icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Οι εταιρείες πρέπει να σταματήσουν να ζητούν από τους ανθρώπους τους να «ανέβουν στο Έβερεστ»

Ένα άνθρωπος εργάζεται κατά μέσο όρο περίπου 84.365 ώρες κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, ένας στους τρεις εργαζόμενους δηλώνει πως δεν νιώθει ευτυχισμένος τις ώρες που περνά στη δουλειά. Ευτυχώς, πολλοί εργοδότες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως η επίλυση της κρίσης της εργασιακής ευτυχίας δεν είναι μόνο το σωστό, αλλά και αυτό που θα οδηγήσει την εταιρεία σε τεράστια ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Μελέτες, μάλιστα, συνδέουν πλέον την ευτυχία με υψηλότερη εργασιακή ικανοποίηση, μεγαλύτερη παραγωγικότητα, καλύτερη λήψη στρατηγικών αποφάσεων, ακόμα και βελτίωση στη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων.

Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ενώ οι μεγάλες εταιρείες που σέβονται τους εργαζομένους και θέλουν να ονομάζονται «σύγχρονες και πρωτοποριακές» έχουν υιοθετήσει διάφορες πρωτοβουλίες όπως δωρεάν εκδηλώσεις και δράσεις για τους εργαζομένους, σεμινάρια επιμόρφωσης, κατάλληλο εξοπλισμό, ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον με παροχές από γυμναστήρια και μαθήματα γιόγκα μέχρι Taco Thursdays, αυτά τα προνόμια «θεραπεύουν» μόνο τα συμπτώματα.

Το μυστικό κρύβεται στον σκοπό

Σύμφωνα με έρευνα της London School of Economics (LSE), για να αντιμετωπιστεί πραγματικά το πρόβλημα στην πηγή του, η συζήτηση θα πρέπει να μετατοπισθεί από την ευτυχία που επικεντρώνεται στην ανταμοιβή σε μία βαθύτερη – και παρεμπιπτόντως οικονομικότερη – ευτυχία με γνώμονα τον σκοπό.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι η σύνδεση των εργαζομένων με τον σκοπό έχει τη δύναμη να αυξήσει την βιωμένη ευτυχία τους στην εργασία κατά ένα πρωτοφανές 12%. Τα πράγματα, λοιπόν, είναι απλά: Όταν συνδέουμε αυτό που κάνουμε στη δουλειά μας με το γιατί το κάνουμε, γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι. Πολύ πιο ευτυχισμένοι.

Σε άλλη έρευνα, μάλιστα, από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης που διερεύνησε εμπειρίες σε εγκεφάλους αρουραίων έδειξε πως η ντοπαμίνη αυξάνεται όχι μόνο όταν επιτυγχάνεται ένας στόχος αλλά, παραδόξως, όταν αυτός τίθεται, υποδηλώνοντας πως η βαθύτερη επιθυμία μας να βρίσκουμε νόημα σε αυτό που κάνουμε είναι στην πραγματικότητα νευρολογικά ενσωματωμένη στον εγκέφαλό μας.

Έτσι, οι επιστήμονες κατέληξαν στα τέσσερα βήματα που θα οδηγήσουν σε σίγουρη ευτυχία των εργαζομένων και, κατά συνέπεια, σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα:

Ρεαλιστικοί στόχοι

Στις περισσότερες εταιρείες υπάρχει χρονοδιάγραμμα με στόχους, ωστόσο, συχνά οι εργοδότες αναλώνονται σε μεγαλοστομίες και ανούσιες φιλοδοξίες που δεν έχει να κάνει με τους στόχους που μπορεί να πιάσει η δική τους εταιρεία αλλά με το τι κάνουν οι ανταγωνιστές τους.

Το σημαντικότερο, λοιπόν, είναι να μπαίνουν ρεαλιστικοί στόχοι με γνώμονα πάντα το τι μπορεί να γίνει σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή με βάση τα μέσα και τους πόρους. Στο τραπέζι των συζητήσεων, θα πρέπει να τίθενται σοβαρά ερωτήματα γύρω από το τι κάνει την εταιρεία όπου εργάζεστε να ξεχωρίζει από τις άλλες, και τι αντίκτυπο θέλετε να έχετε στη ζωή των πελατών σας και στην κοινωνία για τις επόμενες δεκαετίες.

Χρησιμοποιώντας τον σκοπό ως εργαλείο

Υπάρχει διαφορά μεταξύ του να έχεις τη σωστή δήλωση σκοπού και του να είσαι στην πραγματικότητα μια εταιρεία με γνώμονα τον σκοπό. Πολλοί εργοδότες χρησιμοποιούν τον σκοπό για να ορίσουν το «πώς κάνουμε καλό στον κόσμο» και τη στρατηγική για να ορίσουν το «πώς βγάζουμε χρήματα».

Ωστόσο, οι επιχειρήσεις με γνώμονα τον σκοπό έχουν ένα ενιαίο σύνολο σκόπιμων στόχων και ένα στρατηγικό σχέδιο που καθιστά τον αντίκτυπο και την ανάπτυξη συν-εξαρτώμενες.

Με τη συμμετοχή όλων

Εντάξει! Καλές οι εντυπωσιακές παρουσιάσεις με χρήση της τελευταίας τεχνολογίας, αλλά δεν είναι κάπως περίεργο πώς, στο τέλος, όταν έρχεται η ώρα των ερωτήσεων, η αίθουσα σιωπά; Οι «ανακοινώσεις» για το τι θέλει να πετύχει η εταιρεία με PowerPoint δεν κάνουν τους εργαζομένους να δεσμεύονται συναισθηματικά με τον στόχο.

Πρέπει να νιώσουν ασφάλεια και να έχουν τον χώρο και την άνεση ώστε να γίνονται ανοιχτές συζητήσεις με τη συμμετοχή όλων. Οι άνθρωποι χρειάζονται την ευκαιρία να αμφισβητήσουν και να παλέψουν με κάτι πριν αρχίσουν να αισθάνονται ότι είναι πραγματικά δικό τους.

Ερωτήσεις όπως «Τι σας αρέσει στον σκοπό μας και τι δεν σας αρέσει;», «Τι θεωρείτε ότι θα πάει καλά και τι βρίσκεται ανέφικτο;», και «Πώς μπορούμε να συνεργαστούμε για να πετύχουμε τον στόχο;» είναι απαραίτητες όχι μόνο για τη συνοχή της ομάδας αλλά και για να κάνουν οι εργαζόμενοι τον στόχο το δικό τους, προσωπικό στοίχημα.

Καθημερινός αγώνας

Οι άνθρωποι δεσμεύονται γρήγορα, αλλά ξεχνούν επίσης γρήγορα, ειδικά όταν συναντούν δυσκολίες στον δρόμο. Έτσι, εναπόκειται στους leaders κάθε τμήματος να βρουν τρόπους να βοηθήσουν τις ομάδες τους να ευθυγραμμίσουν το τι με το γιατί σε μικρές και μεγάλες στιγμές.

Η σημασία που έχει ένας manager στο να κρατά την ομάδα ενωμένη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβληματισμοί και εμπόδια, είναι τεράστια για την επίτευξη του στόχου. Το μυστικό εδώ κρύβεται στο να διατηρείται η «φλόγα της έμπνευσης» αναμμένη: Μην εμμένετε στις αποτυχίες αλλά εστιάστε στην προσωπική ανάπτυξη και γιορτάστε την πρόοδο των εργαζομένων.

Αντί να ζητάτε από τις ομάδες σας να ανέβουν στο Έβερεστ, χωρίστε το ταξίδι σε πολύ μικρότερες κορυφές και φροντίστε να σημειώνετε τις νίκες μαζί σε κάθε βήμα της διαδρομής.

Με πληροφορίες από Big Think