Όταν το 2009 ο πρώην σύντροφός της την έλουσε με οξύ, η 40χρονη τότε Patricia Lefranc έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο, καθώς η διαβρωτική ουσία παραλίγο να κάψει την καρδιά και τους πνεύμονές της.

Εξαιτίας της επίθεσης, η μητέρα τριών παιδιών, έχασε – μεταξύ άλλων – την όραση από το ένα της μάτι και την ακοή από το ένα αυτί.

Μετά από πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και δερματικά μοσχεύματα, η 59χρονη σήμερα Lefranc εξακολουθεί να υποφέρει από χρόνιους πόνους – ωστόσο βρίσκει καθημερινά δύναμη στα παιδιά της.

Η δολοφονική εμμονή

Όταν συνειδητοποίησε πως ο σύντροφός της δεν ήταν εκείνος που πίστευε, η Lefranc αποφάσισε να χωρίσει μαζί του. Από τότε, εκείνος έγινε εμμονικός: Τριγυρνούσε μάλιστα στη γειτονιά της Lefranc με ένα μπλουζάκι που είχε το πρόσωπό της και τις λέξεις «Σ’ αγαπώ» από κάτω.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Context News (@contextnewsroom)

Από την πρώτη ημέρα της δίκης του, το 2012, η Patricia ήταν αποφασισμένη να τον αντιμετωπίσει, κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Ταυτόχρονα, ήθελε να δείξει στους ενόρκους και το δικαστήριο πως ο εκείνος ήθελε στην πραγματικότητα να τη δολοφονήσει.

Και τα κατάφερε: Ο πρώην σύντροφός της καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκισης για απόπειρα δολοφονίας. Επέμεινε ωστόσο, καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης πως δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι το θειικό οξύ, με το οποίο περιέλουσε τη Lefranc, θα είχε τόσο καταστροφικές συνέπειες.

Ένα διαφορετικό Look Book

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η Lefranc πρωταγωνιστεί σε ένα αλλιώτικο φωτογραφικό άλμπουμ. Το Tear Couture Look Book είναι ένα λεύκωμα φωτογραφιών που έχει ως στόχο να αναδείξει τις καταστροφικές συνέπειες των επιθέσεων με οξύ και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.

Επιπλέον, θέλει να εστιάσει στη σύνδεση που έχουν οι συγκεκριμένες επιθέσεις με τη μόδα, την κλωστοϋφαντουργία, το λιανικό εμπόριο και τη μεταποιητική βιομηχανία.

Ο κορυφαίος Βρετανός φωτογράφος μόδας Rankin, ο οποίος τράβηξε τις φωτογραφίες της Lefranc, θεώρησε πως το συγκεκριμένο φωτογραφικό λεύκωμα είναι μία πολύ έξυπνη ιδέα που θα τραβήξει την προσοχή των ανθρώπων της μόδας.

Έκθετη η βιομηχανία της μόδας

Η βιομηχανία της μόδας εξάλλου, επικρίνεται πολύ συχνά για τη στάση της – και συγκεκριμένα για την έλλειψη δράσεων – σχετικά με φλέγοντα ζητήματα, όπως το περιβάλλον.

Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, προτεραιότητα για τον Rankin είναι το Look Book να πείσει τους υπεύθυνους στη μόδα και την κλωστοϋφαντουργία πως χρειάζονται αυστηρότερα μέτρα και περισσότεροι έλεγχοι σχετικά με την πρόσβαση και χρήση διαβρωτικών ουσιών, όπως το οξύ, οι οποίες χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις βαφές των υφασμάτων.

Διαβασε ακομα

Παντρεμένες Ινδές αναζητούν τον σύζυγό τους

Γι’ αυτό άλλωστε τον σκοπό, η ASTi (Acid Survivors Trust International), μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) για την εξάλειψη των επιθέσεων με οξύ, προσέγγισε τον διάσημο φωτογράφο.

«Έχω μία ιδιαίτερη σχέση με τη βιομηχανία της μόδας και με χαρά βλέπω τις αλλαγές που έχουν γίνει σε αυτή τα τελευταία χρόνια ώστε να γίνει πιο βιώσιμη και υπεύθυνη. Όταν η ASTi μού εξήγησε το ζήτημα της κατάχρησης οξέων εντός των αλυσίδων εφοδιασμού, ήξερα ότι έπρεπε να αναλάβω δράση», αναφέρει ο Rankin.

Σε μία από τις εικόνες, η Lefranc κοιτάζει κατευθείαν στην κάμερα, κρατώντας μία φωτογραφία της που είχε τραβηχτεί πριν από την επίθεση. Για τον Rankin, η εικόνα είναι τόσο δυνατή όσο και η δύναμη της ψυχής της 59χρονης.

Από την πλευρά της, η Lefranc δηλώνει ευγνώμων για τη συνεργασία της με τον φωτογράφο: «Πολλοί άνθρωποι αγνοούν τον τεράστιο πόνο και την ταλαιπωρία που περνούν οι επιζώντες επιθέσεων με οξύ. Είμαι τόσο ευγνώμων στον Rankin γι’ αυτή την ευκαιρία να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία για την κατάστασή μας και να λάβουμε από κοινού μέτρα για να αποτρέψουμε περαιτέρω επιθέσεις».

Τρομάζουν οι αριθμοί

Κάθε χρόνο σημειώνονται πάνω από 10.000 επιθέσεις με οξύ σε όλο τον κόσμο – μία σχετικά συντηρητική εκτίμηση, καθώς οι κυβερνήσεις πολλών χωρών δεν τηρούν επίσημα αρχεία. Τα θύματα βίας με οξύ συχνά δεν αναφέρουν την πραγματική αιτία των τραυματισμών από ντροπή ή φόβο.

Οι περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν ολοκληρωμένο εθνικό σύστημα καταγραφής και παρακολούθησης των εγκαυματιών. Επιπλέον, όπου υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι, αυτοί συνήθως επικεντρώνονται σε αστικές περιοχές, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλύτερη υπο-αναφορά στις αγροτικές περιοχές.

Σύμφωνα με την ASTi, πολλά είναι τα θύματα επιθέσεων με οξύ που δεν προσέρχονται ποτέ σε νοσοκομεία για θεραπεία, οπότε τα περιστατικά τους δεν καταγράφονται. Ταυτόχρονα, υπάρχουν περιοχές που είναι απομακρυσμένες ή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση – όπως συμβαίνει στην Ουγκάντα, όπου δεν υπάρχουν ιατρικές εγκαταστάσεις ή σχετικές ΜΚΟ για να συλλέξουν στοιχεία.

Το διεθνές Δίκαιο, ωστόσο, τονίζει πως τα κράτη έχουν την υποχρέωση να καταβάλλουν τη δέουσα επιμέλεια για να αποτρέψουν την εκδήλωση τέτοιας βίας, να προστατεύσουν τα θύματα, να τιμωρήσουν τους δράστες και να παράσχουν αποζημίωση σε όσους έχουν υποστεί τέτοια βία.

Με πληροφορίες από Reuters, ASTi, Daily Mail