Μεγέθυνση κειμένου
Ένα νεογέννητο κοριτσάκι κι ένας αιωνόβιος παππούς είναι μόλις δύο από τους 41.800 Παλαιστινίους που έπεσαν νεκροί από το αιματοκύλισμα των ισραηλινών επιθέσεων στη Γάζα σ' αυτόν τον ένα χρόνο του πολέμου
Το πιστοποιητικό γέννησης και το πιστοποιητικό θανάτου της εκδόθηκαν ταυτόχρονα. Η Waad Walid Samir al-Sabah, ήρθε στη ζωή με καισαρική, όταν η μητέρα της σκοτώθηκε μετά από ισραηλινό βομβαρδισμό. Κατάφερε να ζήσει μόλις δύο ώρες κι αυτό την καθιστά το νεότερο θύμα της γενοκτονίας που συντελείται στη Γάζα λίγο παραπάνω από έναν χρόνο τώρα.
Ο Ahmed al-Tahrawi είναι το γηραιότερο θύμα του πολέμου, αυτό όμως δεν καθιστά την απώλειά του λιγότερο σημαντική. Στα 101 χρόνια της ζωής του, έζησε τη Νάκμπα του 1948, κατά την οποία περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους, μετά τη δημιουργία του Ισραήλ.
Το νεογέννητο κοριτσάκι και ο αιωνόβιος παππούς είναι μόλις δύο από τους 41.800 Παλαιστινίους που έπεσαν νεκροί από το αιματοκύλισμα των ισραηλινών επιθέσεων στην περιοχή. Από αυτούς οι 34.344 έχουν ταυτοποιηθεί από το υπουργείο Υγείας της Γάζας.
Ο κατάλογος με τα ονόματα, τις ηλικίες, το φύλο και τους αριθμούς ταυτότητας των θυμάτων, καλύπτει λίγο πάνω από το 80% των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν στον πόλεμο μέχρι στιγμής.
Ahmed al-Tahrawi
Η πρώτη δουλειά του Tahrawi ήταν μάγειρας σε στρατόπεδο του βρετανικού στρατού κοντά στο χωριό του, όταν η πατρίδα του ήταν μέρος της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή, την οποία κυβερνούσε το Λονδίνο.
Γεννήθηκε το 1922 στην al-Masmiyya, η οποία σήμερα υπάρχει μόνο ως μια χούφτα ερείπια, ξεθωριασμένη μνήμη και το όνομα ενός ισραηλινού οδικού κόμβου περίπου μισή ώρα οδήγησης από τα βόρεια σύνορα της Γάζας.
Οι κάτοικοί της έφυγαν κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, ή καταστροφής, του 1948, κατά την οποία περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους μετά τη δημιουργία του Ισραήλ.
Ο Tahrawi ήταν 26 ετών εκείνη τη χρονιά, πατέρας δύο μικρών γιων. Η οικογένεια άφησε πίσω της την παλιά της ζωή με τα πόδια, κουβαλώντας μόνο το κλειδί του σπιτιού στο χωριό που δεν θα ξαναέβλεπαν ποτέ, λέει ο εγγονός του Abd al-Rahman al-Tahrawi.
Τα αγόρια δεν επέζησαν από τη φυγή στην εξορία, και έτσι στο Bureij, έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Γάζα, ο Ahmed al-Tahrawi και η σύζυγός του ξεκίνησαν ξανά, ξαναχτίζοντας την οικογένειά τους, το σπίτι τους και τη ζωή τους από το μηδέν. Το κλειδί του σπιτιού της Masmiyya κρεμόταν πάντα στον τοίχο τους, όπου κι αν ζούσαν, μια υπενθύμιση όλων όσων είχαν χάσει.
Ο Tahrawi εργάστηκε ως ράφτης και στη συνέχεια διατηρούσε ένα μικρό κατάστημα και μεγάλωσε γενιές και γενιές μιας μεγάλης και αγαπημένης οικογένειας. Έζησε αρκετά για να γνωρίσει τα δισέγγονα του και ήταν πνευματικά και σωματικά σε εγρήγορση μέχρι το τέλος.
Σε ένα οικογενειακό βίντεο που γυρίστηκε λίγους μήνες πριν από τον πόλεμο, όταν ήταν ήδη 100 ετών, προσπαθεί να μάθει πώς να λέει «σ’ αγαπώ» στα αγγλικά στη γυναίκα του. Καθώς μιμείται τις άγνωστες λέξεις με ένα χαμόγελο, το δωμάτιο γεμίζει με γέλια. Το κλειδί του παλιού σπιτιού κρέμεται στον τοίχο πίσω του.
«Θα μας άφηνε σύντομα, αλλά δεν ακολούθησε τον κανονικό δρόμο», λέει ο εγγονός του.
Το μονώροφο σπίτι του Tahrawi στο Bureij είχε στέγη από κυματιστό αμίαντο, οπότε στην αρχή του πολέμου μετακόμισε με μια από τις κόρες του, ελπίζοντας ότι η τσιμεντένια στέγη της θα προσέφερε μεγαλύτερη προστασία από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές. Αλλά στις 23 Οκτωβρίου το σπίτι της κόρης του βομβαρδίστηκε.
Δώδεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν αμέσως και οκτώ τραυματίστηκαν, μεταξύ των οποίων και ο Tahrawi. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με εσωτερική αιμορραγία, αλλά επειδή οι θάλαμοι ήταν υπερπλήρεις και ο ιατρικός εξοπλισμός ελλιπής, οι γιατροί έδωσαν προτεραιότητα στους νέους.
Πέθανε μια εβδομάδα αργότερα, αφήνοντας την οικογένειά του φτωχότερη. «Ο παππούς μου δεν ανήκε σε καμία στρατιωτική οργάνωση και δεν ήταν ένοχος για κανένα έγκλημα», λέει ο εγγονός του. «Ήταν απλώς ένας ηλικιωμένος άνδρας που δεν μπορούσε να βλάψει κανέναν».
Κατά την έναρξη του πολέμου στη Γάζα, ο Taharwi είχε 126 εν ζωή απογόνους, αν και μόνο 90 έχουν επιβιώσει φέτος. Όταν πέθανε, το μεγαλύτερο εγγόνι του ήταν 53 ετών και το μεγαλύτερο δισέγγονο πέντε ετών.
Ο Abd al-Rahman al-Tahrawi είναι 26 ετών, στην ίδια ηλικία που ήταν και ο παππούς του όταν κατέφυγε στη Γάζα. Οι φρικαλεότητες που γνώριζε από παλιές ιστορίες έχουν γίνει πλέον η δική του ζωή- η οικογένεια έχει μετακινηθεί έξι φορές μέσα στη Λωρίδα της Γάζας και δεν έχει πλέον τον παππού του για υποστήριξη και έμπνευση.
«Όταν έχασα τον παππού μου ένιωσα πολύ λυπημένος, ένα ακραίο κενό», λέει. «Ήμουν ο αγαπημένος του. Θα μου λείψει αυτός και οι ιστορίες του για περιπέτειες, οι μαζώξεις του και ο ήχος του γέλιου του».
Waad Walid Samir al-Sabah
Η Waad δεν είχε ακόμη γεννηθεί όταν μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή έθαψε τη μητέρα της, Salam al-Sabah, κάτω από μια χιονοστιβάδα ερειπίων. Ο στόχος της αεροπορικής επιδρομής στις 15 Φεβρουαρίου ήταν το σπίτι ενός γείτονα, αλλά η βόμβα ήταν τόσο μεγάλη που κατέρριψε και τμήματα του σπιτιού της οικογένειας Sabah.
Οι διασώστες έσπευσαν στο σημείο, αλλά έπρεπε να εργαστούν χωρίς βαρύ εξοπλισμό και έτσι χρειάστηκε πάνω από μία ώρα για να απελευθερώσουν τη Sabah, η οποία ήταν εννέα μηνών έγκυος. Ήδη μητέρα τεσσάρων γιων, ήλπιζε να γνωρίσει την πρώτη της κόρη μέσα σε λίγες ημέρες.
Ο θείος της Eid Sabah, είναι διευθυντής νοσηλευτικής στο νοσοκομείο Kamal Adwan. Είχε βάρδια όταν εισήχθησαν οι συγγενείς του, τόσο καλυμμένοι με σκόνη και κάπνα από την έκρηξη που δεν τους αναγνώρισε στην αρχή.
«Κατάλαβα ποιοι ήταν μόνο όταν κάποιοι από αυτούς άρχισαν να φωνάζουν το όνομά μου. Για λίγο πάγωσα από το σοκ, αλλά στη συνέχεια συνήλθα αρκετά ώστε να αρχίσω να τους εξετάζω», είπε.
Ήταν πολύ αργά για την ανιψιά του, αλλά το αγέννητο μωρό στη μήτρα της εξακολουθούσε να παλεύει για τη ζωή, οπότε οι γιατροί έκαναν επείγουσα καισαρική τομή και μετέφεραν την Waad στην εντατική. Επέζησε για δύο ώρες.
«Αυτό που με λύπησε περισσότερο ήταν η ταυτόχρονη έκδοση του πιστοποιητικού γέννησης και του πιστοποιητικού θανάτου της Waad», δήλωσε ο Eid Sabah. Τόσο η μητέρα όσο και η κόρη θα μπορούσαν να είχαν σωθεί εάν είχαν λάβει ταχύτερα θεραπεία, πρόσθεσε.
Τυλίχτηκαν σε ένα ενιαίο σάβανο, με τη Salam να κρατάει τη Waad, και θάφτηκαν σε κοινό τάφο δίπλα στον 11χρονο γιο της Salam, Asid.
Η οικογένεια είχε εγκαταλείψει το σπίτι της στο βόρειο Tal al-Zaatar στην αρχή του πολέμου, μετά τις ισραηλινές προειδοποιήσεις για εκκένωση της περιοχής, και πέρασε μήνες μετακινούμενη μεταξύ σπιτιών συγγενών και καταφυγίων για εκτοπισμένους.
Ήταν μια εμπειρία που απηχούσε τις ιστορίες που η Salam al-Sabah άκουγε από τους παππούδες της όταν ήταν παιδί. Το 1948 εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στο χωριό Burayr, περίπου 12 μίλια βόρεια των συνόρων της Γάζας στο σημερινό Ισραήλ, και εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό καταυλισμό Jabaliya.
Η Sabah ήταν πέντε μηνών έγκυος στην Waad κατά την έναρξη του πολέμου Ισραήλ-Γάζας και η μετακίνηση γινόταν όλο και πιο δύσκολη. Όταν οι ισραηλινές δυνάμεις αποσύρθηκαν από την περιοχή του σπιτιού τους, η οικογένεια αποφάσισε να επιστρέψει, παρόλο που το κτίριο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές εσωτερικά και εξωτερικά.
Ήταν τουλάχιστον το σπίτι τους, σκέφτηκαν, και σχετικά ασφαλές. Τότε, στις 15 Φεβρουαρίου, το Ισραήλ βομβάρδισε ένα γειτονικό ακίνητο χωρίς προειδοποίηση, είπε ο θείος της.
«Το σπίτι που βομβαρδίστηκε ήταν άδειο. Θα μπορούσαν να είχαν προειδοποιήσει τους ιδιοκτήτες των γειτονικών σπιτιών να εκκενώσουν τα σπίτια. Αν το είχαν κάνει, οι συγγενείς μου θα ήταν ακόμα ζωντανοί και η μικρή Waad θα γέμιζε το χώρο με τον ήχο του γέλιου και του κλάματός της».
Με πληροφορίες από Guardian
Νεοτερα
