Ο Μαξ Φερστάπεν έκανε μια τρομερή εμφάνιση και κέρδισε το Grand Prix του Σάο Πάολο την Κυριακή (03/11), περνώντας από την 17η θέση της εκκίνησης στην καρό σημαία, σε αντίξοες συνθήκες.

Ο Ολλανδός την περιέγραψε ως «σίγουρα την καλύτερη» από τις 62 νίκες του σε Grand Prix της Formula 1, αλλά πού κατατάσσεται μεταξύ των σπουδαίων εμφανίσεων σε βροχερό καιρό;

Παρακάτω θα δεις επτά από τις μεγαλύτερες νίκες πιλότων υπό βροχή, με πρωταγωνιστές μερικούς από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος.

Τζιμ Κλαρκ, Grand Prix Βελγίου 1963

Εκκινώντας όγδοος σε τρομερά βροχερές συνθήκες στην αρχική πίστα των 14 χιλιομέτρων του Spa-Francorchamps, ο Κλαρκ πέρασε γρήγορα μπροστά με τη Lotus του. Μέχρι το τέλος του αγώνα, μόνο ο Τζακ Μπράμπχαμ είχε καταφέρει να παραμείνει στον ίδιο γύρο – και ήταν σχεδόν πέντε λεπτά πίσω από τον Σκωτσέζο.

Ο Κλαρκ – που θεωρείται από πολλούς ως ο καλύτερος οδηγός της εποχής του – μισούσε το Spa, θεωρώντας το πολύ επικίνδυνο. Παρ’ όλα αυτά, κέρδισε εκεί τέσσερις συνεχόμενες φορές, από το 1962-65.

Τζάκι Στιούαρτ, Grand Prix Γερμανίας 1968

Άλλη μια σαρωτική νίκη για έναν Σκωτσέζο σε τρομερές συνθήκες στην απόλυτη ίσως πρόκληση της F1, την πίστα 23 χιλιομέτρων στο Nurburgring Nordschleife.

Η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή που οι οδηγοί μπορούσαν να δουν μόνο 100 μέτρα μπροστά τους και η βροχή ήταν τόσο έντονη, που στην πίστα σχηματίστηκαν σε πολλά σημεία αυλάκια νερού.

Ο Στιούαρτ κέρδισε με λίγο περισσότερο από τέσσερα λεπτά διαφορά με το Matra του και όταν επέστρεψε στα pits, η πρώτη ερώτηση που έκανε στον επικεφαλής της ομάδας του Κεν Ταϊρέλ ήταν «ποιος πέθανε;». Ευτυχώς, η απάντηση εκείνη την ημέρα ήταν κανένας.

Άιρτον Σένα, Ευρωπαϊκό Grand Prix 1993

Ο Άιρτον Σένα προσέφερε πολλά αριστουργήματα σε συνθήκες βροχής στην καριέρα του, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης του νίκης στην F1 στην Πορτογαλία το 1985, αλλά ίσως όλα ξεπεράστηκαν σε μια κρύα και πολύ, πολύ βροχερή μέρα του Απριλίου στο Donington.

Από την τέταρτη θέση της εκκίνησης, ο Σέννα της McLaren ήταν πέμπτος μπαίνοντας στην πρώτη στροφή. Προσπέρασε την Benetton του Μίχαελ Σουμάχερ στην έξοδο της πρώτης στροφής, πέρασε εξωτερικά από την Sauber του Καρλ Βέντλινγκερ και από την Williams του Ντέιμον Χιλ.

Είχε πλέον μπροστά του μόνο τον μεγάλο αντίπαλο Αλέν Προστ και ο Σέννα πέρασε τον Γάλλο στη στροφή πριν το τέλος του πρώτου γύρου.

Το κανάλι της F1 στο YouTube το περιγράφει ως τον «γύρο των θεών» του Σέννα. Παρέμεινε ανέγγιχτος καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και στο τέλος μόνο ο Χιλ βρισκόταν στον ίδιο γύρο, με τον Βραζιλιάνο να κερδίζει με 83 δευτερόλεπτα διαφορά.

Μίχαελ Σουμάχερ, Grand Prix Ισπανίας 1996

Ερχόταν χρόνια συντριπτικής κυριαρχίας για τον Μίχαελ Σουμάχερ και τη Ferrari, αλλά η πρώτη του νίκη για την ιταλική ομάδα επιτεύχθηκε με ένα μονοθέσιο που ο ανταποκριτής του BBC F1 Άντριου Μπένσον περιέγραψε ως «σκυλί», χωρίς πρόσφυση, downforce και ισορροπία.

Το μεγαλείο του Σουμάχερ σε υγρές συνθήκες έκανε τη διαφορά στη Βαρκελώνη. Ξεκίνησε τρίτος, αλλά η κακή του εκκίνηση τον έκανε να χάσει θέσεις, αλλά στον 13ο γύρο είχε περάσει τον Ζακ Βιλνέβ της Williams και είχε περάσει στην πρώτη θέση.

Ο Σουμάχερ, ο οποίος έκανε συστηματικά πέντε δευτερόλεπτα ταχύτερα τον κάθε γύρο από οποιονδήποτε άλλον, ήταν ένας από τους έξι οδηγούς που τερμάτισαν και ήταν μια κατηγορία για τον εαυτό του.

Λιούις Χάμιλτον, Βρετανικό Grand Prix 2008

Υπήρξαν πολλές καταιγίδες στο Silverstone και πολλοί από τους οδηγούς έμειναν εκτός, συμπεριλαμβανομένων των Τζένσον Μπάτον και Φελίπε Μάσα, ο οποίος βγήκε πέντε φορές εκτός, και τερμάτισε τελευταίος.

Μπροστά, από την τέταρτη θέση της εκκίνησης, ο Λιούις Χάμιλτον δεν αντιμετώπισε τέτοια προβλήματα, κυριαρχώντας στις συνθήκες για μία από τις μεγαλύτερες νίκες του.

Ο Άντριου Μπένσον έγραψε για την επίδοση του Άγγλου: «Αυτή ήταν μια μέρα που ένας οδηγός έκανε τους άλλους να μοιάζουν με ερασιτέχνες, όταν η απόδοσή του έφτασε σε τέτοια ύψη που δύσκολα φαίνεται δυνατό».

Κατά διαστήματα, ο Χάμιλτον ήταν τέσσερα ή πέντε δευτερόλεπτα ταχύτερος από τους διώκτες του, ακόμη και από τον team-mate του, τον Χέικι Κοβαλάινεν με παρόμοιο μονοθέσιο.

«Αυτού του είδους τα περιθώρια δεν είναι άγνωστα στη F1, αλλά τείνουν να συμβαίνουν μόνο όταν οι πολύ σπουδαίοι οδηγοί είναι στα καλύτερά τους, σε συνθήκες που δοκιμάζουν τον αγωνιστικό χώρο στο απόλυτο όριο».

Τζένσον Μπάτον, Grand Prix Καναδά 2011

Ο Τζένσον Μπάτον ξεχώριζε συχνά στις ευμετάβλητες συνθήκες με υγρό και στεγνό αέρα και το 2011 στον Καναδά πέτυχε σίγουρα την πιο αξιοσημείωτη νίκη του στην F1.

Υπήρχαν ομοιότητες με το Σάο Πάολο την Κυριακή: Το Μόντρεαλ ήταν ένας αγώνας τεσσάρων ωρών, με δίωρη καθυστέρηση με κόκκινη σημαία και πέντε αυτοκίνητα ασφαλείας.

Ο Μπάτον της McLaren ήταν 21ος και τελευταίος με 30 γύρους να απομένουν, μετά από δύο συγκρούσεις και μια ποινή, αλλά κατάφερε να περάσει μέσα από τον αγώνα χάρη στην επιλογή της σωστής χρονικής στιγμής για να αλλάξει σε ελαστικά με μέση γόμα και στη συνέχεια σε slicks για ξηρό καιρό.

Στον 65ο γύρο προσπέρασε τον Μαρκ Γουέμπερ της Red Bull και τον Μίχαελ Σουμάχερ της Mercedes για να περάσει από την τέταρτη στη δεύτερη θέση και να πλησιάσει τον πρωτοπόρο Σεμπάστιαν Φέτελ.

Μπαίνοντας στον τελευταίο γύρο, ο Φέτελ φαινόταν να είναι απλά απρόσιτος, αλλά η πίεση που άσκησε ο Μπάτον οδήγησε τον Γερμανό στο να βάλει έναν τροχό μερικά εκατοστά πιο πέρα από τη στεγνή γραμμή, η Red Bull του γλίστρησε και ο Μπάτον πέρασε και πήρε μια απίστευτη νίκη.

Μαξ Φερστάπεν, 2024 Sao Paulo Grand Prix

Από την 17η θέση της εκκίνησης, φάνηκε ότι ο Μαξ Φερστάπεν θα έπρεπε να περιορίσει τις ζημιές, με τον αντίπαλο του πρωταθλήματος Λάντο Νόρις στην pole.

Δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο Φερστάπεν κέρδισε έξι θέσεις από τον πρώτο γύρο και στον 12ο γύρο είχε φτάσει στην έκτη θέση στο τέλος ενός γκρουπ τεσσάρων μονοθεσίων που πάλευε για την τρίτη θέση, με τους δύο πρώτους Ράσελ και Νόρις να βρίσκονται μόλις οκτώ δευτερόλεπτα μπροστά.

Καθώς η βροχή δυνάμωνε και οι Ράσελ και Νόρις έκαναν pit για νέα ελαστικά, η Red Bull κράτησε τον Φερστάπεν εκτός. Μια κόκκινη σημαία σταμάτησε τον αγώνα με τον Ολλανδό στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Εστεμπάν Οκόν της Alpine, και τους επέτρεψε μια «δωρεάν» αλλαγή ελαστικών.

Μετά την επανέναρξη του αγώνα, ένα ατύχημα για τον Φράνκο Κολαπίντο της Williams οδήγησε σε αυτοκίνητο ασφαλείας. Στην επανεκκίνηση, ο Φερστάπεν ήρθε από πολύ πίσω για να περάσει τον Οκόν στην πρώτη στροφή και εκείνος χάθηκε στο βάθος. Ο ταχύτερος γύρος του με 1:20.472 ήταν πάνω από ένα δευτερόλεπτο ταχύτερος από οποιονδήποτε άλλο οδηγό.

Με πληροφορίες από BBC