Σε κίνδυνο να διαγραφούν βρίσκονται περίπου 330.000 φοιτητές, καθώς σύμφωνα με τον νόμο 4957/2022 που ψηφίστηκε στη Βουλή επί υπουργίας Νίκης Κεραμέως, τα ΑΕΙ θα πρέπει να αρχίσουν να διαγράφουν από τα μητρώα τους σχεδόν τους μισούς από τους εγγεγραμμένους φοιτητές που δεν είναι ενεργοί.

Υπενθυμίζεται πως τον περασμένο Φεβρουάριο, ο τότε γενικός γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης Οδυσσέας Ζώρας, είχε δηλώσει πως οι πρώτες διαγραφές «αιώνιων» φοιτητών θα προχωρήσουν το ακαδημαϊκό έτος 2024-2025, δηλαδή το τρέχον.

Αυτή τη στιγμή, πάνω από 330.000 φοιτητές έχουν ξεπεράσει το ανώτατο όριο σπουδών τους (δηλαδή ν+2 ή ν+3 για τις πενταετείς σχολές) και όσοι έχουν εξαντλήσει και το όριο που δόθηκε με τον νόμο 4957/2022 κινδυνεύουν να διαγραφούν αυτοδικαίως.

Μάλιστα, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εμφανίζεται κατηγορηματική στην εφαρμογή του νόμου για τις διαγραφές, με τον Κυριάκο Πιερρακάκη να ξεκαθαρίζει πως πρόκειται να εφαρμοστεί κανονικά, χαρακτηρίζοντας τον νόμο του 2022 «πολύ πλήρη».

Ταυτόχρονα, έχει ανοίξει και η συζήτηση για την τοποθέτηση καμερών στους χώρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, καθώς το προηγούμενο διάστημα εθεάθη συνεργείο να τοποθετεί συστήματα ασφαλείας στις κλινικές της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, «με την αιτιολόγηση του “ελέγχου κλοπών”», όπως ανέφερε το Δίκτυο Προοδευτικών-Αριστερών Φοιτητών/-τριών σε ανακοίνωσή του για το ζήτημα.

Δεν πάει πολύς καιρός δε, από όταν ο Θάνος Πλεύρης, βουλευτής της κυβερνητικής παράταξης, δήλωσε σε συνέντευξή του στο κανάλι One ότι είναι υπέρ στην τοποθέτηση καμερών στους χώρους των πανεπιστημίων, με την αιτιολογία να πληρώνει ο εκάστοτε υπαίτιος για τις ζημιές που μπορεί να προκληθούν εντός τους και, ουσιαστικά, να τιμωρούνται οι «αξιόποινες πράξεις».

Απ’ ότι ήδη διαφαίνεται, ωστόσο, δεν λείπουν οι αντιδράσεις από μερίδα της ακαδημαϊκής κοινότητας, ιδιαίτερα των φοιτητών, είτε πρόκειται για τις διαγραφές, είτε για το ενδεχόμενο να τοποθετηθούν κάμερες στις σχολές.

Το Pride.gr, συνομίλησε για τα παραπάνω ζητήματα με τον Κώστα Τσικουδάκη, φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης στο ΕΚΠΑ που συμμετέχει στο Δίκτυο Προοδευτικών-Αριστερών Φοιτητών/-τριών.

Ένα μέτρο εκδικητικό και ταξικό

Σχολιάζοντας το κυβερνητικό μέτρο για διαγραφές φοιτητών στο παρόν ακαδημαϊκό έτος, ο φοιτητής το χαρακτήρισε «παράλογο, εκδικητικό και ακραία ταξικό». «Οι μη ενεργοί ή αιώνιοι όπως τους λένε, φοιτητές, δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα στο ελληνικό κράτος, ενώ ανάμεσα τους υπάρχουν και πολλοί φοιτητές που για αντικειμενικούς λόγους που σχετίζονται με προσωπικά κωλύματα έχουν υπερβεί τα όρια φοίτησης,αλλά παρολαυτα επιθυμούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.Ο αποκλεισμός αυτών των ανθρώπων απο την πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν έχει καμία λογική».

Πρόσθεσε, ταυτόχρονα, πως οι φοιτητές που έχουν ξεπεράσει το όριο φοίτησης δεν αποτελούν «ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί», εκφράζοντας πως η κυβέρνηση στοχεύει με το συγκεκριμένο μέτρο «στη δημιουργία φόβου στους φοιτητές για την άμεση ολοκλήρωση των σπουδών τους, γεγονός που έχει ως στόχευση την πλήρη άποχη από πολιτικές η άλλες δραστηριότητες, και παράλληλα την δημιουργία πελατών για τα ιδιωτικά κολέγια, καθως οι φοιτητές που θα διαγραφούν από τα δημόσια πανεπιστήμια, ενδεχομένως να αναζητούν εκεί την δυνατότητα να συνεχίσουν τις σπουδές τους».

Ο Κώστας Τσικουδάκης επιβεβαιώνει πως ήδη έχουν γεννηθεί αντιδράσεις στο μεγαλύτερο μέρος της φοιτητικής κοινότητας, αλλά και σε «ένα σοβαρό μέρος των πανεπιστημιακών δασκάλων».

«Αυτό σίγουρα είναι κάτι το θετικό», μας λέει. «Στόχος πρέπει να είναι η δημιουργια ενός μετώπου που θα εμποδίσει την εφαρμογή του μέτρου», σημειώνει ο φοιτητής, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο «να δούμε συμφοιτητές μας που για λόγους βιοπορισμού δεν έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντός των προβλεπόμενων ορίων, να διαγράφονται».

Δεν υπάρχει ακαδημαϊκή ελευθερία υπό συνεχή επιτήρηση

Μιλώντας για το ζήτημα των καμερών στους πανεπιστημιακούς χώρους, ο Κώστας Τσικουδάκης περιγράφει πως πρόκειται «για άλλο ένα δείγμα αυταρχισμού που έχει ως σκοπό την δημιουργία ενός κλίματος φόβου». «Στην πραγματικότητα, η εγκληματικότητα εντός των πανεπιστημίων είναι μικρή και πάντως, όπως δείχνουν οι μελέτες, πολύ μικρότερη αναλογικά με το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία».

Εκφράζει, μάλιστα, πως «η παρουσία καμερών μέσα στα πανεπιστήμια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ελεύθερο και δημοκρατικό πανεπιστήμια που διεκδικούμε», καθώς, όπως λέει ο ίδιος, «δεν πρόκειται να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία, αλλα να αποτελέσει εμπόδιο για την εκπλήρωση των βασικών στόχων του πανεπιστήμιου».

«Δεν υφίσταται ακαδημαϊκή ελευθερία υπό μια συνεχή επιτήρηση ,όπως και δεν υπάρχει κοινωνική ζωή μέσα στο πανεπιστήμιο σε συνθήκες Big Brother», είναι τα χαρακτηριστικά του λόγια.

Αντί για κάμερες, βελτίωση των υποδομών

Ο φοιτητής εξηγεί πως το μέτρο των διαγραφών, αλλά και οι κάμερες στα πανεπιστήμια, έχουν μια «κοινή κατεύθυνση αυταρχισμού που στόχο έχει σε τελικό βαθμό, να πλήξει την δημοκρατία μέσα στα πανεπιστήμια».

Ο φοιτητής εκτιμά πως μέσα σε αυτό το κλίμα «θα δούμε καθηγητές και φοιτητες να φοβούνται να πουν την άποψη τους, την συνδικαλιστικη δράση να περιορίζεται σε συνθήκες εντατικοποιησης των σπουδών, αλλά και ολόκληρη την καθημερινότητα να βιωνεται πια μέσα από τα φίλτρα της συνεχούς παρακολούθησης».

Ερωτώμενος για το περσινό φοιτητικό κίνημα που εξέφρασε δυναμική αντίθεση σύσσωμης της ακαδημαϊκής κοινότητας στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα, ο Κώστας Τσικουδάκης ανέφερε ότι επρόκειτο για «μια απόδειξη ότι οι νέοι άνθρωποι ακόμα μπορούν να κινητοποίηθουν και να αντιδράσουν απέναντι σε πολιτικές που πλήττουν τις προοπτικές τους».

Διαβασε ακομα

Ιδιωτικά πανεπιστήμια: Τα νομοσχέδια καταψηφίζονται στους δρόμους

«Κανένας φοιτητής η φοιτήτρια δεν πρόκειται να ανεχθεί την διαγραφή συμφοιτητών του που πχ δουλεύουν σεζόν, η την συνεχή παρακολούθηση στον κοινωνικό του χώρο», λέει ο φοιτητής, «ήδη οι περισσότεροι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν ξεκινήσει έναν πρώτο γύρο γενικών συνελεύσεων μέσα από τις οποίες έχουν πάρει ξεκάθαρη τοποθέτηση για αυτά τα ζητήματα, και το επόμενο διάστημα στόχος πρέπει να είναι η ενημέρωση όλων των φοιτητών για αυτά που έρχονται, και η δημιουργία ενός συμπαγούς μετώπου το οποίο μέσα από πραγματοποίηση διαφόρων τύπου δράσεων θα εμποδίσει την εφαρμογή των μέτρων».

Καταλήγοντας, ο ίδιος σημειώνει πως το φοιτητικό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει να στραφούν τα κονδύλια «στη βελτίωση των υποδομών των πανεπιστημίων μας που καταρρέουν», ενώ «κόντρα στις διαγραφές να βάλουμε το δικαίωμα σε πιο ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών από την στιγμή που η δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα μας αναγκάζει να εργαζόμαστε απο το 1ο έτος».