icon zoom-in

Μεγέθυνση κειμένου

Α Α Α

Η ταινία αναμένεται να βγει στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα

Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις που προκάλεσε στον κύκλο του Ντόναλντ Τραμπ (Donald Trump) η προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ των Καννών τον Σεπτέμβριο – ο εκπρόσωπος της εκστρατείας του υποψήφιου προέδρου με τους Ρεπουμπλικάνους, Steven Cheung, την αποκάλεσε «καθαρή μυθοπλασία» και «προεκλογική παρέμβαση της ελίτ του Hollywood» – το “The Apprentice” δεν θεωρείται η πιο «επιζήμια απεικόνιση» του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου για την προεδρεία των ΗΠΑ.

Φυσικά, η στιγμή προβολής της ταινίας είναι κομβική – στην Ελλάδα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 17/10 – καθώς σε λιγότερο από έναν μήνα διεξάγονται οι Αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, το έργο του Ιρανού σκηνοθέτη Ali Abbasi (Αλί Αμπάσι), το οποίο συνυπογράφει ο ειδικός στα οπτικοακουστικά μέσα Gabriel Sherman, προσφέρει αρκετή πολιτική, κοινωνική και δραματική ίντριγκα, ώστε να αξίζει την προσοχή του κοινού.

Ένας βαθιά ελαττωματικός άνθρωπος

Σύμφωνα με τους κριτικούς, το The Apprentice προσφέρει μια ματιά στη δημιουργία ενός βαθιά ελαττωματικού ανθρώπου, ο οποίος, παρά τα όσα λέει και κάνει, συνεχίζει να προσελκύει μια λεγεώνα αφοσιωμένων οπαδών πρόθυμων να κάνουν τα πάντα γι’ αυτόν, ακόμα και να τον εκλέξουν για δεύτερη φορά πρόεδρο της χώρας με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.

Η ταινία χωρίζεται σε δύο σχεδόν ίσα μέρη, αντανακλώντας τις εποχές στις οποίες διαδραματίζεται: Τη δεκαετία του 1970 υπό τον Ρίτσαρντ Νίξον και τη δεκαετία του 1980 υπό τον Ρόναλντ Ρίγκαν.

Ο διαχωρισμός αυτός είναι εμφανής και στο φωτογραφικό ύφος και τη σκηνοθεσία, με τα έντονα χρώματα να παραπέμπουν στον κινηματογράφο της δεκαετίας του 1970, ενώ η δεκαετία του 1980 χαρακτηρίζεται από θαμπή και σκόπιμα φρικτή αισθητική που θυμίζει τηλεοπτικές σειρές της εποχής. Η στάση του πρωταγωνιστή μετατοπίζεται επίσης μεταξύ αυτών των δύο περιόδων.

Μία φριχτή απομίμηση του Cohn

Η ταινία διερευνά την πολιτική, οικονομική και προσωπική σχέση μεταξύ του τριαντάρη Τραμπ και του ισχυρού δικηγόρου Roy Cohn (Ρόι Κον). Ο Cohn, όχι μόνο καθοδήγησε τον Τραμπ στις πρώτες του επιχειρηματικές επιτυχίες, αλλά λειτούργησε και ως μέντοράς του, διαμορφώνοντας τις ιδέες, τις πρακτικές και τις φιλοδοξίες του.

Μία από τις πιο συναρπαστικές αποκαλύψεις της ταινίας είναι ότι, μετά από δύο ώρες εξερεύνησης της «βαμπιρικής φύσης» της εξουσίας, γίνεται σαφές ότι ούτε η προσωπικότητα, η νοοτροπία και η ιδεολογία του Τραμπ είναι αυθεντικές.

Αντίθετα, οτιδήποτε είναι αποτελεί μία χυδαία απομίμηση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του δικηγόρου της μαφίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Τραμπ βρισκόταν ανάμεσα στο να είναι το «καλό παιδί» και μια «μαριονέτα», παλεύοντας με ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που προερχόταν από τη σχέση με τον πατέρα του.

Όταν συνάντησε τον Cohn, είδε σε αυτόν τις ιδιότητες που επιθυμούσε να είναι μέρος της δικής του ταυτότητας, αντιγράφοντάς τον τελικά σε σημείο που χάνει την αίσθηση του εαυτού του.

Ένας ομοφοβικός ομοφυλόφιλος

Οι παράνομες ηχογραφήσεις που έριξαν τον Νίξον και επέτρεψαν στον Τραμπ και τον Cohn να συσσωρεύσουν πλούτο μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο με τα σκάνδαλα που συναντάμε ακόμη σήμερα στην καθημερινή πολιτική πραγματικότητα: Η διαφθορά και η αδυσώπητη δίψα για εξουσία είναι καθολικά θέματα που αντηχούν πέρα από τον χρόνο και τα σύνορα.

Ο Cohn – τον οποίο υποδύεται ο Jeremy Strong, μια ιδιαιτέρως επιβλητική σωματική, φωνητική και οπτική παρουσία – ήταν ο άνθρωπος που, εν μέσω διεθνούς αναταραχής, θανάτωσε στην ηλεκτρική καρέκλα τους Τζούλιους και Έθελ Ρόζενμπεργκ, Αμερικανούς πολίτες που καταδικάστηκαν για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτό το πικρό κεφάλαιο της ιστορίας έχει εξιστορηθεί σε αμέτρητα βιβλία, ταινίες, ακόμη και τραγούδια. Επιπλέον, ο Cohn ήταν μια ισχυρή και ομοφοβική φιγούρα που πέθανε τελικά από AIDS. Αν και πάντα αρνιόταν δημόσια την ομοφυλοφιλία του, ένας εκ των συντρόφων του ήταν ο βοηθός του, Russell Eldridge, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1984, αλλά και ο Peter Fraser, που ήταν 30 χρόνια νεότερός του.

Ο Cohn επέμενε μέχρι την τελευταία του μέρα ότι η ασθένειά του ήταν καρκίνος του ήπατος, ενώ λίγο μετά τον θάνατό του στις 2 Αυγούστου 1986, σε ηλικία 59 ετών, η Εφορία κατέσχεσε σχεδόν όλη του την περιουσία.

Να δουν όλοι την αλήθεια

Στο “The Apprentice”, ο Cohn αναδεικνύεται ως ο πραγματικά συναρπαστικός χαρακτήρας, που αντανακλά πολλά για τον Τραμπ – αν και με αρνητικό τρόπο – σύμφωνα με τη θεωρία που διατυπώνουν ο Abbasi και ο Sherman.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους κριτικούς, η ταινία δανείζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σκηνοθεσία του “Succession”, χρησιμοποιώντας αμφισβητήσιμα μίνι ζουμ που αποσκοπούν στη δημιουργία ρυθμού και αίσθησης ιλίγγου, τεχνικές που όμως, τελικά, «αποσπούν την προσοχή από τους χαρακτήρες».

Για ορισμένους, η ταινία στο πρώτο μέρος «εξανθρωπίζει» τον Τραμπ, αλλά δεν επιχειρεί ποτέ να ωραιοποιήσει τα ελαττώματά του. Στη δεύτερη πράξη, ωστόσο, τον παρουσιάζει ως ένα άθλιο και αναίσθητο άτομο, παρομοιάζοντάς τον με έναν βιαστή που αναζητά σεξουαλική ικανοποίηση πάνω στο Air Force One.

Ο σκηνοθέτης, από την πλευρά του, υποστηρίζει πως η ταινία αποκαλύπτει αρκετά πράγματα για τον χαρακτήρα του Τραμπ, ωστόσο, το τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι με όλες τις πληροφορίες που θα αποκομίσουν δεν εξαρτάται από εκείνον. Εξάλλου, ο Abbasi θεωρεί πως για να αποδομηθεί ένας «μύθος» είναι αναγκαίο να ειπωθεί η αλήθεια.

Με πληροφορίες από El Pais