Μια γυναίκα από την Ελβετία, γύρω στα 60, με καστανά μαλλιά και γυαλιά χωρίς σκελετό κοίταζε τον Carl Miller από την οθόνη. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος τεχνολογίας είχε εντοπίσει την Elena μέσω του διαδικτύου. Τώρα ένιωθε νευρικότητα.

«Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε χρειαστεί να πω σε κάποιον ότι μπορεί να βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο», είπε ο Miller. «Τα χέρια μου έτρεμαν. Πώς να πω σε αυτή τη γυναίκα ότι κάποιος θέλει να τη σκοτώσει;».

Ο Miller είχε διεισδύσει στον υπόκοσμο του διαδικτύου, το λεγόμενο dark web και έπεσε πάνω σε μια ιστοσελίδα «rent-a-hitman», μέσω της οποίας οποιοσδήποτε μπορούσε να αναθέσει σε έναν εκτελεστή μία δολοφονία, έναντι αμοιβής, ένα συμβόλαιο θανάτου με απλούστερα λόγια.

Επιστρατεύοντας τη βοήθεια ενός φίλου του χάκερ, είχε καταφέρει να αντλήσει λεπτομέρειες για εκατοντάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που είχαν στοχοποιηθεί για δολοφονία. Οπλισμένος με αυτές τις πληροφορίες, άρχισε να τους προειδοποιεί πιστεύοντας ότι αν μιλούσε στην Αστυνομία, θα χανόταν πολύτιμος χρόνος.

Παρόλο που η ιστοσελίδα αποδείχθηκε ότι ήταν μια κομπίνα με σκοπό την εξαπάτηση των θυμάτων για να τους κλέψουν χρήματα, αφού δεν υπήρχε κανένας εκτελεστής, η Elena και οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Στις ΗΠΑ, μια γυναίκα είχε ήδη δολοφονηθεί από τον σύζυγό της, όταν ο εκτελεστής που αυτός είχε προσλάβει μέσω της σελίδας, δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Η Elena ήταν η πρώτη από τους πολλαπλούς «στόχους» που προειδοποιήθηκαν από τον 38χρονο Miller και την ομάδα του.

Από τη Γενεύη μέχρι το Milton Keynes, η αναζήτησή τους οδήγησε σε συλλήψεις σε 11 χώρες, 32 καταδίκες και συνολικά 160 χρόνια φυλάκισης για ανθρώπους που είχαν πληρώσει χιλιάδες δολάρια σε bitcoin για ένα συμβόλαιο θανάτου. Η έρευνα και η διεθνής αποστολή του Miller να αποτρέψει δολοφονίες μετατράπηκε σε ένα podcast, το Kill List (λίστα θανάτου).

Πέρασε πολλές ώρες ξεφυλλίζοντας ανώνυμες «εντολές δολοφονίας» που ανέκτησε από το dark web ο Chris Monteiro, επαγγελματίας σε θέματα ασφάλειας πληροφορικής. Έδιναν λεπτομέρειες για το υποψήφιο θύμα, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών και μερικές φορές διευθύνσεων, και υποδείξεων όπως: «Θα ήθελα να πρόκειται για καβγά στο δρόμο, ή μια ληστεία αυτοκινήτου που πήγε στραβά»- «Ο στόχος πρέπει να φάει πολύ ξύλο … πρέπει να του σπάσει τα χέρια»- ή, πιο ωμά: «Θέλω αυτή τη σκύλα νεκρή».

«Είναι ένα αλλόκοτο πράγμα που πρέπει να αντιμετωπίσεις και πολύ δύσκολο… Είχα επαναλαμβανόμενους εφιάλτες», δήλωσε ο Miller, μιλώντας για πρώτη φορά για την προσπάθειά του.

Αγωνιούσε για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν μπορούσε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους, ότι κάποιος τους ήθελε νεκρούς και πάλευε με τους φόβους για το τι θα μπορούσαν να κάνουν οι εγκληματίες που είχαν βγάλει εκατομμύρια δολάρια από την ιστοσελίδα τους αν έπαιρναν είδηση για το σαμποτάζ του. «Ένα λάθος βήμα θα μπορούσε να σημάνει την καταστροφή».

Υπήρχε επίσης η ανησυχητική πιθανότητα, ότι το να πει κάποιος σε κάποιον ότι κάποιος ήθελε να τον σκοτώσει θα μπορούσε να τον ωθήσει να χτυπήσει πρώτος αυτόν που υποπτευόταν ότι διέταξε το «χτύπημα». «Σκεφτόμουν: Θα προκαλέσω τη δολοφονία κάποιου, δεν μπορώ να συνεχίσω να το κάνω αυτό», είπε ο Miller.

Ο εγκέφαλος πίσω από την απάτη

Κοιτάζοντας μια καθημερινή εκτύπωση της επισκεψιμότητας της ιστοσελίδας, έγινε σαφές ότι το εγχείρημα ήταν μια μηχανή παραγωγής χρημάτων για τον «Yura», τον μυστηριώδη Αλβανό εγκέφαλό του. «Στέλνω έναν εκτελεστή για να κάνει τη δουλειά», υποσχόταν συχνά ο Yura μετά την είσπραξη της πληρωμής. Αλλά ο δολοφόνος ήταν φανταστικός.

«Σε κάθε περίπτωση», είπε ο Miller, «οι εκτελεστές χάθηκαν, πέταξαν σε λάθος μέρος, έχασαν το όπλο τους, έπρεπε να αποκτηθεί νέο όπλο – σε κάθε περίπτωση ο Yura προσπαθούσε να αποσπάσει περισσότερα χρήματα από τον εντολέα, λέγοντας πράγματα όπως: Δεν ξέραμε ότι ο στόχος προστατεύεται, επομένως χρειαζόμαστε έναν στρατιωτικά εκπαιδευμένο δολοφόνο, ο οποίος θα κοστίσει άλλα 15.000 δολάρια.

«Μόλις ο κόσμος παραπονιόταν ότι ο ιστότοπος δεν εκτελούσε συμβόλαια θανάτου, εγκατέλειπε το εμπορικό σήμα και έστηνε ένα νέο, σαν φίδι που αποβάλλει το δέρμα του». Ο Yura δημιούργησε ακόμη και έναν ιστότοπο «σύγκρισης» πληρωμένων εκτελεστών, στον οποίο προειδοποιούσε τους χρήστες για τις ιστοσελίδες απάτης και συνιστούσε άλλες -δηλαδή τη δική του- που, όπως ισχυριζόταν, πετύχαιναν σταθερά αποτελέσματα.

Ακόμη και αν ο φόνος δεν ήταν πραγματικά ένα κλικ μακριά, όπως ψευδώς υποστήριξε ο Yura, ήταν σαφές ότι οι άνθρωποι που στοχοποιούνταν έπρεπε να προειδοποιηθούν.

Αυτό έγινε βάναυσα σαφές από τη δολοφονία της Amy Allwine το 2017, πριν ο Miller ξεκινήσει την έρευνά του. Αποδείχθηκε ότι ο σύζυγός της Stephen, διάκονος εκκλησίας στη Μινεσότα, είχε κάνει μια πληρωμή σε bitcoin στον ιστότοπο με το ψευδώνυμο «dogdaygod».

Αλλά απογοητεύτηκε από την έλλειψη δράσης και τράβηξε ο ίδιος τη σκανδάλη. Προσπάθησε να το κάνει να φανεί σαν αυτοκτονία, αλλά καταδικάστηκε για φόνο πρώτου βαθμού ένα χρόνο αργότερα.

Σύζυγοι, εραστές, πρώην σύντροφοι που ήθελαν εκδίκηση, χρήματα ή σεξ – η λίστα πελατών του Yura μεγάλωνε συνεχώς. Δεκαοκτώ άνδρες και 14 γυναίκες καταδικάστηκαν χάρη στη μη δημοσιευμένη μέχρι σήμερα παρέμβαση του Miller, ανάμεσά τους και η Helen Hewlett, 44 ετών, από το King’s Lynn, η οποία πλήρωσε 17.000 λίρες σε bitcoin για να σκοτώσει έναν πρώην συνάδελφό της στο εργοστάσιο τροφίμων Linda McCartney. Συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε περισσότερα από επτά χρόνια φυλάκισης.

Η Whitney Franks, 27 ετών, η οποία ερωτεύτηκε το παντρεμένο αφεντικό της στο Sports Direct στο Milton Keynes, διέταξε ένα χτύπημα σε μια άλλη φίλη του, για το οποίο καταδικάστηκε σε 12 χρόνια για απόπειρα δολοφονίας – και πάλι χάρη στον Miller.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Επισκέπτης ερευνητής στο King’s College του Λονδίνου, ο Miller ενδιαφερόταν από καιρό για το έγκλημα στο διαδίκτυο. Ήταν κατά τη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο του The Death of the Gods: The New Global Power Grab (Ο θάνατος των θεών: Η νέα παγκόσμια αρπαγή της εξουσίας) του 2018 που ήρθε σε επαφή με τον Monteiro, τον χάκερ.

Ο Monteiro, στον οποίο άρεσε να σκαλίζει το dark web στον ελεύθερο χρόνο του, είχε αρχίσει να ερευνά το 2016 ιστοσελίδες με πληρωμένους εκτελεστές και να δημοσιεύει μερικά από τα ευρήματά του στον ιστότοπό του, Pirate London. Είχε ειδοποιήσει την αστυνομία των ΗΠΑ για τον κίνδυνο, αλλά του είπαν ότι δεν μπορούσαν να οργανώσουν έρευνα με βάση στοιχεία που προέκυπταν από hacking.

Ο Miller ενεπλάκη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, η βρετανική αστυνομία φάνηκε επίσης απρόθυμη να συμμετάσχει, διαβιβάζοντας τις πληροφορίες στην Interpol, καθώς καμία από τις περιπτώσεις που εντόπισε το δίδυμο των ερευνητών τις πρώτες ημέρες δεν αφορούσε Βρετανούς. Ανησυχώντας μήπως η Interpol δεν ενεργήσει αρκετά γρήγορα, ο Miller αισθάνθηκε υποχρεωμένος να αναλάβει ο ίδιος δράση.

Στην αρχή προσπάθησε να καλέσει απευθείας τους στόχους. «Νόμιζαν ότι ήμουν απατεώνας και μου έκλειναν το τηλέφωνο», είπε. Στη συνέχεια επιστράτευσε τοπικούς δημοσιογράφους για να προσεγγίσουν τους στόχους και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους προτού τους ανακοινώσουν τα κακά νέα.

Η Elena, η Ελβετίδα, πήρε την είδηση ότι κάποιος ήθελε να τη δολοφονήσει εξαιρετικά καλά. «Στην πραγματικότητα δεν εκπλήσσομαι πραγματικά», είπε όταν της το είπε ο Miller. «Έχω ένα άσχημο διαζύγιο. Πρόκειται για χρήματα – αρκετά πολλά. Ο σύζυγός μου δεν θέλει να πληρώσει».

Ο Miller μπορεί να την βρήκε εγκαίρως. Ειδοποιημένη από την Elena, η αστυνομία ανακάλυψε ότι ο σύζυγός της Bruno, ο οποίος είχε πληρώσει 34.000 δολάρια σε bitcoin για τη δολοφονία της, είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο κοντά στο σπίτι της. Σε αυτό βρήκαν τουφέκια εφόδου, δεματικά, μάσκες αερίου και μαύρα λαστιχένια γάντια. «Νομίζω ότι σχεδίαζε να το κάνει ο ίδιος», λέει η Elena.

Ενώ ασχολήθηκε με την υπόθεσή της, η ομάδα προσπαθούσε επίσης να επικοινωνήσει με την Ana, μια Ισπανίδα ιχθυοπώλη, αλλά είχε άγχος να την προσεγγίσει στο σπίτι της.

«Το να το λες σε κάποιον, ενώ βρίσκεται στο δωμάτιο με το άτομο που προσπαθεί να τον σκοτώσει – δεν μπορώ να σκεφτώ πιο επικίνδυνη κατάσταση», δήλωσε ο Miller.

Η ομάδα επισκέφθηκε διάφορες παράκτιες ιχθυαγορές μέχρι να εντοπίσει την Ana και να την προειδοποιήσει. Εκείνη πήγε στην αστυνομία. Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι ένας πρώην φίλος της, με τον οποίο δεν είχε έρθει σε επαφή για χρόνια, είχε διατάξει τη δολοφονία της.

Ο Miller λέει ότι τα περισσότερα από τα θύματα μπορούσαν να μαντέψουν αμέσως τον δράστη. «Η πιο συνηθισμένη αντίδραση που είχαμε από τους ανθρώπους ήταν: Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφτασαν τόσο μακριά τελικά», δήλωσε ο Μίλερ. «Κάτι συνέβαινε στη ζωή τους – διαφωνίες στη δουλειά, περίπλοκα διαζύγια».

Η υπόθεση που τον σόκαρε περισσότερο

Ο Miller βρισκόταν ήδη σε επικοινωνία με άλλα πιθανά θύματα δολοφονίας -μια Γαλλίδα σερβιτόρα που είχε στοχοποιηθεί από έναν κακοποιητικό διώκτη- μια Φινλανδή τηλεοπτική προσωπικότητα που εμπλέκεται σε μια αποτυχημένη επιχειρηματική συμφωνία- μια Νοτιοαμερικανίδα καλλιτέχνιδα που είχε εγκλωβιστεί σε μια οικογενειακή διαμάχη για την κληρονομιά- όταν ήρθε σε επαφή με την Jennifer, μια εργαζόμενη σε σπα ξενοδοχείου από το Spokane, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον.

Της είπε ότι κάποιος με το όνομα χρήστη «scar215» την είχε βάλει στο μάτι. Αμέσως υποψιάστηκε τον σύζυγό της, Ron Ilg, έναν αξιοσέβαστο νεογνολόγο γιατρό. «Προσπαθεί να βρει τρόπους να πάρει την επιμέλεια του γιου μας», είπε στον Miller. «Θα κάνει ό,τι χρειαστεί».

Ήταν η υπόθεση που σόκαρε περισσότερο τον Miller. Οι αλλόκοτες οδηγίες που άφησε στην ιστοσελίδα δεν ήταν για φόνο: Ο scar215 ήθελε έναν απαγωγέα να αναγκάσει την Jennifer να κάνει ένεση ηρωίνης «τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα» και να το βιντεοσκοπήσει – αν δεν σταματούσε τις δικαστικές διαδικασίες, ο Ilg σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το βίντεο για να κερδίσει την κηδεμονία του γιου τους. Πλήρωσε 55.000 δολάρια στην ιστοσελίδα.

Ο δικηγόρος της Jennifer επικοινώνησε με το FBI με τα στοιχεία του Miller και εκείνοι ήρθαν σε επαφή μαζί του. Ήταν η αρχή μιας συνεργασίας που αποδείχθηκε ότι θα συνεχιζόταν επί μακρόν.

Δύο πράκτορες του FBI βρέθηκαν στο αεροδρόμιο του Spokane για να συναντήσουν τον Ilg κατά την επιστροφή του από διακοπές στο Μεξικό. Είχε περάσει εκεί την εβδομάδα που υποτίθεται ότι είχε απαχθεί η Jennifer. Στο σπίτι του, του ζήτησαν να ανοίξει ένα χρηματοκιβώτιο.

Στο εσωτερικό του, μαζί με μετρητά και ένα όπλο, βρήκαν ένα μοβ αυτοκόλλητο σημείωμα στο οποίο αναγραφόταν «scar215»: Η ταυτότητα του Ilg στην ιστοσελίδα rent-a-killer. Τελικά ομολόγησε και πέρυσι καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για απόπειρα απαγωγής.

Η ευγνωμοσύνη από τα θύματα και η αναγνώριση από τις Αρχές

Οι αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν πιο σοβαρά υπόψη τους τις προσπάθειες του Miller. Τον Απρίλιο του 2022, το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ υποστήριξε μια ταυτόχρονη αστυνομική επιδρομή σε επτά σπίτια στη Ρουμανία. Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι είχε συλλάβει έναν εγκληματία που ήταν ύποπτος για τη λειτουργία μιας ιστοσελίδας εκτελεστών.

Προς απογοήτευση του Miller, ο ιστότοπος ανανεώθηκε το 2022: Εκατοντάδες δημόσιες αναρτήσεις αφαιρέθηκαν και η «πίσω πόρτα» που εκμεταλλευόταν ο Monteiro για να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτόν έκλεισε.

Ο Miller είχε ένα κύμα ευγνωμοσύνης από κάποιους από αυτούς που ειδοποίησε. «Ο μπαμπάς μου είπε ότι θα στείλει μια δωροκάρτα στην τοπική σας παμπ για να πιείτε μπίρες», του είπε η Jennifer. «Σας είμαι ευγνώμων για ό,τι κάνατε». Η Elena ήρθε στο Λονδίνο για μια επίσκεψη και συναντήθηκαν για ένα φλιτζάνι τσάι.

Όσο για την Ana, την Ισπανίδα ιχθυοπώλη, τον κάλεσε στο γάμο της. Εκείνος δεν μπόρεσε να πάει, οπότε πήγε αντ’ αυτού η Esperanza, η τοπική δημοσιογράφος που είχε βοηθήσει να έρθει σε επαφή μαζί της. «Είχαν τα πιο θαυμάσια θαλασσινά», είπε ο Miller. «Μακάρι να μπορούσα να ήμουν εκεί».

einai-ontos-oi-adelfoi-menentez-sti-nea-seira-tou-netflix-terata-i-alithini-istoria-kai-ta-nea-stoicheia

Μια μέρα πέρυσι, ο Miller έλαβε ένα email από ένα ελάχιστα γνωστό τμήμα της βρετανικής αστυνομίας: Τη μονάδα συλλογής και εκμετάλλευσης πληροφοριών του σκοτεινού ιστού (Dark Web Intelligence Collection and Exploitation unit, Dice).

«Γνωρίζω ότι στο παρελθόν δυσκολευτήκατε να αποσπάσετε μια απάντηση που θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένη», ανέφερε. «Αυτός ο τύπος εγκλήματος λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψη. Εσείς είστε αυτοί που αξίζετε τα εύσημα για την ανάδειξη αυτής της συγκεκριμένης απειλής του dark web μέσω της δουλειάς που έχετε κάνει».

Αυτό έμοιαζε με δικαίωση για τον Miller, ο οποίος είναι ευτυχής που βλέπει συλλήψεις να γίνονται πλέον χωρίς τη δική του παρέμβαση. «Με έκανε να δακρύσω», δήλωσε.

Αλλά δεν υπάρχει καμία αίσθηση ότι η αποστολή ολοκληρώθηκε. «Απ’ όσο γνωρίζω, οι ιστότοποι είναι ακόμα εκεί έξω», δήλωσε ο Miller. «Δεν ξέρω αν αυτή η ιστορία θα τελειώσει ποτέ για μένα».

Με πληροφορίες από The Times

Tags