Ο Ταϊλανδός Poom-Jai – δεν είναι αυτό το αληθινό του όνομα – μιλάει για τη δουλειά του: «Διδάχτηκα πώς να τους ‘βομβαρδίζω’ για τρεις ή τέσσερις ημέρες. Όταν γίνεσαι φίλος μαζί τους για περίπου μια εβδομάδα, πας για το ‘τελειωτικό χτύπημα’». Για αρκετούς μήνες, ο 17χρονος εκπαιδεύτηκε για να προσελκύει, να γίνεται φίλος και να εξαπατά μοναχικούς ανθρώπους στο διαδίκτυο – και όλες οι απόπειρες ήταν επιτυχημένες.

«Πάντα αναρωτιόμουν όταν τους εξαπατούσα, θα έμεναν άφραγκοι, θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες;»

Με έδρα άκρως μυστικές, αυστηρά φυλασσόμενες εγκαταστάσεις, τα εργοστάσια – παρόμοια με αυτά στα οποία εργάστηκε ο Poom-Jai – είναι διασκορπισμένα σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία, εκεί που η βιομηχανία της διαδικτυακής απάτης ευημερεί.

Μέσα σε αυτά βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι, οι οποίοι μαθαίνουν να «κλέβουν τις καρδιές», αλλά κυρίως τα χρήματα ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Ολοένα και περισσότεροι χρήστες του διαδικτύου, άλλωστε, πέφτουν θύματα απάτης – από ψεύτικα ειδύλλια μέχρι διαδικτυακό τζόγο.

Τα χρήματα, τα ονόματα και τα ψηφιακά ίχνη των απατεώνων συχνά κρύβονται πίσω από αδιαφανή συστήματα ξεπλύματος χρήματος.

Το Sky News, για πρώτη φορά, μπήκε μέσα σε ένα από αυτά τα κέντρα απάτης στην Καμπότζη, φέρνοντας στο φως ιστορίες εργαζομένων, όπως ο Poom-Jai, οι οποίοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν εγκληματικό ιστό από τον οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Μάλιστα το βρετανικό μέσο δημοσιοποιεί στο ρεπορτάζ του και βίντεο που δείχνουν διάφορους εργαζομένους να υποβάλλονται σε βασανιστήρια.

Επιχείρηση «χοιροσφαγείο»

Η απάτη που διεξήγαγε ο Poom-Jai ονομαζόταν «χοιροσφαγείο» (pig butchering). Τα θύματα ή αλλιώς «γουρούνια» πείθονταν να επενδύσουν τα χρήματά τους σε διάφορα σχήματα μέχρι να «παχύνουν» αρκετά για να τα «σφάξουν» – σε μετάφραση – μέχρι να δώσουν όλα τα χρήματα που μπορούν, έτσι ώστε οι απατεώνες να κλέψουν το μεγαλύτερο δυνατό ποσό που μπορούν να αποσπάσουν από τον κάθε ένα.

Οι εργαζόμενοι διδάσκονται να οικοδομούν την εμπιστοσύνη, αλλά όλα όσα λένε είναι ψεύτικα. Δίνουν ψεύτικα ονόματα, φτιάχνουν ψεύτικα προφίλ και λένε ψεύτικες ιστορίες. «Με ερωτεύονται», λέει ο Poom-Jai για τα θύματά του, δείχνοντας σχεδόν αποστασιοποιημένος καθώς περιγράφει τη διαδικασία.

Μερικές φορές, έστελνε βίντεο με ανθρώπους που αυνανίζονταν προσποιούμενος ότι ήταν αυτός και ενθάρρυνε τα θύματά του να μοιραστούν αληθινά βίντεο με τους ίδιους. Όλα αυτά ήταν μέρος ενός καλά προβαρισμένου σεναρίου που έπαιζαν ξανά και ξανά οι εργαζόμενοι, περιμένοντας να δουν ποιος θα τσιμπήσει το δόλωμα.

Ο Poom-Jai, ωστόσο, δεν είναι ο κακός αυτής της ιστορίας – όπως και άλλοι εργαζόμενοι που δουλεύουν στα κέντρα απάτης, είναι και αυτός θύμα. Ο 17χρονος ταξίδεψε στην Καμπότζη, αφήνοντας πίσω την οικογένεια και τους φίλους του, όταν ένας απατεώνας του έταξε μία θέση με μεγάλο μισθό.

Αντ’ αυτού, όμως, δεν είχε άλλη επιλογή από το να αρχίσει να εξαπατά. Όπως και τόσοι άλλοι, που παρασύρθηκαν σε αυτές τις δουλειές με ψεύτικες υποσχέσεις και στη συνέχεια εκφοβίστηκαν με απειλές, μόλις ο Poom-Jai έφτασε, η ζωή του περιστράφηκε γύρω από το κέντρο απάτης – δούλευε, έτρωγε και κοιμόταν εκεί, ενώ συχνά δεν μπορούσε να φύγει χωρίς άδεια.

Κάποια στιγμή, μέσα στην απελπισία του, παραλίγο να χάσει τη ζωή του στην προσπάθεια να δραπετεύσει.

Παγιδευμένοι στην κυβερνοσκλαβιά

Το Bavet είναι μια σουρεαλιστική πόλη που πλημμυρίζει από καζίνο και οίκους ανοχής. Βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Καμπότζης και Βιετνάμ και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό τέτοιων εγκαταστάσεων που εξωτερικά μοιάζουν με απρόσωπα κτίρια.

Οι μόνες ενδείξεις για τη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό τους είναι τα κάγκελα που μοιάζουν με φυλακή στα παράθυρα, οι κάμερες κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης και οι αυστηρά φυλασσόμενες είσοδοι – κάτι μεταξύ Λας Βέγκας με Αλκατράζ.

Εκεί εδρεύουν και πολλά κέντρα απάτης, τα οποία διοικούνται από την κινεζική μαφία – οι εργαζόμενοι, όμως, προέρχονται από όλο τον κόσμο.

Ορισμένοι συμμετέχουν στις απάτες με τη θέλησή τους, απελπισμένοι να βγάλουν χρήματα. Άλλοι διακινούνται, παγιδεύονται στην κυβερνοσκλαβιά και βασανίζονται επειδή δεν πετυχαίνουν τους στόχους.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Ειρήνης των Ηνωμένων Πολιτειών, εκτιμάται ότι υπάρχουν συνολικά περισσότεροι από 300.000 απατεώνες στη Μιανμάρ, την Καμπότζη και το Λάος, οι οποίοι ευθύνονται για τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια ευρώ σε κλεμμένα κεφάλαια παγκοσμίως.

Στο τελευταίο συγκρότημα στο οποίο εργάστηκε ο Poom-Jai, στο Bavet, τα αφεντικά του τον κατηγόρησαν για κλοπή: «Με κλωτσούσαν και με γρονθοκοπούσαν. Τους είπα ότι δεν το έκανα εγώ. Στη συνέχεια, έφεραν ένα ηλεκτρικό γκλομπ».

Μερικές ημέρες αργότερα, ο 17χρονος έκανε μία απόπειρα να ξεφύγει, αφαιρώντας τα σιδερένια κάγκελα από ένα παράθυρο και πηδώντας από τον όγδοο όροφο σε ένα άλλο κτίριο. Τελικά, προσειώθηκε απότομα, στραμπούληξε σοβαρά το πόδι του και κατέληξε στο νοσοκομείο. Εκεί, ένας γιατρός τον βοήθησε να κρυφτεί και κατάφερε να επιστρέψει στην Ταϊλάνδη.

Τζόγος

Ομάδες διάσωσης

«Πρόκειται για το χειρότερο γεγονός εμπορίας ανθρώπων στην ιστορία», λέει ο Judah Tana, επικεφαλής της Global Advance Projects, μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης που έχει βοηθήσει περίπου 700 ανθρώπους να ξεφύγουν από τα κέντρα απάτης.

Το τηλέφωνό του δεν σταματά να χτυπά ποτέ: Είναι πάντα απασχολημένος με τη διεξαγωγή λεπτών διαπραγματεύσεων με τα θύματα, τις πρεσβείες και τις πολιτοφυλακές που ελέγχουν την περιοχή.

Ο ίδιος παραδέχεται πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγάλεις κάποιον από ένα συγκρότημα, σε μια χώρα που παλεύει με τον εμφύλιο πόλεμο. Η μικρή ομάδα του Tana έχει ήδη χειριστεί περίπου 100 υποθέσεις – όμως αν δεν πληρώσεις τα λύτρα των σχεδόν 10.000 ευρώ «είσαι ουσιαστικά κολλημένος εκεί μέσα για πάντα».

Σύμφωνα με τον Tana, υπάρχουν βίντεο και μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι τα βασανιστήρια είναι συνηθισμένα: Εργαζόμενοι έχουν περιγράψει την παραμονή τους σε «σκοτεινά δωμάτια», όπου υφίστανται ηλεκτροσόκ, ενώ τους αρνούνται το φαγητό.

Δεν είναι δική μας δουλειά

Στο πλαίσιο της έρευνας του Sky News, δημοσιογράφος του βρετανικού μέσου επισκέφτηκε το Yatai New City, μια μέχρι πρότινος ήσυχη, αγροτική πόλη. Στις μέρες μας, σφύζει από μικρά καζίνο, ενώ υπάρχει η φήμη ότι τροφοδοτείται με δισεκατομμύρια δολάρια που «πέφτουν» στη βιομηχανία διαδικτυακών απατών.

Στην περιοχή, υπάρχουν επίσης πολλά επιβλητικά, θλιβερά κτήρια που μοιάζουν εντυπωσιακά με εκείνα στην Καμπότζη. Μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της πόλης χρηματοδοτήθηκε από μια εταιρεία που ονομάζεται Yatai International Holdings Group, η οποία κάνει επενδύσεις σε τυχερά παιχνίδια σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Καμπότζης, των Φιλιππίνων και της Μιανμάρ.

Η εταιρεία, όπως ισχυρίζεται, ούτε υποστηρίζει ούτε επιτρέπει την εμπορία ανθρώπων ή τα κέντρα απάτης – αλλά υπάρχει και μια βασική διαφορά: Δεν είναι δική τους ευθύνη. Η Yatai είναι απλώς ο «προγραμματιστής της πόλης».

Ζητώντας εργασία σε ένα από τα εργοστάσια

Μιλώντας με μηνύματα μέσω της κρυπτογραφημένης εφαρμογής μηνυμάτων Telegram, η δημοσιογραφική ομάδα, εξοπλισμένη με μυστικές κάμερες κατάφεραν να μπουν στις εγκαταστάσεις, με το πρόσχημα ότι ενδιαφέρονταν για δουλειά.

Τις δύο γυναίκες παρέλαβε ένα αμάξι που τους οδήγησε σε ένα περιφραγμένο συγκρότημα, πίσω από ένα καζίνο. Οδηγούνται σε ένα δωμάτιο όπου έρχονται σε επαφή με τον επικεφαλής του τμήματος Ανθρώπινου Δυναμικού και δύο άλλους υπαλλήλους. Ο άνδρας μπαίνει κατευθείαν στο θέμα: «Θα πρέπει να ξέρετε τι κάνουμε εδώ. Είναι μια βιομηχανία απάτης».

Η αγορά των ΗΠΑ είναι ο μεγάλος τους στόχος, τους λέει, ακριβώς επειδή στη χώρα υπάρχει μεγάλος αριθμός εύπορων ανθρώπων που μπορούν να χειραγωγηθούν διαδικτυακά.

Η εργασία που προσφέρεται είναι «24/7».

Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και ένας άλλος άνδρας, τον οποίο αποκαλούν «δάσκαλο» και είναι εκείνος που θα τους μάθει πως να προσεγγίζουν διαδικτυακά τα θύματά τους. Η καλύτερη «επιχείρηση» είναι αυτή με τους διαζευγμένους, από τους οποίους έρχονται τα περισσότερα κέρδη.

Σαν φοιτητική εστία

Οι περισσότεροι στον χώρο μιλούν μανδαρινικά, αλλά οι γυναίκες ενημερώνονται πως η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μετάφραση των σεναρίων. Στη συνέχεια τις ξεναγούν στα καταλύματα, τα οποία είναι δωμάτια γεμάτα κουκέτες.

Ακούγεται μουσική και το φαγητό σερβίρεται στο διάδρομο. Αλλά ενώ μπορεί να μοιάζει με φοιτητική εστία, η διαφορά εδώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να φύγει εάν δεν πάρει άδεια.

Η τελευταία στάση είναι σε ένα από τα μυστικά δωμάτια απάτης: Υπάρχουν παντού εργαζόμενοι που μιλούν είτε στο τηλέφωνο είτε online. «Αυτό είναι το marketing. Και αυτοί είναι οι “δολοφόνοι”», τους λέει ο «ξεναγός».

Για ορισμένους, η συγκεκριμένη εργασία μπορεί να αποβεί μοιραία. Στην Ταϊλάνδη, ο Chatphisit Jitprasert λέει ότι ο αδελφός του σκοτώθηκε όταν έπεσε από ένα συγκρότημα στο Poipet. «Τον δολοφόνησαν, σίγουρα», αναφέρει με δάκρυα στα μάτια.

Είναι ένας σκοτεινός, βίαιος κόσμος, όπου η αλήθεια και η δικαιοσύνη παραμένουν άφαντες, αλλά ο Chatphisit θέλει ο θάνατος του αδελφού του να αποτελέσει προειδοποίηση για όλους τους Ταϊλανδούς.

Όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν εκεί και η βιομηχανία αναπτύσσεται ραγδαία. Το Πεκίνο έχει αρχίσει να ασκεί κυρώσεις σε ορισμένους από τους χειρότερους παραβάτες, στοχεύοντας σε όσους εξαπατούν Κινέζους υπηκόους.

Η Καμπότζη έχει πραγματοποιήσει επίσης κάποιες επιδρομές σε κέντρα απάτης, αλλά υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με τη δέσμευση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Τα πλοκάμια αυτής της βιομηχανίας όμως, σύμφωνα με το Sky News, εξαπλώνονται τόσο πολύ πέρα από τα σύνορα που θα χρειαστεί μια παγκόσμια συντονισμένη προσπάθεια για να υπάρξει οποιαδήποτε πραγματική αλλαγή.

Με πληροφορίες από Sky News

Tags