«Βλέπεις πάντα πολικές αρκούδες στον πάγο και το χιόνι», αναφέρει ο φωτογράφος Martin Gregus, Jr. «Αλλά δεν σταματούν να ζουν το καλοκαίρι». Αποφασισμένος να αποκαλύψει αυτή τη λιγότερο γνωστή ζωή των αρκούδων, κατασκεύασε έναν υπαίθριο σταθμό στο πίσω μέρος ενός μικρού σκάφους και πέρασε 33 ημέρες βόρεια του Τσόρτσιλ, στη Μανιτόμπα, τα καλοκαίρια του 2020 και του 2021.
Όσο περισσότερο μελετούσε τις αρκούδες, τόσο περισσότερα έμαθε για τις προσωπικότητές τους. Εκεί γνώρισε κι ένα επίμονο αρκουδάκι που ονόμασε Ηρακλή. Έχασε ένα πόδι αλλά κατάφερε να επιβιώσει τα δύο πρώτα καλοκαίρια του.
Μια τεράστια θηλυκή, η Wanda, την οποία έμοιαζε να φοβούνται οι άλλες αρκούδες, περνούσε τις μέρες της κάνοντας κάτι σαν γιόγκα στα φυτά. Μια άλλη θηλυκή, η Wilma, φαινόταν να νιώθει τόσο άνετα με τον Gregus που θήλαζε τα μικρά της, τον Pebbles και τον Bamm-Bamm, αρκετά κοντά για να ακούσει το γουργούρισμα τους.
Ο Gregus είδε επίσης συμπεριφορές που σπάνια είχε αντικρίσει ξανά, όπως αρκούδες να βόσκουν και να κυνηγούν νεοσσούς γλαρόνια.
Προς το παρόν, ενέργειες όπως αυτές μπορεί να βοηθούν αυτόν τον πληθυσμό της πολικής αρκούδας να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης – αλλά άλλες αλλού λιμοκτονούν.
«Όλες αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν αρκούδες που είναι ευτραφείς, υγιείς και παιχνιδιάρικες», λέει ο Gregus. Έτσι, αν και παγκοσμίως όλα μπορούν να πάνε στραβά για τις πολικές αρκούδες, «προφανώς κάτι πάει καλά εδώ».
