Μεγέθυνση κειμένου
Εντυπωσιακές εικόνες, άφθονες ευκαιρίες για ξεκούραση και χαλάρωση, καθώς και περιπέτεια και ενθουσιασμό για όποιον το επιθυμεί
Δεντροφυτεμένες κορυφές που υψώνονται πάνω από αστραφτερές γαλάζιες θάλασσες. Μονοπάτια πεζοπορίας που εκτείνονται για χιλιόμετρα σε άγρια, όμορφα και ανεξερεύνητα εδάφη. Και αρκετό φαγητό για να θρέψει έναν ολόκληρο στρατό. Αυτά είναι τα Μούγλα της Τουρκίας.
Βρίσκεται στο εκπληκτικό νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, και είναι μια περιοχή που, πέρα από μερικούς προορισμούς όπως το Μπόντρουμ, μερικές φορές αγνοείται από τους διεθνείς επισκέπτες.
Παρ’ όλα αυτά, η επαρχία των Μούγλων είναι γεμάτη με όλες τις ομορφιές που κάνουν την Τουρκία ένα τόσο δημοφιλές μέρος για να επισκεφτεί κανείς. Εντυπωσιακές εικόνες, άφθονες ευκαιρίες για ξεκούραση και χαλάρωση, καθώς και περιπέτεια και ενθουσιασμό για όποιον το επιθυμεί. Επιπλέον, εξυπηρετείται από το διεθνές αεροδρόμιο του Μπόντρουμ, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο από ποτέ να την επισκεφθείς.
Μία καλλιτεχνική άποψη
Το καλύτερο μέρος είναι η ηλιόλουστη παραθαλάσσια πόλη Γκοτζέκ, που βρίσκεται μεταξύ Φετχιγιέ και Νταλιάν. Ο πολιτισμός βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο Γκοτζέκ, χάρη στη διάσημη γλύπτρια Ντιλάρα Ακάι.
Η γκαλερί της, φωλιασμένη σε έναν πανέμορφο κήπο, είναι μια βιτρίνα με ποικίλα έργα που καταγράφουν την πρόοδο της δουλειάς της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.
«Πολλοί με γνωρίζουν για τα μεγάλα γλυπτά μου στον κήπο, αλλά κάνω επίσης installations. Μπορείτε να δείτε την εξέλιξή μου», λέει η Ακάι για την τέχνη της.
«Ξεκίνησα, πρώτα ανακαλύπτοντας την ύπαρξη και στη συνέχεια το ότι είμαι γυναίκα. Αποδεικνύεται ότι τώρα ασχολούμαι περισσότερο με τη φύση, οπότε είναι ένα ταξίδι».
Αυτό το ταξίδι συνεχίζεται στη θάλασσα, με την Ακάι να κατευθύνεται μπροστά σε ένα μικρό σκάφος, για να βλέπει καλύτερα την εντυπωσιακή ακτογραμμή, που είναι και η ουσία της επαρχίας των Μούγλων.
«Είμαστε στον κόλπο του Γκοτζέκ και του Νταλαμάν και του Φετχιγιέ», λέει η Ακάι, κουνώντας ενθουσιασμένη τα χέρια της. Αυτό είναι το στολίδι, το σημείο ανάμειξης της Μεσογείου και του Αιγαίου.
Σύμφωνα με ορισμένους, συμπεριλαμβανομένου ενός επίμονου ντόπιου στην προβλήτα, η ομώνυμη βασίλισσα της Αιγύπτου είναι θαμμένη στα βυθισμένα λουτρά της Κλεοπάτρας, ή Χαμάμ Μπέι.
Αν κι αυτό ακόμη μένει να αποδειχθεί, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι πρόκειται για μια από τις πιο ιδιαίτερες γωνιές της Μεσογείου. Το να βρίσκεσαι σε ένα σκάφος εδώ σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι. Μπορείς να μπεις σε έναν φανταστικό κόσμο στον οποίο περνάς τον χρόνο σου ταξιδεύοντας γαλήνια στα νερά με θέα έναν ηλιόλουστο ουρανό.
Περπατώντας κατά μήκος της ακτής της Λυκίας
Επιστρέφοντας στη στεριά, υπάρχουν και άλλα θαύματα για να εξερευνήσεις.
«Δεν υπάρχουν δικαιολογίες», αναφωνεί η Κέιτ Κλόου, δημιουργός του The Lycian Way, καθώς σε οδηγεί κατά μήκος της Λυκίας Οδού, του εμβληματικού μονοπατιού μεγάλων αποστάσεων.
Καλύπτοντας 760 χιλιόμετρα και διατρέχοντας από τη Φετχιγιέ έως την Αττάλεια, το μονοπάτι χρειάζεται 35 ημέρες για να ολοκληρωθεί και ακολουθεί την ακτογραμμή της περιοχής που κάποτε ήταν γνωστή ως Λυκία, η οποία σήμερα αποτελεί μέρος της νότιας Τουρκίας. Ακολουθεί πολλές από τις διαδρομές που θα ακολουθούσαν οι Λύκιοι επί χιλιάδες χρόνια, κατά την εποχή των Περσών, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Ρωμαίων.
Η χαρτογράφηση και η σήμανση της διαδρομής ήταν ένα κολοσσιαίο έργο, που περιελάμβανε ρωμαϊκούς δρόμους και παλιά μονοπάτια μουλαριών, και το οποίο η Κλόου δεν δίστασε να αναλάβει.
«Η Τουρκία εκείνη την εποχή, δηλαδή πριν από 35 χρόνια, δεν είχε καθόλου περιπατητικές διαδρομές. Και εγώ είχα περπατήσει στα Πυρηναία και σε διάφορα άλλα μέρη της Γαλλίας και της Ισπανίας», λέει η Κλόου, με καταγωγή από το Ηνωμένο Βασίλειο. «Και σκέφτηκα ότι «αξίζει και στην Τουρκία μία τέτοια».
Με κατεύθυνση ψηλά στα βουνά, η διαδρομή της Κλόου προσφέρει απόλυτα εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα και στους ψηλούς λόφους, οι οποίοι μοιάζουν να κυλούν για πάντα στο βάθος. Είναι πραγματικά μια από τις ωραιότερες διαδρομές πεζοπορίας μεγάλων αποστάσεων στον κόσμο και μια απόδειξη της ικανότητας και της δεξιότητάς της να δημιουργεί κάτι φρέσκο, αλλά και βαθιά ιστορικό.
Η ομορφιά του όλου εγχειρήματος είναι ότι σου επιτρέπει να δεις την εκπληκτική θέα, αλλά από γωνίες που δεν θα έβλεπες από το δρόμο.
Η καλή ζωή
Η κοινότητα Γιορούκ της Τουρκίας αναφέρεται συχνά λανθασμένα ως νομαδική. Με μεγαλύτερη ακρίβεια, ασκούν την transhumance – μια λέξη που περιγράφει τους ανθρώπους και τα ζώα που μετακινούνται μεταξύ θερινών και χειμερινών τοποθεσιών.
Για να σηματοδοτήσει τη μετακίνηση, η κοινότητα διοργανώνει πάντα μια ειδική γιορτή, με μουσική, χορό και ακόμη και ιππασία. Όπως συμβαίνει παντού στην Τουρκία, η εμμονή με το φαγητό είναι πραγματική.
Με νόστιμη σούπα και ψωμί που φτιάχνεται σε ανοιχτή φωτιά να προσφέρονται, φαίνεται ότι το να ταΐζεις τους άλλους είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τα πάντα εκεί, είτε πρόκειται για ένα γεύμα με την Ακάι στη γκαλερί της είτε για να μοιραστείς τοπικά φτιαγμένη τουρκική λιχουδιά με τους χαρούμενους Γιορούκ.
Όλο αυτό το φαγητό φυσικά σημαίνει ότι υπάρχει ανάγκη να χαλαρώσεις τις επόμενες ώρες και ημέρες. Και εδώ είναι που έρχονται τα λασπόλουτρα του Νταλιάν. Σε αυτά τα διάσημα, αλλά και κάπως δύσοσμα, λουτρά έρχονται ντόπιοι και επισκέπτες για να αναζωογονήσουν το δέρμα τους.
Γλιστρώντας μέσα στο καυτό, πηχτό νερό, η ανερχόμενη δυσοσμία του θείου χτυπάει τα ρουθούνια. Αλλά η αίσθηση της λάσπης στο σώμα σου σε κάνει να θέλεις να παραμείνεις, να σκεπαστείς περισσότερο και απλά να βυθιστείς.
«Η καλή ζωή», σχολιάζει μια ντόπια γυναίκα που κάθεται και στεγνώνει στον ήλιο, ενώ η θάλασσα χτυπάει απαλά τον τοίχο πίσω της. Είναι αδύνατο να μην συμφωνήσεις. Και αυτό γίνεται ακόμα καλύτερο με μια γρήγορη βουτιά στο νερό από την παρακείμενη πλωτή γέφυρα, που ξεπλένει τη λάσπη, ώστε να αναγεννηθείς και να είσαι έτοιμος για περισσότερα. Λένε μάλιστα ότι σου αφαιρεί 20 χρόνια.
Ποτάμια και ερείπια
Τα πάντα στα Μούγλα έχουν μια ιστορία.
Ο ποταμός εκεί λέγεται ότι δημιουργήθηκε από τα δάκρυα της Βυβλίδας, κόρης του βασιλιά Μίλητου.
Σύμφωνα με τον ελληνικό μύθο, η Βυβλίς έκλαψε τόσο πολύ που δημιουργήθηκε ένα ποτάμι, το οποίο μετατράπηκε σε πηγή μετά το θάνατό της, αφού ο δίδυμος αδελφός της Καύνος απέρριψε τις προτάσεις της.
Αυτή η μάλλον επική εξιστόρηση δίνει επιπλέον νόημα σε ένα ταξίδι κατά μήκος του νερού για να δεις τα εντυπωσιακά ερείπια του Αρχαίου Καύνου, όπου οι βραχώδεις τάφοι των πρώην βασιλιάδων είναι χτισμένοι στους ψηλούς βράχους απέναντι από το Νταλιάν. Κάποτε ήταν ένα σημαντικό λιμάνι, αλλά τώρα απέχει περίπου οκτώ χιλιόμετρα από τη θάλασσα, τα ερείπια λέγεται ότι χρονολογούνται από τον 9ο αιώνα.
Τα ρωμαϊκά λουτρά και τα αρχαία μονοπάτια είναι απίστευτα, που γίνονται ακόμα καλύτερα από την έλλειψη πλήθους το καλοκαίρι.
Θέα από ψηλά
Τα Μούγλα είναι επίσης διάσημα για το αλεξίπτωτο πλαγιάς, γνωστό και ως paragliding. Άνθρωποι έρχονται από όλο τον κόσμο για να πετάξουν στον αέρα και να δουν τις ομορφιές της περιοχής από ψηλά, ταξιδεύοντας με τα θερμικά ρεύματα από το βουνό στην παραλία.
Το Μπαμπαντάγκ, ένα βουνό με κορυφή που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τα 2.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι το σημείο όπου συρρέουν οι αλεξιπτωτιστές πλαγιάς. Υπάρχει μια ειδική εξέδρα εκτόξευσης στα 1.700 μέτρα, όπου οι ανεμοπτεριστές και όσοι είναι μαζί τους μπορούν να τρέξουν και να εκτοξευτούν στον ουρανό.
Ο Ερτάς, ένας ξεναγός, λέει πως το κάνει αυτό «εδώ και 25 χρόνια. Σε ένα χρόνο το κάνω 400 με 500 φορές».
Μόλις δεθείς στην πλάτη του Ερτάς, οι οδηγίες είναι απλές. «Ξεκίνα να περπατάς και τώρα τρέξε!»
Σύντομα το αλεξίπτωτο πιάνει τον άνεμο και το έδαφος γίνεται μια μακρινή ανάμνηση. Είναι ταυτόχρονα συναρπαστικό και ανησυχητικό. Η ατελείωτη θέα, το μπλε της θάλασσας και το λευκό των παραλιών βοηθούν να γίνει μια υπέροχη εμπειρία.
Με πληροφορίες από CNN
