Ο Sir Lewis Hamilton είναι ο πιο επιτυχημένος οδηγός της Formula 1 στην ιστορία, με 105 (κατά τη στιγμή που γράφεται αυτή η ιστορία) νίκες σε Grand Prix, επτά πρωταθλήματα και έναν τίτλο ιππότη το 2021.

Αυτό που κάνει αυτό το επίτευγμα ακόμη πιο εξαιρετικό είναι το ιστορικό του Hamilton. Είναι ο πρώτος και μοναδικός μαύρος που αγωνίζεται στην F1, ένα άθλημα στο οποίο κυριαρχούν οι χρυσοποίκιλτοι απόγονοι πλούσιων λευκών οικογενειών.

Παιδί μεικτής καταγωγής -ο πατέρας του, Anthony, έχει καταγωγή από τη Γρενάδα, η μητέρα του, Carmen, είναι λευκή από το Μπέρμιγχαμ- ο Hamilton μεγάλωσε εν μέρει σε μια εργατική συνοικία στο Stevenage της Βρετανίας, ενώ η οικογένειά του θυσίασε πολλά για να τον στείλει στην πίστα. «Είμαι ευγνώμων που είχα αυτή την εμπειρία. Θυμάμαι ότι δεν είχα καθόλου χρήματα. Θυμάμαι τον κόπο των γονιών μου. Αισθάνομαι ότι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα», λέει.

Στην ερώτηση αν το γεγονός ότι ήταν τόσο δύσκολο γι’ αυτόν να φτάσει στις πίστες, τον έκανε να αγωνίζεται πιο δυναμικά, η απάντησή του ήταν «χίλια τοις εκατό».

Πλέον ο Hamilton έχει σπίτια στο Λονδίνο, το Μονακό, τη Γενεύη, το Κολοράντο και τη Νέα Υόρκη, αλλά και μια ιδιαίτερη αγάπη για τη μόδα, που είναι κάτι παραπάνω από την απόκτηση μιας «ονειρεμένης» γκαρνταρόμπας.

Έχει συνεργαστεί με τον Tommy Hilfiger σε διάφορες συλλογές και μόλις πήρε πρόσκληση σχεδιαστή στον οίκο Dior, για τον οποίο θα παρουσιάσει το φθινόπωρο την πρώτη του συλλογή, η παλέτα της οποίας είναι εμπνευσμένη από τα ταξίδια του στην Αφρική, ιδίως στη Νιγηρία.

Ο Hamilton συμφωνεί ότι είναι μια πολυάσχολη περίοδος γι’ αυτόν. Στο τέλος της φετινής σεζόν θα μετακομίσει στη Ferrari, μετά από 12 χρόνια στη Mercedes. «Ήταν ένα rollercoaster συναισθημάτων από τη στιγμή που υπέγραψα το συμβόλαιο -το να το πω στο αφεντικό μου, αυτό ήταν τρομακτικό. Αλλά είναι τόσο συναρπαστικό γιατί θυμάμαι όταν ήμουν παιδί να παρακολουθώ τον Michael [Schumacher]. Κάθε οδηγός παρακολουθεί αυτό το αυτοκίνητο και σκέφτεσαι: «Πώς θα ήταν να καθόμουν στο κόκκινο cockpit;».

Είναι μια ήσυχη παρουσία, σχεδόν αγορίστικη, παρά τα 39 του χρόνια. Χρησιμοποιεί ευφημισμούς για βρισιές όπως «frick» και «shoot». Δεν πίνει, επιλέγει plant-based διατροφή και του αρέσει να κάνει παρέα με τα ανίψια του, παίζοντας Uno και Fortnite, ή κάνοντας μαζί τους βουτιές στην πισίνα στις διακοπές. «Είμαι πολύ καλός με τα παιδιά», λέει. «Μαζί τους νιώθω ότι μπορώ να είμαι παιδί».

Τα παιδικά χρόνια του Hamilton δεν ήταν τόσο ανέμελα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν δύο ετών, ενώ ο πατέρας του γνώρισε τη νέα του σύζυγο, Linda, στη British Rail, όπου εργάζονταν και οι δύο. Οι Κυριακές με τον πατέρα του περνούσαν παρακολουθώντας Formula 1. Ήταν η εποχή του ταλαντούχου Βραζιλιάνου οδηγού Ayrton Senna, του ήρωα του Hamilton. Ήταν κατά τη διάρκεια διακοπών στην Ίμπιζα που μπήκε για πρώτη φορά σε ένα καρτ. «Είχα κολλήσει», λέει. «Η αδρεναλίνη, το χάος, η προσπάθεια να το ελέγξω. Το νιώθεις στο στήθος σου, στα συναισθήματά σου, μέσα από τα δάχτυλά σου, τα πάντα».

Ο μπαμπάς του Hamilton τού αγόρασε ένα καρτ για τα Χριστούγεννα όταν ήταν οκτώ ετών. «Νομίζω ότι ήθελε απλώς να κάνει κάτι μαζί μου, αυτό το παιδί που είχε όλη αυτή την ενέργεια, που δεν είχε κανένα φόβο». Περιγράφει τον εαυτό του, τότε, ως «διάβολο της Τασμανίας», ένα παιδί που δεν του άρεσε το σχολείο, που είχε μη διαγνωσμένη δυσλεξία, που ήταν ντροπαλό – αλλά πίσω από το τιμόνι «κάτι με διαπερνούσε, ήταν το μόνο πράγμα στο οποίο είχα αυτοπεποίθηση».

Η οικογένεια άρχισε να προσανατολίζει την ύπαρξή της γύρω από τους αγώνες του Hamilton, ο πατέρας του έκανε επιπλέον δουλειές, ενώ η μητριά του ξόδεψε όλες τις οικονομίες της για το νέο του πάθος. Ο Hamilton κέρδισε τον πρώτο του αγώνα όταν ήταν δέκα ετών. «Αυτό ήταν πραγματικά ενδυναμωτικό για μένα», λέει. «Επειδή ανταγωνιζόμουν πολλές πιο πλούσιες οικογένειες».

Την ίδια εποχή σκοτώθηκε και ο Senna, όταν το αυτοκίνητό του προσέκρουσε σε τσιμεντένιο φράγμα στην πίστα της Ίμολα κατά τη διάρκεια του Grand Prix του Σαν Μαρίνο. «Ήμουν με τον πατέρα μου, δουλεύαμε στο καρτ. Θυμάμαι να πηγαίνω λίγο παραπέρα και να κλαίω. Δεν μπορούσα να κλάψω μπροστά στον πατέρα μου, δεν ήταν τέτοιος τύπος».

Ο Hamilton κατέστειλε τη θλίψη του, με τον ίδιο τρόπο που κατέστειλε τα συναισθήματά του για το bullying και τον ρατσισμό που υπέστη. «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό. Το βιώνεις στο σχολείο, στα πάρκα, περπατώντας στην πόλη. Δεν το καταλάβαινα και οι γονείς μου δεν μου μίλησαν ποτέ γι’ αυτό. Ποτέ δεν μου εξήγησαν τι συνέβαινε. Ο μπαμπάς μου έλεγε απλώς: “Κράτα το κεφάλι σου χαμηλά, κράτα το μέσα σου, μην πεις τίποτα, απλά νίκησε τους στον αγώνα, αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις”».

Αυτό έκανε λοιπόν. Όταν ο Hamilton ήταν 13 ετών, του προσφέρθηκε μια θέση στην ομάδα ανάπτυξης οδηγών της McLaren. Ο πατέρας του έγινε ο μάνατζέρ του, φροντίζοντας για όλα τα στοιχεία της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών. «Ακόμα και όταν έφτασα στη Formula 1, στα 22 μου, δεν είχα καμία αντίληψη για τα χρήματα», λέει.

Η πρώτη σεζόν του στη F1 ήταν το 2007, ενώ η πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα ήρθε το 2008. Αλλά παρά όλα όσα του έδωσε, παρά τη βαθιά αγάπη του για το άθλημα, για τον ανταγωνισμό, ο Hamilton βρήκε τον κόσμο της F1 εταιρικό και ασφυκτικό. Υπήρχε η απαίτηση να συμμορφωθεί, μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι ένα μόνο λάθος και οι ευκαιρίες που του είχαν δοθεί θα του αφαιρούνταν. «Μόνο όταν είχα κάποιες νίκες άρχισα να βγάζω το δάχτυλό μου από το κουτί. Κάθε φορά ήταν σαν να κάνεις ένα βήμα και αυτή η πέτρα είναι ασφαλής, αλλά η επόμενη ήταν ασταθής ή θα απομακρυνόταν. Έπαιρνες κριτική για το πώς παρουσίαζες τον εαυτό σου. Αλλά συνέχισα να παλεύω».

Οι αγώνες, όπως και πολλά άλλα ανταγωνιστικά αθλήματα, μπορεί να είναι μια μοναχική υπόθεση. «Είσαι καλός και φιλικός έξω από το αυτοκίνητο», λέει ο Hamilton. «Αλλά μέσα στο αυτοκίνητο ο μπαμπάς μου έλεγε ότι πρέπει να είσαι αδίστακτος, επιθετικός, αιχμηρός. Μέσα στο αυτοκίνητο δεν υπάρχουν φίλοι». Βρήκε μεγαλύτερη ελευθερία, μια αίσθηση του ανήκειν και της συντροφικότητας, στον κόσμο της μόδας, παρακολουθώντας την πρώτη του επίδειξη το 2007. «Όλοι φορούσαν ό,τι ήθελαν. Δεν ένιωθες ότι σε κρίνουν, γιατί ο καθένας έχει το δικό του vibe. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε ένα περιβάλλον όπου όλοι εκφράζονταν και το λάτρεψα».

Ο Hamilton προσπάθησε να μεταφέρει λίγη από αυτή τη δημιουργική ελευθερία στην επαγγελματική του ζωή. Το 2010 απέλυσε τον πατέρα του από μάνατζερ. «Προφανώς οι γονείς προσπαθούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους, για πάντα υποθέτω, και κάποιοι δεν θέλουν να τα αποχωριστούν. Ο πατέρας μου πάλεψε με αυτό. Υπήρξε ένα σημείο που είπα: “Κοίτα, έκανα ό,τι μου ζήτησες να κάνω, τώρα άσε με να ζήσω τη ζωή μου. Θα πρέπει να κάνω τα δικά μου λάθη”. Αυτή ήταν μια πολύ σκληρή διαδικασία».

Στο τέλος της σεζόν του 2012 άφησε τη McLaren για τη Mercedes. «Μου έδωσαν πολύ μεγαλύτερη ελευθερία», λέει. Ασχολήθηκε με την εμφάνιση της ομάδας, φέρνοντας τον Hilfiger για να βοηθήσει στον επανασχεδιασμό των στολών. «Αλλά και πάλι, αν ένιωθα ότι υπήρχαν αδικίες, δεν ένιωθα ότι μπορούσα να μιλήσω». Όλα αυτά άλλαξαν το 2020, όταν ο Hamilton παρακολούθησε ένα βίντεο με τη δολοφονία του George Floyd από τον αστυνομικό Derek Chauvin.

«Με έκανε να πέσω στα γόνατα και να κλάψω, όλα αυτά τα συναισθήματα βγήκαν προς τα έξω. Ήταν μια τόσο παράξενη εμπειρία γιατί δεν θυμάμαι να κλαίω από τότε που ήμουν πολύ μικρός. Ήξερα ότι είχα βαρεθεί, ότι έπρεπε πραγματικά να μιλήσω. Υπάρχουν άνθρωποι που παραμένουν σιωπηλοί, άνθρωποι που αισθάνονται χωρίς φωνή και εγώ έχω αυτό το βήμα. Το να κερδίζεις πρωταθλήματα είναι καταπληκτικό πράγμα, αλλά τι κάνεις με αυτό; Τι κάνεις με το χρόνο σου σε αυτόν τον πλανήτη;».

Αυτά ήταν τα ερωτήματα που ο Hamilton άρχισε να θέτει στον εαυτό του κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονιάς που ξέσπασε η πανδημία, οπότε και άρχισε να διαλογίζεται. «Αρχικά πάλευα να ηρεμήσω το μυαλό μου. Αλλά είναι ένας πολύ καλός τρόπος να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου, τα εσωτερικά μου συναισθήματα, να καταλάβω τι θέλω να κάνω». Αυτές τις μέρες διαλογίζεται κάθε πρωί, ξυπνώντας στις πέντε, και μετά από αυτό ακολουθεί ένα τζόκινγκ 10 χιλιομέτρων, το οποίο βλέπει ως προέκταση του διαλογισμού του, μια στιγμή για να έχει ιδέες, για να καθαρίσει το μυαλό του.

«Όταν ήμουν στα είκοσί μου είχα κάποιες πολύ δύσκολες φάσεις. Θέλω να πω, πάλευα με την ψυχική υγεία σε όλη μου τη ζωή», λέει κι αρχίζει να ανοίγεται για τη μάχη του με την κατάθλιψη.

«Από πολύ μικρή ηλικία, όταν ήμουν περίπου 13 ετών. Νομίζω ότι έφταιγε η πίεση των αγώνων και οι δυσκολίες στο σχολείο. Ο εκφοβισμός. Δεν είχα κανέναν να μιλήσω».

Επισκέφθηκε ψυχολόγο πριν από χρόνια «αλλά αυτό δεν βοήθησε πραγματικά. Θα ήθελα να βρω κάποιον σήμερα». Έχει πάει σε σιωπηλά ησυχαστήρια και διαβάζει βιβλία για την ψυχική υγεία, μεταξύ των οποίων και τις 5 γλώσσες αγάπης του Gary Chapman. «Μαθαίνεις για πράγματα που σου έχουν περάσει από τους γονείς σου, παρατηρείς αυτά τα μοτίβα, πώς αντιδράς στα πράγματα, πώς μπορείς να τα αλλάξεις. Έτσι, αυτό που μπορεί να με εξόργιζε στο παρελθόν δεν με εξοργίζει σήμερα. Είμαι πολύ πιο εξευγενισμένος».

Το 2020 ήταν μια περίοδος βαθιάς προσωπικής αλλαγής. Ο Hamilton γονάτιζε πριν από κάθε αγώνα στον οποίο συμμετείχε εκείνη τη χρονιά. Υπερασπίστηκε την αλλαγή στον κλάδο του, ξεκινώντας την Επιτροπή Hamilton για την έρευνα σχετικά με την υποεκπροσώπηση των μαύρων στον μηχανοκίνητο αθλητισμό του Ηνωμένου Βασιλείου και στον τομέα Stem. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, ξεκίνησε την Mission 44, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα για να βοηθήσει τους νέους σε όλο τον κόσμο να ξεπεράσουν την κοινωνική αδικία, επενδύοντας 20 εκατομμύρια λίρες (η αξία του υπολογίζεται σε 350 εκατομμύρια λίρες) στο project.

Άρχισε επίσης να κινείται σε άλλους τομείς με ανώτερο σκοπό, συμπεριλαμβανομένης της μόδας και της μουσικής. Δημιούργησε ένα μη αλκοολούχο ποτό, το Almave, και δημιούργησε μια εταιρεία παραγωγής ταινιών. «Θέλω να είμαι σε θέση να αφηγούμαι διαφορετικές ιστορίες. Ο κινηματογράφος έχει αλλάξει τη ζωή μου – έχω πάρει τόση έμπνευση», λέει.

Μια από τις πρώτες συμπαραγωγές του είναι η F1, η επερχόμενη ταινία με τον Brad Pitt και μια πιο ποικιλόμορφη οπτική της πίστας, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας τεχνικής διευθύντριας. «Αυτό ήταν σημαντικό για μένα. Ζούσα με τον πατέρα μου, αλλά στην πραγματικότητα με μεγάλωσαν οι δύο μαμάδες μου και οι δύο αδελφές μου. Μεγάλωσα γύρω από πολλή γυναικεία ενέργεια, ισχυρές γυναίκες. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην ομάδα μου είναι γυναίκες, οι γυναίκες το έχουν στα χέρια τους».

Ο Χάμιλτον κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2018 στην F1

Και, φυσικά, υπάρχει ο Pitt που υποδύεται έναν οδηγό στα πενήντα του. «Αυτός ήταν ένας δύσκολος ρόλος για μένα», λέει ο Hamilton. «Γιατί, γαμώτο, φυσικά και θέλουμε τον Brad. Αλλά έλεγα, δεν υπάρχει περίπτωση ένας 58χρονος να μπορεί να ανταγωνιστεί έναν 20χρονο. Αυτοί οι τύποι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν από το να τρέχουν. Και είναι σε φόρμα. Οπότε έπρεπε να δουλέψουμε γύρω από αυτό το αφήγημα, λέγοντάς του πόσο πιο σκληρά θα πρέπει να προπονηθεί για να βρεθεί σε φόρμα».

Ο ίδιος ο Hamilton είναι μεγάλος για οδηγός της F1, οι περισσότεροι από τους οποίους αποσύρονται στα τριάντα τους. Ο αντικαταστάτης του στη Mercedes, ο Ιταλός Kimi Antonelli, έχει μόλις κλείσει τα 18 του χρόνια.

«Ειλικρινά, αυτή τη στιγμή νιώθω ότι είμαι πιο υγιής από ποτέ», λέει. «Είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, σωματικά και ψυχικά. Οι χρόνοι αντίδρασής μου εξακολουθούν να είναι ταχύτεροι από τους νέους. Νομίζω ότι είμαι καλύτερος οδηγός από ό,τι ήμουν στα 22 μου. Ήμουν απλά νέος, ενεργητικός και αδίστακτος, αλλά χωρίς φινέτσα, χωρίς ισορροπία. Δεν ήξερα πώς να είμαι ομαδικός παίκτης, πώς να είμαι ηγέτης. Το να είσαι καλός οδηγός αγώνων δεν έχει να κάνει μόνο με το να είσαι γρήγορος, αλλά και με το να είσαι ο πιο ολοκληρωμένος. Όταν μελετάω τους θρύλους, αυτοί κατανέμονται μεταξύ μικρών ποσοστών, άρα είναι όλο το πακέτο – για τι μιλούν, τι αντιπροσωπεύουν; – αυτό είναι που κοιτάζω. Κοιτάζω τον Ayrton Senna και τον Nelson Mandela, και αυτοί είναι οι δύο άνθρωποι που έχουν συγχωνευτεί, δημιουργώντας αυτό που θέλω να γίνω».

Ο Senna συνήθιζε να κάνει τον σταυρό του πριν από κάθε αγώνα. Όπως και αυτός, ο Hamilton μεγάλωσε ως καθολικός. «Προσεύχομαι κάθε φορά πριν από τον αγώνα», λέει. «Προσεύχομαι να είναι όλοι ασφαλείς». Οι μηχανοκίνητοι αγώνες είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνοι από ό,τι παλαιότερα, αλλά εξακολουθούν να πεθαίνουν άνθρωποι.

Ο ίδιος, φοβάται τον θάνατο όταν οδηγεί; «Δεν φοβάμαι, όχι», λέει. «Αλλά και πάλι, ταξιδεύουμε με τρελές ταχύτητες. Πρέπει να το σέβεσαι. Γι’ αυτό λοιπόν έχω συνείδηση του χρόνου που περνάω με την οικογένειά μου, με τη μαμά μου, και σκέφτομαι αν κάθε φορά είναι η τελευταία που την αγκαλιάζω. Γιατί απλά δεν ξέρεις, τίποτα δεν είναι δεδομένο».

Ο Hamilton είναι ανύπαντρος, αλλά θα ήθελε να αποκτήσει οικογένεια. «Μια μέρα. Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω στο επίπεδο που το κάνω σήμερα με αυτό. Ένας από τους καλύτερους φίλους μου μόλις απέκτησε παιδί και βλέπω πόσο μανιώδες είναι. Και τα ανίψια μου είναι πολύ δύσκολα. Θα έρθει η ώρα και το μέρος για αυτό, και είμαι ανυπόμονος για αυτό. Αλλά αυτή τη στιγμή έχω κάποια δουλειά να κάνω».

Με πληροφορίες από Sunday Times

Tags