Μεγέθυνση κειμένου
Ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του 20ου αιώνα, ο Τζιν Χάκμαν στα πάνω από 40 χρόνια καριέρας του, ενσάρκωσε ποικίλους ρόλους, από σκληροτράχηλους χαρακτήρες μέχρι κωμικούς, υποδύθηκε ήρωες, κακοποιούς και έναν εμβληματικό προπονητή με τρόπο που καθήλωσε το κοινό
Ο Τζιν Χάκμαν, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 95 ετών, μπορεί να άργησε να ξεκινήσει την καριέρα του ως ηθοποιός, αλλά έγινε ένας από τους πιο αξιόλογους αστέρες του Χόλιγουντ.
Ο Αμερικανός ηθοποιός, η σύζυγός του Μπέτσι Αρακάβα, 64 ετών, και ο σκύλος τους βρέθηκαν νεκροί, κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στο σπίτι τους, στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού την Τετάρτη (26/02), με την αιτία θανάτου τους να παραμένει επίσημα άγνωστη και τους αστυνομικούς να σημειώνουν πως «δεν πιστεύουν ότι υπήρξε εγκληματική ενέργεια».
Ο θάνατός τους φέρεται πάντως να οφείλεται σε δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα λόγω κάποιας δυσλειτουργίας του συστήματος κλιματισμού, ωστόσο δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Ο Χάκμαν είχε μια λαμπρή καριέρα πέντε δεκαετιών ως ηθοποιός. Κέρδισε δύο Όσκαρ και ήταν υποψήφιος για άλλα τρία, υποδυόμενος βίαιους άνδρες, αλλά ήταν εξίσου άνετος και στην κωμωδία.
Του ταίριαζαν τόσο οι ρόλοι χαρακτήρων όσο και οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι. Αφού έγινε διάσημος στο Μπόνι και Κλάιντ στα τέλη της δεκαετίας του ’60, σπάνια έμεινε χωρίς δουλειά – σε ταινίες όπως The French Connection, Mississippi Burning και Superman.
Όμως αποσύρθηκε από την υποκριτική το 2004 μετά από συμβουλή του καρδιολόγου του και επέλεξε μια ήσυχη ζωή στο Νέο Μεξικό, δίνοντας σπάνια συνεντεύξεις.
Αν και ήταν ένας από τους πιο ανθεκτικούς και αναγνωρίσιμους αστέρες του Χόλιγουντ, ήταν σχεδόν αδύνατο να τον χωρέσεις σε ένα κουτί. Σε μια καριέρα πέντε δεκαετιών, ενσάρκωσε αστυνομικούς, κακοποιούς και ανθρώπους του ενδύματος, σε θρίλερ, κωμωδίες και blockbuster με υπερήρωες.
Ακολουθούν μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες ερμηνείες του.
The French Connection
Ο Χάκμαν είχε τον ρόλο του Τζίμι «Ποπάι» Ντόιλ, ενός αστυνομικού που ερευνούσε μια υπόθεση ηρωίνης στην ταινία «The French Connection» του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Ο Χάκμαν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του αυτή και οι κριτικοί αναγνώρισαν αμέσως την αστρική του ποιότητα. Ο Στίβεν Φάρμπερ, γράφοντας κριτική για την ταινία στους Times, είπε ότι ο Χάκμαν έφερε στην οθόνη «ένα νέο είδος αστυνομικού ήρωα». Ο χαρακτήρας του ήταν «βάναυσος, ρατσιστής, αθυρόστομος, μικροπρεπής, ψυχαναγκαστικός, ακόλαστος», έγραψε ο Φάρμπερ, «αλλά ακόμη και στην πιο αποκρουστική του στιγμή είναι αναγνωρίσιμα ανθρώπινος».
The Poseidon Adventure
Μετά το «The French Connection» ο Χάκμαν έκανε τρεις ταινίες το 1972, μεταξύ των οποίων και το «The Poseidon Adventure», σε σκηνοθεσία Ronald Neame, για το τελευταίο ταξίδι ενός κακότυχου υπερωκεάνιου. Ο Χάκμαν υποδύθηκε έναν υπουργό που οδηγεί τους υπόλοιπους απελπισμένους επιβάτες σε ασφαλές μέρος.
Superman
Στη δεκαετία του 1970, ο Χάκμαν έγινε γνωστός ως ένας από τους πιο σκληρά εργαζόμενους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, ολοκληρώνοντας ταινίες με φρενήρη ρυθμό, όπως φαίνεται από τις εμφανίσεις του στο franchise «Superman». Ενώ γύριζε το ρόλο του ως αρχι-κακός Λεξ Λούθορ για το πρώτο μέρος, ο Χάκμαν γύριζε ταυτόχρονα τις σκηνές του για τη συνέχεια της ταινίας, «Superman II».
Unforgiven
Ο Χάκμαν κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ του – βραβείο καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου το 1993 – για το «Unforgiven», στο οποίο υποδύθηκε έναν σαδιστή σερίφη μιας μικρής πόλης που έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από κυνηγούς επικηρυγμένων, συμπεριλαμβανομένου ενός που υποδύθηκε ο Κλιντ Ίστγουντ. Στην κριτική της ταινίας στους Times, ο Βίνσεντ Κάνμπι είπε ότι ο Χάκμαν «απολαμβάνει» τον ρόλο και σημείωσε μια αλλαγή για τον ερμηνευτή: «Όχι πια ο κύριος Καλό παιδί».
The Royal Tenenbaums
Ο Χάκμαν κέρδισε επίσης αναγνώριση παίζοντας σε κωμωδίες. Το 2001, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Wes Anderson «The Royal Tenenbaums» ως δικηγόρος που του αφαιρέθηκε η άδεια και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τα εκκεντρικά παιδιά του. Ο A.O. Scott, κάνοντας κριτική για την ταινία στους Times, είπε ότι ο Χάκμαν είχε την απίστευτη ικανότητα να αποτυπώνει επιθετικότητα, τρυφερότητα, σύγχυση και δόλο μέσα σε λίγες γραμμές διαλόγου. Ποτέ δεν ξέρεις πού πηγαίνει, αλλά πάντα αποδεικνύεται ότι είναι ακριβώς στο σωστό μέρος».
Με πληροφορίες από BBC, The New York Times

Ακολουθήστε το pride.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι