icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Η νεαρή Κύπρια μετακόμισε στην Ελλάδα όταν ήταν 16 χρονών και αμέσως τη λάτρεψε επειδή μπορούσε να τρέχει ελεύθερη - αν και δεν έλειπαν κι εκείνοι που της έλεγαν «να πάει να πλύνει πιάτα»

Την Κυριακή (10/11) διεξάγεται ο 41ος Μαραθώνιος της Αθήνας, που συνδέεται με την ιστορία του Φειδιππίδη, του αρχαίου Έλληνα αγγελιαφόρου, ο οποίος το 490 π.Χ. έτρεξε από τον Μαραθώνα στην Αθήνα για να αναγγείλει την νίκη των Αθηναίων κατά των Περσών.

Ο αυθεντικός Μαραθώνιος ακολουθεί την ιστορική διαδρομή από τον Τύμβο των Μαραθωνομάχων στον Μαραθώνα μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο (Καλλιμάρμαρο) στην Αθήνα, καλύπτοντας την απόσταση των 42.195 χιλιομέτρων.

Ο Μαραθώνιος της Αθήνας διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1983 – ωστόσο, η συγκεκριμένη διαδρομή έγινε γνωστή το 1896, όταν πραγματοποιήθηκε ο 1ος σύγχρονος Ολυμπιακός Μαραθώνιος.

«Πήγαινε να πλύνεις πιάτα»

Το 1974, η Ζωζώ Χριστοδούλου, μια σημαντική μορφή στον αθλητισμό, ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες που συμμετείχε στον Μαραθώνιο, καταρρίπτοντας πολλά από τα έμφυλα στερεότυπα που επικρατούσαν την εποχή εκείνη.

Διανύοντας την απόσταση, σε μόλις 5 ώρες 1 λεπτό και 20 δευτερόλεπτα, η αθλήτρια απέδειξε πως οι γυναίκες, που δεν ενθαρρύνονταν τότε να ασχοληθούν με τον μαραθώνιο – λόγω των αντιλήψεων που επικρατούσαν σχετικά με τις φυσικές τους δυνατότητες – είχαν τις ίδιες αντοχές και βαθιά πίστη και προσήλωση στον στόχο τους, ακριβώς όπως και οι άνδρες.

Σε συνέντευξή της στον Βασίλη Παπαϊωάννου για το runnermagazine.gr η γεννημένη στο Κάιρο, Κύπρια Ζωζώ Χριστοδούλου ανέφερε πως, μόλις ήρθε στην Ελλάδα, στα 16 της χρόνια γράφτηκε στον αθλητικό όμιλο Φιλοθέης «και το πρώτο πράγμα που είπα ήταν ‘μου αρέσει η Ελλάδα’ απλά και μόνο επειδή πλέον είχα τη δυνατότητα να τρέχω».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την αντίδραση ανδρών συναθλητών της, η μαραθωνοδρόμος ανέφερε πως όσοι έτρεχαν μαζί της στο στάδιο ήταν εξαιρετικοί – ωστόσο, εκτός σταδίου, άκουγε τις γνωστές σεξιστικές εκφράσεις, όπως «Πήγαινε να πλύνεις τα πιάτα», ενώ συστάσεις να τα παρατήσει άκουγε και από φίλους και γνωστούς, ακόμα και από γυναίκες που έλεγαν πως «ο αθλητισμός δεν είναι για εμάς».

Ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα

Ο μαραθώνιος στις γυναίκες είχε ήδη γίνει πράξη στο εξωτερικό κι έτσι με τον προπονητή της είχαν ξεκινήσει την προετοιμασία για να τρέξει το 1975. Όμως, μαθαίνοντας την είδηση ότι τη χρονιά εκείνη (1974) 44 Γερμανίδες θα ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να πάρουν μέρος τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, σκέφτηκε να συμμετάσχει και εκείνη.

«Η ημέρα εκείνη ήταν πολύ χαρούμενη. Νωρίς το πρωί, πήγαμε στον Μαραθώνα: όλοι άνδρες και 45 γυναίκες», αναφέρει.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής δέχτηκε απίστευτη στήριξη, επευφημίες και άκουσε όμορφα λόγια από τους ανθρώπους, ενώ περιγράφει πως όταν πια μπήκε στο Καλλιμάρμαρο, βίωσε ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα. «Ένα συναίσθημα που καταλαβαίνει μόνο αυτός που τρέχει μαραθώνιο και τερματίζει μέσα σε αυτό το Στάδιο. Μία συγκίνηση πολλή μεγάλη».

Ήταν η 6η γυναίκα που τερμάτισε και η 427η στο σύνολο 650 δρομέων.