Καθώς διέσχιζε τη γραμμή σφραγίζοντας το χρυσό μετάλλιο στον τελικό των 400 μέτρων Τ62 στον στίβο ανδρών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, ο Hunter Woodhall βροντοφώναζε και συνέχιζε να τρέχει για να ανταμώσει τη σύζυγό του, Tara Davis-Woodhall.

Ο πανηγυρισμός τους, η εικόνα με εκείνη στις κερκίδες να τον αγκαλιάζει με δάκρυα, καθρέφτιζε εκείνον που είχε αιχμαλωτίσει τον κόσμο έναν μήνα νωρίτερα, όταν η Tara είχε εξασφαλίσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος γυναικών και στη συνέχεια ρίχτηκε στην αγκαλιά του, ενώ εκείνος βρισκόταν στις κερκίδες, συγκλονισμένος από τη χαρά του.

«Θυμάμαι απλά να ακούω το πλήθος να βρυχάται και να κοιτάζω πίσω την οικογένειά μου, την Tara, την ομάδα μου και απλά να βλέπω τη χαρά που είχαν εκείνη τη στιγμή, έπρεπε να πάω να τη μοιραστώ μαζί τους», δήλωσε ο Woodhall για τη στιγμή που σφράγισε το παρθενικό του χρυσό Παραολυμπιακό μετάλλιο την Παρασκευή (6/9).

Η αγάπη έδωσε αυτοπεποίθηση

Βλέποντας τη σύζυγό του να κατακτά τον Ολυμπιακό τίτλο της ένα μήνα νωρίτερα, του εμφύσησε την αυτοπεποίθηση ότι θα μπορούσε να κερδίσει κι αυτός ένα χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι, στόχος για τον οποίο εργαζόταν τόσο καιρό, αφού είχε κερδίσει ένα ασημένιο μετάλλιο σε ηλικία μόλις 17 ετών στο Ρίο το 2016 και δύο χάλκινα στο Τόκιο.

«Ξέρω ότι κάνουμε τα ίδια πράγματα, προπονούμαστε μαζί, τρώμε μαζί, αναρρώνουμε με τον ίδιο τρόπο», είπε. «Βλέποντας την Tara να βγαίνει εκεί έξω και να κυριαρχεί απόλυτα, μου έδωσε τόση αυτοπεποίθηση που μπορώ να πω ότι ξέρω ότι έχουμε κάνει τα ίδια πράγματα, και αν είναι ικανή να βγει εκεί έξω και να το κάνει αυτό, τότε ξέρω ότι είμαι ικανός να κάνω το ίδιο πράγμα».

Το ζευγάρι φρόντισε να μην πανηγυρίσει υπερβολικά το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο της Davis-Woodhall εκείνη τη στιγμή, δεδομένου ότι ο στόχος τους ήταν μόνο μισοτελειωμένος με τον Woodhall να μην έχει ακόμη αγωνιστεί στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

«Αυτό που έκανε ήταν τόσο απίστευτο, αλλά προσπαθούσαμε να μην αφιερώσουμε πολύ χρόνο και ψυχική ενέργεια σε αυτό, επειδή ξέραμε ότι είχαμε κάτι άλλο», είπε. «Χρειάζεται κάποιος που είναι πραγματικά γνήσιος και στοχαστικός για να μπορέσει να το κάνει αυτό με τέτοια θυσία και τέτοια ταπεινότητα, είμαι πραγματικά ευγνώμων».

Τελικά μπόρεσε να χαλαρώσει εντελώς όταν ο σπρίντερ κέρδισε και τον παραολυμπιακό τίτλο του, οι πανηγυρισμοί του ζευγαριού ξεχύθηκαν στον χώρο, καθώς ο Woodhall σήκωσε τη γυναίκα του και στριφογύρισαν μαζί, γελώντας καθώς εκείνη βρισκόταν τον αέρα.

«Εγώ και η Tara, θα μπορούσαμε να καθόμαστε στη βεράντα και να βλέπουμε ηλιοβασιλέματα κάθε μέρα, μας αρέσει να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλο, να περνάμε χρόνο μαζί, απλά δουλεύουμε μαζί», είπε.

«Επικοινωνούμε τόσο πολύ και ξέρουμε ότι κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος, αλλά ξέρουμε ότι κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο», πρόσθεσε. «Απλά περνάμε πολύ καλά».

«Πόσο ωραίο είναι να είσαι διαφορετικός»

Τέτοιες γιορτές είναι φορτισμένες με σχεδόν κάθε πιθανό συναίσθημα, καθώς αποτελούν μια ανάμνηση της συγκεκριμένης διαδρομής κάθε αθλητή προς τους Αγώνες. Ο Woodhall γεννήθηκε με συγχωνευμένο δεξιό αστράγαλο και μια πάθηση που ονομάζεται ημιμέλεια περόνης, η οποία επηρέασε το αριστερό του πόδι. Λίγο πριν γίνει ενός έτους, ακρωτηριάστηκαν και τα δύο του πόδια από τα γόνατα και κάτω.

«Πήρα το πρώτο μου ζευγάρι προσθετικών στα 15 μου, οπότε ξεκίνησα με τα δεδομένα λίγο εναντίον μου», είπε. «Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου το εξηγεί αυτό: “Πάντα θα είσαι διαφορετικός και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να αλλάξεις, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να ξέρεις ποιος είσαι και να καταλαβαίνεις την αξία σου”».

«Ο καθένας έχει βάρη και προκλήσεις που αντιμετωπίζει και κατά έναν περίεργο τρόπο είμαι ευγνώμων που αντιμετώπισα κατά κάποιο τρόπο κάποιες από τις μεγαλύτερες προκλήσεις μου νωρίς στη ζωή μου και αυτό με δίδαξε να ξεπερνώ και να είμαι ευγνώμων για αυτές τις ευκαιρίες και αυτές τις πραγματικά ξεχωριστές στιγμές που έχουμε στη ζωή».

Όταν του ζητήθηκε να φανταστεί πως μιλάει στον νεότερο εαυτό του με το χρυσό, πλέον, παραολυμπιακό μετάλλιο στο λαιμό του, ο Woodhall συγκινήθηκε, λέγοντας: «Θα του έλεγα πόσο ξεχωριστός είναι και πόσο ωραίο είναι να είσαι διαφορετικός».

«Θα του έλεγα να πιστέψει στον εαυτό του», πρόσθεσε, κουνώντας το κεφάλι του καθώς η φωνή του έσπασε.

Με πληροφορίες από CNN