«Dos Ferraris contra Italia» (Δύο Ferrari εναντίον της Ιταλίας). Αυτός ήταν ο τίτλος της Marca – της μεγαλύτερης αθλητικής εφημερίδας της Ισπανίας – πάνω από μια φωτογραφία των νεαρών ταλέντων που είναι ο Nico Williams και ο Lamine Yamal πριν από τη νίκη της χώρας στον όμιλο Β εναντίον των σημερινών πρωταθλητών Ευρώπης.

Με την κοινή νιότη τους – ο Williams γίνεται 22 ετών στις 12 Ιουλίου φέτος, ενώ ο Yamal θα γίνει 17 μια μέρα αργότερα, μια μέρα πριν από τον τελικό του Euro – οι δύο επιθετικοί αντιπροσωπεύουν το πιο λαμπρό μέλλον για την ποδοσφαιρική τύχη της Ισπανίας.

Το δίδυμο εντυπωσίασε και πάλι, καθώς η Ισπανία νίκησε 4-1 τη Γεωργία και προκρίθηκε σε έναν προημιτελικό με τη Γερμανία, και θεωρείται κλειδί για να οδηγήσει τη χώρα τους σε ένα πιθανό θρίαμβο που έχει να δει από τότε που κατέκτησε το Euro το 2008 και το 2012 αντίστοιχα.

Ο Williams πέτυχε το πρώτο του γκολ στο τουρνουά, κι ενώ η Ισπανία βρισκόταν πίσω στο σκορ, για να νικήσει τη Γεωργία, μια εκπληκτική ατομική προσπάθεια, ενώ ο Yamal έλαμψε και πάλι στην απέναντι πλευρά.

Ο Williams έγινε ο μοναδικός παίκτης στα χρονικά του Euro – από το 1980 – που σημείωσε γκολ, έδωσε ασίστ σε γκολ και ολοκλήρωσε το 100% των πασών του σε ένα παιχνίδι που ξεκίνησε βασικός, ενώ οι έξι ευκαιρίες που δημιούργησε ο Yamal απέναντι στη Γεωργία ήταν οι περισσότερες από οποιονδήποτε παίκτη κάτω των 21 ετών σε νοκ άουτ παιχνίδι Euro.

Nico Williams και Lamine Yamal εντυπωσίασαν στη νίκη της Ισπανίας επί της Γεωργίας
Nico Williams και Lamine Yamal εντυπωσίασαν στη νίκη της Ισπανίας επί της Γεωργίας / Πηγή: REUTERS/Wolfgang Rattay

Έχουν γίνει πολύ καλοί φίλοι, με τον Williams να φροντίζει τον έφηβο – εμπνευσμένος από τον τρόπο που τον φρόντιζε ο μεγαλύτερος αδελφός του Inaki στα νεανικά τους χρόνια.

Οι αδελφοί Williams, που τώρα είναι συμπαίκτες στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, έχουν γίνει έκτοτε ηγέτες στον αγώνα κατά των διακρίσεων στην Ισπανία – όπου ένα υπόγειο ρεύμα ρατσισμού εξακολουθεί να αναβλύζει συνεχώς ύπουλα κάτω από την επιφάνεια ορισμένων τμημάτων της ισπανικής κοινωνίας.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Nico μίλησε εναντίον μιας ρατσιστικής αντίδρασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον τίτλο της Marca, ενώ η ισπανική ομοσπονδία προσέφερε επίσης άμεση καταδίκη προς υποστήριξη.

Οι αδελφοί Williams γνωρίζουν περισσότερο από όλους την τεράστια «φωνή» που προσφέρει το ποδόσφαιρο. Είναι αποφασισμένοι να καταδικάζουν τον ρατσισμό σε κάθε ευκαιρία και έχουν πλήρη επίγνωση της ευθύνης που φέρουν τα λόγια τους.

«Ό,τι κάνουμε το κάνουμε για τους γονείς μας»

Το πώς ακριβώς ο Nico και ο Inaki γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ισπανία αξίζει να ειπωθεί ξανά, καθώς είναι μια ιστορία trafficking, ελπίδας, μετανάστευσης και αγάπης για τους ξένους.

Ως παιδί, ο Inaki Williams δεν μπορούσε ποτέ να καταλάβει γιατί ο Felix, ο πατέρας του, είχε προβλήματα με τα πόδια του.

Μόνο όταν ήταν 18 ετών και έπαιζε ήδη στην πρώτη ομάδα της Αθλέτικ Μπιλμπάο, η μητέρα του Maria, τού είπε πώς είχαν υποστεί βλάβες από την καυτή άμμο της ερήμου Σαχάρα, καθώς οι δυο τους εγκατέλειψαν τη Γκάνα σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Κατέληξαν να περπατήσουν το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού, που αρχικά τους πήγαινε στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς στα μισά του δρόμου είχαν εγκαταλειφθεί από τη συμμορία που τους είχε πάρει τις οικονομίες τους.

Συνελήφθησαν στον ισπανικό θύλακα της Μελίγια, στη βόρεια Αφρική, και για να τους βοηθήσει να κερδίσουν πολιτικό άσυλο, ένας δικηγόρος τους συμβούλεψε να πουν ότι ήταν από την εμπόλεμη Λιβερία και όχι από την Γκάνα.

Τους έφερε σε επαφή με τον καθολικό ιερέα Inaki Mardones. Τους βρήκε κρατική στέγη στο Μπιλμπάο και τους πήγε στο νοσοκομείο όπου γεννήθηκε ο Inaki και πήρε το όνομα του νεαρού ιερέα, ο οποίος δέχτηκε επίσης να γίνει νονός του μωρού.

Το πρώτο δώρο που έκανε στο βαφτιστήρι του; Η πρώτη του κοκκινόλευκη ριγέ φανέλα της Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Ο Nico θα έλεγε αργότερα: «Χάρη στον Θεό είμαστε όλοι εδώ μαζί τώρα, ζώντας μια πραγματικά καλή ζωή. Οι γονείς μου βλέπουν τους γιους τους να ευημερούν, γι’ αυτό και ήρθαν εδώ. Ό,τι κάνουμε είναι για τους γονείς μας.

Διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να έχουμε εμείς, ο αδελφός μου και εγώ, ένα καλύτερο μέλλον. Και το πέτυχαν αυτό. Θα εκτιμώ για πάντα αυτό που έκαναν ο πατέρας μου και η μητέρα μου για εμάς – είναι μαχητές, μας εμφύσησαν τον σεβασμό, τη σκληρή δουλειά, κάθε μέρα, ότι κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ περήφανος που τους έχω για γονείς και προσπαθώ να κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να νιώθουν περήφανοι που με έχουν γιο».

Παρά τη νέα τους ασφάλεια, η ζωή της οικογένειας Williams δεν ήταν καθόλου εύκολη. Μετακόμισαν 150 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά στην Παμπλόνα.

Ο Nicholas Williams Arthuer γεννήθηκε εκεί στις 12 Ιουλίου 2002. Ωστόσο, μην μπορώντας να βρει αρκετή δουλειά για να συντηρήσει την οικογένειά του, ο Felix μετακόμισε στο Λονδίνο κάνοντας ό,τι μπορούσε για να στέλνει χρήματα στην οικογένειά του.

Καθάριζε τραπέζια σε μια αίθουσα εστίασης σε ένα εμπορικό κέντρο του Τσέλσι και εργάστηκε ως φύλακας ασφαλείας, ακόμη και στα τουρνικέ της Τσέλσι.

Έλειπε για 10 χρόνια – τώρα επέστρεψε στο Μπιλμπάο – κατά τη διάρκεια των οποίων ο Inaki έγινε σαν πατέρας για τον Nico, ενώ η μητέρα τους δούλευε μέχρι και τρεις δουλειές κάθε φορά στην προσπάθειά της να συντηρήσει την οικογένειά της.

Όταν πάνε για φαγητό στη μαμά τους, τους υπενθυμίζει να καθαρίσουν το τραπέζι, να πλύνουν τα πιάτα και τους μαλώνει αν ξεφύγουν από τους κανόνες. Η εκπαίδευση από τους γονείς τους είναι συνεχής.

Ο Inaki, ο οποίος αποφάσισε να παίξει για την Γκάνα ως φόρο τιμής σε αυτούς, θα προσέχει τον Nico σε όλη τη διαδρομή.

Από το να τον παίρνει από το σχολείο και να του δίνει ένα bocadillo (σάντουιτς) όταν βγαίνουν από την τάξη, μέχρι αργότερα να τον καθοδηγεί στη συμπεριφορά που έπρεπε να ακολουθήσει αν ήθελε να γίνει κορυφαίος αθλητής.

«Για μένα είναι σημείο αναφοράς, είναι τα πάντα για μένα», δήλωσε ο Nico. «Έχει βοηθήσει τους γονείς μου και εμένα για να μπορούμε να φάμε, για να μπορώ να πάω στην τάξη, για να μπορώ να ντυθώ.

Με διορθώνει, με συμβουλεύει, στην πραγματικότητα το έκανε πάντα, αλλά τα πάμε πολύ καλά. Είναι ο αδελφός μου, αλλά λειτουργεί και λίγο σαν πατέρας».

Στις 28 Απριλίου 2021, τα αδέρφια μπήκαν ως αναπληρωματικοί στο δεύτερο ημίχρονο στην εντός έδρας ισοπαλία 2-2 της Αθλέτικ με τη Ρεάλ Βαγιαδολίδ και έγιναν τα πρώτα αδέλφια που έπαιζαν μαζί για τον σύλλογο από το 1986.

Στη συνέχεια, πήγαν αμέσως να επισκεφθούν τη μητέρα τους, η οποία δεν μπορούσε να παρακολουθήσει τον αγώνα, καθώς απαγορεύτηκε η είσοδος των φιλάθλων στο γήπεδο λόγω της πανδημίας του Covid.

«Ο Lamine αντιγράφει ό,τι κάνει ο Nico»

Ο Nico έχει βρει μια νέα αδελφή ψυχή στην εθνική ομάδα, έχει στενό δεσμό με το 16χρονο φαινόμενο Yamal.

Οι εικόνες στο διαδίκτυο με τους δύο τους να χορεύουν, προφανώς για να προετοιμάσουν τον πανηγυρισμό ενός γκολ, έχουν γίνει viral.

Ο Lamine Yamal έχει βρει στο πρόσωπο του Nico Williams έναν μεγάλο αδελφό
Ο Lamine Yamal έχει βρει στο πρόσωπο του Nico Williams έναν μεγάλο αδελφό / Πηγή: REUTERS/Piroschka Van De Wouw

Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία από τον τρόπο με τον οποίο ο Nico συνήθιζε να αλληλεπιδρά με τον μεγαλύτερο αδελφό του.

Μετά τη νίκη της Ισπανίας επί της Ιταλίας, ο Nico αστειεύτηκε: «Του έχω ήδη πει [στον Yamal] ότι πρέπει να μάθει από τον “πατέρα του”, εμένα!».

Ο Nico πρόσθεσε επίσης ότι του μίλησε και του τόνισε τη σημασία του να απολαμβάνει κανείς αυτές τις εξαιρετικές και αισιόδοξες στιγμές.

Η φιλία τους χρονολογείται από τότε που συναντήθηκαν στην ισπανική ομοσπονδία στο Las Rozas της Μαδρίτης τον Μάρτιο, πριν από τα φιλικά παιχνίδια της Ισπανίας με την Κολομβία και τη Βραζιλία, όταν ζητήθηκε από τον Nico να προσέχει τον νεαρό Yamal.

Αν και σχεδίαζε μια έξοδο στην πρωτεύουσα στο ρεπό του, αντ’ αυτού του ζητήθηκε να βγει με τον νεαρό, ο οποίος κλoτσούσε τα πόδια του και αναρωτιόταν τι να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο του.

Ο Nico δέχτηκε. Ήταν μια έξυπνη κίνηση από την ομοσπονδία που κατάλαβε πλήρως ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος μέντορας για τον Yamal από τον Nico.

«Είναι ένα καλό παράδειγμα γι’ αυτόν», λέει ένας εκπρόσωπος της ομοσπονδίας. «Ο Lamine αντιγράφει ό,τι κάνει ο Nico».

Ο Nico σηκώνεται, ετοιμάζεται και πηγαίνει να αναζητήσει τον Lamine. Χτυπάει την πόρτα του δωματίου του παίκτη της Μπάρτσα και επιμένει: «Έλα, δεν χρειάζεται να αργήσουμε».

Σε έναν προκριματικό αγώνα για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με τη Γεωργία τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Nico και ο Yamal μπήκαν στο παιχνίδι. Ο προπονητής της Ισπανίας Λουίς ντε λα Φουέντε δεν κοίταξε ποτέ πίσω.

«Σειρήνες» από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο

Γρήγορος, εκρηκτικός, φαινομενικά ανεξάντλητος, ο Nico είναι ένας δεξιοπόδαρος εξτρέμ που μπορεί να παίξει και στις δύο πτέρυγες ή ακόμη και να ξεκινήσει από πιο κεντρική θέση.

«Ήταν απίστευτο να τον βλέπεις να παίζει», λέει ο πρώην προπονητής της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Γκάιζκα Γκαριτάνο. «Ήταν πολύ γρήγορος, με απίστευτη ταχύτητα. Ακόμα πιο επιδέξιος από τον μεγαλύτερο αδελφό του».

Μια απογοητευτική εμφάνιση στην πρεμιέρα της Ισπανίας στο Euro 2024 απέναντι στην Κροατία έκανε τον Williams να φοβάται ότι θα χάσει τη θέση του. Τον έκανε επίσης διπλά αποφασισμένο να δείξει τι μπορεί να κάνει απέναντι στην Ιταλία.

«Δεν έπαιξα με χαρά», είπε στο προπονητικό επιτελείο. «Θα τα δώσω όλα στο επόμενο παιχνίδι». Το επιτελείο του Ντε λα Φουέντε σημείωσε τη δίψα του.

Έχει ήδη 17 συμμετοχές με την Ισπανία και φαίνεται ότι είναι θέμα χρόνου να τον δελεάσουν οι μεγαλύτεροι σύλλογοι του κόσμου.

Τον Δεκέμβριο, ο Nico υπέγραψε επέκταση συμβολαίου στην Αθλέτικ Μπιλμπάο που μπορεί να τον κρατήσει εκεί μέχρι τις 30 Ιουνίου 2027.

Συνοδεύεται από ρήτρα αποδέσμευσης περίπου 49 εκατομμυρίων λιρών, η οποία ήταν αρκετή για να αποτρέψει την Τσέλσι, η οποία τον παρακολουθεί εδώ και αρκετό καιρό, ενώ και η Μπαρτσελόνα είδε την προσφορά της να απορρίπτεται.

Ο ίδιος ο παίκτης επέμεινε πρόσφατα ότι είναι ευτυχισμένος στην Αθλέτικ Μπιλμπάο, ενώ ο πρόεδρος του συλλόγου, Jon Uriarte, επέμεινε ότι «δεν ανησυχούμε», παρά το γεγονός ότι οι εικασίες για το μέλλον του αυξάνονται.

Προς το παρόν όμως έχει ακόμη εκκρεμότητες με την Ισπανία, τη χώρα της οποίας τη φανέλα φοράει με δόξα και υπερηφάνεια.

Με πληροφορίες από BBC