Ακόμα και πριν η Taylor Swift φορέσει γκλίτερ, το αστραφτερό αυτό υλικό ήταν διαδεδομένο σχεδόν παντού – πωλούνταν σε μικροσκοπικά φιαλίδια σε καταστήματα με είδη χειροτεχνίας, ήταν πασπαλισμένο σε διάφορα προϊόντα, από ρούχα μέχρι χριστουγεννιάτικα στολίδια, κάρτες και μακιγιάζ.

Το γκλίτερ όμως καταλήγει παντού: στο χαλί, αλλά και στο περιβάλλον.

Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι επιστήμονες ζήτησαν την πλήρη απαγόρευση του γκλίτερ, μια νέα έρευνα βρήκε ένα νέο λαμπερό υποκατάστατο με κυτταρίνη που θα μπορούσε να είναι ασφαλέστερο.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης εξέτασαν τις επιπτώσεις των συμβατικών γκλίτερ και των γκλίτερ με βάση την κυτταρίνη σε διαφορετικές συγκεντρώσεις – 10, 100 και 1.000 mg γκλίτερ/kg εδάφους – στην υγεία των μικροσκοπικών ζώων του εδάφους που ονομάζονται πόδουροι.

Η εργασία, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Chemosphere, διαπίστωσε ότι όταν το συμβατικό γκλίτερ από πλαστικό και μέταλλο υπήρχε στο έδαφος σε 1.000 mg/kg, οι πόδουροι έκαναν 61% λιγότερους απογόνους σε σύγκριση με το δείγμα ελέγχου 28 ημέρες μετά.

Δεν υπήρχαν τοξικές επιδράσεις στην αναπαραγωγή των ποδούρων σε καμία συγκέντρωση της γκλίτερ από κυτταρίνη.

Η συν-συγγραφέας και τοξικολόγος του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης, αναπληρώτρια καθηγήτρια Suzie Reichman, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα ανέδειξαν τους πιθανούς κινδύνους που ενέχουν τα μικροπλαστικά όπως το γκλίτερ για την υγεία του εδάφους.

«Όλοι γνωρίζουμε ότι το πλαστικό είναι ένα μεγάλο ζήτημα στους ωκεανούς μας», δήλωσε. «Αλλά αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τόσο καλά είναι ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μεγαλύτερη πλαστική ρύπανση στο έδαφός μας και ότι ενδεχομένως έχει εξίσου μεγάλο αντίκτυπο».

Οι πόδουροι είναι μικροσκοπικοί οργανισμοί που σέρνονται στο έδαφος και βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του, τρώγοντας υλικά που αποσυντίθενται αλλά και μύκητες, εξήγησε. Εάν, όπως έδειξε το πείραμα, η πλαστική λάμψη επηρεάζει την υγεία και την αναπαραγωγή τους (και άλλων οργανισμών που ζουν στο έδαφος), αυτό θα μπορούσε με τη σειρά του να επηρεάσει την ανάπτυξη υγιών φυτών.

Το μη πλαστικό γκλίτερ από νανοκρυστάλλους κυτταρίνης αναπτύχθηκε από ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Η λαμπερή σκόνη παράχθηκε από πολύ λεπτά φιλμ κυτταρίνης, ενός τύπου ζάχαρης που βρίσκεται φυσικά στο βαμβάκι και το ξύλο, τα οποία στη συνέχεια διασπάστηκαν σε μικροσκοπικές κρυσταλλικές δομές.

Με βάση τα αποτελέσματα, η Reichman δήλωσε ότι το γκλίτερ από κυτταρίνη είναι πιθανότατα ασφαλέστερο, σημειώνοντας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις του στο υδάτινο περιβάλλον.

Διαβασε ακομα

Αυτός ο οικολογικός κίνδυνος σε «ξεγελά» με τη λάμψη του

Η Cassandra Rauert, η οποία ερευνά την έκθεση του ανθρώπου και του περιβάλλοντος στα μικροπλαστικά στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ και δεν συμμετείχε στην εργασία, δήλωσε ότι τα μικροπλαστικά όπως το γκλίτερ είναι «πανταχού παρόντα». «Βρίσκονται στο έδαφος, στο νερό, στον αέρα», είπε.

Τα μικροπλαστικά και οι χημικές ουσίες που περιέχουν εγείρουν ανησυχίες για την υγεία, καθώς θα μπορούσαν να διασπαστούν σε πολύ μικρότερα κομμάτια και να περάσουν τους βιολογικούς φραγμούς στο σώμα μας – αν και οι επιπτώσεις είναι ακόμη άγνωστες.

«Για παράδειγμα, αν τα φάμε, μπορούν στη συνέχεια να περάσουν από το στομάχι μας στο αίμα μας. Ή αν τα εισπνεύσουμε, μπορεί να μπορέσουν να περάσουν μέσω των οδών και των πνευμόνων στο αίμα και στη συνέχεια να κυκλοφορήσουν στο σώμα».

Επειδή το γκλίτερ είναι μια σημαντική πηγή μικροπλαστικών, η Rauert δήλωσε πως «εάν υπάρχει εναλλακτική λύση, θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε».

Με πληροφορίες από Guardian