H Sharndeep Kaur, από το Punjab της Ινδίας, είχε ένα όνειρο: Να παντρευτεί έναν Ινδό που εργάζεται σε κάποια άλλη χώρα και να φτιάξουν μαζί μία όμορφη ζωή με καλύτερες προοπτικές στο εξωτερικό.

Στις 13 Ιανουαρίου 2014, νόμιζε ότι το όνειρό της θα γινόταν πραγματικότητα. Εξάλλου όλα είχαν γίνει σωστά από την πλευρά της οικογένειάς της και η προίκα είχε πληρωθεί στο ακέραιο. Εκείνη την ημέρα σε ένα ναό Σιχ, παντρεύτηκε τον Harjinder Singh, ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει από την Ιταλία. Άμεσα το ζευγάρι μετακόμισε με την οικογένειά του.

Μετά από λίγες ημέρες, όμως, τα πεθερικά της τής ζήτησαν 10.000 δολάρια για να μπορέσει ο γιος τους να πάει στον Καναδά. Όταν η Kaur δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τα χρήματα, την τιμώρησαν στερώντας της την τροφή, ενώ άσκησαν εις βάρος της και σωματική βία.

Οκτώ εβδομάδες μετά το γάμο, ο σύζυγός της επέστρεψε στη δουλειά του στην Ιταλία και έκτοτε η Kaur δεν τον είδε ποτέ ξανά.

Η «αγοραπωλησία»

Η περίπτωση της Kaur δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό: Χιλιάδες Ινδές έχουν εγκαταλειφθεί από τους συζύγους τους που εργάζονται στο εξωτερικό, σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους και ακτιβιστές.

Οι περισσότερες γυναίκες παραμένουν «παγιδευμένες» στα σπίτια των πεθερικών τους

Οι περισσότερες από αυτές παραμένουν «παγιδευμένες» στα σπίτια των πεθερικών τους, όπως επιτάσσουν τα τοπικά κοινωνικά ήθη και έθιμα, εδώ και δεκαετίες.

Ορισμένες γυναίκες είναι θύματα των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων των συζύγων τους – κάτι που μπορεί να οφείλεται σε απρόβλεπτους παράγοντες, όπως το να μην εγκρίνεται η βίζα τους.

Οι περισσότερες, ωστόσο, έχουν υποστεί απροκάλυπτη εξαπάτηση: Στην Ινδία, οι γονείς που επιθυμούν να παντρέψουν την κόρη τους συμφωνούν να παραχωρήσουν συγκεκριμένα ποσά στην οικογένεια του γαμπρού ως προίκα αλλά και για τα έξοδα του μήνα του μέλιτος.

30.000 περιπτώσεις μόνο στο Punjab

Δυστυχώς, υπάρχουν ελάχιστα διαθέσιμα ένδικα μέσα γι’ αυτές τις γυναίκες. Επιπλέον, η αναζήτηση των συζύγων τους είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς οι περισσότεροι διαμένουν σε χώρες του εξωτερικού.

Ωστόσο, οκτώ από αυτές κατέθεσαν επίσημο αίτημα στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας σε μία προσπάθειά τους να πιέσουν την κυβέρνηση να θεσπίσει νόμους για την αντιμετώπιση αυτού του ευρέως διαδεδομένου προβλήματος. Μάλιστα, ο Rakesh Kumar Garg, πρώην δικαστικός που ήταν και επικεφαλής της επιτροπής που εξέτασε το θέμα, αναφέρει ότι μόνο στο Punjab υπάρχουν 30.000 τέτοιες περιπτώσεις.

Υπό τη συνεχή επίβλεψη των πεθερικών

Παρόλο που το Punjab φιλοξενεί μερικές από τις πλουσιότερες γεωργικές εκτάσεις της χώρας, οι κάτοικοι εδώ και καιρό παλεύουν με την ανεργία. Δεκάδες είναι οι διαφημιστικές πινακίδες που προωθούν κέντρα εκπαίδευσης στην αγγλική γλώσσα, ενώ οι εταιρείες παροχής συμβουλών για τη χορήγηση βίζα αποτελούν απόδειξη της μεγάλης λαχτάρας που έχουν οι νέοι να φύγουν από τον τόπο τους.

Αν και η προίκα έχει καταργηθεί στην Ινδία, εξακολουθεί να είναι συνηθισμένη πρακτική οι γονείς της νύφης να πληρώνουν τόσο για τον γάμο όσο και για το ταξίδι του μέλιτος

Νεαροί άνδρες συχνά αναγκάζουν τους ηλικιωμένους συγγενείς να πουλήσουν γη για να μπορέσουν να μεταναστεύσουν. Σε αρκετές περιπτώσεις όμως, προσπαθούν να βρουν άλλους τρόπους για να βγάλουν χρήματα.

Αν και η προίκα έχει καταργηθεί στην Ινδία, εξακολουθεί να είναι μία συνηθισμένη πρακτική. Έτσι, πολλές φορές, άνδρες που εργάζονται σε άλλες χώρες επιστρέφουν για λίγο στη χώρα τους για να κάνουν έναν πλούσιο γάμο. Ακολουθεί ο μήνας του μέλιτος και στη συνέχεια επιστρέφουν στο εξωτερικό αεροπορικώς, έχοντας μαζί τους επιπλέον χρήματα.

Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, η σύζυγος περιμένει να πάει να συναντήσει τον άνδρα της, ενώσω μένει στο σπίτι των γονιών του. Συχνά, τα πεθερικά ζητούν περισσότερα χρήματα για να εξασφαλισθεί η βίζα που όμως δεν φτάνει ποτέ. Η γυναίκα, η οποία τις περισσότερες φορές είναι αναλφάβητη, βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση, έτσι ώστε να διατηρείται ο έλεγχός της, γεγονός που τη βλάπτει και ψυχολογικά.

Η Sharndeep Kaur, η οποία έφυγε από το σπίτι των πεθερικών της μετά από πέντε μήνες, αναφέρει ότι ήταν «σαν να ζει σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι».

Διαβασε ακομα

Τα Φτερά της Ελπίδας: Μία συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης στο δάσος του Αμαζονίου

Η συνειδητοποίηση της εξαπάτησης

Άλλοι κίνδυνοι μπορεί επίσης να παραμονεύουν: Ορισμένες γυναίκες παραπονιούνται ότι «υφίστανται σεξουαλική εκμετάλλευση από μέλη της οικογένειας του συζύγου, επειδή δεν έχουν πού αλλού να πάνε», αναφέρει ο Garg.

Σε αρκετές περιπτώσεις, οι άνδρες χρησιμοποιούν τα χρήματα της προίκας για να πληρώσουν πράκτορες μετανάστευσης, έτσι ώστε να μετακομίσουν σε πλουσιότερες χώρες όπως ο Καναδάς, όπου οι Σιχ αποτελούν περίπου το 2% του πληθυσμού. «Οι άνδρες έρχονται, διασκεδάζουν και φεύγουν με τα χρήματα της προίκας», αναφέρει ο Garg. «Στη συνέχεια παντρεύονται ξανά σε ξένες χώρες για να πάρουν την υπηκοότητα. Πρόκειται απλώς για προδοσία».

Παρόλο που πολλές εγκαταλελειμμένες γυναίκες προειδοποιούν τις νεότερες για τις συνήθεις αυτές πρακτικές, τα περιστατικά δεν μειώνονται, γεγονός που δείχνει την απελπισία που νιώθουν οι νεαρές κοπέλες και τη λαχτάρα να φύγουν μακριά.

«Κάνε μήνυση ή πέθανε περιμένοντας»

Μετά το γάμο της το 1999, η Kulwinder Kaur, η οποία δεν έχει συγγένεια με τη Sharndeep Kaur, έζησε με τον σύζυγό της για εννέα μήνες στο σπίτι των γονιών του στο Kotli.

Ο σύζυγός σου δεν θα σε βγάλει ποτέ έξω, να το θυμάσαι αυτό. Κάνε μήνυση στην αστυνομία ή πέθανε περιμένοντας

Εκείνος εργαζόταν ως ξυλουργός πριν φύγει για τον Καναδά χωρίς να της το πει. Συνεχίζει να ζει με τα πεθερικά της, που είναι και οι δύο κατάκοιτοι, 24 χρόνια μετά το γάμο τους. «Είμαι απλώς υπηρέτρια στο σπίτι του», λέει στους New York Times.

Ένα πρωί, η Satwinder Kaur Satti, η οποία είναι επικεφαλής της Abbnhi, μίας ομάδας υποστήριξης για γυναίκες που έχουν εγκαταλειφθεί, δέχεται ένα τηλεφώνημα στο σπίτι της. «Μπορείτε να με βοηθήσετε, παρακαλώ;», ρωτάει μία γυναίκα ενώ κλαίει. Ισχυρίζεται ότι την είχε χτυπήσει η πεθερά της επειδή δεν είχε καταφέρει να βρει χρήματα να στείλουν στο γιο της στο εξωτερικό.

Η Satti, η οποία έχει επίσης υπάρξει θύμα ενός τέτοιου γάμου, την ενθαρρύνει να υποβάλει καταγγελία στην αστυνομία. Η γυναίκα όμως είναι διστακτική – θέλει να περιμένει. «Ο σύζυγός σου δεν θα σε βγάλει ποτέ έξω, να το θυμάσαι αυτό», της λέει. «Κάνε μήνυση στην αστυνομία ή πέθανε περιμένοντας».

Ανάκληση διαβατηρίων των συζύγων

Ορισμένες γυναίκες αγωνίζονται για τη δέσμευση των διαβατηρίων των συζύγων τους. Η Ravneet Khural, καθηγήτρια αγγλικής γλώσσας, στέλνει υπενθυμίσεις μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κάθε εβδομάδα στις αρχές ζητώντας τους να ακυρώσουν το διαβατήριο του συζύγου της, Harpreet Singh Dhiman.

Αυτό είναι δυνατό βάσει ενός ομοσπονδιακού νόμου και εφόσον ο άνδρας που έχει εγκαταλείψει τη σύζυγό του αρνείται συστηματικά να εμφανιστεί στο δικαστήριο.

Οι γονείς του Dhiman μετακόμισαν κι εκείνοι στον Καναδά με επαγγελματική βίζα μετά τον γάμο της Khural το 2015. Ο γιος τους, αφού έζησε σε διάφορες χώρες και έκανε περιστασιακά ταξίδια στην πατρίδα του για να δει συγγενείς και τη σύζυγό του, συνάντησε τους γονείς του στον Καναδά το 2021.

Η Khural υποστηρίζει ότι πλήρωσε περίπου 8.000 δολάρια στους γονείς του συζύγου της για τα χαρτιά και τη βίζα, κάτι που ο πεθερός της αρνείται. Επιπλέον, η νεαρή γυναίκα έκανε καταγγελία, κατηγορώντας τον σύζυγό της για ενδοοικογενειακή βία. Η αστυνομία κατέγραψε το γεγονός αλλά η υπόθεση προχωρά εξαιρετικά αργά.

Για την Khural είναι ζήτημα τιμής να δώσει στον σύζυγό της ένα μάθημα έτσι ώστε «να θυμάται για πάντα τι μου έκανε». Η Sharndeep Kaur, από την άλλη, στέκεται στη βεράντα των γονιών της και όταν βλέπει από μακριά κάποιον άνδρα να περνάει, εύχεται ακόμα να είναι ο σύζυγός της.

Με πληροφορίες από: New York Times