Μεγέθυνση κειμένου
Η νέα ταινία Σκαθαροζούμης έδειξε ότι η Ράιντερ εξακολουθεί να διαθέτει αυτό το μείγμα αθωότητας και τόλμης, λεπτότητας και μυστηρίου, που την έκανε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Hollywood τη δεκαετία του 1990
Σε ένα σημείο της ταινίας «Σκαθαροζούμης Σκαθαροζούμης» (Beetlejuice Beetlejuice), η Lydia Deetz, την οποία υποδύεται η Γουινόνα Ράιντερ (Winona Ryder), καθισμένη σε ένα παγκάκι στο νεκροταφείο, λίγο μετά την κηδεία του πατέρα της, λέει με παράπονο στην κόρη της (Jenna Ortega) ότι «ο θάνατος είναι δύσκολος».
«Μερικές φορές νομίζω ότι η ζωή είναι ακόμα πιο δύσκολη», απαντά η Ortega που υποδύεται την έφηβη Astrid.
Η συγκεκριμένη σκηνή αποτέλεσε μέρος της προώθησης του Beetlejuice Beetlejuice, της συνέχειας της κλασικής ταινίας του Tim Burton (Τιμ Μπάρτον) της δεκαετίας του 1980. Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο για την καριέρα και τη ζωή της 52χρονης ηθοποιού, μπορεί να εκτιμήσει τη σημασία αυτής της ατάκας.
Στο Φεστιβάλ της Βενετίας
Τριάντα έξι χρόνια μετά το πρώτο Beetlejuice – την ταινία που εκτόξευσε τη φήμη της Ράιντερ, όταν ήταν ακόμα έφηβη, η ηθοποιός καταχειροκροτήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, ενώ ο Τύπος εξήρε την ερμηνεία της 52χρονης ως «εξαιρετική» και «γοητευτική».
Η ταινία έδειξε ότι η Ράιντερ εξακολουθεί να διαθέτει αυτό το μείγμα αθωότητας και τόλμης, λεπτότητας και μυστηρίου, που την έκανε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Hollywood τη δεκαετία του 1990.
Παρόλο που, κάποια στιγμή, το άστρο της ξεθώριασε – ή και οριακά έσβησε – στην αλλαγή του αιώνα, η Ράιντερ ήταν πάντα σκληρό καρύδι και επέδειξε πως μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Η σκληρή ζωή στο Hollywood
Ο θάνατος στο Hollywood είναι δύσκολος αλλά η ζωή στη «Μέκκα» του κινηματογράφου, ακόμη πιο απαιτητική: «Υπήρξε μια περίοδος που ήμουν εκτός», παραδέχεται η ηθοποιός, η οποία, ωστόσο, διστάζει να αναφέρει αν πρόκειται για 10, 12 ή και 15 χρόνια.
Η διαδικασία επαναφοράς ξεκίνησε με έναν μικρό δευτερεύοντα ρόλο στην ταινία “Black Swan”. Στη συνέχεια ήρθε ο ρόλος της ως Joyce Byers στην επιτυχημένη σειρά του Netflix “Stranger Things”, και εκεί πολλοί συνειδητοποίησαν ότι δεν επιλέχθηκε για τον συγκεκριμένο ρόλο από νοσταλγία, αλλά λόγω του αδιαμφισβήτητου ταλέντου της.
Από τότε έχουν περάσει δέκα χρόνια – αυτή τη στιγμή γυρίζει την τελευταία σεζόν του Stranger Things – αλλά έχει περάσει ακόμα περισσότερος χρόνος από τότε που συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Μπάρτον για να κάνει τη συνέχεια του Σκαθαροζούμη, στην οποία επιστρέφουν επίσης ο Μάικλ Κίτον στον ομώνυμο ρόλο και η Κάθριν Ο’Χάρα, η οποία υποδύεται τη μητριά της.
Η 52χρονη Ράιντερ μπορεί να ηγείται μιας ταινίας που προβλέπεται να είναι μία από τις πέντε μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χρονιάς, αλλά αυτό δεν την έχει αλλάξει καθόλου: Εξακολουθεί να αρνείται να ενταχθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να φορέσει ψηλοτάκουνα στο κόκκινο χαλί και να προσλάβει στιλίστα για τις δημόσιες εμφανίσεις της – προτιμά να ακολουθεί το ένστικτό της.
Στη μαύρη λίστα του Harvey Weinstein
Αυτή η έκτη αίσθηση τη βοήθησε να αποφύγει τον καταδικασμένο για βιασμό Harvey Weinstein (Χάρβεϊ Γουάινστιν), τον παραγωγό που βασίλευε στο Hollywood την ίδια εποχή που η Ράιντερ βρισκόταν στην κορυφή με επιτυχίες όπως o «Ψαλιδοχέρης» (Edward Scissorhands) και οι «Μικρές Κυρίες» (Little Women).
Ο ασυμβίβαστος Τζόνι Ντεπ (Johnny Depp), συμπρωταγωνιστής της στον «Ψαλιδοχέρη» έκανε το διάσημο τατουάζ “Winona Forever” στο δεξί του χέρι όταν ήταν ζευγάρι και οι δυο τους σύντομα έγιναν το αγαπημένο θέμα συζήτησης εντός και εκτός Hollywood.
Ωστόσο, η Ράιντερ ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι ο Γουάινστιν την είχε βάλει στη «μαύρη λίστα». Η ίδια αναφέρει πως την πρώτη – και τελευταία – φορά που συναντήθηκαν, είχε πάει στα γραφεία της Miramax και, όπως το θεώρησε φυσιολογικό, του έτεινε το χέρι για να τον χαιρετήσει. «Μου έσφιξε το χέρι, κάθισα στον καναπέ, κάναμε μια συζήτηση και έφυγα», λέει η ηθοποιός.
Λίγο αργότερα τη φώναξε ο ατζέντης της, ρωτώντας τη: «Τι στο διάολο έκανες;» – Σύμφωνα με την ηθοποιό, ο Γουάινστιν ήταν ένας από τους κύριους λόγους που η καριέρα της έκανε βουτιά: «Απλώς δεν του άρεσα», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της στο Variety.
Το περιστατικό κλοπής και ο διασυρμός
Ο άλλος λόγος είναι – για τους περισσότερους Millennials – γνωστός. Το 2001, η Ράιντερ συνελήφθη για κλοπή επώνυμων ρούχων αξίας 6.000 δολαρίων από πολυκατάστημα του Μπέβερλι Χιλς.
Τα πλάνα από τη σύλληψή της έγιναν πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο. Το γεγονός ότι η ηθοποιός ζήτησε συγγνώμη, ομολόγησε ότι ήταν εθισμένη στα βαρβιτουρικά και μίλησε για τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε δεν έκανε καμία διαφορά: Ενώ παντοδύναμα σεξουαλικά αρπακτικά οργίαζαν στο Hollywood, η ηθοποιός γελοιοποιήθηκε και διασύρθηκε σε ακραίο βαθμό, με αποτέλεσμα η καριέρα και η δημοφιλία της να πέσουν κατακόρυφα – ενώ βρέθηκε και στα πρόθυρα της φυλακής.
Για μερικούς πιστούς υποστηρικτές της, το “Winona Forever” σύντομα έγινε “Free Winona”. Η ηθοποιός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια με αναστολή, 480 ώρες κοινωφελούς εργασίας, πρόστιμο 10.000 δολαρίων, ενώ ο δικαστής της επέβαλε συνεδρίες ψυχοθεραπείας.
Κι ύστερα ήρθε ο ηλικιακός ρατσισμός
Η πτώση στην καριέρα της αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του «διπλού προτύπου» για το πώς αντιμετωπίζονται οι άνδρες και οι γυναίκες στο Hollywood, λέει ο κριτικός κινηματογράφου Scott Mendelson.
Όταν τελικά η Βιομηχανία του κινηματογράφου αποφάσισε να καλωσορίσει τη Ράιντερ ξανά, ήρθε αντιμέτωπη με τον ηλικιακό ρατσισμό. Ενώ οι πρώην συμπρωταγωνιστές της, όπως ο ίδιος ο Ντεπ ή ο Άνταμ Σάντλερ (Adam Sandler), πρωταγωνιστούσαν πλέον απέναντι σε ηθοποιούς που ήταν γύρω στα είκοσί, η 37χρονη – τότε – Ράιντερ έπρεπε να αρκεστεί σε ρόλους, όπως η μητέρα του Spock στο Star Trek.
Η Ράιντερ έχει αποκαλέσει τη δεκαετία μεταξύ 2000 και 2010 την «πιο εξευτελιστική εποχή για να είσαι γυναίκα στο Hollywood». «Οι γυναίκες ηθοποιοί τιμωρούνταν επειδή δεν καταλάβαιναν το αστείο ή επειδή δεν “φλέρταραν” μαζί τους. Όλες προσπαθούσαν να είναι ταυτόχρονα cool, σέξι, αλλά και “μία από τα αγόρια”. Το θεωρούσα εξευτελιστικό. Θυμάμαι ότι ένιωθα: “Φίλε, αν αυτό είναι το μέλλον, την έχουμε γα@@σει”», είχε δηλώσει παλιότερα στο Esquire.
Αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητα
Η Ράιντερ μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο, την πόλη όπου μεγάλωσε, για να ξεφύγει από τον θόρυβο. Το 2010, σε ένα πάρτι για την πρεμιέρα της ταινίας “Black Swan”, ο Scott Mackinlay Hahn, ένας σχεδιαστής ρούχων, τη συνεχάρη για την ερμηνεία της στο “The Fifth Element” («Το Πέμπτο Στοιχείο»).
Παρόλο που δεν εμφανίστηκε σε αυτή την ταινία, η Ράιντερ κολακεύτηκε που την είχε μπερδέψει με τη Milla Jovovich (Μίλα Γιόβοβιτς). Οι δυο τους άρχισαν να βγαίνουν και έκτοτε είναι μαζί.
Πλέον, η ηθοποιός δηλώνει πιο απελευθερωμένη από ποτέ. Με την κυκλοφορία του Beetlejuice Beetlejuice κλείνει ο κύκλος που ξεκίνησε όταν ήταν μόλις 16 ετών και άλλαξε τη ζωή της για πάντα.
Μετά την επιτυχία της πρώτης ταινίας, η Ράιντερ αναφέρει πως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο, καθώς δεχόταν bullying από τους συμμαθητές της, οι οποίοι την αποκαλούσαν «μάγισσα».
Η ίδια αναφέρει πως φορούσε συνήθως ένα παλιό αγορίστικο κοστούμι από κατάστημα του Στρατού Σωτηρίας και πολλοί την περνούσαν για αγόρι, της χτυπούσαν το κεφάλι στο ντουλάπι και την κλωτσούσαν. «Χρειάστηκε να κάνω ράμματα. Το σχολείο με πέταξε έξω, όχι οι νταήδες», είχε πει στο παρελθόν.
Αυτή η «αλλόκοτη έφηβη» έμαθε, χάρη στον Τιμ Μπάρτον, να αποδέχεται το διαφορετικό – ευχαρίστησε μάλιστα προσωπικά τον σκηνοθέτη, στον οποίο πρόσφατα απονεμήθηκε αστέρι στο Walk of Fame του Hollywood.
«Ενίσχυσες την αυτοπεποίθησή μου, μου έμαθες να είμαι ο εαυτός μου, να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα που μας θέλει όλους ίδιους», είπε η Ράιντερ, απευθυνόμενη στον σκηνοθέτη. «Η δημιουργική σου συμπερίληψη μού έδειξε πώς μοιάζει η αληθινή καλλιτεχνική συνεργασία και, με άλλα λόγια, έκανες το να είσαι ένα παράξενο κορίτσι όχι απλώς εντάξει, αλλά κάτι που πρέπει να γιορτάζεις, κάτι που είναι cool».
Με πληροφορίες από El Pais
Related
Νεοτερα
