Το Eyes on Tempi γεννήθηκε από την ανάγκη μιας ομάδας επιζώντων, επιζωσών και τραυματιών να αναλάβουν ενεργό δράση γύρω από το έγκλημα των Τεμπών, του οποίου υπήρξαν ταυτόχρονα μάρτυρες και θύματα. Αποτελείται από άτομα που συναντήθηκαν τη νύχτα της σύγκρουσης στα Τέμπη, καθώς και στην ομάδα ψυχοθεραπείας που δημιουργήθηκε αργότερα στο ΑΧΕΠΑ.

«Απο πολύ νωρίς, βλέποντας τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων – και παρά το ανείπωτο τραύμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου – αναζητήσαμε έναν τρόπο να προσθέσουμε ένα λιθαράκι στην προσπάθεια τους», λέει στο pride.gr ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος – ο οποίος επέβαινε στο 6ο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας.

«Είναι μια σελίδα στα κοινωνικά δίκτυα που σκοπό έχει την ορθή ενημέρωση για τα γεγονότα που οδήγησαν αλλά και ακολούθησαν τη μοιραία σύγκρουση, την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης που επικρατεί και τη στήριξη δράσεων προς τον κοινό μας στόχο: την αλήθεια και τη Δικαιοσύνη, ώστε να μην θρηνούμε θύματα όταν οι βασικότερες υποδομές του κράτους καταρρέουν».

Δύο χρόνια στο σκοτάδι

Σύμφωνα με την ομάδα, τα τελευταία δύο χρόνια ήταν σκοτεινά για κάθε επιβάτη της Intericty 62. Παράλληλα, υπήρξε μία εκκωφαντική σιωπή καθώς, την ώρα που οι συγγενείς των θυμάτων και οι επιζώντες και οι επιζώσες πάσχιζαν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, η κοινωνία ήταν ήδη μουδιασμένη από τις απανωτές τραγωδίες: το Μάτι, την Πύλο, τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές του 2024.

«Πολλοί από εμάς παλεύουμε με το μετατραυματικό στρες (PTSD), τους εφιάλτες, τους σωματικούς τραυματισμούς και τις ενοχές πως εμείς βγήκαμε από τη φλεγόμενη, τσαλακωμένη Intercity 62 ενώ τόσοι άλλοι χάθηκαν. Στο διάστημα αυτό ο κρατικός μηχανισμός όχι μόνο απέτυχε να μας στηρίξει, αλλά πεισματικά προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες», αναφέρει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος.

Το ψέμα, τα κυβερνητικά παιχνίδια, η απόκρυψη στοιχείων και η προσβολή των πληγέντων, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι για εκείνους θεμιτά

Για το Eyes on Tempi, «όπως προκύπτει από συνεντεύξεις του πρωθυπουργού και των συνεργατών του», το μόνο λάθος που αναγνωρίζει η κυβέρνηση είναι ο επικοινωνιακός χειρισμός, ότι δηλαδή «δεν ήταν αρκετά αυστηρή με τις δήθεν “θεωρίες συνομωσίας” – που αποτελούν πλέον αποδεδειγμένα γεγονότα, όπως η αλλοίωση του πεδίου και η αδικαιολόγητη, από τα επίσημα φορτία, έκρηξη».

«Όταν αυτή είναι η μόνη ευθύνη που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, καταλαβαίνουμε ότι οι προτεραιότητες της δεν είναι ούτε η απόδοση ευθυνών, ούτε η βελτίωση των υποδομών, ούτε η μέριμνα για τους πληγέντες, αλλά να μη συζητάμε για όσα πλήττουν την εικόνα της τάξης και της ασφάλειας που θέλει να προβάλλει», λέει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος, συμπληρώνοντας πως στον βωμό αυτής της εικόνας «το ψέμα, τα κυβερνητικά παιχνίδια, η απόκρυψη στοιχείων, και η προσβολή των πληγέντων είναι θεμιτά».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Eyes on Tempi (@eyesontempi)

Η «ετοιμότητα» του κρατικού μηχανισμού

Το βράδυ της σύγκρουσης, όπως παραδέχεται ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος «πρωτίστως βγάλαμε από τα συντρίμμια ο ένας τον άλλο. Εμείς σηκώσαμε και απεγκλωβίσαμε τους συνεπιβάτες μας, μοιραστήκαμε νερό, ρούχα, και τηλέφωνα για να επικοινωνήσουμε με τα άτομα που μας περίμεναν. Εμείς οδηγήσαμε τους διασώστες, πυροσβέστες, και τραυματιοφορείς – στους οποίους πολλοί από εμάς νιώθουμε ευγνώμονες για όσα έκαναν με τα όποια μέσα είχαν στη διάθεση τους. Ίσως η τύχη να έπαιξε τον ρόλο της, αλλά πρωτίστως αυτό που μας έσωσε ήταν οι γύρω μας».

Από την άλλη πλευρά, για την ομάδα Eyes on Tempi, η «ετοιμότητα» φάνηκε σε πράγματα όπως η «διαρρύθμιση του χώρου» – όπως έχει βαφτιστεί το μπάζωμα, ενώ ο κρατικός μηχανισμός ήταν απών και όσον αφορά στη μέριμνα για τους τραυματίες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναφέρει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος είναι ότι πριν τα λεωφορεία μεταφέρουν τους επιβάτες από το σημείο της σύγκρουσης, έγινε καταγραφή των ονομάτων και τηλεφώνων δύο διαφορετικές φορές από την αστυνομία.

Παρ’ όλα αυτα, όσοι δεν πήγαν άμεσα σε κάποιο νοσοκομείο ούτε εμφανίζονται στους καταλόγους των τραυματιών, ούτε κλήθηκαν ποτέ από τον ανακριτή για κατάθεση «μέχρι που το απαιτήσαμε από μόνοι μας, ατομικά».

Αντίθετα, «τα τηλέφωνα μας κατέληξαν στα χέρια αμέτρητων δημοσιογράφων και δικηγόρων που μας παρενοχλούσαν για μήνες, αλλά ο κρατικός μηχανισμός αγνοούσε και αγνοεί την ύπαρξή μας».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Eyes on Tempi (@eyesontempi)

Ο ρόλος των οικογενειών των θυμάτων

Ως επιζώντες, η ευγνωμοσύνη της ομάδας στους συγγενείς είναι τεράστια. Για τα άτομα πίσω από το Eyes on Tempi οι οικογένειες στάθηκαν απέναντι σε ένα κράτος που πασχίζει να θάψει το δυστύχημα, «και κρίνοντας από τις κινητοποιήσεις δύο χρόνια μετά, βγαίνουν νικητές».

Βέβαια, όπως παραδέχεται ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι να μπορούμε να μιλάμε για οποιαδήποτε ουσιαστική νίκη. «Στην πορεία του Ιανουαρίου περπατήσαμε μαζί τους, και θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα τους σε κάθε βήμα, με όποιο τρόπο μπορούμε».

Ευχή της κυβέρνησης, για την ομάδα, ήταν να σβηστεί το έγκλημα των Τεμπών όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τον δημόσιο διάλογο. «Τα τελευταία δύο χρόνια το θέμα σχεδόν εξαφανίζεται από τα μέσα ενημέρωσης, μόνο για να εμφανιστεί λίγο πριν την επέτειο του Φεβρουαρίου. Ίσως κάποιοι πίστεψαν πως είχαν πετύχει τον στόχο τους».

Οι κινητοποιήσεις της 26ης Ιανουαρίου φανέρωσαν πως τα Τέμπη όχι μόνο δεν έχουν ξεχαστεί, αλλά έχουν γίνει σημείο εστίασης για την γενικευμένη οργή των πολιτών, η οποία μόνο φουντώνει και αυξάνεται. «Πλέον έχει γίνει ξεκάθαρο πως η τακτική της αποσιώπησης δεν επαρκεί. Και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να ασκούμε την ίδια πίεση, όσο οι προσπάθειες συγκάλυψης και καταστολής εντείνονται», λέει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος.

Τα απαξιωτικά σχόλια προς τους συγγενείς

«Όταν κάποιος δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει με γεγονότα και νιώθει πως απειλείται, στρέφεται ενάντια στο ήθος του αντιπάλου του», αναφέρει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος, συμπληρώνοντας πως ήταν αναμενόμενο η Μαρία Καρυστιανού, ούσα ένα από τα πρόσωπα του αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη, να γίνει στόχος τέτοιων συμπεριφορών.

Οι τακτικές αυτές, ωστόσο, σύμφωνα με την ομάδα, απλώς έφεραν στο φώς την ανασφάλεια και την απουσία ηθικής όσων τις χρησιμοποιούν.

Η δικαίωση θα έρθει μόνο όταν λογοδοτήσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι και παρθούν μέτρα για να μην υπάρξουν ποτέ ξανά θύματα

Σε μία ευνομούμενη δημοκρατική χώρα, οι θεσμοί θα λειτουργούσαν έτσι ώστε κάθε υπεύθυνος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες που αντιστοιχούν στις πράξεις του. Δεν θα υπήρχε ούτε υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, ούτε δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ούτε τέτοια προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών, υποστηρίζει η ομάδα Eyes on Tempi.

«Για όσους, όμως, έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τη σωματική ή/και την ψυχική τους ακεραιότητα εκείνο το βράδυ, ο δρόμος για τη δικαίωση είναι όχι μόνο δύσκολος αλλά και πολύπλοκος», λέει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος, αναφέροντας πως η δικαίωση θα έρθει μόνο όταν «λογοδοτήσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι και παρθούν μέτρα για να μην υπάρξουν ποτέ ξανά θύματα […] Αυτά τα δύο θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Θα έπρεπε να είναι το ελάχιστο. Το ότι προκαλούν ενόχληση ή προσβολή για κάποιους, φανερώνει το δικό τους ποιόν».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Eyes on Tempi (@eyesontempi)

Οι πληγές και η αλληλεγγύη

Υπάρχουν πληγές που, όπως λέει η ομάδα, δεν κλείνουν με τον χρόνο, «απλώς μαθαίνουμε να ζούμε με αυτές. Για κάποιους από εμάς είναι σωματικές, για όλους μας είναι ψυχικές. Ο πόνος μιας ουλής, οι κρίσεις πανικού στο απότομο φρενάρισμα, οι εφιάλτες και οι αναβιώσεις, σωματικές βλάβες και φοβίες που καθιστούν αδύνατο να συνεχίσει κανείς τη ζωή όπως πριν. Σιγά σιγά, όλα αυτά γίνονται μέρος μας», λέει ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος.

Ωστόσο, ο ίδιος διευκρινίζει πως η ομάδα Eyes on Tempi στέκεται κατηγορηματικά απέναντι σε άτοπες συγκρίσεις που γίνονται ανάμεσα στο βίωμα των επιζώντων και των επιζωσών με τον πόνο όσων έχασαν δικούς τους ανθρώπους, εκείνο το βράδυ, ή αντίστοιχα ανάμεσα στα βιώματα των επιβατών των μπροστά και των πίσω βαγονιών, με κριτήρια τον βαθμό του τραυματισμού ή το πόσο φρικτά πράγματα είδαν οι μεν ή οι δε μέσα από τα συντρίμμια.

Να μην είναι μια ακόμη επέτειος, αλλά μια ημέρα από τις πολλές του αγώνα μας για κατοχύρωση της ασφάλειας, της διαφάνειας και της Δικαιοσύνης

«Δεν θα έπρεπε να ψάχνουμε ποιος “πόνεσε περισσότερο” – το μέτρο σύγκρισης πρέπει να είναι η καθημερινότητα στην οποία ελπίζουμε: μία καθημερινότητα που δεν μπορεί να είναι αποδεκτός ο φόβος ότι κάποιος μπορεί να χάσει την οικογένεια του, τον φίλο του, τη σωματική ή/και ψυχική του ακεραιότητα επειδή απλώς έκανε ένα ταξίδι με τρένο».

Πιστεύοντας πως η αλληλεγγύη είναι η λύση, ο Απόστολος Σπηλιωτόπουλος αναφέρει: «Τα τελευταία δύο χρόνια μας έχουν δείξει πως ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι διατεθειμένος να κάνει την δουλειά του, παρά μόνο εάν δεχθεί πίεση από τους πολίτες. Κάθε σπιθαμή προόδου που έχει γίνει, είναι κερδισμένη με τον ιδρώτα των συγγενών και όσων τους στηρίζουν».

Επιπλέον, η ομάδα Eyes on Tempi είναι πεπεισμένη πως οι κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις του Ιανουαρίου απέδειξαν πως συλλογικά μπορούμε να καταφέρουμε ακόμη περισσότερα απ’ ό,τι η καθεμιά και ο καθένας μόνοι. «Εάν είμαστε όλοι μαζί, πραγματικά δεν μπορούν να μας αγνοήσουν».

Θα είμαστε όλοι εκεί στις 28 Φεβρουαρίου, για τη μαύρη επέτειο των δύο χρόνων από το έγκλημα των Τεμπών. «Θα είμαστε εκεί με την ευχή να μην είναι μια ακόμη επέτειος, αλλά μια ημέρα από τις πολλές του αγώνα μας για κατοχύρωση της ασφάλειας, της διαφάνειας και της Δικαιοσύνης. Αυτή την Παρασκευή θα διεκδικήσουμε το οξυγόνο που χρειαζόμαστε για το μέλλον μας».