Όταν την Τρίτη (01/10) ο υποψήφιος για την ηγεσία των Τόρις, Ρόμπερτ Τζένρικ (Robert Jenrick), μίλησε στο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, κάποια στιγμή το ακροατήριο άρχισε να σφίγγεται, ενώ ορισμένοι ξέσπασαν σε γέλια. Ο λόγος; Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών αναφέρθηκε στην 11χρονη κόρη του με το πλήρες όνομά της – η οποία έχει για μεσαίο όνομα το «Θάτσερ», προς τιμήν της «Σιδηράς Κυρίας».

Ο Τζένρικ συμπλήρωσε πως η κόρη του γεννήθηκε την ίδια χρονιά που πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ – λες και αυτό με κάποιο τρόπο καθιστά την απόφασή του πιο φυσιολογική – ενώ υποστήριξε ότι το όνομά της ήταν «ένας καλός τρόπος για να του θυμίζει μια καλή πρωθυπουργό».

Το νου σας γονείς

Αδιαμφισβήτητα, το πώς μας λένε αποτελεί βασικό μέρος της ταυτότητάς μας. Βέβαια, πολλοί είναι εκείνοι που μισούν το όνομα που επέλεξαν για εκείνους οι γονείς και οι νονοί τους – αλλά, όπως και να έχει, είναι – κυριολεκτικά – το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν οι άλλοι άνθρωποι για εμάς, συχνά διαμορφώνοντας και πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις.

Κακώς βέβαια, αλλά μη μου πεις πως δεν φτιάχνεις αλλιώς στο μυαλό σου τη μορφή ενός Μάξιμου ή ενός Ιάσωνα και αλλιώς κάποιου που τον φωνάζουν Θρασύβουλα – ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν Αθηναίος στρατηγός και υπέρμαχος της Δημοκρατίας.

Παρόλο που ο καθένας έχει δικαίωμα να αλλάζει το όνομά του όπως θέλει, υιοθετώντας κάποιο υποκοριστικό ή ένα εντελώς διαφορετικό όνομα για να τον φωνάζουν οι γνωστοί και οι φίλοι του, οι γονείς φέρουν ασφαλώς τη μεγαλύτερη ευθύνη – ειδικά εφόσον τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου – όταν το παιδί δεν παίρνει ακόμη και πολλές πρωτοβουλίες – το όνομα με το οποίο θα συστηθεί στους συμμαθητές του στο σχολείο, καθορίζει και τις πρώτες εντυπώσεις.

Διαβασε ακομα

Γιατί δεν έκαναν παιδιά; Γιατί απλώς μπορεί να μην ήθελαν

Ελένη, Μαρία ή Εμμέλεια;

Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν ονόματα χαρακτήρων σε ταινίες ή βιβλία, ενώ στην Ελλάδα, πρώτα σε προτιμήσεις – τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία των 00s – ήταν τα ονόματα των γιαγιάδων και των παππούδων, γεγονός που έκανε μία τάξη 30 μαθητών το 2002 στο γυμνάσιο να αποτελείται από 6 Μαρίες, 4 Δημήτρηδες, άλλους τόσους Γιάννηδες, Ελένες και Γιώργηδες – άντε και κάνα-δυο Κώστηδες.

Βέβαια, κάποια στιγμή, από τότε που η Εκκλησία άρχισε να γίνεται πιο «ελαστική», τα Ιόλη, Δανάη και Μυρτώ έκαναν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους – πάντα όμως ως δεύτερα ονόματα, δίπλα στα «Ιωάννα» και τα «Ευαγγελία» των γιαγιάδων.

Στις μέρες μας, έχουμε μάλλον περάσει στο άλλο άκρο: Σε μία εκδήλωση, στο τέλος της περασμένης σχολικής χρόνιας, ένα τσούρμο υπέροχες ροζ μικρές μπαλαρίνες γέμισαν τη σκηνή ενός τοπικού γυμναστηρίου.

Λίγο πριν την παράσταση, η δασκάλα σύστησε στο κοινό την Αρτέμιδα, την Εκάβη, τη Γαία, την Αριάδνη κ.ο.κ. – και όπως χαριτωμένα σχολίασε μία μεγαλύτερης ηλικίας κυρία παραδίπλα, «ούτε μία Λίτσα, ούτε μια Κατερίνα ανάμεσά τους. Πάνε πια τα ελληνικά ονόματα (!!!!)».

Θα έβγαζες ποτέ το παιδί σου «Αγρίνιο»;

Σε ορισμένες χώρες, όπως στην Αμερική, οι γονείς έχουν μεγάλη ελευθερία στην επιλογή ονόματος – ας μην ξεχνάμε πως η Βικτόρια Μπέκαμ ονόμασε τον πρώτο της γιο Brooklyn, γιατί βρισκόταν στο συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης όταν ανακοίνωσε στον σύζυγό της, Ντέιβιντ, ότι ήταν έγκυος.

Ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις, όμως, που μπορεί να έχουν ορισμένοι γονείς, ίσως θα έπρεπε να υπάρχουν και ορισμένοι κανόνες τους οποίους να υπακούν – όσον αφορά στα ονόματα των παιδιών τους, πάντα με γνώμονα το καλό τους.

Για παράδειγμα, χώρες, όπως η Ισλανδία και η Δανία, έχουν καταλόγους με εγκεκριμένα ονόματα για μωρά, κάτι που δεν υπάρχει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εάν, ωστόσο, ένα ζευγάρι Βρετανών ή Αμερικάνων επιλέξει κάτι που περιέχει βρισιές, προσβολές, αριθμούς και περίεργους χαρακτήρες – όπως το ανεκδιήγητο “X Æ A-12” που ήθελε να δώσει στο μωρό του ο Elon Musk – ενδεχομένως κάποιος υπέυθυνος να το απορρίψει.

Το 2016, μάλιστα, απαγορεύτηκε σε μια μητέρα από την Ουαλία να ονομάσει την κόρη της “Cyanide” (κυανίδιο), αφού αποτελεί ένα δηλητήριο που μπορεί εύκολα να επιφέρει ακόμα και τον θάνατο.

Κάνοντας τη ζωή των παιδιών ευκολότερη

Επιπλέον, στη Γερμανία είναι παράνομο να ονομάσει κάποιος το παιδί του «Αδόλφος Χίτλερ» για προφανείς λόγους, ενώ στη Γαλλία υπήρξαν περιπτώσεις όπου δικαστές παρενέβησαν για να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή ενός παιδιού, όπως το 2015, όταν απαγορεύτηκε σε ένα ζευγάρι να αποκαλεί την κόρη του Nutella – περιέργως, βέβαια, γιατί όλοι αγαπούν το σοκολατένιο άλειμμα φουντουκιού, αλλά και πάλι ήταν κάπως ριψοκίνδυνο…

Την ίδια χρονιά, απαγορεύτηκε σε ένα άλλο ζευγάρι Γάλλων να χρησιμοποιήσει το όνομα «Πρίγκιπας Γουίλιαμ» για τον γιο του, αφού οι δικαστικοί λειτουργοί έκριναν ότι αυτό θα προκαλούσε στο παιδί «δια βίου χλευασμό». Οι γονείς ζήτησαν τότε να χρησιμοποιήσουν το όνομα “Minnie Cooper” – δηλαδή οι άνθρωποι δεν παλεύονται – αλλά, ευτυχώς, και αυτό απορρίφθηκε.

Αν και κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν ότι πρόκειται για υπερβολική παρέμβαση του κράτους ή για παραβίαση των προσωπικών ελευθεριών, η αλήθεια είναι πως ένα πραγματικά παράξενο όνομα μπορεί να αποδειχθεί «μαρτύριο» για ένα παιδί, με τους ειδικούς να προτρέπουν τα ζευγάρια να επιλέγουν ονόματα που θα κάνουν ευκολότερη τη ζωή των βλασταριών τους στο μέλλον.

Με πληροφορίες από Independent