ιράν περί ψυχολογικής ευθραυστότητας που χρήζει εξειδικευμένης φροντίδας – να χρησιμοποιήσει το μοναδικό της όπλο απέναντι σε ένα μισογυνιστικό καθεστώς που καταδιώκει και τιμωρεί οποιαδήποτε υποψία θηλυκότητας. Το σώμα της.

Ένα ημίγυμνο σώμα που η Ahoo θυσίασε για τις αυτονόητες ελευθερίες των γυναικών, αλλά πολλοί εκμεταλλεύτηκαν ως παρθένο καμβά για να τον λερώσουν με τις ευαισθησίες, τις προκαταλήψεις, ακόμα και με την κρυφή ατζέντα τους.

Εξέφρασαν έτσι ανερυθρίαστα μέχρι και την καχυποψία τους για το timing της παράτολμης διαμαρτυρίας της, στην καρδιά του εχθρού του Ισραήλ, υποστηρίζοντας πως ήταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, στημένη, για να μεταθέσει την -έτσι κι αλλιώς- ευερέθιστη προσοχή του κοινού από τη σφαγή στη Γάζα και τον Λίβανο, στο τέρας της πατριαρχικής και της ισλαμικής θεοκρατίας.    

Είναι η «παράδοσή τους», «θέλουν και φορούν μαντήλες», «δεν τις καταπιέζει κανείς», ακούστηκαν επίσης, μεταξύ άλλων ωραίων, από άξιους εκπρόσωπους του manosphere και της τοξικής αρρενωτίποτας.

Την ίδια στιγμή διαμαρτυρόμαστε ήσυχα ήσυχα από τον καναπέ μας και το πληκτρολόγιο κάθε φορά που τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται, αλλά παράλληλα αισθανόμαστε προφυλαγμένοι (έστω και ενοχικά) από τους υπέργηρους μουλάδες που κυβερνούν ολόκληρους λαούς σε μακρινούς από εμάς τόπους όπου οι γυναίκες εκτελούνται όταν φεύγουν από το σπίτι γιατί τις σάπιζε ο άλλος στο ξύλο και τις είχε τέσσερεις – τέσσερεις. Παράλληλα, συντασσόμαστε με το Ιράν επειδή είναι εναντίον των κακών Αμερικανών, φονιάδες των λαών γαρ, χωρίς να μας καίγεται καρφί για το γεγονός ότι εκεί είναι φονιάδες του δικού τους λαού, ενώ είμαστε βολεμένοι σε έναν πιο αμερικανικό και από την Αμερική τρόπο ζωής.

She stripped away their control. Now, they want her silenced.

Say her name. Share her story. Show the world her courage! ✊#AhooDaryaei #آهودریایی pic.twitter.com/NcyT4wgRLJ

— Daughters of Persia (@fightforpersia) November 3, 2024

Η Ahoo είναι μια διαζευγμένη μητέρα δύο παιδιών που δεν άντεξε άλλο την καταπίεση και θυσιάστηκε, περιφρονώντας τους θανάσιμα αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες της χώρας της, για να μην καταλήξουν κι άλλες γυναίκες στη θέση της. Οι γυναίκες, όχι μόνο του Ιράν, αλλά όλου του κόσμου που είτε ανέχονται, είτε έχουν συνηθίσει τη θηλειά της καταπάτησης, πόσο μάλλον της απουσίας των δικαιωμάτων τους, να σφίγγει γύρω από τον λαιμό τους.

Η πράξη της έσπασε τα στενά όρια μιας συνειδητής αντικαθεστωτικής διαμαρτυρίας και χωρίς να τη νοιάζουν πια οι συνέπειες, χωρίς να τη νοιάζει μάλλον πια τίποτα, λυτρώθηκε κι απελευθερώθηκε, όχι από τα ρούχα, αλλά από τα δεσμά της, για να σπάσουν οι υπόλοιπες γυναίκες τις αλυσίδες χωρίς να κινδυνεύει η ζωή τους.

Η Ahoo Daryaei – η πραγματική τύχη της οποίας αγνοείται, αλλά αποτελεί κοινό μυστικό – πληρώνει άλλωστε ήδη το τίμημα, ωστόσο ό,τι και να της κάνουν είναι πια ελεύθερη και τρέχει σαν γαζέλα (της θάλασσας, όπως σημαίνει και το όνομά της), ανοίγοντας τον δρόμο σε όλες τις γυναίκες πίσω της. Όσο τρελή κι αν ήταν η πράξη της, η ίδια δεν είναι, κι ας θέλουν να τη βγάλουν. Ξεγυμνώθηκε και μαζί ξεγύμνωσε όχι μόνο ένα καθεστώς, αλλά μια φρικτή πραγματικότητα. Γιατί στο Ιράν μπορεί αυτή να φορά χιτζάμπ, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο είναι πολύ καλύτερα καμουφλαρισμένη.

Η μοίρα της Ahoo είναι προδιαγεγραμμένη εκτός κι αν όλοι και κυρίως οι γυναίκες, εδώ κι οπουδήποτε αλλού στη Δύση, δεν επαναπαυθούν στις εκκλήσεις της Διεθνούς Αμνηστίας και προχωρήσουν σε δράσεις όπως η ειρηνική διαμαρτυρία έξω από τους χώρους των Προξενικών Αρχών του Ιράν, μέχρι να απελευθερωθεί ή τουλάχιστον να της εκχωρηθεί ξανά το δικαίωμα στη ζωή. Η σύλληψή της έγινε viral, αλλά αυτό δεν αρκεί για να ταρακουνήσει το θεοκρατικό καθεστώς, χρειάζονται πολλά περισσότερα που υπερβαίνουν την έκφραση θαυμασμού μέσα από τις οπτικές ίνες και τα συγκινητικά πληκτρολογήματα στα social.

Διαβασε ακομα

Δεν φοβούνται το γυναικείο σώμα, φοβούνται τη φωνή τους

ΥΓ1: Πώς μπορεί κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται προοδευτικός και να υποστηρίζει ένα ακραία φονταμενταλιστικό, θεοκρατικό και τυραννικό καθεστώς, το οποίο καταπατά βίαια κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος;

ΥΓ2: Κανείς δεν σε ανάγκασε να διαλέξεις ανάμεσα στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και τη μαζική δολοφονία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων