Η γοητεία του Παρισιού παραμένει αμείωτη. Η Πόλη του Φωτός είναι ένας λαμπρός φάρος, που υποδέχεται επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Για δύο συνεχόμενα χρόνια, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας της Euromonitor International για τις πιο ελκυστικές πόλεις του κόσμου, κερδίζοντας σε ό,τι αφορά τον τουρισμό, τη βιωσιμότητα, τις οικονομικές επιδόσεις και την υγεία και την ασφάλεια.

Τοποθεσίες και δρόμοι απαράμιλλης ομορφιάς συνεχίζουν να καθιστούν το Παρίσι μεγάλο πόλο έλξης. Από την κίνηση που αψηφά την Αψίδα του Θριάμβου μέχρι τον Πύργο του Άιφελ που κλέβει τη σκηνή, μέσω των ανατριχιαστικών Κατακομβών και του μεγαλείου της Παναγίας των Παρισίων, το Παρίσι είναι ένα μέρος όπου οι ονειροπόλοι και οι λάτρεις της ιστορίας θα αισθάνονται πάντα σαν στο σπίτι τους.

Η αποκατάσταση μέσα από τις στάχτες

Στην Παναγία των Παρισίων συναντιούνται το παρελθόν και το παρόν του Παρισιού. Οι εργασίες για τον πιο εμβληματικό καθεδρικό ναό του κόσμου ξεκίνησαν το 1163, ενώ η θέση του στις όχθες του Σηκουάνα τον καθιστά ένα από τα πιο εντυπωσιακά ορόσημα της πόλης. Έγινε μάρτυρας της Γαλλικής Επανάστασης, της στέψης του Ναπολέοντα ως αυτοκράτορα της Γαλλίας και δύο παγκόσμιων πολέμων.

Αλλά τον Απρίλιο του 2019, μία τεράστια πυρκαγιά κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης αποκατάστασης κατέστρεψε την ξύλινη οροφή, η οποία έπεσε μέσα στο κλίτος του καθεδρικού ναού. Είναι αξιοσημείωτο ότι η μεγαλοπρεπής πρόσοψη, το εκκλησιαστικό όργανο, όλα τα βιτρό και τα έργα τέχνης υπέστησαν μόνο μικρές ζημιές και παρέμειναν άθικτα.

Τον Δεκέμβριο του 2024, η Παναγία των Παρισίων θα ανοίξει και πάλι τις πύλες της, με τις εργασίες που πολλοί προέβλεπαν ότι θα έπαιρναν 20 χρόνια να ολοκληρώνονται σε μόλις πέντε. Δύο χιλιάδες γλύπτες, λιθοξόοι, ξυλουργοί και καλλιτέχνες επιστρατεύτηκαν, με την τεχνογνωσία τους να διασφαλίζει ότι ο καθεδρικός ναός θα είναι πανομοιότυπος με εκείνον πριν από την πυρκαγιά.

Το κόστος της πυρκαγιάς δεν ήταν μόνο οικονομικό. Ο προσεκτικός καθαρισμός και η αποκατάσταση έκλεψαν κάτι από τη μυστικιστική σκοτεινότητα και τη γοητεία που θα θυμούνται οι επισκέπτες, αλλά αυτό είναι ένα μικρό τίμημα για να φέρεις πίσω ένα τόσο σημαντικό κτίριο από το χείλος του γκρεμού.

Οι κατακόμβες του θανάτου

Ωστόσο, το παρελθόν του Παρισιού δεν είναι ορατό μόνο στους δρόμους. Περπατήστε σε ένα αδιάφορο κτήριο στη συνοικία Montparnasse και κατεβείτε τις σκάλες που οδηγούν κάτω από το έδαφος. Τότε, θα ανακαλύψετε ένα μέρος που κάποτε οι άνθρωποι αποκαλούσαν σπίτι τους: τις Κατακόμβες του Παρισιού.

Έξι εκατομμύρια ψυχές βρίσκονται θαμμένες εδώ, σε έναν από τους μεγαλύτερους μαζικούς τάφους του κόσμου.

«Αυτοί είναι όλοι οι άνθρωποι που έζησαν στο Παρίσι τους τελευταίους 10 αιώνες» δήλωσε ξεναγός της πόλης στο CNN, καθώς έδειχνε τις σειρές από κρανία και οστά δίπλα στους τοίχους αυτών των άλλοτε ασβεστολιθικών λατομείων.

Στα τέλη του 18ου αιώνα, το Παρίσι αντιμετώπιζε μια ζοφερή πραγματικότητα: τα υπερχειλισμένα νεκροταφεία αποτελούσαν τρομερή απειλή για την υγεία των κατοίκων. Η λύση ήταν να πάρουν τα πτώματα από τα νεκροταφεία και να τα μεταφέρουν σε ένα ειδικό οστεοφυλάκιο που στεγαζόταν μέσα στα εκτεταμένα υπόγεια λατομεία ασβεστόλιθου της πόλης.

Οι ίδιες οι κατακόμβες καταλαμβάνουν μόνο ένα μικρό μέρος των 300 χιλιομέτρων των λατομείων που σχηματίζουν ένα περίπλοκο δίκτυο κάτω από τους δρόμους του Παρισιού. Οι κατακόμβες είναι τόσο τεράστιες που λέγεται ότι ολόκληρες κοινότητες ζούσαν μέσα σε αυτές, με τα υπόγεια να αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της εναλλακτικής σκηνής και των πάρτι της πόλης.

Ο τεράστιος αριθμός των ανθρώπινων λειψάνων εδώ δεν μπορεί παρά να προκαλέσει βαθιά περισυλλογή. «Όλη αυτή η θεατρικότητα είναι αποτελεσματική επειδή όλοι όσοι κάνουν την ξενάγηση κάποια στιγμή σκέφτονται τον δικό τους θάνατο», λέει ο ξεναγός. «Ναι, κι εγώ μια μέρα».

Moulin Rouge

Την ώρα που οι νεκροί αποτελούν μία μακάβρια αποκάλυψη του Παρισιού, υπάρχει κάτι πολύ πιο ζωντανό στη Boulevard de Clichy, σε ένα μέρος που «σερβίρει» διασκέδαση από το 1889. Το Moulin Rouge.

Η γενέτειρα του χορού can-can, πρωτοστάτησε σε μια νέα μορφή καμπαρέ όταν άνοιξε στα τέλη του 19ου αιώνα, ξεκινώντας μια τρέλα που κράτησε για 100 χρόνια. Υπήρξε επίσης συνώνυμο της περιόδου Belle Epoque, όταν η ευημερία και η πρόοδος έδειχναν προς έναν καλύτερο κόσμο.

News Κατέρρευσε η φτερωτή του εμβληματικού Moulin Rouge στο Παρίσι

Σήμερα, παραμένει το ίδιο εμβληματικό (εκτός από τις περιστασιακές ατυχίες), με τους χορευτές να είναι ντυμένοι με εντυπωσιακά κοστούμια που κάνουν τις κινήσεις τους ακόμη πιο εντυπωσιακές.

«Όταν αρχίζεις να φοράς τα κοστούμια για πρώτη φορά, δεν θα έλεγα ότι είναι εύκολο, αλλά χορεύω εδώ έξι χρόνια τώρα, οπότε νιώθω ότι είναι μέρος του εαυτού μου» λέει η Jasmine, μία από τις χορεύτριες στο Moulin Rouge.

Κάθε κοστούμι είναι χειροποίητο και προσαρμοσμένο στους χορευτές, κατασκευασμένο από φτερά στρουθοκαμήλου που χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο για αυτές τις δημιουργίες.

Κατασκευάζονται σχολαστικά από τον Maxime Leroy και την ομάδα του στο Maison Fevrier – ένα διάσημο ατελιέ φτερών που βρίσκεται στο παιχνίδι εδώ και έναν αιώνα. Πρέπει να πετύχουν μια δύσκολη ισορροπία στην κατασκευή των κοστουμιών, να είναι βαριά χωρίς να βαραίνουν τους χορευτές όταν ανεβαίνουν στη σκηνή και να εκτελούν τις περίφημες κλωτσιές τους.

Ένας παράδεισος για καλοφαγάδες

Οι Γάλλοι δεν φημίζονται για την υπομονή τους, αλλά όταν πρόκειται για φαγητό, παίρνουν το χρόνο τους. Όπως το να περιμένουν στην ουρά, όσο μεγάλη και αν είναι, για την πρωινή τους μπαγκέτα.

Η σύγχρονη τεχνολογία έχει εξορθολογήσει πολλές πτυχές της παραγωγής ψωμιού. Ωστόσο, στο Παρίσι, εξακολουθεί να υπάρχει μια ισχυρή παράδοση χειροποίητης τέχνης και οι πελάτες είναι πρόθυμοι να πληρώσουν λίγο παραπάνω γι’ αυτό. Στην πραγματικότητα, το 2022 η UNESCO πρόσθεσε τη γαλλική μπαγκέτα στον κατάλογο των αντικειμένων πολιτιστικής κληρονομιάς, αναγνωρίζοντας τη σημασία και τη σπουδαιότητά της για τον γαλλικό τρόπο ζωής.

Mπορείτε επίσης να δοκιμάσετε ένα άλλο βασικό παριζιάνικο φαγητό, την ομελέτα. Κανείς δεν ξέρει πώς να την φτιάξει καλύτερα από τον σεφ Yannick Alleno. Με 16 αστέρια Michelin στο ενεργητικό του, ξέρει τι λέει. Στην πραγματικότητα, λέει ότι όταν εκπαιδεύει νέους σεφ, η ομελέτα είναι το καλύτερο πιάτο για να ξεκινήσουν.

«Πρέπει να τους πεις να φτιάξουν ομελέτα» λέει. «Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να κάνεις. Χρησιμοποιείς δύο χέρια, μετακινείς το τηγάνι και πρέπει να κοιτάς και να ελέγχεις τη φωτιά από κάτω. Το μαγείρεμα είναι ένας χορός με τη φωτιά. Πρέπει να ξέρεις να χορεύεις με τη φωτιά. Η ομελέτα είναι το τέλειο πράγμα γι’ αυτό».

Η μέθοδος του Alleno απαιτεί τέσσερα αυγά, γάλα και λίγο αλεσμένο πιπέρι, πριν το μαγείρεμα σε δυνατή φωτιά, γυρίζοντας το τηγάνι καθώς προχωράτε για να διασφαλίσετε ότι θα ψηθεί σωστά αλλά ποτέ δεν πρέπει να είναι σκληρή στις άκρες.

«Επειδή είμαστε στη Γαλλία, πιπέρι και βούτυρο στην κορυφή. Αυτό μου αρέσει» χαμογελάει ο Alleno καθώς κάνει τα μαγικά του. Μπορεί να φαίνεται απλό πιάτο, αλλά αν το φάτε θα εντυπωσιαστείτε.

Το διαμέρισμα στον Πύργο του Άιφελ

Ένα ταξίδι στο Παρίσι δεν θα ήταν πλήρες χωρίς να αφιερώσετε χρόνο για να ανεβείτε στον Πύργο του Άιφελ. Το ψηλότερο κτίριο της πόλης και το πιο εμβληματικό σημείο της, είναι το σύμβολο όχι μόνο του Παρισιού, αλλά και της Γαλλίας. Και λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τόσα πολλά γι’ αυτόν, όσο ο ξεναγός Jose Ruiz Cobo.

Ο Cobo είναι βετεράνος του Πύργου του Άιφελ, αφού εργάζεται εδώ για 21 χρόνια, αλλά λέει ότι δεν κουράζεται ποτέ να ανεβαίνει σε αυτό το απίστευτο κτίριο.

Για τον Cobo όμως, ο χώρος δημόσιας θέασης στην κορυφή δεν είναι το πιο ιδιαίτερο μέρος του Πύργου του Άιφελ. Αντίθετα, είναι το ιδιωτικό διαμέρισμα του Γκούσταβ Άιφελ, του μηχανικού που επινόησε αυτή την εκπληκτική κατασκευή.

Αυτός ο μικρός χώρος που βρίσκεται στην κορυφή του πύργου είναι γεμάτος ιστορία. Ένα μέρος για τον δημιουργό που συλλογίζεται το μεγαλύτερο επίτευγμά του.

Το τετράγωνο διαμέρισμα των 100 τμ. συρρικνώθηκε για να γίνει χώρος για δημόσιες τουαλέτες, αλλά παραμένει τόσο μαγικό όσο θα φανταζόσασταν – και παρά τις αμέτρητες προσφορές, ο Άιφελ αρνήθηκε να επιτρέψει σε ενοικιαστές να εγκατασταθούν.

«Προσέφεραν τεράστια χρηματικά ποσά για να το νοικιάσουν για μια νύχτα» λέει ο Cobo. «Αλλά είχε τέτοια εμμονή με την επιστήμη που αρνήθηκε. Θα έφερνε μόνο την οικογένεια, τους φίλους και τους επιστήμονες. Ο πιο διάσημος καλεσμένος είναι ίσως ο Τόμας Άλμπερτ Έντισον».

Πρόκειται για ένα μέρος του Πύργου του Άιφελ που λίγοι συνειδητοποιούν ότι υπάρχει εδώ. Η θέα βέβαια από μόνη της είναι αρκετός λόγος για να περιμένει κανείς στην ουρά για ώρες. Είναι αναμφίβολα ο καλύτερος τρόπος για να δείτε όλο το Παρίσι, μια πόλη που είναι αδύνατο να μην αγαπήσετε. Η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι μαγευτική, εμφυσώντας στους επισκέπτες την ανάγκη να δουν και να βιώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα πριν χρειαστεί να αναχωρήσουν.

Με πληροφορίες από CNN